του Ηλία Φραγκούλη

Η αλήθεια είναι πως ο κατάλογος ταινιών του Netflix στην Ελλάδα είναι απίστευτα φτωχός και ανέμπνευστος. Αλλά υπάρχουν και «εκλάμψεις» ή φιλμ ξεχωριστά, τα οποία μάλλον «χάνονται» μέσα στην ονομαστή πλατφόρμα και κάποιος πρέπει να τα υποδείξει στους ταλαίπωρους συνδρομητές, που ή καταλήγουν να βλέπουν σκουπίδια για να περάσει η ώρα ή… τους παίρνει ο ύπνος με το remote στο χέρι (been there, done that), σε μία άδοξη προσπάθεια να βρουν κάτι της προκοπής!

Η εμφάνιση του πρώτου, του δεύτερου, του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου, του έκτου και του έβδομου οδηγού επιβίωσης για το Netflix, αποκλειστικά με ταινίες που είτε θεωρώ πως είναι ψιλοάγνωστες, παραγνωρισμένες, ΟΚ για μια ψυχαγωγική βραδιά, κλασικές που αξίζει να δείτε και να ξαναδείτε ή άλλες που δεν είχαν προβληθεί ποτέ στις κινηματογραφικές μας αίθουσες, προκάλεσε… viral ενθουσιασμό, με τους αναγνώστες να ζητάνε όλο και περισσότερες λίστες. Ιδού, λοιπόν, και η όγδοη. Προσοχή: οι τίτλοι των έργων που διαθέτει το Netflix δεν μένουν εκεί για πάντα. Εάν η πλατφόρμα δεν ανανεώσει τα δικαιώματά τους προς τις εταιρείες παραγωγής τους, θα τα ψάχνετε εις μάτην.

Ας προχωρήσουμε με τα φιλμ – προτάσεις (όπου υπάρχει αναλυτική κριτική / εκτενέστερο κείμενο στο site, ο τίτλος της ταινίας θα λινκάρεται):

ΛΕΜΟΝΙ ΣΝΙΚΕΤ: ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗ ΓΕΓΟΝΟΤΑ / A SERIES OF UNFORTUNATE EVENTS (2004)

Όταν οι γονείς τους βρίσκουν φρικτό θάνατο σε φωτιά που καταστρέφει ολοσχερώς το σπιτικό τους, τρία ορφανά αδελφάκια βρίσκονται στο έλεος ενός παντελώς άγνωστου μέχρι χθες εξαδέλφου τους, ο οποίος δολοπλοκεί διαρκώς για να βάλει χέρι στην κληρονομιά της οικογένειας.

Προσοχή: δεν είναι η ομότιτλη τηλεοπτική σειρά της πλατφόρμας του Netflix που έβγαλε τρεις σεζόν (στο διάστημα 2017 – 2019). Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά με τον Τζιμ Κάρεϊ και λαμπρότατο καστ, εξαιρετική εικαστική ομορφιά στο production design, βραβείο Όσκαρ μακιγιάζ για τις αμέτρητες μεταμφιέσεις του πρωταγωνιστή, αλλά όχι και την τόλμη ενός πιο ταιριαστού σκηνοθέτη. Το περιεχόμενο δείχνει κάπως οικογενειακό, αλλά στην πραγματικότητα (λόγω σκοτεινού χιούμορ) το έργο είναι περισσότερο ενήλικο σε διάθεση, αν και υπάρχουν κάμποσες «τρικλοποδιές» προς αμφότερες πλευρές προσέγγισης. Φυσικά, δεν χάνει στον τομέα της ψυχαγωγίας.

WANTED (2008)

Υπαλληλάκος γραφείου «απάγεται» από αδελφότητα εκτελεστών που του ζητά ν’ ακολουθήσει τα χνάρια του πρόσφατα χαμένου πατέρα του, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα τις υπεράνθρωπες ικανότητές του.

