FreeCinema

Follow us
28.011:30

Το Βερολίνο ετοιμάζεται για τα 65 του.


Έγινε την Τρίτη, 27 Ιανουαρίου, η καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου της 65ης Μπερλινάλε που πραγματοποιείται φέτος από τις 5 έως τις 15 Φεβρουαρίου στη γερμανική πρωτεύουσα. Το Φεστιβάλ ανακοινώνει όλο το πρόγραμμά του σταδιακά πριν από τη συνέντευξη, οπότε οι υπεύθυνοι των διαφόρων τμημάτων έρχονται για να παρουσιάσουν το σκεπτικό και τα κριτήρια βάσει των οποίων έκαναν τις επιλογές τους.

Στο panel, ο Διευθυντής Ντίτερ Κόσλικ, ο επικεφαλής του Πανοράματος Βίλαντ Σπεκ, ο Κριστόφ Τέρχεχτε του Forum, η Λίντα Σέφκερ του Perspektives Deutsches Kino και ο Ράινερ Ρότερ από τα Αφιερώματα παρουσίασαν, μαζί με τους υπευθύνους του Generation, της Αγοράς και των Berlinale Shorts, τη φετινή σοδειά τους.

berlinale 65 press1

Ο Ντίτερ Κόσλικ, με αυτοπεποίθηση, άνεση και χιούμορ όπως πάντα (έχει εξασφαλίσει πια και την επόμενη πενταετία ως προκαθήμενος του Φεστιβάλ από το υπουργείο Πολιτισμού, βαδίζοντας ατρόμητος), ξεκίνησε με ένα φλέγον, σοβαρό πολιτικό θέμα, αυτό του Ολοκαυτώματος. Σημείωσε ότι το στρατόπεδο του Άουσβιτς άνοιξε τις πόρτες του πριν από 70 χρόνια. Θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη αυτή, το Φεστιβάλ Βερολίνου θα προβάλει το πεντάωρο έργο του Μαρσέλ Οφίλς, γιου του μεγάλου Μαξ Οφίλς, «Memory of Justice» του 1976, όπου παίρνει συνεντεύξεις από κατηγορουμένους της δίκης της Νυρεμβέργης, βετεράνους του Βιετνάμ και επιζώντες τού πολέμου της Αλγερίας εξετάζοντας το θέμα της ενοχής και της ευθύνης. Περνώντας στο κομμάτι που ελκύει πάντα το ενδιαφέρον, ο Κόσλικ ανακοίνωσε τα υπόλοιπα μέλη της Κριτικής Επιτροπής του διαγωνιστικού. Έτσι τον Ντάρεν Αρονόφσκι θα πλαισιώσουν ο Ντάνιελ Μπρουλ (ο Γερμανός ηθοποιός που πέρυσι με το «Rush» και την υποψηφιότητά του για Χρυσή Σφαίρα στον ρόλο του Νίκι Λάουντα άνοιξε διεθνή πλώρη, αλλά έχει παίξει και στα «Good Bye, Lenin!», «Άδωξοι Μπάσταρδη»), η παραγωγός Μάρθα Ντε Λαουρέντις (σύζυγος του Ντίνο Ντε Λαουρέντις), η σεναριογράφος και σκηνοθέτις Κλαούντια Γιόσα από το Περού (που το 2009 με το «Το Γάλα της Θλίψης» είχε τιμηθεί με τη Χρυσή Άρκτο και το FIPRESCI), ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν-Χο του «Snowpiercer», η Οντρέ Τοτού, και ο αγαπημένος μας από αυτή την Επιτροπή, ο κύριος «Mad Men», Μάθιου Γουάινερ, οπότε δυναμικά και η τηλεόραση εντός Φεστιβάλ.

