FreeCinema

Follow us

Ο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΗΣ (2006)

(THE DEPARTED)

  • ΕΙΔΟΣ: Αστυνομικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάρτιν Σκορσέζε
  • ΚΑΣΤ: Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Ματ Ντέιμον, Τζακ Νίκολσον, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μάρτιν Σιν, Ρέι Γουίνστον, Βέρα Φαρμίγκα, Άντονι Άντερσον, Άλεκ Μπόλντουιν, Κέβιν Κόριγκαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 151'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: VILLAGE FILMS

Ένας undercover ντετέκτιβ κι ένα «καρφί» του οργανωμένου εγκλήματος διεισδύουν σε μια ιρλανδική συμμορία της Νότιας Βοστώνης και στο τοπικό Αστυνομικό Σώμα, αντίστοιχα. Ποιος θα αναγνωρίσει και θα φανερώσει τον άλλον πρώτος;

Εκτός από τρωκτικό, ένα rat μπορεί να μεταφράζεται και ως «καρφί», άνθρωπος που προδίδει ή δίνει πληροφορίες για τους συνεργάτες του. Θ’ ακούσετε πολλές φορές αυτή τη λέξη στη νέα ταινία (remake ενός cult αστυνομικού θρίλερ του 2002 από το Χονγκ Κονγκ, το «Infernal Affairs») του Μάρτιν Σκορσέζε. Και στο τελευταίο καρέ του φιλμ θα παρατηρήσετε κάτι αφόρητα προφανές: ένα ποντίκι. Αλληγορικό κλείσιμο του ματιού προς τον θεατή; Αστειάκι; Και στις δύο περιπτώσεις, δεν το βρήκα πνευματώδες. Απλά, θα το αποκαλούσα πολύ… αμερικάνικο.

Ο σκελετός του πρωτότυπου φιλμ παραμένει απαράλλαχτος και η σεναριακή διασκευή του Γουίλιαμ Μόναχαν προσπαθεί να φλερτάρει με τον λεκτικό πλούτο ενός Ντέιβιντ Μάμετ (αν θέλετε να βρείτε μια πιθανή αντιστοιχία στο είδος). Πιθανή πολυτέλεια, απαντά ο γράφων ως «δικηγόρος του διαβόλου». Ίσως επειδή δε βγάζει ζουμί το μεδούλι της ιστορίας και τα στερεότυπα της πλοκής μονάχα με ένα γνήσιο εμπορικό κατασκεύασμα μπορούν να ταυτιστούν. Σε μια ιρλανδέζικη γειτονιά της Βοστόνης, ο νεαρός Μπίλι Κόστιγκαν εισχωρεί στη συμμορία του Φρανκ Κοστέλο με σκοπό να την εξαρθρώσει. Ο δεύτερος προστατεύεται από τον Κόλιν Σάλιβαν, ανερχόμενο αστυνομικό πράκτορα που λειτουργεί ως «καρφί» στο Σώμα, αλλά δε γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του Μπίλι. Καθώς η ψυχολογική πίεση που υφίστανται οι δύο ήρωες εντείνεται, κορυφώνεται και το σασπένς της αποκάλυψης του διπλού τους ρόλου και του ποιος θα πιαστεί πρώτος σε τούτη την… ποντικοπαγίδα.

Πιο χαλαρωμένος όσον αφορά στα αφηγηματικά του τερτίπια και την επιδειξιομανία υπεροχής του, ο Σκορσέζε παρουσιάζει ένα φιλμ που χωνεύεται εύκολα και από τους λάτρεις του και από το κοινό των multiplex. Μαγκιά του να φέρνει ένα έργο «παραγγελιά» στα μέτρα του, πλέον εξυπηρετικό να έχει στη διάθεσή του ένα τέτοιο βαρύ πυροβολικό πρωταγωνιστών στο καστ και δε χωρά αμφισβήτηση ότι το αποτέλεσμα δελεάζει την απόλαυση. Από κάτω, όμως, χορεύουν τα ποντίκια όταν λείπει η γάτα! Κάπου αισθάνεσαι πως ο δημιουργός αυτής της ταινίας είναι έξω απ’ τα νερά του, πως ο αυτόματος πιλότος είναι που μπήκε σε λειτουργία και όχι αυτή η ηδονή ενός φακού που αντιμετωπίζει το έγκλημα σαν λατρεία αντρίκιας έκφρασης. Κάθε σκηνή έχει τη θέση της, διατηρεί τη χάρη της και οι σεκάνς του Σκορσέζε τέμνονται με σιγουριά που ελάχιστοι σκηνοθέτες θα μπορούσαν να επιδείξουν σήμερα. Αλλά λείπει εκείνη η τρέλα, η σκοτεινιά, ο σαρκασμός, αυτή η άλλη άποψη της ηθικής που σε κάνει να παίρνεις το μέρος των κακών, αναγνωρίζοντας την ανθρώπινη υπόστασή τους, τις αδυναμίες τους, κάνοντάς σε να τα ζηλεύεις όλα αυτά στο φινάλε. Είπαμε, το θέαμα εδώ πρέπει να χωνευτεί δίχως… στομαχικές διαταραχές. Με λίγα λόγια, τα «Καλά Παιδιά» (1990) που ήξερες να τα ξεχάσεις. Μόνο κατάλοιπο του τότε, η χρήση των τραγουδιών στο soundtrack, που εδώ υπερβάλλει άστοχα, λες και κάποιος είχε γεμίσει με κέρματα ένα jukebox και το δόλιο μηχάνημα δε βάζει ποτέ φρένο.

