FreeCinema

Follow us

MEN (2022)

  • ΕΙΔΟΣ: Υπαρξιακό Θρίλερ Φαντασίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άλεξ Γκάρλαντ
  • ΚΑΣΤ: Τζέσι Μπάκλεϊ, Ρόρι Κινίαρ, Πάαπα Εσιέντου, Γκέιλ Ράνκιν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER

Μετά την αυτοκτονία του συζύγου της, η Χάρπερ αναζητά τη φυγή μέσω ενός ταξιδιού αναψυχής στην αγγλική ύπαιθρο. Το σπίτι στο οποίο διαμένει είναι πανέμορφο, όμως, η συνύπαρξη με τους άνδρες του πλησιέστερου χωριού προκύπτει… εφιαλτική!

Για τους πιο… open-minded θεατές, το «Men» του Άλεξ Γκάρλαντ είναι μια ταινία που τα χώνει και στα δύο φύλα! Επιθετικά! Μερίδα του κοινού, βέβαια, μπορεί να εξαγριωθεί, εκπροσωπώντας αντιλήψεις δικαιωμάτων από αμφότερους «ρόλους», αρσενικών και θηλυκών, δίνοντας το έναυσμα για ν’ ανοίξει διάλογος διχαστικός. Και υπάρχουν κι εκείνοι που δεν θα καταλάβουν… Χριστό και θα εγκαταλείψουν το σινεμά πριν από το φινάλε του έργου. Πράγματα άκρως λογικά και με νόημα, από ένα ακόμη φιλμ της εταιρείας A24, ίσως ότι πιο σημαντικού υπάρχει σήμερα στο χώρο του καλλιτεχνικού κινηματογράφου, χωρίς τις τυποποιημένες παρωπίδες ενός παλαιολιθικών μυαλών «art-house» κυκλώματος διανομής. Μονάχα στη φετινή σεζόν, αυτή η εταιρεία μας έχει δώσει ταινίες όπως «Ο Πράσινος Ιππότης», «Η Ζωή Συνεχίζεται», «Μετά τον Γιανγκ», « και «Τα Πάντα Όλα». Και, φυσικά, πριν από λίγα χρόνια, το «Μεσοκαλόκαιρο» (2019). Δηλαδή, σινεμά για έξυπνους θεατές.

Η Χάρπερ πλησιάζει τη μπαλκονόπορτα του λονδρέζικου διαμερίσματός της για να την κλείσει. Από το ένα ρουθούνι της τρέχει αίμα. Ένας άνδρας πέφτει στο κενό, μπροστά στα μάτια της. Δείχνει σοκαρισμένη. Ξαφνιασμένη. Τοπίο υπαίθρου. Αυτοκινητόδρομος. Ένα πανέμορφο εξοχικό σπίτι. Η Χάρπερ κόβει ένα μήλο από το δέντρο που βρίσκεται στον κήπο του. Ένα εναρκτήριο montage, υπό τους ήχους της διασκευής του «Love Song» του Έλτον Τζον, με τη φωνή της Λέσλι Ντάνκαν, συνοδεύει τις εικόνες γαλήνια (και μάλλον ειρωνικά). Ο Γκάρλαντ μας τα έχει πει όλα!

Ο οικοδεσπότης την περιμένει για να της δείξει το σπίτι που είχε νοικιάσει για τις διακοπές της, περιμένοντας να δει κι έναν σύζυγο μαζί. Δεν είναι πια η κυρία Μάρλοου, όμως. Ο Τζέιμς ήταν ο άνδρας που πήδηξε στο κενό. Ο άνδρας που η Χάρπερ «απείλησε» πως σκοπεύει να του δώσει διαζύγιο κι εκείνος της ανταπάντησε με μια απόπειρα αυτοκτονίας, η οποία θα βάραινε την ψυχή της σαν ευθύνη δική της για το υπόλοιπο της ζωής της. Η λογομαχία είχε προκαλέσει έντονα τον Τζέιμς, ο οποίος της έριξε μια μπουνιά στα μούτρα και την πέταξε στο πάτωμα. Κατόπιν, εκείνη τον πέταξε έξω από το σπίτι κι εκείνος πραγματοποίησε τη δική του «απειλή». Οι πληροφορίες αυτές αποκαλύπτονται μέσα από μια σειρά μικρών flashback, υλικού που δίνει «τροφή» στους θεατές για να πάρουν (ή να επιλέξουν, πιο σωστά) θέση πάνω στις σχέσεις αυτού του (πρώην) ζευγαριού. Ο Γκάρλαντ στήνει ύπουλο παιχνίδι, καθώς το σενάριο δεν αιτιολογεί τις συμπεριφορές των δύο χαρακτήρων, πέραν των προσωπικών δηλώσεων του καθενός και τις κατηγόριες για το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκαν. Ποιος από τους δύο ήταν το «θύμα» (με ή χωρίς εισαγωγικά) σε τούτο το γάμο, λοιπόν; Η Χάρπερ δείχνει αμυνόμενη, πληγωμένη εσωτερικά, αλλά παρουσιάζει και χαρακτηριστικά συμφεροντολόγας σκύλας, ενώ ο Τζέιμς επικαλείται τους όρκους που δώσανε στην εκκλησία και θυμώνει όταν ακούει τη λέξη «please» από το δικό της στόμα, ενώ εκείνος είναι που παρακαλά να συνεχίσουν να είναι μαζί. Κάνοντας το «λάθος» (με ή χωρίς εισαγωγικά) να τονίζει τη λέξη «εγώ».