berlinale 65 press3

Ο Κόσλικ αγαπά να έχει άξονες και θεματικές. Επεκτείνοντας το focus του στη γυναίκα που είχε κάνει πριν από δύο χρόνια, σε τούτη τη φετινή Μπερλινάλε μια θεματική ενότητα είναι οι γυναίκες σε ακραίες καταστάσεις, με πρώτο παράδειγμα την ταινία έναρξης της Ιζαμπέλ Κουσέτ και την ηρωίδα τής Ζιλιέτ Μπινός. Τόνισε ότι από το σύνολο των φιλμ του προγράμματος (μη με ρωτήσετε πόσες είναι, μπορεί να φτάνουν και τις Κάννες), οι 116 είναι από γυναίκες, ένα νούμερο αληθινά εντυπωσιακό. Μια ακόμη θεματική ενότητα όρισε τη θρησκεία και την πνευματικότητα αλλά και τη σημαντικότητα της πολιτικής, με αφορμή το ντοκιμαντέρ του Πατρίτσιο Γκουσμάν. Έτσι όπως έχουν φτιάξει τα τμήματα οι Γερμανοί πρέπει να περνάνε ατελείωτες ώρες συγκεντρώνοντας διασταυρούμενες θεματικές, αφού ο Κόσλικ έδινε πάσες στους επικεφαλής των άλλων τμημάτων, ξέροντας ακριβώς πού κινούνται τα θέματά τους.

berlinale 65 press2

Ο Βίλαντ Σπεκ του Πανοράματος τοποθέτησε ως σημαντικό θέμα τού προγράμματός του την παιδοφιλία, την κακοποίηση και την παιδική κακομεταχείριση και, φυσικά, δε θα μπορούσε να μην αναφέρει την ταινία του Ρόζα φον Πράουνχαϊμ (για την οποία πιο αναλυτικά λέμε παρακάτω). Ακόμη μίλησε για ταινίες που αναφέρονται στην ιστορία και την πολιτική αλλά και τα μουσικά φιλμ και κυρίως ντοκιμαντέρ. Πιο λιγομίλητος ο Κρίστοφ Τερχέχτε του Forum, έφτιαξε ένα πρόγραμμα με γεωγραφικούς όρους που φέτος εστιάζει ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική, τονίζοντας πως η κύρια γλώσσα που διατρέχει την ενότητά του είναι τα ισπανικά, ενώ το Forum Expanded, το ακόμη πιο ριζοσπαστικό μέρος του Forum κλείνει φέτος τα 10 του χρόνια με ταινίες και, κυρίως, εκδηλώσεις και εκθέσεις με βασικό motto την πόρτα του σινεμά για τις άλλες τέχνες, τις άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς.

Fifty Shades of Grey - 2015a

Πάντως, ο Κόσλικ ρωτήθηκε για τη θέσπιση της τηλεοπτικής ενότητας στο Φεστιβάλ (και μάλλον ήταν κάτι που περίμενε), απαντώντας ότι οι άνθρωποι του κινηματογραφικού industry δραστηριοποιούνται και στην τηλεόραση, πράγμα που νομιμοποιεί την ύπαρξή του, διευκολύνοντας τους επαγγελματίες να ολοκληρώνουν τη δουλειά τους σε έναν χώρο. Ως film event πρόκειται να προβληθεί επίσης το πολυαναμενόμενο «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» (φωτό) με παρόντες την Ντακότα Τζόνσον και τον Τζέιμς Ντόρναν αλλά και τη συγγραφέα Ε. Λ. Τζέιμς. Ένας ελαφρύς αλλά πολύ αισθητός γέλωτας διαπέρασε την αίθουσα προς έκπληξη του Κόσλικ, που είπε «μου φαίνεται ότι δεν διαβάσατε το βιβλίο». Όσο για τους καλεσμένους, θα είναι πολλοί, όπως πάντα: Ζιλιέτ Μπινός, Γκάμπριελ Μπερν, Νικόλ Κίντμαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Έλεν Μίρεν, Τζέιμς Φράνκο, Ρόμπερτ Πάτινσον, Νάταλι Πόρτμαν, Λεά Σεντού μεταξύ πολλών άλλων, αλλά και ο Μπράιαν Γουίλσον των Beach Boys κι ο Ντόνοβαν για ειδικές εκδηλώσεις.

