του Δημήτρη Δημητρακόπουλου

Στα μέσα του Ιουλίου, ο Σίζαρ και η λεγεώνα των γοριλών του επιστρέφουν στον «Πλανήτη των Πιθήκων: Η Αυγή», έτοιμοι να διεκδικήσουν το δικαίωμα παρουσίας τους σε αυτόν τον πλανήτη και να κάνουν τη ζωή των ανθρώπων υπολογίσιμα πιο δύσκολη. Spoiler alert: Κρίνοντας από το «μέλλον» της σειράς, μάλλον, πρόκειται να πετύχουν τους στόχους τους.

Εκτός από το παραπάνω καθ’ όλα επίσημο (και πανέμορφο) poster και μέχρι να δούμε την ταινία και στις ελληνικές αίθουσες, πάρε μια γεύση και από τις εναλλακτικές αφίσες που κυκλοφόρησαν ανεπίσημα για την ταινία και γνώρισε την… επαναστατική πλευρά τής ιστορίας. Είναι αλήθεια, αυτό το φιλμ το περιμένουμε περισσότερο από όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε, κάτι το οποίο μάλλον οφείλεται στο άκρως αποτελεσματικό trailer. Έχω άδικο;

Andrew Swainson

Andy Fairhust

Matt Ferguson

Simon Delart

Την αστεία ιστορία με την αφίσα του «Sin City: A Dame to Kill for» που λογοκρίθηκε τη γνωρίζεις. Το «σκανδαλώδες» poster με το περίγραμμα του στήθους τής Εύα Γκριν, το οποίο έδωσε τροφή για πλήθος δημοσιευμάτων και σκωπτικών σχολίων σχετικά με τον πουριτανισμό της αμερικανικής κοινωνίας, ταυτόχρονα προσέφερε και μια άκρως καλοδεχούμενη δημοσιότητα στο βασισμένο στο comic του Φρανκ Μίλερ κινηματογραφικό sequel, η οποία σίγουρα δε θα του βγει σε κακό. Εκτός από την «Ava» της Γκριν, όμως, και οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ταινίας απέκτησαν character poster, χωρίς να προκαλέσουν αυτή τη φορά – «θαύμα, θαύμα!» – την οργή τής αμερικανικής MPAA. Μήπως να ξανακοιτάξουν καλύτερα την αφίσα της Τζέσικα Άλμπα, μην πάθουν κανένα κακό τα ευαίσθητα μάτια των παιδιών τους;

Μιλώντας για character posters και όσο προσπαθείς ακόμα να συνέλθεις από την pop extravaganza των πολλαπλών καλλιτεχνικών αφισών για τους «Φύλακες του Γαλαξία», κάνε focus στα ολοκαίνουργια μεμονωμένα posters, τα οποία κυκλοφόρησε η εταιρεία, καθώς πλησιάζουμε, ένα βήμα τη φορά, στην πλήρη εξοικείωση με την πιο εκκεντρική υπερηρωική ομάδα του σύμπαντος. Hell, yeah!

Ήδη από τις 2 Μαΐου, στην Hero Complex Gallery του Λος Άντζελες, δύο από τους μεγαλύτερους και πιο cult σκηνοθέτες, που συνδυάζουν το σκοτεινό χιούμορ με τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς εφιάλτες, αποτελούν την πηγή έμπνευσης της έκθεσης με γενικό τίτλο «Kings of Cult: An Art Tribute to Roger Corman and Joe Dante», δίνοντας μια πρώτη τάξεως ευκαιρία στο νεότερο, κινηματογραφόφιλο κοινό να εξοικειωθεί με ταινίες που έθεσαν τις βάσεις του σύγχρονου τρόμου χωρίς να ξεχνούν ποτέ την… κανιβαλιστική πλευρά του. Τα «Gremlins», «Piranha» και «Το Ουρλιαχτό», αλλά και τα σαφώς πιο κλασικά «Το Κοράκι» και «Ιστορίες Τρόμου» αποτελούν όλα μέρος του menu, δημιουργώντας ένα σύνολο που λειτουργεί τόσο ως ιστορική ανασκόπηση του «είδους» αλλά και ως υπενθύμιση ότι, για μέγιστη αποτελεσματικότητα, σοβαροφάνεια και τρόμος δεν πρέπει να συμβαδίζουν.

Στο προηγούμενο Posters Ensemble, μάθαμε τις πρώτες πληροφορίες για τη Mondo έκθεση του Κεν Τέιλορ και είδαμε τα πρώτα δείγματα της εν λόγω δουλειάς. Αυτή τη φορά, δε θα σε κουράσω με περιττές εισαγωγές και λεπτομέρειες παρά θα σου αποδείξω για ποιο λόγο θα ήθελες κολασμένα να βρεθείς αυτή τη στιγμή στο Τέξας και να επισκεφθείς χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις την πιο κινηματογραφική gallery που πρόκειται να συναντήσεις ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και μια που είπαμε τη μαγική λέξη Mondo, δε θέλεις να μάθεις ποια φιλμ επέλεξε η εταιρεία να «τιμήσει» με τις νέες κυκλοφορίες της; Ο «RoboCop» θα ήταν περήφανος.

Το sequel του «Planes», «Planes: Fire & Rescue», δεν είναι από τα φιλμ που έχει καταγραφεί στα ραντάρ μας. Παρ’ όλα αυτά, μια σειρά vintage αισθητικής posters, που δημοσίευσε το Moviefone για την ταινία (και η οποία μας θύμισε τους κινηματογραφικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς, ένα από τα πιο αγαπημένα μας poster projects, γενικά), κατάφεραν να τραβήξουν το ενδιαφέρον μας, έστω μόνο εικαστικά. Προς έκπληξή μας, τα posters είναι εμπνευσμένα από το διαφημιστικό στιλ των δεκαετιών του ’30 και του ’40 (όπως δηλαδή θα τα έβλεπες κολλημένα στον τοίχο ενός ταξιδιωτικού γραφείου της εποχής) και δημιουργήθηκαν από τον Τόμπι Γουίλσον, που εκτελεί και χρέη καλλιτεχνικού διευθυντή για την ταινία. Αν ήταν μόνο το ίδιο πρωτότυπο και το φιλμ, τελικά…

Για το τέλος, όπως πάντα, αφήσαμε τον γρήγορο γύρο με τις νέες κυκλοφορίες, οι οποίες, όπως πάντα, κρύβουν διαμάντια αλλά και, αναπόφευκτα, δημιουργούν hype γύρω από ταινίες που… τελικά δεν το αξίζουν (όπως συμβαίνει σχεδόν με όλες τις horror ταινίες της λίστας). Ειδικά αυτή τη φορά, όμως, τα πάντα ωχριούν μπροστά σε δύο περιπτώσεις: το «Birdman» και το «The Interview». Δείγμα καλλιτεχνικής αρτιότητας ή παραπλανητική ένδειξη γενικότερης φιλμικής ποιότητας; Θα δείξει το μέλλον, υποθέτω.

Υ.Γ. Και μην ξεχνάς να πατάς και πάνω στις εικόνες, μεγαλώνουν κιόλας (duh!).