Οδηγός επιβίωσης για το Netflix #4.
Έχετε Netflix; Σας έχει βγει το δάχτυλο με το remote στο χέρι κάνοντας browsing, μπας και βρείτε μια ταινία που… βλέπεται; Οι αναγνώστες του FREE CINEMA εξακολουθούν να μας ζητούν να προτείνουμε φιλμ που αξίζουν τον κόπο, ανάμεσα στον αχταρμά σαβούρας που περιλαμβάνει η πλατφόρμα, και ο Ηλίας Φραγκούλης… ξαναχτυπά για τέταρτη φορά!
Η αλήθεια είναι πως ο κατάλογος ταινιών του Netflix στην Ελλάδα είναι απίστευτα φτωχός και ανέμπνευστος. Αλλά υπάρχουν και «εκλάμψεις» ή φιλμ ξεχωριστά, τα οποία μάλλον «χάνονται» μέσα στην ονομαστή πλατφόρμα και κάποιος πρέπει να τα υποδείξει στους ταλαίπωρους συνδρομητές, που ή καταλήγουν να βλέπουν σκουπίδια για να περάσει η ώρα ή… τους παίρνει ο ύπνος με το remote στο χέρι (been there, done that), σε μία άδοξη προσπάθεια να βρουν κάτι της προκοπής!
Η εμφάνιση του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου οδηγού επιβίωσης για το Netflix, αποκλειστικά με ταινίες που είτε θεωρώ πως είναι ψιλοάγνωστες, παραγνωρισμένες, κλασικές που αξίζει να δείτε και να ξαναδείτε ή άλλες που δεν είχαν προβληθεί ποτέ στις κινηματογραφικές μας αίθουσες, προκάλεσε… viral ενθουσιασμό και η απαίτηση να συνεχιστεί τούτη η κίνηση γίνεται αποδεκτή για λόγους… ανθρωπισμού (μέρες που ‘ναι). Ιδού, λοιπόν, και η τέταρτη λίστα. Προσοχή: οι τίτλοι των έργων που διαθέτει το Netflix δεν μένουν εκεί για πάντα. Εάν η πλατφόρμα δεν ανανεώσει τα δικαιώματά τους προς τις εταιρείες παραγωγής τους, θα τα ψάχνετε εις μάτην.
Ας προχωρήσουμε με τα φιλμ – προτάσεις (όπου υπάρχει αναλυτική κριτική / εκτενέστερο κείμενο στο site, ο τίτλος της ταινίας θα λινκάρεται):
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΪΝΤΑΧΟ / MY OWN PRIVATE IDAHO (1991)
Δύο νεαροί hustlers «του δρόμου» ξεκινούν ένα ταξίδι αυτογνωσίας από το Πόρτλαντ του Όρεγκον, ρισκάροντας τις ευαίσθητες ισορροπίες της φιλικής τους σχέσης.
Η τρίτη ταινία που σκηνοθέτησε ο Γκας Βαν Σαντ είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του New Queer Cinema της δεκαετίας του ’90, με το σενάριό της να μοιάζει μ’ ένα «weird» mash-up όλων των σαιξπηρικών Ερρίκων μαζί! Στα 21 του χρόνια, ο Ρίβερ Φίνιξ μετατρέπεται σε απόλυτο icon μιας γενιάς, διασχίζοντας τα ερημικά τοπία του Όρεγκον, πάνω σε δρόμους από άσφαλτο που οδηγούν στο πουθενά. Ο θάνατός του, ύστερα από δύο χρόνια, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τούτο το φιλμ, φορτώνει με δάκρυα τα παράδοξα πλάνα με τα ξύλινα σπίτια που συνθλίβονται καθώς πέφτουν από τον ουρανό, μας μεταδίδει τη ζάλη του ναρκοληπτικού ήρωα που ψάχνει τη μάνα του, ρόλους ζωής, πρότυπα κι αγάπη. Τραγικό ως τα βάθη της ψυχής. Ειλικρινά, δεν ξέρω πως βρέθηκε στο Netflix (και για πόσο καιρό)!