Οι ταινίες και τα προγράμματα

Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι, πραγματικά, το Φεστιβάλ Βερολίνου μάς βομβάρδισε με δελτία Τύπου και ταινίες που ανακοίνωνε μέρες επί ημερών και εβδομάδες επί εβδομάδων, με πρόγραμμα που άπτεται ταινιών μυθοπλασίας έως και τηλεοπτικών παραγωγών και σειρών σε πρώτη προβολή (και αγορά τηλεοπτικών συμπαραγωγών, παρακαλώ). Δελτία Τύπου και για τους νεωτερισμούς, τις βελτιωμένες οθόνες και τα ηχητικά συστήματα, digital πρεμιέρες ταινιών όπως οι «Goldfinger» και «Εν Ψυχρώ», το γαστριμαργικό σινεμά που αποτελεί ειδική ενότητα και σωρηδόν εκθέσεις και νέα ταλέντα στον φιλμικό χώρο. Μιλάμε για μια πραγματικά γιγαντιαία διοργάνωση που δίνει σαφώς την αίσθηση ότι διογκώνεται κάθε χρόνο περισσότερο, εμπλουτίζοντας τα τμήματά της και θεσπίζοντας νέα, σε πείσμα των καιρών και μιας λογικής συρρίκνωσης των διοργανώσεων γενικά (ας θυμηθούμε ένα άλλο μεγάλο ευρωπαϊκό Φεστιβάλ, αυτό της Βενετίας, που προσφάτως και εσκεμμένως περιορίστηκε κατά πολύ ρίχνοντας θεαματικά τον αριθμό ταινιών του προγράμματός του). Δε γνωρίζω τις προθέσεις των Γερμανών, πάντως δείχνει ένα αναπτυσσόμενο imperium του θεάματος.

Everything Will Be Fine

Ευθύς να πούμε ότι τιμώμενο πρόσωπο του Φεστιβάλ για φέτος, με μεγάλο αφιέρωμα, είναι ο Βιμ Βέντερς, ο σκηνοθέτης που τίμησε τη χώρα του εκτός των συνόρων της πολλάκις, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει τη Χρυσή Άρκτο τής Μπερλινάλε. Η μεγαλύτερή του διάκριση ήρθε το 2000, οπότε τιμήθηκε με την Αργυρή για το «The Million Dollar Hotel». Τον αγαπάμε τον Βέντερς, όμως έχουμε την αίσθηση ότι τούτο το αφιέρωμα και η βράβευσή του είναι ένα κλείσιμο λογαριασμών με τη διοργάνωση, μια αποπληρωμή ενός παλαιού χρέους που οφείλεται στον σκηνοθέτη (και ως εκ τούτου μπαγιάτικο, γιατί ως αφιέρωμα δεν αποτελεί και μεγάλη πρωτοτυπία…). Η τελευταία του ταινία, το «Everything Will Be Fine», με Τζέιμς Φράνκο και Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού. Μία ακόμη μεγάλη αφιερωματική ενότητα που μπήκε από πέρσι στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ είναι αυτή του «Indigenous Cinema» που εστιάζει στο σινεμά των ιθαγενών. Πέρσι πήγε πολύ καλά και κάθε χρόνο θα μεταφέρεται σε μια διαφορετική γεωγραφική περιοχή. Φέτος, περιλαμβάνει 18 ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ γυρισμένα από το 1986 έως το 2014 στην Λατινική Αμερική, από το Ζακατέκας έως την Παταγονία.

