της Κατερίνας Ανδρεάκου

Στην υπερ-ανεπτυγμένη, πρώην βιομηχανική (και ιστορικά βαλτώδη) πλευρά του νοτιοανατολικού Λονδίνου, υπάρχει μια αληθινή περιοχή που ονομάζεται «Isle of Dogs». Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, το βρετανικό κοινό ασχολείται με ένα άλλο, και μόνο κινηματογραφικά υπαρκτό, «Νησί των Σκύλων», σε μια δυστοπική Ιαπωνία που εξορίζει τα σκυλιά της σ’ ένα νησί – σκουπιδότοπο, κατόπιν δογματικής κι απολυταρχικής εκστρατείας από τον αινιγματικό Δήμαρχο της πόλης του Μεγκασάκι, Κομπαγιάσι. Ο μόνος που φαίνεται να αντιστέκεται και ξεκινά ένα ριψοκίνδυνο ταξίδι στο απαγορευμένο νησί με σκοπό να βρει τον λατρεμένο του σκύλο, είναι ο προστατευόμενος του Δημάρχου, ο 12χρονος Ατάρι Κομπαγιάσι. Αυτό το νησί, δημιούργημα της φαντασίας του Γουές Άντερσον και των Τζέισον Σουόρτσμαν, Ρόμαν Κόπολα και Κούνιτσι Κομούρα, έφτασε την περασμένη Πέμπτη στις βρετανικές αίθουσες, έχοντας ήδη κερδίσει το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου και έχοντας αποσπάσει πλειοψηφικά διθυραμβικές κριτικές.

Γνωρίζοντας εξαρχής την περίεργη σύνδεση της λονδρέζικης περιοχής με το όνομα της ταινίας του (που ίσως και να αποτέλεσε την αρχική πηγή έμπνευσης για την ονομασία του νησιού), ο Άντερσον «στοχοποίησε» τη βρετανική πρωτεύουσα ως τιμητικό μέρος της διαφημιστικής εκστρατείας του φιλμ, κι έτσι δημιουργήθηκε η έκθεση στον πολιτιστικό χώρο 180 Strand, όπου εκτίθενται συνολικά 17 αυθεντικά σκηνικά της ταινίας μαζί με ορισμένες από τις κούκλες / πρωταγωνιστές της ιστορίας.

Έχοντας παρακολουθήσει το φιλμ μερικές μέρες πριν επισκεφθώ την έκθεση και θεωρώντας πως πρόκειται για το πρώτο αληθινό αριστούργημα της νέας κινηματογραφικής σεζόν, η εμπειρία του να βλέπω από κοντά όχι μόνο τους χαρακτήρες αλλά και την ιδιοφυή λεπτομέρεια στη δουλειά των τεχνικών που δημιούργησαν στην εντέλεια τις κούκλες ή και τα σκηνικά, ήταν απλά ανεπανάληπτη και άκρως ψυχαγωγική. Από τα αμέτρητα τεύχη (μικροσκοπικών) εφημερίδων που περιστοίχιζαν το αεροπλάνο του 12χρονου Ατάρι, μέχρι το – φυσικό – τρίχωμα των γάτων που κρατούν οι συνεργάτες του Δημάρχου Κομπαγιάσι ή το εντυπωσιακό αυτούσιο σκηνικό της πόλης του Μεγκασάκι. Στην όλη εμπειρία, που βάλθηκε να εξάψει τις αισθήσεις μας, πρόσθεσε την πρωτότυπη μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά που έπαιζε από τα ηχεία γύρω μας. H πρώτη αίθουσα (κατά την είσοδό μας) είχε μετατραπεί σε φυσικού μεγέθους (αλλά πλήρως λειτουργικό) σκηνικό του ramen bar το οποίο υπάρχει στην ταινία, με τον chef Ακίρα Σιμίζου του διάσημου Ιαπωνικού εστιατορίου Engawa στο Σόχο να έχει δημιουργήσει δύο ειδών πιάτα ramen για τους επισκέπτες της έκθεσης, συμπληρώνοντας γευστικά και μυρωδικά ένα μοναδικό ταξίδι, ό,τι πιο παραπλήσιο του να βρίσκεται κανείς μέσα στο σκηνικό μιας από τις πιο αριστοτεχνικά φτιαγμένες και συναισθηματικά πλούσιες ταινίες του σήμερα.

Η είσοδος στην έκθεση είναι δωρεάν (τα ramen όχι!) και οι πόρτες της κλείνουν στις 5 Απριλίου. Εκεί θα βρει κανείς να πωλούνται περιορισμένες εκδόσεις t-shirts (με μέρος των εσόδων να πηγαίνει σε φιλοζωικό ίδρυμα για αδέσποτα σκυλιά), του σεναρίου και του soundtrack σε βινύλιο (συνολικά 350 κομμάτια). Το «Isle of Dogs» θα ξεκινήσει να προβάλεται στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες από τις 3 Μαΐου, σε διανομή της εταιρείας ODEON.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