Οδηγός επιβίωσης για το Netflix #7.
Έχετε Netflix; Σας έχει βγει το δάχτυλο με το remote στο χέρι κάνοντας browsing, μπας και βρείτε μια ταινία που… βλέπεται; Οι αναγνώστες του FREE CINEMA εξακολουθούν να μας ζητούν να προτείνουμε φιλμ που αξίζουν τον κόπο, ανάμεσα στον αχταρμά σαβούρας που περιλαμβάνει η πλατφόρμα, και ο Ηλίας Φραγκούλης δίνει τα σιγουράκια του για έβδομη φορά!
Η αλήθεια είναι πως ο κατάλογος ταινιών του Netflix στην Ελλάδα είναι απίστευτα φτωχός και ανέμπνευστος. Αλλά υπάρχουν και «εκλάμψεις» ή φιλμ ξεχωριστά, τα οποία μάλλον «χάνονται» μέσα στην ονομαστή πλατφόρμα και κάποιος πρέπει να τα υποδείξει στους ταλαίπωρους συνδρομητές, που ή καταλήγουν να βλέπουν σκουπίδια για να περάσει η ώρα ή… τους παίρνει ο ύπνος με το remote στο χέρι (been there, done that), σε μία άδοξη προσπάθεια να βρουν κάτι της προκοπής!
Η εμφάνιση του πρώτου, του δεύτερου, του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου και του έκτου οδηγού επιβίωσης για το Netflix, αποκλειστικά με ταινίες που είτε θεωρώ πως είναι ψιλοάγνωστες, παραγνωρισμένες, κλασικές που αξίζει να δείτε και να ξαναδείτε ή άλλες που δεν είχαν προβληθεί ποτέ στις κινηματογραφικές μας αίθουσες, προκάλεσε… viral ενθουσιασμό, με τους αναγνώστες να ζητάνε όλο και περισσότερες λίστες. Ιδού, λοιπόν, και η έβδομη. Προσοχή: οι τίτλοι των έργων που διαθέτει το Netflix δεν μένουν εκεί για πάντα. Εάν η πλατφόρμα δεν ανανεώσει τα δικαιώματά τους προς τις εταιρείες παραγωγής τους, θα τα ψάχνετε εις μάτην.
Ας προχωρήσουμε με τα φιλμ – προτάσεις (όπου υπάρχει αναλυτική κριτική / εκτενέστερο κείμενο στο site, ο τίτλος της ταινίας θα λινκάρεται):
ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΑΜΟΥ / MARRIAGE STORY (2019)
Ο Τσάρλι και η Νικόλ χωρίζουν. Αλλά έχουν κι ένα παιδί. Στη μέση.
Η δεύτερη συνεργασία του Νόα Μπάουμπακ με το Netflix (μετά το εντελώς ανώδυνο «The Meyerowitz Stories» του 2017, το οποίο επίσης θα βρείτε εδώ, χωρίς να το συνιστώ… ολόψυχα) είναι και η καλύτερη κινηματογραφική παραγωγή τούτης της τηλεοπτικής πλατφόρμας, την οποία το κοινό στην Ελλάδα μάλλον σνόμπαρε όταν πέρασε από τις αίθουσες, παρά τις έξι οσκαρικές της υποψηφιότητες (κέρδισε μονάχα η Λόρα Ντερν, στην κατηγορία του δεύτερου γυναικείου ρόλου). Σπάνια μια ιστορία δεσμού ανάμεσα σε δυο ανθρώπους εκτελέστηκε φιλμικά με τόσο σκληρή αυθεντικότητα και τιμιότητα συναισθημάτων, με την υποστήριξη ενός σεναρίου που σπάει κόκκαλα, σε συνδυασμό με κεντρικές ερμηνείες που σου κόβουν τη λαλιά. Άχαστο!
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΙΑ / THE DANISH GIRL (2015)
Η αληθινή και πραγματικά εκκεντρική ιστορία του Δανού ζωγράφου Άιναρ Μόγκενς Βέγκενερ που έγινε… Λίλι Έλμπε το 1930, πάντοτε με τη γυναίκα την οποία παντρεύτηκε ως άνδρας στο προσκέφαλό του.
