Υπήρξα μέλος Επιτροπής ψηφοφόρων που είχε επιλέξει το αρμόδιο Τμήμα του Υπουργείου Πολιτισμού για τα τελευταία κρατικά βραβεία «ποιότητας», τα οποία είχαν δοθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2008. Τα θυμάστε; Ήταν χρηματικά βραβεία. Και, στην πραγματικότητα, δεν τα έπαιρναν / όριζαν οι ταινίες, αλλά… οι παραγωγοί. Μην κάνετε τους χαζούς, ξέρετε τι είδους «ανάγνωση» έχει η προηγούμενη πρόταση. Επειδή, λοιπόν, εκείνη τη χρονιά είχαν συμβεί σημεία και τέρατα (και ήμουν μάρτυρας σκηνών απείρου κάλλους παρασκηνιακά), η νεότερη γενιά δημιουργών (για να μην πω… παραγωγών, που είναι και πιο ορθό και πιο τίμιο) σήκωσε μπαϊράκι και, σταδιακά, δημιουργήθηκε η «εναλλακτική» Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, ευτυχώς ουχί για να δίνει χρηματικά βραβεία, διότι τότε θα θρηνούσαμε νεκρούς στις απονομές ετησίως!
Εδώ και μέρες, κατόπιν της «Πρόσκλησης υποβολής υποψηφιοτήτων για το ελληνικό κινηματογραφικό έργο που θα συμμετάσχει στην κατηγορία Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους της 95ης διοργάνωσης των βραβείων OSCAR» από το Υπουργείο Πολιτισμού στα τέλη Ιουλίου, έχω κάτσει μ’ έναν κουβά popcorn, διαβάζω τις «ανατρεπτικές» εξελίξεις και… το γλεντάω!
Δεν θα σχολιάσω με παραδείγματα, ονόματα, πληροφορίες ή τι άποψη έχω προσωπικά για τα όσα συμβαίνουν εσχάτως, διότι όλα αυτά θα κινούσαν νομικές διαδικασίες, προφανώς. Και sorry που έτσι θα στενοχωρήσω τους ανθρώπους της ντόπιας κινηματογραφίας, οι οποίοι είμαι βέβαιος πως περίμεναν (ή ήλπιζαν) διακαώς να γράψω με τον δικό μου τρόπο και οπτική το πόσο μεγάλο είναι το… ξεφτιλίκι που απαξιώνει πλέον την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Αγαπητοί μου, τι ακριβώς περιμένατε να συμβεί μετά το αποτέλεσμα της φετινής απονομής των βραβείων «μας» (καθότι και μέλος της Ακαδημίας); Προκαλέσατε! Και κάποια στιγμή… θα έσκαγε.
Άλλωστε, έχουν υπάρξει στο παρελθόν «κόντρες» αμφισβήτησης του κατά την Ακαδημία βραβείου καλύτερης ταινίας μυθοπλασίας από… το ΥΠΠΟ και την ολιγομελή Επιτροπή του, η οποία έχει τη δυνατότητα να ψηφίζει κάτι άλλο και να το στέλνει ως πρόταση της χώρας στα υπόψη για τις οσκαρικές υποψηφιότητες του καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ. Όχι ότι είδε κανείς το όνομά του στην τελική πεντάδα από εποχής «Κυνόδοντα» (το 2011), όμως, επειδή σε τούτο το χωριό… «ό,τι δηλώσεις είσαι», τα βλαχαδερά των ΜΜΕ θα μιλούσαν (ως είθισται) για… ελληνικό κατόρθωμα στα Όσκαρ. Κι άντε εσύ μετά να εξηγήσεις στα πρόβατα πως οι ενενήντα δύο χώρες (όπως ήταν φέτος) που υποβάλουν τα έργα τους στην AMPAS δεν χωράνε σε μία… πεντάδα!
Φέτος, η απόπειρα αλλαγής των μελών της Επιτροπής του ΥΠΠΟ (που «συμπτωματικά» αποτελούν και μέλη της Ακαδημίας) φανερώνει και φόβο και δύναμη εξουσίας απέναντι σε μία παντελώς μη εξουσιοδοτημένη ντόπια Ακαδημία, η οποία βιώνει μια χρόνια απάθεια ως προς το ποιος καθορίζει την «ετυμηγορία» της οσκαρικής πρότασης. Το έχω… βροντοφωνάξει πολλάκις. Όσο κι αν έχω διαφωνήσει με βραβεύσεις ταινιών μυθοπλασίας από την Ακαδημία (όπως εφέτος, δεν το έχω κρύψει), καλύτερα να ψηφίζουν εκατοντάδες μέλη (κι όπου «κάτσει»), παρά επτά… «εγνωσμένου κύρους». Τι έκανε τόσα χρόνια η Ακαδημία απέναντι σε αυτή την εξαμβλωματική τακτική; Ακολουθούσε τη ρήση… «καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς». Αλλά η «τσίκλα» πάλιωσε και πλέον ενοχλεί στο μάσημα…
Και αποσύρθηκαν, λέει, είκοσι ταινίες που συμμετείχαν στην υποβολή υποψηφιοτήτων κι έμειναν τρεις («Φόνισσα», «Ο Καπετάν Μιχάλης» και «Minore»). Και… τους κλάσατε μια μάντρα, κρίνοντας από την απάντηση του (τυχαίου, κομματικού «υπαλληλίσκου») Υφυπουργού Πολιτισμού Ιάσωνα Φωτήλα: «Το ΥΠΠΟ παραμένει θεματοφύλακας της διαδικασίας, προκειμένου να διασφαλίζεται όχι μόνον η αντικειμενικότητα αλλά και το κύρος της Επιτροπής». Και του χρόνου, στην υγειά του «αδιάβλητου», suckers! Μέχρι να πατήσει πόδι η Ακαδημία κάποτε και να τελειώνουμε μ’ αυτό το τσίρκο, πια! Γιατί έτσι όπως πάει, μέχρι και δική της «Ακαδημία» μπορεί να δημιουργήσει το ΥΠΠΟ κι ύστερα τρέχα να μαζέψεις τα «σπασμένα»…
Φαντάζομαι έναν Γιώργο τώρα, να κάθεται σε κάποιο μέρος του πλανήτη, μ’ έναν κουβά popcorn κι εκείνος, και… να το γλεντάει! Διότι, όταν έχεις ταλέντο και μπορείς, «την κάνεις». Άμα δεν τα ‘χεις, τρώγε τις σάρκες σου στο χωριό. Με τα… παρεάκια. Και τα μεγάλα και τα μικρά.
