του Ηλία Φραγκούλη

Από άποψης κυβερνητικών αποφάσεων και πράξεων, η όλη φάση θυμίζει αυτές τις ΜΚΟ που διοργανώνουν «μαχητικά» events κοινωνικής στήριξης για publicity της μιας μέρας, με χαριτωμένους τίτλους του τύπου «Κάνε το μάκια και θα περάσει»… Μονάχα δηλώσεις, που τη μία μέρα παίρνουν τη θέση του τετελεσμένου που δεν αλλάζει και την άλλη μέρα παίρνουν τη μορφή στοργικής κατανόησης, συμπαράστασης και «γούτσου γούτσου»… Στα χαρτιά, όμως, υπογραφές δεν πέφτουν και τα πάντα βυθίζονται σε μια ασάφεια αντικρουόμενων φημολογιών, δημοσιευμάτων που ενίοτε βασίζονται σε «αρβύλες» καλής θέλησης και την «ελπίδα» (της πολιτικής πλευράς) να ξεχαστεί κι αυτό, όπως τόσα άλλα προβλήματα τα οποία απασχόλησαν τους πολίτες αυτής της χώρας τα τελευταία χρόνια, μα στην τελική απλά «ξεχείλωναν» και το ενδιαφέρον έσβηνε όσο περνούσαν οι μέρες, λες και ήταν ένα trending topic των social με περιορισμένη διάρκεια ζωής. Μέχρι να βρεθεί το επόμενο…

Το ζητούμενο είναι απλούστατο. Το Υπουργείο Πολιτισμού οφείλει να χαρακτηρίσει όχι μονάχα διατηρητέα αυτά τα κτήρια, αλλά κυρίως την αποκλειστική χρήση τους ως κινηματογραφικές αίθουσες, ξεκινώντας από το κέντρο της Αθήνας και προστατεύοντας όχι μόνο το IDEAL ή το ΑΣΤΟΡ, αλλά και τα υπόλοιπα σινεμά τα οποία λειτουργούν κανονικά σήμερα (ΑΣΤΥ, ΕΛΛΗ, ΟΠΕΡΑ), για να φτάσουμε και σε άλλες «μελανές» περιπτώσεις αιθουσών με αβέβαιο μέλλον, όπως την ΙΡΙΔΑ που στεγάζει προβολές κινηματογραφικής λέσχης, το «θαμμένο» RIVOLI, το κόσμημα του παρατημένου εδώ και χρόνια ΣΤΑΡ, αλλά και τα ΑΤΤΙΚΟΝ και ΑΠΟΛΛΩΝ που άδικα έχουν βυθίσει στο σκοτάδι την οδό Σταδίου, όντας άθικτα (!) στο εσωτερικό τους. Εάν αυτό το πράγμα είχε συμβεί νωρίτερα, δεν θα κλαίγαμε για το EMBASSY τώρα… Για να μην επεκταθώ και σε άλλα κτήρια – «φαντάσματα» που κάποτε στέγαζαν αγαπημένα σινεμά σε διάφορες περιοχές του λεκανοπεδίου και σήμερα περιμένουν την εκμετάλλευση μιας… μπουλντόζας.

Τι χρειάζεται για να σωθούν οι (λιγοστοί, πια) κινηματογράφοι της Αθήνας; Μια Μελίνα! Και μια υπογραφή υπουργική, όπως εκείνη που είχε βάλει προ δεκαετιών, όταν αποφάσισε πως η πόλη δεν πρέπει να χάσει τα θερινά σινεμά της. Σκεφτείτε μόνο πόσα «οικόπεδα» θα είχαν εξαφανιστεί από δίπλα μας, εάν δεν υπήρχε αυτός ο νόμος! Πόσες αναμνήσεις θα πήγαιναν χαμένες και πόσες μεγάλες οθόνες θα είχαν καλυφθεί από τσιμέντα… Ίσως με αυτά να ταυτίζεται περισσότερο η σημερινή Μπετονιέρα και το ανύπαρκτο Καφάσι της Μπουμπουλίνας. Διότι αυτή είναι η «πολιτική βούλησή» τους. Διότι αυτές είναι οι εντολές που έχουν από… άνωθεν.

Ας μην έχει αμφιβολίες κανείς. Η πολιτική βούληση υπάρχει. Αλλά δεν αφορά, ούτε και είναι με το μέρος των σινεμά. Έχει διαλέξει πλευρό και εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα της «ανάπτυξης». Και το πλέον άμεσο πρόβλημα το αντιμετωπίζει το IDEAL, καθώς και πιο «φιλέτο» για εκμετάλλευση αποτελεί και έχει βρεθεί ήδη ο πελάτης. Οι δηλώσεις αποκαλύπτουν τα πάντα. Ξεκινάμε από τον Όμιλο Μήτση, που έχει αναλάβει την ξενοδοχειακή «αναμόρφωση» του Μεγάρου Σλήμαν – Μελλά (επί των οδών Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη), πίσω από το οποίο βρίσκεται… σχεδόν αυτόνομο (!) το σινεμά.