Ερμηνευτικά, όπως θα φαντάζεστε, η παράσταση κλέβεται από τον Τζακ Νίκολσον, ο οποίος ξεστομίζει σοφίες του γήρατος με ιδανικό ναρκισσισμό αλλά και μοιρολατρία που προφητεύει ένα φινάλε ελεγειακό. Λεονάρντο ΝτιΚάπριο και Ματ Ντέιμον πλαισιώνουν ικανοποιητικά, αν και ακόμη διωκόμενοι από το babyface look τους, ενώ από τους δεύτερους ρόλους ο Ρέι Γουίνστον είναι ο ικανότερος στο να στήσει χαρακτήρα και να τον απογειώσει χωρίς να νοιάζεται για το χρόνο παρουσίας του μπροστά από το φακό. Φανταστείτε πως ακόμη και ατάκα του στιλ… «I smell a rat!», εκείνου θα του τη δικαιολογούσα. Του Σκορσέζε, πάλι, όχι.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα για το φιλμ το 2006, όταν αυτό διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Έμελλα να είναι η ταινία που θα χάριζε το πολυπόθητο Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας στον Μάρτιν Σκορσέζε. Και; Τι έγινε; Η πρώτη φορά ήταν που το δώσανε για τα… «χρωστούμενα»; Για Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 2007, μην το συζητάμε…


MORE REVIEWS

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ: SHADOW FORCE

Πρώην μέλη ομάδας ειδικών δυνάμεων που κάποτε ερωτεύτηκαν, εκείνη έμεινε έγκυος και… «εξαφανίστηκαν» με πλαστές ταυτότητες για να ζήσουν σαν οικογένεια, εντοπίζονται από το παλιό αφεντικό τους, που τους επικηρύσσει εκδικητικά.

THE UGLY STEPSISTER

Η ασχημούλα Ελβίρα ονειρεύεται να παντρευτεί τον ποιητή πρίγκιπα του γειτονικού και παραμυθένιου πύργου, αλλά πρώτα πρέπει… να βγάλει τα σιδεράκια, να χάσει κιλά, να σουλουπώσει τη μύτη της και ν’ αποκτήσει βλεφαρίδες (τουλάχιστον)! Ο δρόμος προς την ομορφιά δεν (θα) είναι ανώδυνος…

Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Εξαιτίας παρεξήγησης, νεαρός καθηγητής κατηγορείται για παρενόχληση. Καθώς η φαινομενικά αστήριχτη καταγγελία της μαθήτριάς του παίρνει μορφή χιονοστιβάδας, συνειδητοποιεί πως σταδιακά βυθίζεται σ’ έναν φαύλο κύκλο κατηγοριών, από τον οποίο μοιάζει αδύνατον να ξεφύγει.

Η ΑΡΚΟΥΔΟΣΥΜΜΟΡΙΑ: ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Ο Βικ, ένας πρώην ευτυχισμένος ξυλοκόπος και νυν βαριεστημένος υπάλληλος γραφείου, αρχίζει να ταξιδεύει στον χωροχρόνο, μήπως και μπορέσει να διορθώσει τα λάθη που τον έκαναν: από τη μία να χάσει το χαρωπό νόημα της ζωής και από την άλλη να τον απομακρύνουν από τους αρκούδους φίλους του, Μπράιαρ και Μπραμπλ.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μασσαλία, 1990. Ο Νουρ, μετανάστης από το Μαρόκο, βρίσκεται εδώ, χωρίς άδεια παραμονής, αλλά με καλή παρέα. Μία έφοδος αστυνομικών ανατρέπει τη ζωή του. Η αλληλεγγύη θα έρθει από τον Σερζ, αρχηγό της Αστυνομίας, ο οποίος όχι μόνο θα κάψει το διαβατήριο του Νουρ για να μην τον απελάσουν, αλλά θα τον φιλοξενήσει στο σπίτι του, όπου ζει με τη σύζυγο και το παιδί τους. Μαζί θα φροντίσουν να βρουν στον Νουρ ένα δωμάτιο πάνω από drag show club στο οποίο συχνάζουν, καθώς ο Σερζ έχει και άλλες σεξουαλικές εμπειρίες, εντελώς ανοιχτά.