του Ηλία Φραγκούλη

Η αλήθεια είναι πως ο κατάλογος ταινιών του Netflix στην Ελλάδα είναι απίστευτα φτωχός και ανέμπνευστος. Αλλά υπάρχουν και «εκλάμψεις» ή φιλμ ξεχωριστά, τα οποία μάλλον «χάνονται» μέσα στην ονομαστή πλατφόρμα και κάποιος πρέπει να τα υποδείξει στους ταλαίπωρους συνδρομητές, που ή καταλήγουν να βλέπουν σκουπίδια για να περάσει η ώρα ή… τους παίρνει ο ύπνος με το remote στο χέρι (been there, done that), σε μία άδοξη προσπάθεια να βρουν κάτι της προκοπής!

Η εμφάνιση του πρώτου και του δεύτερου οδηγού επιβίωσης για το Netflix, αποκλειστικά με ταινίες που είτε θεωρώ πως είναι ψιλοάγνωστες, παραγνωρισμένες, κλασικές που αξίζει να δείτε και να ξαναδείτε ή άλλες που δεν είχαν προβληθεί ποτέ στις κινηματογραφικές μας αίθουσες, προκάλεσε… viral ενθουσιασμό και η απαίτηση να συνεχιστεί τούτη η κίνηση γίνεται αποδεκτή για λόγους… ανθρωπισμού (μέρες που ‘ναι). Ιδού, λοιπόν, και η τρίτη λίστα. Προσοχή: οι τίτλοι των έργων που διαθέτει το Netflix δεν μένουν εκεί για πάντα. Εάν η πλατφόρμα δεν ανανεώσει τα δικαιώματά τους προς τις εταιρείες παραγωγής τους, θα τα ψάχνετε εις μάτην.

Ας προχωρήσουμε με τα φιλμ – προτάσεις (όπου υπάρχει αναλυτική κριτική / εκτενέστερο κείμενο στο site, ο τίτλος της ταινίας θα λινκάρεται):

ΕΞΙΛΕΩΣΗ / ATONEMENT (2007)

Οι φαντασιώσεις και η ψευδομαρτυρία ενός ζηλόφθονου 13χρονου κοριτσιού γίνονται αιτία να χωρίσουν οι δρόμοι ενός ζευγαριού που μόλις παραδεχόταν τα συμπτώματα της αμοιβαίας ερωτικής έλξης, λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου, στη Βρετανία του ’30.

Ένα από τα καλύτερα δραματικά φιλμ εποχής των τελευταίων χρόνων, βασισμένο στο βιβλίο του Ίαν ΜακΓιούαν. Πραγματικά υπέρκομψη αισθητική, ένα συγκλονιστικό μονοπλάνο στην παραλία της Δουνκέρκης (που ο Κρίστοφερ Νόλαν πρέπει να φθονεί κυριολεκτικά), εξαιρετικό καστ και ένα Όσκαρ μουσικής για τον Ντάριο Μαριανέλι κι εκείνο το αξέχαστο θέμα με τη γραφομηχανή. Είναι έγκλημα να μην το έχετε δει!

Η ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ / HALLOWEEN (2018)

Σαράντα χρόνια μετά τα άγρια φονικά εκείνης της νύχτας, ο Μάικλ Μάγερς βρίσκει τρόπο να δραπετεύσει ενώ μεταφέρεται σε καινούργιο σωφρονιστικό ίδρυμα ασφαλείας. Φανταζόμαστε ποιος θα είναι ο πρώτος του προορισμός. Το ίδιο και η Λόρι Στρόουντ.

Ξεχάστε τα (ενδιάμεσα) τερατουργήματα του «Halloween» franchise! Μπορείτε να ξεκινήσετε με το original του 1978 (το οποίο επίσης βρίσκεται στο ελληνικό Netflix και έχω τοποθετήσει στο #5 της λίστα μου με τις 50 καλύτερες ταινίες τρόμου στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά) και να κάνετε το σωστό double feature με τούτη την πρόσφατη συνέχεια που τίμησε το όνομα ενός από τους πιο iconic serial killers της σελιλόζης ever.

ΜΙΑ ΑΠΙΘΑΝΗ… ΑΠΙΘΑΝΗ ΠΤΗΣΗ / AIRPLANE! (1980)

Όταν ο κυβερνήτης και το πλήρωμα ενός αεροσκάφους παθαίνουν τροφική δηλητηρίαση εν πτήσει, ένας αλκοολικός πρώην πιλότος καλείται να σώσει τους συνεπιβάτες του!