Σαν ένα δείγμα εποχών που αλλάζουν (και θα έπρεπε να μας είχαν μάθει πολλά), τούτο το φιλμ πραγματεύεται το αρκετά δύσκολο θέμα όχι της επιλογής στη σεξουαλικότητα αλλά στο ίδιο σου το φύλο. Στην Ευρώπη της δεκαετίας του ’30! Και θέτει πολύ περισσότερα ερωτήματα για το σήμερα, καθώς η ίδια Ευρώπη δείχνει να οπισθοχωρεί σε κάθε ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τάσεις επιστροφής σε κάτι πιο σκοτεινό κι από τον Μεσαίωνα… Το θέμα ίσως να προβλημάτισε (αρνητικά) μερίδα του κοινού που το αγνόησε, αλλά η δουλειά που έκανε ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ είναι εξαιρετική. Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου στην Αλίσια Βικάντερ και υποψηφιότητες για τον Έντι Ρέντμεϊν (πρώτος ανδρικός ρόλος), τα κοστούμια και τα σκηνικά.
ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ / ANNA KARENINA (2012)
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η ρωσική υψηλή κοινωνία σοκάρεται από την ερωτική σχέση απιστίας της αριστοκρατικών καταβολών Καρένινα με το νεαρό Κόμη Βρόνσκι.
Το καστ δεν εμπνέει, εννοείται. Η Κίρα Νάιτλι να υποδύεται την (τόσο πολυκινηματογραφημένη) κλασική ηρωίδα του Τολστόι; Κι όμως, δεν τη «σκοτώνει»! Γιατί τη σκηνοθετεί ο Τζο Ράιτ (ανέκαθεν ερωτευμένος μαζί της), ο οποίος την τοποθετεί μέσα σ’ ένα εικαστικό κομψοτέχνημα δημιουργίας που σβήνει κάθε πιθανή ένσταση, χαρίζοντάς μας μεγαλειώδεις σκηνές ανθολογίας (που ταιριάζουν καλύτερα σε οθόνη κινηματογραφικής αίθουσας, είναι η αλήθεια). Η σκηνή του βαλς, που επιτρέπει στους δύο εραστές να σμίξουν ανάμεσα σε ζευγάρια τα οποία χάνουν τη γνωριμία της σωματικής επαφής και των βημάτων τους, είναι αδιανόητης ομορφιάς. Όσκαρ κοστουμιών στην Τζάκλιν Ντουράν, υποψηφιότητες για καλύτερη φωτογραφία, μουσική και σκηνικά.
THE FRIGHTENERS (1996)
Μετά από ένα τραγικό αυτοκινητικό που τον αφήνει χήρο, ο Φρανκ Μπάνιστερ ανακαλύπτει πως μπορεί να επικοινωνεί με την… «άλλη ζωή» και εκμεταλλεύεται τις «επαφές» του με φαντάσματα για να κερδοσκοπεί εις βάρος των ζωντανών! Τα πράγματα σοβαρεύουν όταν ένα πανίσχυρο και δαιμονικό πνεύμα εμφανίζεται στην πόλη με τη δική του agenda… ξεκληρίσματος.
Για να λύσετε το όποιο θέμα που μπορεί να ‘χει προκύψει με φαντάσματα, χρειάζεστε έναν ειδικό. Εδώ τα ίδια τα φαντάσματα αναλαμβάνουν χρέη «psychic» και βοηθούν έναν λωποδύτη που τα χρησιμοποιεί για να τρομοκρατεί τα σπίτια των ζωντανών! Το επίσημο διαβατήριο του Πίτερ Τζάκσον για το Χόλιγουντ, μετά τα «Ουράνια Πλάσματα» (1994), είναι μία στουντιακή υπερπαραγωγή με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Τζέι Φοξ, η οποία δεν κατάφερε ν’ αγγίξει το mainstream λόγω εξωφρενικού συνδυασμού μακαβριότητας και χιούμορ (αυτό για θεατές που δεν είχαν δει το «Braindead» του 1992, εννοείται…). Βλέπεται πολύ ευχάριστα, ειδικά αν είστε σχετικοί με το genre της μαύρης κωμωδίας, και αξίζει να το ανακαλύψουν κι εκείνοι που επιθυμούν να έχουν μία πιο ολοκληρωμένη άποψη περί της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ / SLEEPY HOLLOW (1999)
Ο ιδιόρρυθμος Ίκαμποντ Κρέιν φτάνει στη μικρή πόλη του Σλίπι Χόλοου για να διερευνήσει τη μυστηριώδη υπόθεση τριών… αποκεφαλισμών κατοίκων της, τους οποίους «χρεώνεται» η μυθική μορφή του «Ακέφαλου Καβαλάρη». Ή μήπως κάτι δεν πάει καλά με το παρελθόν της πόλης και κάποιοι ξεκαθαρίζουν παλιούς λογαριασμούς;
Η εξαιρετική ταινία γοτθικού τρόμου με στοιχεία ντετεκτιβίστικου μυστηρίου που σκηνοθέτησε ο Τιμ Μπέρτον και έσπασε ταμεία, με βαριά του όπλα ένα κάργα ονομαστό καστ (από Τζόνι Ντεπ μέχρι Κρίστοφερ Λι) και την ατμόσφαιρα που έχουν δημιουργήσει όλοι οι συντελεστές της παραγωγής (με σημαντικότερη τη δουλειά των Ρικ Χάινρικς και Πίτερ Γιανγκ (Όσκαρ καλύτερων σκηνικών). Οι fans ιστοριών τύπου Σέρλοκ Χολμς που περιλαμβάνουν ξεχωριστά εκκεντρικές υποθέσεις φόνων, είναι… έγκλημα να μην το έχουν παρακολουθήσει ποτέ!