SUPERBAD (2007)
Κατά την διάρκεια των τελευταίων σχολικών τους ημερών, δύο αγάμητοι geeks αντιμετωπίζουν το σεξ, τον αποχωρισμό και την ενηλικίωση με μία ωριμότητα που δεν περίμεναν ποτέ, sober ή μη!
Νεανική κωμωδία που γνώρισε παγκόσμια κριτική καταξίωση και εισπρακτική επιτυχία, μπαίνοντας εύκολα στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες που (δια)χειρίστηκαν το τέλος της παιδικής φιλίας, τις εφηβικές ανησυχίες και τους φόβους της επερχόμενης ενηλικίωσης. Με σεναριακή προσέγγιση που, ενώ δείχνει τόσο ανώδυνη και «αστεία», δεν συναντάται ούτε στο πιο προβεβλημένο φεστιβαλικό «art-house»! Κι αφήστε κάποιους άσχετους να αποκαλούν αυτά τα έργα… «αμερικανιές».
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑ / MARIE ANTOINETTE (2006)
Από το προξενιό που την οδηγεί στο θρόνο της Γαλλίας στα 19 της, μέχρι την απόλυτη πλήξη των ανακτόρων των Βερσαλλιών και τη σταδιακή «παρακμή» της τάξης των ευγενών που πυροδότησαν τη Γαλλική Επανάσταση, αυτή… δεν είναι η ιστορία της Μαρίας Αντουανέτας.
Έργο άποψης επάνω στο είδος του ιστορικού δράματος εποχής, το φιλμ που έφαγε ένα από τα μεγαλύτερα (και πιο άδικα) κραξίματα στο Φεστιβάλ των Καννών (για ευνόητους λόγους…), απέτυχε στα ταμεία, αλλά παραμένει ένα πραγματικό έργο Τέχνης οπτικά (το βραβείο Όσκαρ κοστουμιών στη Μιλένα Κανονέρο δίνει και το επιπλέον καλλιτεχνικό… «άλλοθι»). Δεν έτυχε κινηματογραφικής διανομής στην Ελλάδα και ελάχιστοι ασχολήθηκαν μαζί του, αλλά είναι μία από τις καλύτερες σκηνοθετικές δουλειές της Σοφία Κόπολα. Το αναχρονιστικά… «πάνκικο» soundtrack προσδίδει ένα εντελώς ανατρεπτικό attitude στην ηρωίδα και, πραγματικά, ήθελε μεγάλα αρχίδια για να το τολμήσει κανείς αυτό σε παραγωγή του συγκεκριμένου genre. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε (και) τη συνέντευξη που κάναμε μαζί το 2006, αμέσως μετά την επεισοδιακή πρεμιέρα στις Κάννες.
Ο ΥΠΟΚΙΝΗΤΗΣ / INSIDE MAN (2006)
Ένας αστυνομικός ντετέκτιβ κι ένας διαρρήκτης παίζουν σαν το ποντίκι και τη γάτα, ενώ ο δεύτερος βρίσκεται «εγκλωβισμένος» σε τράπεζα της Νέας Υόρκης με κάμποσους όμηρους. Ολόκληρη η πόλη δείχνει ανάσταση μ’ αυτή τη ληστεία, όχι για την χρηματική λεία της συμμορίας των κουκουλοφόρων, αλλά για το… μυστηριώδες περιεχόμενο των τραπεζικών θυρίδων!