Nobody Wants the Night

Στο επίσημο πρόγραμμα τώρα, έχουμε 19 ταινίες στο Διαγωνιστικό και 4 εκτός συναγωνισμού. Το Φεστιβάλ προσέχει πάντα τις χώρες παραγωγής και συμπαραγωγής και μόνο στο συγκεκριμένο τμήμα είναι 29. Στο Διαγωνιστικό, άνοιγμα αυλαίας με μια αγαπημένη σκηνοθέτιδα του Φεστιβάλ που έχει συμμετάσχει ήδη δύο φορές διεκδικώντας βραβείο (με τελευταία ταινία συμμετοχής το υπέροχο «Elegy» από το 2008), την Ιζαμπέλ Κουσέτ και το «Nobody Wants the Night» (φωτό) με τη Ζιλιέτ Μπινός και τον Γκάμπριελ Μπερν. Βετεράνοι και νεότεροι σκηνοθέτες συνθέτουν την εικόνα του προγράμματος, ενώ εντυπωσιακό είναι ότι περιλαμβάνει σημαντικούς σκηνοθέτες του εγχώριου σινεμά τους: ο μεγάλος Βέρνερ Χέρτσογκ φιγουράρει με το «Queen of the Desert» και πρώτης κλάσης καστ (Νικόλ Κίντμαν, Τζέιμς Φράνκο και Ρόμπερτ Πάτινσον), ο Αντρέας Ντρέζεν, γνωστός σε όλους με το «Halbe Treppe» από το 2002 και το υπέροχο, παραγνωρισμένο «Cloud 9» του 2008 (άχαστο) έρχεται με το νέο του φιλμ «As We Were Dreaming», μια συμπαραγωγή Γερμανίας και Γαλλίας, κι ένας ακόμη Γερμανός, ο Σεμπάστιαν Σίπερ με το «Victoria» συμπληρώνει τον γερμανικό πλουραλισμό. Ακόμη, βαρύ πυροβολικό, πολυαγαπημένος, πολυαναμενόμενος πάντα ο Τέρενς Μάλικ (ο οποίος πια κάνει μια ταινία τον χρόνο, τώρα στα γεράματα…) φτάνει με το «Knight of Cups» με Κρίστιαν Μπέιλ, Κέιτ Μπλάνσετ και Νάταλι Πόρτμαν και συμμετοχή στην παραγωγή τού πιο δραστήριου διεθνώς Έλληνα παραγωγού, Χρήστου Κωνσταντακόπουλου. Αλλά και ο Άγγλος Πίτερ Γκρίναγουεϊ με το «Einstein in Guanajuato», o Ιρανός Tζαφάρ Παναχί με το «Τaxi», ο Γάλλος Μπενουά Ζακό με το «Diary of a Chambermaid» (ταινία εποχής με πρωταγωνίστρια τη Λεά Σεντού) και ο Ρώσος Αλεξέι Γκέρμαν με το «Under Electric Clouds».

Mr Holmes Ian McKellen

Εκτός συναγωνισμού, ο Όλιβερ Χίρσμπιγκελ, ένας ακόμη διακεκριμένος Γερμανός με ταινίες όπως «Το Πείραμα», το καταπληκτικό «Η Πτώση» και το υποτιμημένο «Πέντε Λεπτά Πριν τον Παράδεισο» (δείτε το με την πρώτη ευκαιρία) μπαίνει για πρώτη του φορά στο διαγωνιστικό της Μπερλινάλε με το «13 Minutes» και γερμανικό καστ. Εκεί και ο Κένεθ Μπράνα με το «Cinderella» (όσο κι αν φαίνεται απίστευτο πρόκειται για το γνωστό παραμύθι σε παραγωγή Disney, με τη δροσερή Λίλι Τζέιμς και την Έλενα Μπόναμ Κάρτερ), αλλά και ο Μπιλ Κόντον, ο οσκαρούχος σεναριογράφος του «Θεοί και Δαίμονες» του 1999, με το «Μr. Holmes» (φωτό) και πρωταγωνιστές τον αγαπημένο Ιαν ΜακΚέλεν και τη Λόρα Λίνεϊ. Δείτε το πλήρες επίσημο πρόγραμμα εδώ.

Στο Βerlinale Specials 2015 παίζει πιο εμπορικό πράγμα και οι προβολές είναι Gala με event. Έχουμε, λοιπόν: «Selma» το οποίο ποζάρει και οσκαρικά και δε θέλει συστάσεις, «Love and Mercy» του Μπιλ Πόλαντ με Τζον Κιούζακ, Πολ Ντέινο, Ελίζαμπεθ Μπανκς, «Woman in Gold» του Σάιμον Κέρτις με Έλεν Μίρεν, «Life» του Άντον Κορμπέιν με Ρόμπερτ Πάτινσον και Μπεν Κίνγκσλεϊ, το ισλανδο-δανέζικο «Virgin Μountain» του Ντάγκουρ Κάρι, «Breath Umphefumio» από τη Νότια Αφρική του Μαρκ Ντόνφορντ Μέι, από τη Μαργκαρέτε φον Τρότα το «The Misplaced World», το αμερικάνικο ντοκιμαντέρ «The Seventh Fire» του Τζακ Πέτιμποουν Ρικομπόνο, και το ιταλικό «Greenery Will Bloom Again» του μεγάλου Ερμάνο Όλμι.