ΤΟ ΧΡΕΟΣ / THE DEBT (2011)
Τρόικα πρακτόρων της Μοσάντ αναλαμβάνει να γραπώσει Ναζί τέρας – χειρουργό στο κομμουνιστικό Βερολίνο, το 1966. Κόρη δύο εκ των ηρώων μνημονεύει εκδοτικά το ανδραγάθημα, μα ο άλλος της ομάδας πάει «φευγάτος», 33 έτη μετά. Τι έγινε τότε και (ακόμη) πληρώνουν το χρέος όλοι;
Βρετανικό δραματικό θρίλερ, το οποίο αποτελεί remake ισραηλινού φιλμ του 2007, σκηνοθετημένο με old-fashioned επαγγελματισμό από τον Τζον Μάντεν, με ενδιαφέρουσα πλοκή και στήσιμο σασπένς. Δεν είναι και καμία ταινιάρα, αλλά με background τα εγκλήματα των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, σίγουρα μας έχουν «πουλήσει» και πολύ κατώτερα έργα (για να μην πω ότι η συχνότητα εμφάνισης παρόμοιων ταινιών οριακά έχει κουράσει). Εδώ υπάρχει σοβαρό στουντιακό επίπεδο παραγωγής και ένα πολύ καλό καστ, με ηγετική την παρουσία της Έλεν Μίρεν. Προσφέρεται για ενήλικο κοινό που αντιλαμβάνεται σωστά τους κανόνες του genre.
ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ / THE WEDDING SINGER (1998)
Στο Νιου Τζέρσι του 1985, ένας τραγουδιστής γαμήλιων parties και μία σερβιτόρα αισθάνονται πως κάτι τους δένει, αλλά έχουν τους πιο λάθος συντρόφους στη ζωή τους. Θα βρουν τη σωστή μελωδία που θα τους λυτρώσει ερωτικά;
Ρομαντική κωμωδία που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ και έκανε αγαπητό κινηματογραφικό ζευγάρι τους Άνταμ Σάντλερ και Ντρου Μπάριμορ (γύρισαν ακόμη δύο ταινίες παρόμοιας θεματολογίας, το 2004 και το 2014). Αυτή είναι η καλύτερη συνεργασία τους, που απογειώνεται (και) εξαιτίας της χιουμοριστικής ματιάς στο lifestyle, τις μόδες, τα gadgets και τα τραγουδιστικά hits της δεκαετίας του ’80. Η Κάρι Φίσερ, ο Τζαντ Άπαταου και ο Σάντλερ «χτένισαν» το σενάριο (δίχως credit) και το φιλμ περιέχει ουκ ολίγες ξεκαρδιστικές σεκάνς. Ναι, ξέρετε, από αυτά που κάποιοι κατηγορούν ως «αμερικανιές», αλλά εγγυόνται ανάλαφρη ψυχαγωγία. Μεταξύ μας, ήταν η πρώτη φορά που ανέχτηκα την παρουσία του Σάντλερ σε κωμωδία και αυτό λέει πολλά…
ΠΑΡΤΙ ΜΕ… ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ / SAUSAGE PARTY (2016)
Τα τρόφιμα ενός supermarket ονειρεύονται μια παραδεισένια ζωή κατά την έξοδό τους από αυτό, χωρίς να γνωρίζουν ότι, εκεί έξω, από απλά ψώνια του κάθε θνητού καταναλωτή μετατρέπονται σε… υλικά μαγειρέματος που καταβροχθίζονται δίχως αύριο!