Παρωδία των ταινιών καταστροφής του franchise «Airport» (και ειδικότερα του φιλμ του 1974) σε συνδυασμό με τη βασική πλοκή από το «Zero Hour!» (1957), αυτή η κωμωδία απογείωσε το slapstick σε βαθμό υστερικών γέλιων και κυριολεκτικά άλλαξε το είδος στη δεκαετία του ’80. Πέρα από τον λεκτικό κανιβαλισμό, ο θεατής απαιτείται να έχει… τα μάτια του δεκατέσσερα, καθώς πολλά από τα αστεία εντοπίζονται… στο βάθος πεδίου των πλάνων!

ΓΚΡΕΜΛΙΝΣ / GREMLINS (1984)

Δεν έπρεπε να εκτεθούν στο φως (ειδικά του ηλίου), δεν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με νερό και δεν έπρεπε να τραφούν μετά τα μεσάνυχτα. Φυσικά, όλα πάνε στραβά και, ως αποτέλεσμα, μία αμερικάνικη κωμόπολη δέχεται φονική επίθεση από μικροσκοπικά τερατάκια την παραμονή των Χριστουγέννων.

Από τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα φιλμ όλων των εποχών (και στο προσωπικό μου top 10, βεβαίως), που συνιστάται να βλέπει και να ξαναβλέπει κανείς σ’ αυτή την περίοδο. Όσοι ζήσαμε τη δεκαετία του ’80, ονειρευόμασταν να έχουμε για pet ένα (φανταστικό, δυστυχώς) mogwai, κι ας γνωρίζαμε τις «αντενδείξεις» των οδηγιών χρήσης! Αξεπέραστο κατόρθωμα το πάντρεμα της εξωφρενικής (οικογενειακής!) κωμωδίας με το κλίμα αληθινού τρόμου που έστησε ο Τζο Ντάντε.

INFERNAL AFFAIRS (2002)

Undercover αστυνομικός εισχωρεί με επιτυχία στην καρδιά του κινεζικού συνδικάτου του εγκλήματος. Την αποστολή και την «πλαστή» ταυτότητά του γνωρίζουν μονάχα δύο υψηλόβαθμοι συνάδελφοί του. Από το αντίπαλο μέτωπο, ένα μέλος του συνδικάτου καταφέρνει να μπει στο Αστυνομικό Σώμα του Χονγκ Κονγκ και να λειτουργεί σαν «καρφί» για να προειδοποιεί τους δικούς του.

Ένα από τα διασημότερα αστυνομικά θρίλερ του ασιατικού σινεμά, που γνώρισε και δύο κινηματογραφικές συνέχειες, αλλά στη χώρα μας δεν προβλήθηκε ποτέ. Ήταν η πρόταση του Χονγκ Κονγκ για το ξενόγλωσσο Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 2004 (δεν προτάθηκε, τελικά). Η cult φήμη του και η πρωτοτυπία του σεναρίου του τράβηξαν μέχρι και την προσοχή του Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος σκηνοθέτησε το αμερικάνικο remake του, τον πασίγνωστο και οσκαρικό «Πληροφοριοδότη» (2006).

PRISONERS (2013)

Η οικογένεια των Ντόβερ επισκέπτεται ένα γειτονικό σπίτι για το τραπέζι των Θείων Ευχαριστιών. Οι μικρές τους κόρες βγαίνουν έξω για να παίξουν και εξαφανίζονται. Ένας έμπειρος επιθεωρητής αναλαμβάνει την υπόθεση, όμως, οι ώρες ζωής των δύο κοριτσιών λιγοστεύουν σοβαρά, μέρα με τη μέρα, προκαλώντας τρομακτική ψυχολογική πίεση σε όλους.

Το σχετικά παραγνωρισμένο ψυχολογικό θρίλερ του Ντενί Βιλνέβ, «ποδαρικό» του για την χολιγουντιανή φάση της καριέρας του. Βαρύ, «πένθιμο» κλίμα (συνεισφέρουν η μουσική του Γιόχαν Γιόχανσον και η υποψήφια για Όσκαρ φωτογραφία του Ρότζερ Ντίκινς), διχαστική η τοποθέτηση επάνω στο θέμα της αυτοδικίας και η αστυνομική υποπλοκή να κρατά το σασπένς ζωντανό, μέχρι την ολοκλήρωση του puzzle που έχει στήσει ο psycho απαγωγέας.