Εξωφρενικής δράσης πρακτορική περιπέτεια μυστηρίου που προκαλεί θαυμασμό με σοβαρό τσαμπουκά σε ουκ ολίγες σεκάνς, οι οποίες αψηφούν νόμους της βαρύτητας, αντοχή αδρεναλίνης και οτιδήποτε άλλο είχαμε δει μέχρι τότε σε αυτό το κινηματογραφικό είδος, βάζοντας τα γυαλιά μέχρι και στο σινεμά του Τζέιμς Κάμερον! Η σκηνή με το πληκτρολόγιο που «προσγειώνει» ο Τζέιμς ΜακΑβόι στη φάτσα του Κρις Πρατ είναι επικό all-time classic! Η τελευταία φορά που είδαμε την Αντζελίνα Τζολί να δέρνει τόσο άσχημα.

ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΥ ΡΟΚ / SCHOOL OF ROCK (2003)

Άνεργος, παχουλός και από άλλο ανέκδοτο ροκάς παριστάνει τον αναπληρωτή δάσκαλο σε κυριλέ δημοτικό για να ξεχρεώσει το νοίκι και ανακαλύπτει ότι τα μυξιάρικα δεκάχρονα που έχει για μαθητές, εκτός της άθλησης στη βαθμοθηρία, είναι και μουσικοί πρώτης τάξεως, ικανοί να τον βγάλουν ασπροπρόσωπο σε μονομαχία συγκροτημάτων!

Με διδαχή στο πνεύμα των… Ramones, απελευθερωτική ζοχάδα στο πεντάγραμμο και τη γενεαλογία του rock σε 109 drug free (!) λεπτά, βρισκόμαστε ενώπιον του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών» (1989) για την post-MTV generation. Πλέον αβανταδόρικη και γενναιόδωρη σε ρυθμούς η σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, με υποδειγματικό σενάριο (του Μάικ Γουάιτ) και την χαρισματική περσόνα του Τζακ Μπλακ σε αδιαμφισβήτητα μαγικό casting (το θεωρώ απίστευτο, γιατί είναι ένας ηθοποιός που με εκνευρίζει πραγματικά – που να ξέρατε πόσο τα καταφέρνει σε αυτό και από κοντά…).

ΔΙΑΦΥΓΗ / CRAWL (2019)

Τυφώνας που πλήττει τη Φλόριδα έχει ως αποτέλεσμα να γεμίσει με αλιγάτορες κατοικημένη περιοχή, σε σπίτι της οποίας η Χέιλι αναζητά τον παγιδευμένο της πατέρα. Ποιοι θα «φάνε» ποιους;

Διασκέδαση old-school με ωραίο σασπένς και τρομάρες, σε θρίλερ τρόμου «δωματίου», με διπλή απειλή – χτύπημα της φύσης σε μορφή σμήνους από αλιγάτορες και καταστροφικού τυφώνα (κάτι σαν «δωροπροσφορά» θεάματος το «πακέτο»!). Όχι φτηνιάρικη (και πολύ πρόσφατη) παραγωγή, αν και δείχνει λιγάκι τσίμα-τσίμα το πράγμα, ειδικά στις αριθμητικές επιλογές χώρων στους οποίους εξελίσσεται η δράση. Οι δύο πρωταγωνιστές κρατάνε σε καλό επίπεδο το δραματικό στοιχείο. Είχε βγει σχεδόν… στα κλεφτά στα σινεμά, όπου δεν αξιοποιήθηκε ο fun multiplex-άδικος χαρακτήρας του. Για το σπίτι… τα σπάει ψυχαγωγικά!

ORPHAN (2009)

Αντρόγυνο στα πρόθυρα της διάλυσης και ακόμη σε βαθύ πένθος εξαιτίας του πρόσφατου χαμού του μωρού τους, αποφασίζει να υιοθετήσει ένα εννιάχρονο ορφανό κορίτσι που τους εκπλήσσει με τη μόρφωση και τους καλούς του τρόπους. Τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας θα έχουν ανάμεικτα συναισθήματα και η συνέχεια θα είναι… ένα πολύ απρόσμενο σοκ!

Ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου της γνωστής υπο-κατηγορίας τρόμου «παιδί – δαίμονας που καταστρέφει τους πάντες γύρω του», σκηνοθετημένο με σωστές εντάσεις και ένα αξιόλογο καστ πρωταγωνιστών (Βέρα Φαρμίγκα, Πίτερ Σάρσγκααρντ). Ακόμη και οι υποψιασμένοι fans του είδους βρέθηκαν προ εκπλήξεως με το (αρκετά τολμηρό και ύπουλα έξυπνο) twist του φινάλε, το οποίο μπορεί να προκαλέσει διχαστικές συζητήσεις μετά την ολοκλήρωση της ταινίας.

ΠΩΣ ΝΑ ΚΛΕΨΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΗ / TOWER HEIST (2011)

Απατημένοι από το πάμπλουτο αφεντικό τους που τους «έγδυσε», κλέβοντάς τους τα λεφτά των αποζημιώσεών τους, μια ομάδα εντελώς αταίριαστων χαρακτήρων στήνει τρελή κομπίνα διάρρηξης 20.000.000 δολαρίων από το δύσκολα προσβάσιμο διαμέρισμα του πρώτου, το οποίο βρίσκεται στην… κορυφή ενός ουρανοξύστη!

Μπεν Στίλερ, Έντι Μέρφι, Κέισι Άφλεκ, Μάθιου Μπρόντερικ και Άλαν Άλντα ηγούνται ενός εμπνευσμένου σε σύνθεση καστ, σε τούτη την κωμική περιπέτεια παρανομίας, από τις πιο αξιοπρεπείς που είδαμε τα τελευταία χρόνια, προερχόμενη από το παλιομοδίτικο υπο-είδος των heist movies. Από τα έργα που βασίζονται στο πολύ καλό production value και ζητάς για να έχεις ένα ξεκούραστο βράδυ στο σπίτι, σκηνοθετημένο από έναν έμπειρο «παραγγελιά» του Χόλιγουντ (Μπρετ Ράτνερ).

ΔΥΟ ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΝΝΕΣ / LOCK, STOCK & TWO SMOKING BARRELS (1998)

Αστέρι της τράπουλας μπαίνει σε μεγάλη παρτίδα χαρτοπαιξίας με χρήματα που έχει συγκεντρώσει από τους κολλητούς του. Αλλά το παιχνίδι είναι στημένο και καταλήγει να χρωστά μισό εκατομμύριο λίρες σε μεγάλη λέρα του υπόκοσμου με το χαριτωμένο παρατσούκλι… ο «Τσεκουράτος» Χάρι. Μετά από μία εβδομάδα διορίας, αυτό το χρέος «μεταφράζεται» σε ένα κομμένο δάχτυλο την ημέρα…

Ένα από τα τεράστια σουξέ που εκτόξευσαν το βρετανικό σινεμά στη δεκαετία του ’90 και, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γκάι Ρίτσι. Φαντάσου να ξεκινάς πίσω από τις κάμερες με τέτοια ταινία! Εκσυγχρονισμένη version του cockney χαβαλέ, ρυθμός που τρέχει σπίντα, φατσάρες στο καστ (ο θρυλικός ποδοσφαιριστής Βίνι Τζόουνς κλέβει την παράσταση), cool soundtrack μαγκιόρικης έμπνευσης (γονατίζει το «Spooky» της Ντάστι) και… δεν γίνεται να μην έχετε δει ποτέ αυτό το φιλμ! Ή να το έχετε ξεχάσει.

BLADE RUNNER: THE FINAL CUT (1982)

Ένας Blade Runner (αστυνομικός του μέλλοντος) πρέπει να εντοπίσει τέσσερα ανθρωπόμορφα replicants που φτάνουν στη Γη με σκοπό να βρουν τον κατασκευαστή / Δημιουργό τους και να τον σκοτώσουν.