Σχετικά επιτυχημένη εμπορικά παραγωγή από το studio της Universal, που επιστράτευσε ένα φοβερά πρωτοκλασάτο καστ για την πιο mainstream κινηματογραφική απόπειρα του Σπάικ Λι (μέχρι και σήμερα!), πόσω μάλλον στο είδος της crime περιπέτειας δράσης με αρκετά twists στην πλοκή και βασικό φόντο της αφήγησης του έργου το εσωτερικό μιας τράπεζας σε κατάσταση ληστείας μετά ομήρων. Δεν έπαιξε σε βραβεία (το American Film Institute το συμπεριέλαβε στη λίστα του με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς), αλλά αυτό δεν στερεί ίχνος από την ψυχαγωγική του αξία.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ / LOVE STORY (1970)
Γόνος και κληρονόμος οικογενείας με τεράστια περιουσία κάνει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, όπου και γνωρίζει νεαρή κοπέλα κατώτερης ταξικά προέλευσης. Παρά τα εμπόδια που θέτει το κοινωνικό τους background, θα ερωτευτούν παράφορα και θ’ αρχίσουν να κάνουν σχέδια για το μέλλον. Πριν τους χτυπήσει η τραγωδία…
Μελόδραμα ολκής που δίχασε την κριτική αλλά αγαπήθηκε από το κοινό, το οποίο διέλυσε τα ταμεία της εποχής, δημιουργώντας έναν από τους μεγαλύτερους ρομαντικούς μύθους στην ιστορία του σινεμά. Προτάθηκε για επτά Όσκαρ και τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης μουσικής, για το θέμα του Φράνσις Λε που εξακολουθεί να βουρκώνει τις μάζες μέχρι σήμερα. Βγάλτε τα μαντήλια σας!
ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ, ΛΙΓΟ… ΚΟΥΚΟΥ / IT’S KIND OF A FUNNY STORY (2010)
Μανιοκαταθλιπτικός teenager που μόλις απέρριψε σκέψη απόπειρας αυτοκτονίας με πτώση από τη γέφυρα του Μπρούκλιν, νομίζει ότι μπορεί να κάνει μία τυπική επίσκεψη σε ψυχιατρική κλινική ενηλίκων, μπας και πάρει κάποια ενθαρρυντική συμβουλή, αλλά μπουζουριάζεται από τους… «άνδρες με τα άσπρα» χωρίς εξιτήριο! Θα μάθει εκεί πως να ξεκινήσει τη ζωή του απ’ την αρχή;
Εκκεντρική indie δραμεντί που δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά βλέπεται πολύ ευχάριστα στο σπίτι, κυρίως χάρη στο πνεύμα των διαλόγων της και την παρουσία του Ζακ Γκαλιφιανάκις σε δεύτερο ρόλο. Σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, το σκηνοθετικό δίδυμο των Άννα Μπόντεν και Ράιαν Φλεκ ήταν η πλέον παράδοξη επιλογή της Marvel για να γυρίσει την «Captain Marvel» (άσχετο)!
WONDER WOMAN (2017)
Η μικρή Νταϊάνα, πριγκίπισσα των Αμαζόνων, μεγαλώνει με στόχο να γίνει η πιο ικανή πολεμίστρια η οποία κάποτε θα αναμετρηθεί με τον Άρη, τον Θεό του Πολέμου που εξακολουθεί να προκαλεί οδύνη και δυσβάσταχτες απώλειες στο ανθρώπινο είδος. Τι πρόσωπο μπορεί να έχει εκείνος στο παρόν του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όμως;
Σε «ύπουλο» timing με την παγκόσμια εμφάνιση του sequel «Wonder Woman 1984» (που προκάλεσε σάλο αντιδράσεων κάνοντας ταυτόχρονη πρεμιέρα σε αίθουσες και HBO Max στις ΗΠΑ), έρχεται στο Netflix τούτη η κομιξάδικη περιπέτεια της διάσημη ηρωίδας της DC, που ποιοτικά στέκει πάνω από τον μέσο όρο των παραγωγών του genre και χάρη στο πολεμικο-κατασκοπικό πλαίσιο δράσης μπορεί να αφορά και θεατές οι οποίοι δεν ανέχονται παρόμοια φιλμ. Η Γκαλ Γκαντότ φοράει άψογα τη στολή της Wonder Woman.
ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΦΟΝΟΙ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ / MANHATTAN MURDER MYSTERY (1993)
Μεσήλικο παντρεμένο ζευγάρι σε κρίση μετατρέπεται σε ατζαμήδες «ντετέκτιβ», όταν η σύζυγος υποψιάζεται πως ο ξαφνικός θάνατος μιας γειτόνισσάς τους δεν οφείλεται σε πρόβλημα υγείας αλλά σε δολοφονία, με τις υποψίες να βαραίνουν τον άντρα της μακαρίτισσας.
Η μοναδική ταινία του Γούντι Άλεν που μπορεί να βρει κανείς αυτή τη στιγμή στο Netflix δεν είναι από τις πλέον αξιομνημόνευτές του, αλλά οι πιο φανατικοί κινηματογραφόφιλοι… παλαιάς κοπής θα απολαύσουν τις σεναριακές αναφορές στον χιτσκοκικό «Σιωπηλό Μάρτυρα» (1954), ενώ η σεκάνς με τους καθρέφτες πίσω από τη μεγάλη οθόνη ενός σινεμά αποτελεί σκηνή ανθολογίας και απόλυτο homage στην «Κυρία από τη Σαγκάη» (1947) του Όρσον Γουέλς. Αρκετά νεωτεριστική (για το στυλ του Άλεν) η δουλειά στην κάμερα από τον Κάρλο Ντι Πάλμα, απόλαυση το καστ, με την Αντζέλικα Χιούστον να κλέβει την παράσταση σε μικρό ρόλο.
HOSTEL: Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ / HOSTEL (2006)
Τρεις έφηβοι που ταξιδεύουν στην Ευρώπη για ν’ αποκτήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πείρα στα θηλυκά και τα ναρκωτικά, καταλήγουν σε ξενώνα τρελών απολαύσεων στη Σλοβακία και… εξαφανίζονται σταδιακά δίχως κανένα ίχνος. Ο τελευταίος θα θελήσει πάση θυσία να βρει μια απάντηση σε όλα αυτά και θ’ αντιμετωπίσει μια πραγματικότητα που ξεπερνά τα όρια της ηθικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ένα από τα πρώτα mainstream «body horror» έργα που φρίκαραν το κοινό με τις εικόνες τους στα μέσα των zeroes, αν και το «ζουμί» βρισκόταν κάπου αλλού, καθώς η πλοκή έφτανε στο δεύτερο μέρος της ταινίας. Εκεί όπου χορτάτοι και καλοζωισμένοι αστοί έβγαζαν τη «στολή» της καθημερινότητάς τους, για να προστατευτούν από τους λεκέδες του αίματος των θυμάτων που σκόπευαν να βασανίσουν ή και να σφαγιάσουν ακόμη! Αν αντέχετε τα κάργα αιματοβαμμένα θεάματα, θα απολαύσετε την καυστικότατη ταξική κριτική του Ίλαϊ Ροθ.
BROOKLYN (2015)
Η Έιλις, μια νεαρή Ιρλανδή, μεταναστεύει στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1950 και η αρχική της διστακτικότητα και νοσταλγία ξεθυμαίνουν όταν ερωτεύεται έναν νεαρό Ιταλοαμερικανό. Ένα ξαφνικό ταξίδι πίσω στην πατρίδα, όμως, θα φέρει το μεγάλο δίλημμα της ζωής της.
Άριστο ρομαντικό δράμα περιόδου, σε σεναριακή διασκευή του Νικ Χόρνμπι, που ξάφνιασε με την οσκαρική του υποψηφιότητα στην κατηγορία καλύτερης ταινίας της χρονιάς, το 2016. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας πέφτει στους ώμους της Σίρσα Ρόναν (επίσης προτάθηκε για Όσκαρ), μιας από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες της εποχής μας στο σινεμά. Υπάρχει μία τρελή παραδοξότητα που συνδέει την πρωταγωνίστρια με την ηρωίδα: η Ρόναν έχει μεγαλώσει στην Ιρλανδία, μεν, όμως είχε γεννηθεί στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης! Γι’ αυτό και θεωρεί τούτο το ρόλο τον πιο προσωπικό της καριέρας της (μέχρι στιγμής).