Sangue Azul

Πάμε και στο Panorama του Βίλαντ Σπεκ, όπου φέτος, κι εκεί, χαμός γίνεται από ταινίες. Κι αυτό είναι ένα μικρό Φεστιβάλ μέσα στο Φεστιβάλ (!), με 34 ταινίες μυθοπλασίας από 29 χώρες, 18 ντοκιμαντέρ, και υπάρχει και το Panorama Special, χώρια τα μικρού μήκους. Τώρα, αν μια ταινία πέσει στο Panorama, γεγονός είναι ότι από το Φεστιβάλ Βερολίνου δε θεωρείται πρώτο πράμα, αλλά έχουμε δει κι εκεί εκπληκτικά φιλμ, που πραγματικά απορείς πώς τα τσίμπησε ο Σπεκ από το επίσημο πρόγραμμα. Highlights και μεγάλο άνοιγμα γίνεται με το βραζιλιάνικο «Blue Blood» (φωτό) του Λίλιο Φερέιρα, του οποίου το στόρι μυστικών και ψεμάτων μιας οικογένειας μας φέρνει συνειρμικά στη μνήμη το «Μυστικά και Ψέματα» του Μάικ Λι. Στο Panorama Special έχουμε opening με το ντεμπούτο του Μεξικάνου Γκαμπριέλ Ριπστάιν και το «600 Μiles» με τον Τιμ Ροθ, αλλά και το νέο ντοκιμαντέρ του θρυλικού Ρόζα φον Πράουνχαϊμ με τίτλο «Tough Love» που αφηγείται την ιστορία τού παγκόσμιου πρωταθλητή του καράτε Αντρέας «Αντι» Μαρκάν και πώς εξελίσσεται, μέσα από το κακοποιημένο παιδικό του παρελθόν, σε μια βίαιη προσωπικότητα. Το θέμα της κακοποίησης μας ανακοίνωσαν ότι διατρέχει ολόκληρο το πρόγραμμα του Πανοράματος, καθώς και το ότι η Λατινική Αμερική έχει πολύ δυνατή παρουσία, με τίτλους όπως «Nasty Baby» από τη Χιλή, «The Second Mother» και «Absence» από τη Βραζιλία, ακόμη το «Butterfly» από την Αργεντινή και τον τιμημένο με βραβείο Teddy το 2011, Μάρκο Μπέργκερ, αλλά και το «The Fire» του Χουάν Σνίτμαν. Μερικοί ακόμη τίτλοι: «Out of My Hand» το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τακέσι Φουκουνάγκα που μας πάει στο θέμα της Λιβερίας, τα αμερικάνικα «Angelica» του Μίτσελ Λίχτενσταϊν με Τζένα Μαλόουν και Τζάνετ ΜακTιρ και «I Αm Michael» του Τζάστιν Κέλι, το ρουμάνικο «Why Me?» του Τούντορ Γκιοργκίου, το ρώσικο «Pioneer Heroes» της Νατάλια Κουντριάσοβα, και το ανεξάρτητο «Petting Zoo» του Μίκα Μαγκί, στο οποίο συμμετέχει και η χώρα μας ως συμπαραγωγός. Δείτε περισσότερα για το Panorama εδώ.

The Forbidden Room

Το Forum 2015, το πιο εναλλακτικό και πρωτοποριακό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, με όλες τις νέες φωνές του παγκόσμιου σινεμά, που ως εκ τούτου συγκεντρώνει και τα λιγότερο γνωστά αλλά πιο ελπιδοφόρα ονόματα, είναι παρόν με 43 ταινίες στο επίσημο πρόγραμμά του, 31 παγκόσμιες πρεμιέρες και 10 διεθνείς. Βασικός άξονας, κατά τους προγραμματιστές, θα είναι η υπαρξιακή κρίση και άνοιγμα θα γίνει με αυτό που φέρεται ως το πιο αναρχικό φιλμ του Καναδού Γκάι Μάντιν με τίτλο «The Forbidden Room» (φωτό). Ακόμη τα «End of Winter» του Κιμ Ντάε-Ουάν, «Counting» του Τζεμ Κόεν, «Dari Marusan» του Ιζούμι Τακαχάσι από την Ιαπωνία, το τουρκογερμανικό «Until I Lose My Breath» της Εμινέ Εμέλ , «The Night and the Kid» του Νταβίντ Ιόν από Γαλλία και Κατάρ, ένα ακόμη αμερικάνικο το «Queen of Earth» του Αλεξ Ρος Πέρι, «Fish Tail» των Ζοακίν Πίντο & Νούνο Λεονέλ από την Πορτογαλία, «The Siren of Faso Fani» του Μισέλ Κ. Ζόνκο από Μπουρκίνα Φάσο, παρακαλώ, Γαλλία, Γερμανία και Κατάρ. Δείτε όλους τους τίτλους του Forum εδώ αλλά και του Forum Expanded εδώ.

