της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Αριστούχοι και αποβληθέντες στις ΗΠΑ

Το «The Walking Dead» του AMC (για τα ρεκόρ του οποίου σε ενημερώσαμε εγκαίρως) συνέχισε απτόητο την ασυναγώνιστη πορεία του, καθώς σταθεροποιήθηκε σε τηλεθέαση 13,5 εκατομμυρίων θεατών και (ασύλληπτο) ποσοστό 7,5 στις ηλικίες 18 – 49, κατά μέσο όρο. Ηγήθηκε έτσι της πρωτοφανούς εμπορικής επιτυχίας που σημείωσε η – μέχρι πρότινος, μόνο καλλιτεχνικά εύστοχη – συνδρομητική τηλεόραση, με σειρές σαν τα «Dexter» και – πρωταθλήτρια των τελευταίων EMMY – «Homeland» (του SHOWTIME, στον 7^ο και 2^ο κύκλο τους, αντίστοιχα) ή το επίσης ακατέργαστο διαμάντι του FX, «Sons Of Anarchy» (στον 6^ο κύκλο του), σειρές που σημείωσαν όλες τις καλύτερες τηλεθεάσεις της… ζωής τους.

Στην ελεύθερη αμερικανική τηλεόραση αντίθετα, τα κανάλια μετρούν τις πρωτόγνωρες πληγές τους, με μοναδικές εξαιρέσεις (που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) το αναγεννημένο από τις στάχτες του NBC, το στάσιμο, αλλά με ανοδικές τάσεις, mini major CW, και το CBS, που παρά τη συνολική πτώση του στις τηλεθεάσεις (σε σχέση με πέρυσι), μπορεί να υπερηφανεύεται πως ανέδειξε τον φετινό πρωταθλητή των (άνευ συνδρομής) τηλεθεάσεων: το ιδιοφυές, ακούραστο sitcom «The Big Bang Theory» (τα λέγαμε εμείς!) .

Το τελευταίο (ακολουθώντας το παράδειγμα της πρεμιέρας του «The Walking Dead») σημείωσε πολλαπλά ρεκόρ με το 8^ο επεισόδιο του 6^ου κύκλου του, που προβλήθηκε στις 15 Νοεμβρίου. Αφενός σκόραρε τον – δύσκολο έως αδύνατο πλέον για κάθε σειρά, οποιουδήποτε καναλιού – αριθμό των 17,4 εκατομμυρίων θεατών, σημειώνοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη τηλεθέαση της ιστορίας του. Αφετέρου ισοφάρισε το ποσοστό 5.5 στις ηλικίες 18 – 49, που είχε σημειώσει το «Modern Family» στην πρεμιέρα του 4^ου κύκλου του, και αποτελεί (μέχρι στιγμής) την κορυφή του για την τρέχουσα σεζόν.

Και όλα αυτά παίζοντας στην αρχή του prime time, στις 20:00, κατατροπώνοντας με μεγάλη διαφορά τον ανταγωνισμό, μόνο του (χωρίς τη βοήθεια ενός lead in – κάποιας άλλης, προηγούμενης σειράς ή show, δηλαδή, που να του δίνει μια μικρή ή μεγάλη βελτίωση αφετηρία τηλεθέασης), λίγο πριν από το Χριστουγεννιάτικο διάλειμμα (τουτέστιν περίοδο κατά την οποία οι τηλεθεάσεις συνήθως πέφτουν), και σε μια χρονιά που αποδείχθηκε κόλαφος για τα sitcom, παλιά και νέα. (Από τα παλιά, τα «New Girl» και «Modern Family» συνεχίζουν περισσότερο ή λιγότερο αξιοπρεπώς, χωρίς, όμως, να κάνουν τα περσινά τους θαύματα. Από τα καινούργια, τα «Animal Practice» και «Partners» μας άφησαν ήδη χρόνους, ενώ τα καινούργια «Guys with Kids», «The Mindy Project», «Ben and Kate» και «The New Normal» μπορεί να είναι ακόμα ζωντανά, αλλά οι σταθερά φθίνουσες τηλεθεάσεις τους δεν τους εξασφαλίζουν το μέλλον, πέρα από τα λιγοστά, επιπλέον των αρχικών 13επεισοδίων που τους δόθηκαν ως χαριστική παράταση).

