του Ηλία Φραγκούλη

Ας επαναλάβω κι εφέτος το γνωστό «τροπάρι». Όταν το Σωματείο των Σκηνοθετών ψηφίζει, σε αυτή την οσκαρική κατηγορία (έστω) έχει σχεδόν το αλάθητο. Από το 1948 μέχρι σήμερα, μόλις οκτώ (!) ήταν οι σκηνοθέτες που ενώ βραβεύτηκαν από τους συναδέλφους τους, δεν έτυχαν της προτίμησης των μελών της Ακαδημίας (η τελευταία… ήττα ανήκε στον Σαμ Μέντες και το «1917», με το Όσκαρ να πηγαίνει στον – επίσης υποψήφιο στα DGA – Μπονγκ Τζουν-Χο για τα «Παράσιτα»). Ας κρατηθεί σοβαρά στα υπόψιν αυτό, διότι φέτος υπάρχουν δύο υποψήφιοι για… ξενόγλωσσα φιλμ που δεν είχαν συμπεριληφθεί στην πεντάδα του Σωματείου, αλλά έχουν προταθεί για το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας: η Ζιστίν Τριέ για την «Ανατομία μιας Πτώσης» και ο Τζόναθαν Γκλέιζερ για τη «Ζώνη Ενδιαφέροντος». Στην πρώτη πιστώνεται (κυρίως) το πρωτότυπο σενάριο, για το οποίο είναι φαβορί, όμως, ο δεύτερος μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή απειλή. Οι λόγοι; Το καλλιτεχνικό του πράγματος (ως η πλέον ουσιαστική πρόταση για το 2023), το θέμα (οι ταινίες που έθιγαν το ζήτημα του Ολοκαυτώματος πάντοτε συναντούσαν ένα πιο δυνατό πουσάρισμα) και… η εταιρεία A24, η οποία εσχάτως κάνει θαύματα (δείτε και τον περσινό θρίαμβο του «Τα Πάντα Όλα»).

Από μία άλλη ενδιαφέρουσα οπτική, υπάρχει ακόμη ένα σοβαρός «αντίπαλος» του Νόλαν: ο ίδιος του ο εαυτός! Το υπερ-εγώ του Βρετανού σκηνοθέτη είναι (μάλλον) γνωστό στο Χόλιγουντ και, παρά τις τεράστιες επιτυχίες που μετρά στο βιογραφικό του, τα μέλη της Ακαδημίας δεν έχουν επιδείξει παρόμοια συμπάθεια απέναντι του, με τις οσκαρικές υποψηφιότητές του να είναι μόλις δύο (φέτος και το 2018 για τη «Δουνκέρκη»)! Μέχρι σήμερα, έχει υπάρξει οκτώ φορές υποψήφιος σε διάφορες κατηγορίες (και ως παραγωγός και ως σεναριογράφος), δίχως αποτέλεσμα. Μπορεί τα σχεδόν 19.500 μέλη των ψηφοφόρων σκηνοθετών του DGA να έστειλαν χθες σαφές «μήνυμα» προτίμησης για τον κλάδο τους, όμως, ουδείς γνωρίζει τι μυαλά κουβαλάνε τα μέλη της Ακαδημίας που θα ψηφίσουν για το διαβόητο και πολυπόθητο αγαλματάκι φέτος.

Λογικά, το βραβείο του ensemble καστ από το Σωματείο των Ηθοποιών (SAG) θα πάει κι αυτό στο «Οπενχάιμερ» (η απονομή θα πραγματοποιηθεί στις 24 Φεβρουαρίου). Και πάλι, όμως, από εκεί απουσιάζουν (για ευνόητους λόγους, καθώς οι ρόλοι αριθμητικά είναι λιγοστοί) και η «Ανατομία μιας Πτώσης» και η «Ζώνη Ενδιαφέροντος» ή και το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου, το οποίο μπορεί να μετρά έντεκα οσκαρικές υποψηφιότητες (μόλις δύο λιγότερες από το φιλμ του Νόλαν), αλλά φαίνεται να χάνει έδαφος λόγω τεράστιου ανταγωνισμού φέτος (τα βραβεία των ηθοποιών θα δείξουν αν έχει ελπίδες η Έμμα Στόουν για τον πρώτο γυναικείο ρόλο, διότι στην κατηγορία του δεύτερου ανδρικού υπήρξε… ασυμφωνία προτίμησης).

Συμπληρωματικά, χθες είχαμε και την απονομή των βραβείων του Σωματείου των Σκηνογράφων, οι οποίοι χωρίζουν τους νικητές τους σε τρεις κατηγορίες «ειδών». Το «Οπενχάιμερ» το πήρε στα έργα εποχής, το «Poor Things» (φωτό) στα έργα φαντασίας και το «Saltburn» στα έργα σύγχρονης περιόδου. Το τρίτο δεν έχει προταθεί στα Όσκαρ. Η ταινία του Λάνθιμου σκηνογραφικά έχει ν’ αντιμετωπίσει και την «Barbie», φυσικά. Μεγάλη η περιέργεια κι εδώ, δηλαδή, για το τι θα προτιμήσουν τα μέλη της Ακαδημίας.