Better Call Saul

Δεν γίνεται να αφήσουμε έξω από αυτή την κριτική παρουσίαση του προγράμματος τo focus της Μπερλινάλε στα τηλεοπτικά προγράμματα, το τμήμα Berlinale Special Series. Ξεκίνησε πέρυσι και είχε ξεκάθαρα δηλώσει ο Κόσλικ την πρόθεσή του να κάνει τηλεοπτικό τμήμα αλλά και co-production forum στην Αγορά. Το «TV Series is the Νew Cinema» σφραγίζεται με τη βούλα σε αυτό το μεγάλο, όμως πάντα κινηματογραφικό, Φεστιβάλ και εξίσταμαι τι θέση μπορεί να έχει. Απλώς, επιβεβαιώνει την αποδοχή πια του θεάματος της πλατφόρμας (και, προφανώς, την εκπαίδευσή μας σ’ αυτό): τηλεπρογράμματα online και σε VOD, αλλά και Α’ προβολής ταινίες αλφάδια πάλι online και σε VOD (μην ξεχνάμε τις πρόσφατες ανακοινώσεις του amazon και το πέρασμά του στην ταινία μυθοπλασίας, χρησιμοποιώντας μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου) αποτελούν μια νέα πραγματικότητα που, ναι μεν, αφήνει τη σκοτεινή αίθουσα αλώβητη, αλλά αναρωτιόμαστε για πόσο ακόμη. Οπωσδήποτε η Μπερλινάλε αποδέχεται και κάνει κομμάτι της τις τηλεοπτικές σειρές, που αναμφίβολα έχουν πιάσει υψηλότατο σημείο ποιότητας με βήματα που το ίδιο το σινεμά εδώ και καιρό, μάλλον, δεν κάνει. Και τις εντάσσει ως μεγάλο ποιοτικό μέλος της οπτικοακουστικής κουλτούρας από όλον τον κόσμο. Έτσι θα γίνουν προβολές επεισοδίων από τις σειρές «Better Call Saul» (φωτό) του AMC (που περιμένει όλος ο κόσμος και κυρίως οι θιασώτες τού «Breaking Bad»), «Follow the Money» από τη Δανία, «Blochin – The Living and the Dead» του γερμανικού ZDF με τους Γιούργκεν Φόγκελ και Τόμας Χάιντσε, «1992» από το ιταλικό Sky Italia, «Bloodline» του Netflix με Κάιλ Τσάντλερ, Σίσι Σπέισεκ και Σαμ Σέπαρντ (παρακαλώ, τον λατρεύουμε!), το σουηδικό «Blue Eyes» από το STV, ένα ακόμη γερμανικό, το «Deutschland 83» από το RTL, και το «False Flag» από το Ισραήλ και το Keshet Broadcasting. Οπωσδήποτε σε κάποιες από αυτές θα επανέλθουμε στην τηλεοπτική μας στήλη.

Μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο, εξαιρετικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, ίσως ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, είναι το Generation με ταινίες για νεαρό κοινό, το καθιερωμένο τμήμα στο Prespektives Deutsches Kino, τα Ντοκιμαντέρ, τα Berlinale Shorts, οι εκδόσεις και φυσικά το EFM, η αγορά όπου χτυπά η καρδιά ενός από τα σημαντικότερα αναπτυξιακά κομμάτια του film industry. Βύθιση στη σκοτεινή αίθουσα για δέκα συναρπαστικές, ελπίζουμε, μέρες.

65 Berlinale - poster