Ας εστιάσουμε τώρα και σε μία δήλωση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος πρόσθεσε κάτι «ψυχοπονιάρικα» μέσω ενός post στην Page του στο facebook, στο γνωστό πλαίσιο του στερεοτυπικά επικοινωνιακού.

Ναι μεν «δεσμευτική τη χρήση κινηματογράφου», όμως, «μαζί με άλλες χρήσεις πολιτισμού, αναψυχής και τουρισμού»! Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες! Υποθέτω ότι η χρήση των αιθουσών ως σινεμά θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιθυμίες του επιχειρηματία – ξενοδόχου. Και διερωτάται ο διόλου καχύποπτος αναγνώστης, προς τι όλη αυτή η «καλοπρόθετη» μα και τόσο ασαφής στάση του Ομίλου Μήτση και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως προς το μέλλον ειδικά του κινηματογράφου IDEAL; Ένα απλό Google Search αφήνει να εννοηθούν… πολλά! Τίτλος άρθρου από το 2016, παρακαλώ!

Και κάπου εκεί… αρχίζεις να γίνεσαι καχύποπτος σχετικά με όλη αυτή την απραξία (πρωτίστως, και κατόπιν «ασάφειας») γύρω από το θέμα του IDEAL (ειδικότερα) και του ΑΣΤΟΡ. Και η «πολιτική βούληση» αποκτά ακριβή χαρακτήρα και τοποθέτηση.

Θα κλείσω ζητώντας σας να κατευθυνθείτε πάνω δεξιά στη σελίδα του FREE CINEMA, εκεί όπου βρίσκεται η video gallery του site. Από εκεί μπορείτε να παρακολουθήσετε το αφιέρωμα «Για το ΙΝΤΕΑΛ, το ΑΣΤΟΡ, την ΙΡΙΔΑ και τα σινεμά της Αθήνας που κινδυνεύουν» του νεοσύστατου δημοσιογραφικού YouTube channel no name culture, στο οποίο μιλούν: ο αιθουσάρχης του IDEAL Γιώργος Σπέντζος, η ιδιοκτήτρια των θερινών κινηματογράφων ΡΙΒΙΕΡΑ, ΒΟΞ και ΑΘΗΝΑΙΑ (αλλά και του χειμερινού ΑΑΒΟΡΑ) Πέγκυ Ρίγγα, ο ηθοποιός Χάρης Τζωρτζάκης, ο σκηνοθέτης Τζαννέτος Κομηνέας, ο ηθοποιός – διοργανωτής του Micro μ Festival Σίμος Κυπαρισσόπουλος και εγώ. Κατόπιν, έχω προσθέσει το βιντεάκι της (αρκετά φορτισμένης) παρέμβασής μου από την εκδήλωση της 4^ης Απριλίου στον κινηματογράφο ΑΣΤΟΡ (ευχαριστώ θερμά την οικογένεια Κονταράκη που ξεχώρισε αυτό το απόσπασμα από τόσες ομιλίες εκείνης της πολύωρης συνάντησης και το ανέβασε στο YouTube), ενώ μέσω του channel της συγκεκριμένης αίθουσας μπορείτε ακόμη να παρακολουθήσετε και τοποθετήσεις των Ανδρέα και Μπάμπη Κονταράκη, Γιώργου και Σπύρου Σπέντζου, αλλά και βιντεάκια υποστήριξης που έστειλαν διάσημοι σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Λάνθιμος, ο Κώστας Γαβράς, ο Ρούμπεν Έστλουντ και άλλοι. Επίσης, αξίζει αναφοράς και η προσπάθεια των Νυχτών Πρεμιέρας, του Φεστιβάλ του Δήμου της Αθήνας, το οποίο στεγάζεται εδώ και χρόνια στα σινέ IDEAL και ΑΣΤΟΡ (μεταξύ άλλων), όσο και του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, που εσχάτως διοργανώνουν προβολές ταινιών ρεπερτορίου στο πρώτο, με αθρόα προσέλευση, φέρνοντας το κοινό σε επαφή και με την αίθουσα αλλά και με τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει.

Αντί υστερόγραφου, όπως είπα και στη συνάντηση στο ΑΣΤΟΡ, έρχονται εκλογές. Και… δεν είναι όλοι ίδιοι. Αντί να μαζεύετε υπογραφές, λοιπόν, ψηφίστε! Μπας κι αλλάξει… η «πολιτική βούληση». Που, ναι, υπάρχει. Και σήμερα ξέρουμε με ποιο μέρος τάσσεται.