OBLIVION (2013)

Μηχανικός ρομποτοειδών επιβλέπει τις εγκαταστάσεις μέσω των οποίων αντλείται ενέργεια για να συντηρεί το ανθρώπινο είδος στον πλανήτη Τιτάνα, μακριά από την κατεστραμμένη από επίθεση εξωγήινων Γη. Όταν παρουσιαστούν κρούσματα sabotage των μηχανών, ο Τζακ θα ανακαλύψει πως πίσω από τις δολιοφθορές δεν κρύβεται απαραίτητα κάποια εξωγήινη απειλή…

Sci-fi δυστοπίας, από τις καλύτερες περιπέτειες φαντασίας των τελευταίων ετών, που το ντόπιο κοινό σνόμπαρε και γιατί (πραγματικά) δεν αγαπά το είδος και γιατί πρωταγωνιστεί ο Τομ Κρουζ (ακατανόητο αυτό το τελευταίο). Είναι τόσο ιδανικός ο συνδυασμός θεάματος και αισθητικής, που το έργο σχεδόν αδικείται στις (όσες) τηλεοπτικές ίντσες. Θαυμάσιο και το electro score των Γάλλων M83.

ΤΑ ΚΑΚΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ / MEAN GIRLS (2004)

Μεγαλωμένη στην Αφρική, η έφηβη Κέιντι βρίσκεται ξαφνικά στη «ζούγκλα» ενός αμερικάνικου λυκείου, με την πιο ισχυρή «κλίκα» κοριτσιών, τις Plastics, να τη βάζουν στο σημάδι, ειδικά από τη στιγμή που θα φλερτάρει με τον πρώην της αρχηγού τους.

Τα ‘80s είχαν το «Heathers», τα ‘90s είχαν το «Clueless» και τα zeroes βρήκαν εδώ την πιο #epic «κοριτσίστικη» κωμωδία τούτου του νεανικού υπο-είδους, με πρωταγωνίστρια την Λίντσεϊ Λόχαν (πριν τις… καταχρήσεις και τον έκλυτο βίο). Εάν δεν γνωρίζετε τους προαναφερθέντες τίτλους, δεν ξέρετε τι σας γίνεται ή δεν επικοινωνήσατε ποτέ με την pop κουλτούρα. Η σκηνή με το σχολικό χριστουγεννιάτικο show είναι cult classic.

ΓΟΥΑΛΑΣ ΚΑΙ ΓΚΡΟΜΙΤ ΣΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟ / WALLACE AND GROMIT: THE CURSE OF THE WERE-RABBIT (2005)

Ο Γουάλας και ο πανέξυπνος σκύλος του, ο Γκρόμιτ, αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο της καταστροφής των λαχανόκηπων σε μία βρετανική επαρχία, λίγο πριν από τον ετήσιο σχετικό διαγωνισμό.

Η δεύτερη μεγάλου μήκους κινηματογραφική παραγωγή της βρετανικής Aardman είναι μία ξεκαρδιστική stop motion clay-animated κωμωδία για κάθε ηλικία (εδώ κυρίως για μεγάλα «παιδιά», καθώς δεν υφίσταται ελληνική μεταγλώττιση…), μέσω της οποίας έκαναν το ντεμπούτο τους στο σινεμά οι αξιαγάπητοι ομώνυμοι ήρωες του Νικ Παρκ. Εννοείται πως οι ενήλικες είναι εκείνοι που θα καταλάβουν καλύτερα το χιούμορ και τις αναφορές στις monster movies και τις κλασικές παραγωγές της εταιρείας Hammer από το παρελθόν. Άξιος νικητής του Όσκαρ καλύτερης animated ταινίας, το 2006.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ / KNOCKED UP (2007)

Αιώνιος έφηβος και loser… στρουμπουλός «χτυπάει» ανερχόμενη τηλεοπτική παραγωγό σε disco του Λος Άντζελες. Φλερτάρουν, γίνονται τύφλα, εκείνη τον παίρνει (κανονικά) στο σπίτι της και μερικές εβδομάδες αργότερα ένας γυναικολόγος τους πιστοποιεί ότι το σεξ δίχως προφυλάξεις «εγκυμονεί» κινδύνους, παραδίδοντάς τους το ενσταντανέ του εμβρύου…

Σκηνοθεσία και σενάριο του σπουδαίου κωμικογράφου Τζαντ Άπαταου, στην καλύτερη στιγμή της φιλμογραφίας του. Έργο που μελετά σημερινούς χαρακτήρες, που ζυγίζει τα καλά και τα άσχημα των δύο φύλων, συμπεριφορές γύρω από τη συντροφικότητα, τις ευθύνες που τους υπενθυμίζουν πως όσο και να μην το επιδιώκουν, κάπου θα τους βρει η «σφαλιάρα» της ενηλικίωσης. Μερικοί το αποκαλούν «αμερικανιά» αυτό το είδος σύγχρονης κωμωδίας. Ήθελα να ‘ξερα με τι ακριβώς γελάνε σήμερα…