Ένα από τα πιο… πρόστυχα animated έργα όλων των εποχών, το οποίο τιμά απόλυτα το ρητό του… «πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις»! Επική επίθεση σκατολογικού χιούμορ και ερωτικά ανελέητης αισχρότητας που χτυπάει κόκκινο, ειδικά στο λεκτικό μέρος, με ύπουλη κοινωνική κριτική που φτάνει να χτυπάει μέχρι και τον θρησκευτικό ή τον εθνικιστικό φανατισμό! Απόλυτα ενήλικη ταινία, μην κάνετε το λάθος και αφήσετε πιτσιρίκια να το παρακολουθήσουν σαν «παιδικό»! Παραδόξως, είναι ικανή να προκαλέσει σκληρό debate μεταξύ των θεατών που θα έχουν την εξυπνάδα να κάνουν focus στο αθεϊστικό κομμάτι του περιεχομένου της, το οποίο σίγουρα είναι και το πιο ζουμερό για συζήτηση.
WATCHMEN (2009)
Το 1985, σε μία φανταστική κοινωνία όπου οι superheroes ζουν ανάμεσά μας, ο φόνος ενός πρώην συναδέλφου τους και μασκοφόρου (εννοείται) διώκτη του εγκλήματος αποκαλύπτει ανήθικα μυστικά που θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας.
Το comic έπος του Άλαν Μουρ που για πάρα πολλά χρόνια ατυχούσε σαν κινηματογραφική παραγωγή και δεν κατέληγε ποτέ να γίνει πραγματικότητα, αποτέλεσε ένα τεράστιο και κερδισμένο στοίχημα για τον Ζακ Σνάιντερ (όσο και να σκούζουν οι freaks του κομιξικού format…). Δυστυχώς, το Netflix δεν πήρε τα δικαιώματα του μεγαλύτερου σε διάρκεια director’s cut (ή του… ακόμη μεγαλύτερου ultimate cut – κλασική τακτική του Σνάιντερ), οπότε το τηλεοπτικό κοινό θα έρθει αντιμέτωπο μονάχα με την κόπια που προβλήθηκε στους ελληνικούς κινηματογράφους τότε, χωρίς όμως αυτό να αδικεί το theatrical cut. Η εισαγωγή της ταινίας με το «The Times They Are A-Changin’» του Μπομπ Ντίλαν είναι ένα έργο Τέχνης από μόνη της. Αφού δείτε το φιλμ, συνεχίστε οπωσδήποτε με την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του HBO από το 2019, είναι επίσης σπουδαία (και κάτοχος έντεκα βραβείων EMMY!).
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ / THE LOST BOYS (1987)
Δύο αδέλφια μετακομίζουν στην παραθαλάσσια πόλη της Σάντα Κλάρα στην Καλιφόρνια, όταν η μητέρα τους χωρίζει και αισθάνεται την ανάγκη του πατέρα της. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πως η περιοχή είναι γεμάτη βρικόλακες που κάθε νύχτα ή στρατολογούν νέα μέλη ή αναζητούν νέα θύματα για να… ξεδιψάσουν.
Μία από τις πιο πετυχημένες ταινίες στη φιλμογραφία του Τζόελ Σουμάχερ, με τεράστια cult φήμη και επίδραση στο είδος της βαμπιρικής – μαύρης κωμωδίας τρόμου (χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε ποτέ μια κάποια… «Buffy the Vampire Slayer»). Από τα πλέον χαρακτηριστικά νεανικά έργα της δεκαετίας του ’80, περιέχει ένα τρελό καστ, soundtrack της περιόδου που τα σπάει (εδώ ακούγεται η πιο αγαπημένη διασκευή του «People Are Strange» των Doors από τους Echo and The Bunnymen) και μια τεράστια… «σπαζοκεφαλιά» σύνδεσης με το «Εμείς» (2019) του Τζόρνταν Πιλ (για τους πιο αγριεμένους κινηματογραφόφιλους)! Για να μην φτάσω μέχρι τον Πίτερ Παν…