της Κατερίνας Ανδρεάκου

Η άφιξη στη Γη της Επαγγελίας. Το πέρασμα μπροστά από το Άγαλμα της Ελευθερίας. Η πραγματικότητα της πολύβουης και συχνά άκαρδης μεγαλούπολης και το αναπόφευκτο πολιτισμικό σοκ, ιδιαίτερα των νεαρών ανθρώπων που φεύγουν για πρώτη (και για αρκετούς τελευταία) φορά από τις μικρότερες κοινωνίες τους σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη προς αναζήτηση μιας νέας ζωής. Πολλά από αυτά συμβαίνουν τώρα, ακόμα και σε άτομα που γνωρίζουμε προσωπικά, και αυτή η αποξένωση, το αίσθημα της νοσταλγίας κι ενοχής απέναντι σε αυτούς που αφήνεις πίσω θα είναι σίγουρα γνώριμα συναισθήματα για αρκετούς ανθρώπους, έστω και σε αυτή την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της συνεχούς πληροφόρησης κι επικοινωνίας. Το ομώνυμο βιβλίο του Ιρλανδού Κόλουμ Τοουμπίν αφηγείται μια παρόμοια ιστορία, όμως κατά τη διάρκεια της μαζικής μετανάστευσης συμπατριωτών του στην Αμερική, έχοντας ως επίκεντρο μια ντροπαλή νεαρή που λίγο-πολύ αναγκάζεται από την οικογένειά της να μεταναστεύσει στο Μπρούκλιν και να βρει μια καλή δουλειά, με τη βοήθεια της εκεί ομογένειας. Η κινηματογραφική του μεταφορά έγινε σκηνοθετικά από τον Τζον Κρόουλι (αν δεν έχετε δει ακόμα το «Boy A» του 2007 χάνετε) και σεναριακά από τον λατρεμένο συγγραφέα και σεναριογράφο Νικ Χόρνμπι, και αποτελεί ένα σχεδόν αψεγάδιαστο κινηματογραφικό διαμάντι συναισθημάτων και εξαίρετης κινηματογράφησης.

Είναι πλέον ελάχιστες οι ταινίες που σε κερδίζουν απλά και μόνο με την ειλικρίνεια και τη μεστή σοβαρότητα με την οποία δημιουργήθηκαν. Σε αντίθεση με το αισθητικά τέλειο, αλλά εν τέλει «φανφαρόνικο» «Carol», που βρίσκεται στις κινηματογραφικές αίθουσες σχεδόν ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας κι εκείνο τη λαμπερή Νέα Υόρκη των 50’s ως σκηνικό, το «Brooklyn» (με επίσης αισθητικά τέλειο αποτέλεσμα) επενδύει με ειλικρινή αγάπη στους χαρακτήρες του, από την κουτσομπόλα γειτόνισσα της ιρλανδικής κωμόπολης, στην Έιλις, την κεντρική ηρωίδα, την κοπέλα που αφήνει πίσω μητέρα, αδελφή και μια μικρή, κλειστή κοινωνία, και βρίσκει δουλειά σε ένα γιγαντιαίο νεοϋορκέζικο πολυκατάστημα, κλαίγοντας σιωπηρά όταν η νοσταλγία την κατακλύζει. Αυτή η ακαθόριστη νοσταλγία για τη ζωή που άφησες πίσω, την ίδια στιγμή που βλέπεις έναν μεγαλύτερο, πιο ευοίωνο ορίζοντα να ανοίγεται μπροστά σου. Και η πανέξυπνη, προκομμένη Έιλις δεν αργεί να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να ερωτευθεί έναν καλοκάγαθο Ιταλοαμερικανό, που θα της προσφέρει μια ζεστή οικογένεια, σταθερότητα και αγάπη. Μια αναπάντεχη τραγωδία την στέλνει πίσω στην πατρίδα, και η Έιλις δεν είναι πια η ντροπαλή κοπελίτσα που έφυγε, αλλά μια ανεξάρτητη, χειραφετημένη νεαρή γυναίκα που, επιστρέφοντας, βλέπει με πιο ξεκάθαρη ματιά, απελευθερωμένη από τη ρομαντικά διαστρεβλωμένη νοσταλγική μνήμη, το μέρος που άφησε πίσω της, για αυτό ακριβώς που είναι. Μόνο που μια νέα γνωριμία θα διακινδυνεύσει τα πάντα, και η φράση bad timing (κακή χρονική στιγμή) παίζει μελαγχολικά πίσω από τα ανείπωτα λόγια και τα φορτισμένα βλέμματα. Και η Έιλις θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στους δυο κόσμους και στους δυο άνδρες για το αν αξίζουν πραγματικά την αγάπη της.

Οι Χόρνμπι και Κρόουλι έχουν φτιάξει εδώ μια ταινία που ξεχειλίζει από συναισθήματα κάθε είδους – από βαθιά, αληθινή συγκίνηση, σε αρκετές στιγμές αυθεντικού γέλιου, με όλα να πηγάζουν από τους τόσο, μα τόσο καλογραμμένους χαρακτήρες και το εξαιρετικό καστ που αναγνωρίζει το μεράκι κι αυτή την ειλικρινή αγάπη των δημιουργών και δίνει κι αυτό με την σειρά του τις καλύτερες δυνατές ερμηνείες. Από τους δεύτερους (καλύτερη έκφραση η αγγλο-αμερικανική που τους ονομάζει supporting, «υποστηρικτικούς») ρόλους με λατρεμένους ηθοποιούς σαν τον Τζιμ Μπρόουντμπεντ και την Τζούλι Γουόλτερς, στους πρωταγωνιστικούς (ο Ντόνολ Γκλίσον ειδικά είναι αξιαγάπητα γοητευτικός), ολόκληρο το καστ δίνει ένα υπέροχο masterclass υποκριτικής (με μια ελάχιστη ένσταση στον κατά τα άλλα συμπαθέστατο Έμορι Κόεν, ο οποίος ίσως είδε τόσες φορές τον Μπράντο στο «Λιμάνι της Αγωνίας» που το παρακάνει λίγο ως ο νεαρός Ιταλοαμερικανός!). Αυτή η «ειλικρίνεια» που ξεχειλίζει από το «Brooklyn», όμως, έχει ένα συγκεκριμένο επίκεντρο, ένα πρόσωπο που συνοψίζει τη ζεστή ομορφιά αυτής της ταινίας: η πρωταγωνίστριά της, Σίρσα Ρόναν, η 21χρονη ηθοποιός που θεωρείται ήδη (κι επάξια) «σεβάσμια βετεράνος» από την κινηματογραφική βιομηχανία, είναι εδώ που δείχνει στο έπακρο το ερμηνευτικό της εύρος και σθένος. Άλλοτε ευαίσθητη, σχεδόν εύθραυστη, ένα συνετό, λιγομίλητο κορίτσι, κι άλλοτε μια κοπέλα γεμάτη αυτοπεποίθηση, χιούμορ και σπιρτάδα, η Ρόναν απλά «ζωγραφίζει» στον ρόλο τής Έιλις, και αποτελεί τη μεγάλη καρδιά της ταινίας, με μια ερμηνεία που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να αμφισβητήσεις το γεγονός πως, με οποιαδήποτε άλλη ηθοποιό, το επίπεδο της ταινίας απλώς δεν θα ήταν το ίδιο – αν και, με την άμεμπτη δουλειά / συνεργασία των Χόρνμπι – Κρόουλι, το «Brooklyn» όλο και κάπως θα έβρισκε τον λαμπερό του δρόμο στη μεγάλη οθόνη…