Χωρίς το background και τις βάσεις των ευθυνών, το «Men» παγιδεύει τους θεατές στο υποκειμενικό point of view της ταύτισης με τον άνδρα ή τη γυναίκα, ενώ η δράση του φιλμ συστήνει τον σχεδόν αποκλειστικά αποτελούμενο από… άνδρες πληθυσμό του παραδίπλα χωριού στην αγγλική ύπαιθρο, οι οποίοι ερμηνεύονται από τον ίδιο ηθοποιό, πάντα (ένα μικρό ερμηνευτικό κατόρθωμα του Ρόρι Κινίαρ)! Έτσι, από το στερεότυπο του προπατορικού αμαρτήματος (η «Εύα» που δάγκωσε τον καρπό από τον κήπο μιας φανταστικής Εδέμ, στην εισαγωγή του φιλμ), περνάμε στην αιώνια γυναικεία αντίληψη του «όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι» που καταδικάζει το «ισχυρό» φύλο, το προερχόμενο από τον «πρώτο άνθρωπο», έναν «Αδάμ» ο οποίος αναγεννάται με τα ίδια χαρακτηριστικά εντός μιας κοινωνίας φτιαγμένης να λειτουργεί με τους δικούς του όρους.

Ένας άγνωστος άνδρας, μονίμως γυμνός, λες και είναι ένα με τη Φύση, γίνεται ο stalker της Χάρπερ, η οποία αισθάνεται την απειλή της (σύγχρονα αποκαλούμενης) «τοξικής αρρενωπότητας» και σταδιακά το «Men» μετατρέπεται σε περίπτωση ταινίας meta-τρόμου, επιφυλάσσοντας ένα τελευταίο ημίωρο κορύφωσης όπου το ένα σοκ διαδέχεται το άλλο και η έννοια του «body horror» αποκτά νέα όρια ακρότητας! Ο Γκάρλαντ καταλήγει να σου αποκαλύπτει ένα εντελώς προβοκατόρικο έργο για σκεπτόμενους θεατές, ικανούς ν’ αντιμετωπίσουν ερωτήματα τα οποία αναμειγνύουν τον πόλεμο των δύο φύλων, την πατριαρχεία, τη θρησκεία, έως και τον παγανισμό, με τόλμη που ξεπερνά προσδοκίες. Έχει τις απαντήσεις; Φοβούμαι πως κανείς δεν θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο με βεβαιότητα. Μερικές φορές, όμως, αξίζει να δίνουμε ένα επιπλέον βάρος σημασίας στις εμπειρίες και όχι στις εξηγήσεις ή τα συμπεράσματα.

Αν θα έπρεπε να παρομοιάσω με κάτι το «Men»; Είναι σαν εκείνη την πληγή, όπου το αίμα έχει ξεραθεί πάνω στο δέρμα μας, αλλά εμείς θέλουμε να τη «σκαλίσουμε» ξανά και ξανά, παρά τη συνειδητή γνώση πως μπορεί να πονέσουμε και να ματώσουμε πάλι. Όπως την κάθε επόμενη φορά που δοκιμάζουμε να ερωτευτούμε. Και αφηνόμαστε στο ρίσκο της αποτυχίας. Ή της ευτυχίας.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ένα από τα φιλμ – εμπειρία για τη φετινή σεζόν. Αναπάντεχο, πρωτότυπο, ενοχλητικό, ιντριγκαδόρικο για το μυαλό. Όχι μια χαρωπή κι ανέμελη «βόλτα στο δάσος»… Φεμινίστριες και μισογύνηδες, οπλιστείτε με δυνατά επιχειρήματα! Θα ξεσπάσει πόλεμος μετά το τέλος του φιλμ!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.