Εισπρακτική αποτυχία (!) στην εποχή του και απόλυτα διχαστικό για κοινό και κριτικούς, το φιλμ του Ρίντλεϊ Σκοτ προκαλεί δέος θαυμασμού σήμερα και δίκαια τοποθετείται στα κορυφαία έργα επιστημονικής φαντασίας του σινεμά. Από τις επτά (!) διαφορετικές εκδοχές της ταινίας που υπάρχουν εκεί έξω, το Netflix προσφέρει το «Final Cut» του 2007, το οποίο προτιμά ο σκηνοθέτης της (εδώ υποτίθεται πως είχε τον απόλυτο έλεγχο στο μοντάζ). Αριστούργημα που προσφέρεται για πολλαπλά και επαναληπτικά viewings, αλλά αν ρωτάς και τον «παλιό», το νουαρικό voice-over και οι αμφιβολίες που άφηνε γύρω από την πλοκή το αρχικό cut είχαν τη χάρη τους.

JACK REACHER (2012)

Ο Τζακ Ρίτσερ είναι ένας μυστηριώδης πράκτορας – φάντασμα, με στρατιωτικό background, ο οποίος εμφανίζεται από το πουθενά για να βοηθήσει και να δώσει τις απαντήσεις γύρω από υπόθεση ελεύθερου σκοπευτή, που κατηγορείται ότι σκότωσε πέντε τυχαίους πολίτες άνευ λόγου και σύνδεσης μεταξύ τους. Ή μήπως όχι;

Από τα πρώτα πλάνα της, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του σεναριογράφου Κρίστοφερ ΜακΚουόρι (Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για το «Συνήθεις Ύποπτοι», το 1996), σου αφήνει μια ευχάριστη γεύση από… σεβεντίλα και αντρίκια δράση, λες και θα ξεπεταχτεί από πουθενά ο Στιβ ΜακΚουίν ή ο Τζιν Χάκμαν! Χωρίς να αναπαριστά, να αντιγράφει ή να δηλώνεται ως homage, το φιλμ μαρτυρά τις βαθιές του συγγένειες με ένα είδος περιπέτειας παλιομοδίτικης και στιβαρής στην κατασκευή της. Άψογος… στα παπούτσια του ομώνυμου ρόλου ο Τομ Κρουζ, που πιάνει με ακρίβεια την χιουμοριστική ψυχρότητα του ήρωα. Ελαφρός παραγνωρισμένο φιλμ. Άδικα. (Το sequel του 2016 ήταν ένα λάθος.)

TED (2012)

Γονείς κάνουν δώρο στο παιδί τους μεγάλο λούτρινο αρκούδο. Παιδί κάνει μια χριστουγεννιάτικη ευχή. Αστέρι πέφτει. Ευχή γίνεται πραγματικότητα. Αρκούδος μιλάει και περπατάει. Γίνονται αχώριστοι φίλοι. Για πάντα. Μεγάλο παιδί χρειάζεται θηλυκό. Θηλυκό δεν αγαπάει αρκούδο. Πρόβλημα.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σεθ ΜακΦάρλεϊν, δημιουργού του animated «The Family Guy» (αρκετά seasons της σειράς υπάρχουν στο Netflix και μιλάμε για τεράστια αγάπη που πρέπει ν’ ανακαλύψετε – αρκεί να συμπορεύεστε με τέτοιου είδους βρώμικο και σουρεαλιστικό χιούμορ), είναι ένα ανατρεπτικό chick flick που έχει φάει «τράκο» με καθαρά αγορίστικη ταινία, η πρωτοτυπία της οποίας ξεπερνά τα όρια της λογικής σε σχέση με το τι σενάρια εγκρίνονται πια στο Χόλιγουντ! Απαιτεί κότσια και τρελές trivia γνώσεις εϊτίλας, αλλά… αν «μπεις», θα πονέσεις από τα γέλια. Διατίθεται και το εξίσου οργιαστικό sequel του 2015 για «κάψε με» double feature! Προς γονείς: προσοχή, μη δουν το λούτρινο τα παιδιά και νομίσουν ότι μπορούν να παρακολουθήσουν το φιλμ!