του Ηλία Φραγκούλη

Τα τελευταία 34 χρόνια, το βραβείο του PGA έχει ταιριάξει με τα γούστα των μελών της AMPAS 24 φορές, προμηνύοντας και τον επερχόμενο νικητή του Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Θα επαναλάβω τα (ετησίως) «τετριμμένα». Η δύναμη επιρροής των παραγωγών δεν είναι καθόλου αμελητέα, όχι απλά επειδή μιλάμε για τους ανθρώπους που… δίνουν δουλειές στο Χόλιγουντ, αλλά και επειδή το βραβείο του Σωματείου τους προκύπτει από ένα σύστημα καταμέτρησης ψήφων παρόμοιο με εκείνο της Ακαδημίας. Από το σύνολο των 9.797 μελών (νέος αριθμός ρεκόρ!) που ψηφίζουν για την καλύτερη ταινία φέτος, οι παραγωγοί είναι 652, αλλά κουβαλάνε «μαζί τους» και: 740 executives, 630 μαρκετίστες και δημοσιοσχετίστες, 194 «members-at-large» (μειώθηκαν από τους περσινούς 556) και 158 casting directors. Επίσης, μια νέα κατηγορία κλάδου (παραγωγής και τεχνολογίας) προστέθηκε από φέτος, με 378 ψηφοφόρους. Αυτοί οι «ορφανοί» από άλλη οσκαρική κατηγορία κλάδοι ψηφοφόρων (2.752 στο σύνολο) αποτελούν ένα 28% των μελών που καθορίζουν το Όσκαρ καλύτερης ταινίας!

Πέρσι, οι Παραγωγοί είχαν δώσει την οσκαρική σκυτάλη στο «Τα Πάντα Όλα» των Ντάνιελς, πετυχαίνοντας διάνα. Φέτος, ακολουθούν την προτίμηση του Σωματείου των Σκηνοθετών και του Σωματείου των Ηθοποιών, δείχνοντας ως μεγάλο φαβορί του 2024 το «Οπενχάιμερ» του Κρίστοφερ Νόλαν (φωτό). Από τη μία, έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πως η δεκάδα των υποψήφιων φιλμ του PGA είναι ακριβώς η ίδια με την οσκαρική, στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας! Οπότε, εδώ δεν χωρούν «ενστάσεις»… απουσιών. Έπαιζαν μέσα όλες οι… «καλλιτεχνικές» ανατροπές. Και η «Ανατομία μιας Πτώσης» και η «Ζώνη Ενδιαφέροντος» και το «Poor Things». Που, μεταξύ μας, δεν ανήκουν στο είδος της ταινίας που θα φανταζόσουν να δεις τους Αμερικανούς παραγωγούς να ψηφίζουν με ενθουσιασμό. Από την άλλη, λοιπόν, είχαμε την εισπρακτική έκπληξη της χρονιάς (957.590.370 δολάρια στο box-office παγκοσμίως!), ένα τρίωρο adult έπος κινηματογραφικής εμπειρίας με τη σφραγίδα του Νόλαν, περίπτωση που κάλυπτε όλα τα «κουτάκια» ενός dream project το οποίο έβγαζε ασπροπρόσωπη τη βιομηχανία του θεάματος. Με καλλιτεχνική αξία κύρους και ουχί… χαβαλέ (έστω και με μυαλό), όπως ήταν η περίπτωση της «Barbie» (που καθόλου δεν τους «χάλασε», φέρνοντας 1.445.638.421 δολάρια στα ταμεία, παγκοσμίως!).

Το μοναδικό ερώτημα απέναντι στην απόλυτη κυριαρχία του «Οπενχάιμερ» φέτος είναι το αν κάποια βασικά βραβεία… μοιραστούν! Δεν έχουμε ιδέα τι πρόκειται να πράξει το Σωματείο των Σεναριογράφων, καθώς τα δικά τους βραβεία φέτος ανακοινώνονται… μετά την απονομή των Όσκαρ (στις 14 Απριλίου)! Αν δούμε τον Νόλαν να βραβεύεται και στην κατηγορία του διασκευασμένου σεναρίου στα Όσκαρ, το θέμα θα είναι λήξαν. Εκεί, όμως, φαίνεται να κυριαρχεί το «American Fiction» ή… η παραδοξότητα της «Barbie» (βρίσκεται εδώ διότι η ηρωίδα του φιλμ… προϋπήρχε!). Και τι θα γίνει και με την κάθε… agenda «πολιτικής ορθότητας»; Το θέμα της γυναικείας ενδυνάμωσης («Ανατομία μιας Πτώσης», «Barbie», «Poor Things») θα μείνει τόσο εκτός φέτος; Με ένα βραβείο πρωτότυπου σεναρίου μονάχα; Και το Ολοκαύτωμα («Ζώνη Ενδιαφέροντος») (φωτό); Μήπως προκαλέσει το σοκ στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας (όπως ο «Πιανίστας» του Ρομάν Πολάνσκι το 2003); Θα αρκεστεί στην καλύτερη ξενόγλωσση ταινία; Κι αν γίνει… «Παράσιτα» η φάση (και τα δύο Όσκαρ ταινίας!), όπως το 2020; Χωρίς να υπολογίζω την απειλή… μιας Ινδιάνας (που μετατρέπει σε θρίλερ το βραβείο του πρώτου γυναικείου ρόλου)!

Σε μία τόσο δυνατή χρονιά, με πολλές εξαιρετικές ταινίες, μπορούμε να επαναπαυθούμε στην ύπαρξη του «Οπενχάιμερ»; Δεν αισθάνομαι τόσο βέβαιος… Σε άλλα νέα, οι Παραγωγοί ψήφισαν το «Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν» ως το καλύτερο animated φιλμ του 2023 (οσκαρικό φαβορί, πια) και στο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους προτιμήθηκε το «American Symphony», το οποίο δεν προτάθηκε στα Όσκαρ.