Ένας α(λ)λα Batman, άνευ υπέρ-δυνάμεων, σκοτεινός και αμφίσημος ήρωας / εκδικητής αποδείχθηκε ο ιππότης που υπερασπίστηκε την τιμή του CW. Για τον από τα comics εκπορευόμενο Όλιβερ Κουίν / Πράσινο Βέλος, του υπόκωφου, αναπάντεχα ωραίου όχι μόνο στην όψη Στίβεν Αμέλ ο λόγος, που αποτελεί από μόνος του έναν πολύ καλό λόγο να ανακαλύψεις το «Arrow». Μόλις ενήλικο και αδιάντροπα λουσάτο, αλλά ταυτόχρονα αρκούντως διφορούμενο, τσαλακωμένο και ατακτοποίητο, εξασφάλισε (με τον πιλότο του) στο κανάλι τα μεγαλύτερα νούμερα μετά την πρεμιέρα του «The Vampire Diaries» (το οποίο, παρεμπιπτόντως, στον 4^ο κύκλο του παραμένει σταθερά μια φρέσκια ακόμα, απόλυτα cult, pop επιτυχία), ένα μικρό αλλά σημαντικό άνοιγμα στο μετά-εφηβικό, ανδρικό κοινό και το ιδανικό lead in στο έτερο, ελάχιστα κουρασμένο, σωτήρια αυτοσαρκαστικό, cult τέκνο του, «Supernatural» (που στον 8^ο κύκλο του σημειώνει μερικά από τα καλύτερα ratings της καριέρας του!).

Έτσι το CW ισορρόπησε λίγο-πολύ, σε σχέση με τα περσινά του σκορ, παρά τις αστοχίες του, αφού: α) Η σχετική, εμπορική επιτυχία του ανεκδιήγητου «Beauty & the Beast» οφείλεται αποκλειστικά στο «The Vampire Diaries», την προβολή του οποίου ακολουθεί τα βράδια της Πέμπτης, β) το ποιοτικά αμφιταλαντευόμενο «Nikita» παλεύει ακόμα με τον πάτο των τηλεθεάσεων παρά την εμπιστοσύνη που εξακολουθεί να του δείχνει, και γ) ο τελευταίος κύκλος του «Gossip Girl» αποδείχθηκε και τελευταίος στα ratings, όπως και ο πρώτος, σύντομος κύκλος του «Emily Owens M.D.», που ακυρώθηκε πάραυτα.

Το για χρόνια ασθμαίνον NBC, αντίθετα, μπορεί να παινευτεί ότι είναι το μοναδικό κανάλι της ελεύθερης, αμερικανικής τηλεόρασης που παρουσίασε άνοδο στο σύνολο της τηλεθέασής του σε σύγκριση με πέρσι (με ποσοστό 23%, στον αντίποδα της κατά 29% βουτιάς – αρνητικό ρεκόρ του FOX). Χάρη στο πρωτότυπο, μουσικό talent show «The Voice», ως ανεκτίμητο lead in τα βράδια τόσο της Δευτέρας, στο μετά-αποκαλυπτικό «Revolution» (που σαν τις προηγούμενες σειρές των δημιουργών του, Έρικ Κρίπκε και Τζέι Τζέι Έιμπραμς, αργεί να ωριμάσει ποιοτικά, αλλά μέχρι τότε παραμένει ελκυστικό με τις ενδιαφέρουσες εικόνες και το γεμάτο ίντριγκες και γρίφους, πολυπρόσωπο αφηγηματικό τερέν του), όσο και της Τρίτης, στο sitcom με το αγαπημένο φιλαράκι μας, Μάθιου Πέρι, «Go On» (τη μόνη νέα κωμική σειρά που φλέρταρε με τη κορυφή του τηλεοπτικού box-office), καθώς και την αναπάντεχη – παρά την αποδοκιμασία των κριτικών – επιτυχία του «Chicago Fire» (που, ως τρελό οφθαλμόλουτρο, ανάβει παρά σβήνει φωτιές), το κανάλι με σήμα το παγόνι αναδείχθηκε και πάλι (μια δεκαετία μετά) πρωταθλητής. Κατά συνέπεια, κατέφυγε σε μόνο μια αποβολή (του «Animal Practice»), ισοφαρίζοντας, παραδόξως, το FOX (που μας γλίτωσε από το «The Mob Doctor») και κόντρα στις δύο αναμενόμενες του CBS (πριν απ’ το «Partners» ξαπόστειλε το «Made In Jersey», μετά από μόλις τρία επεισόδια) και καραμπινάτες του ABC (που έκοψε τα φιλόδοξα, καλλιτεχνικά αξιοπρόσεχτα αλλά εμπορικά αναιμικά, «666 Park Avenue» και «The Last Resort).

Οι πιο καλοί οι μαθητές (ξανα)συστήνονται στην Ελλάδα

Πριν από λίγες μέρες και σε λιγότερες από 24 ώρες μετά την Αμερική (και ξανά μέσα στο προσεχές Σαββατοκύριακο), στο FOX, προβλήθηκε το 8^ο επεισόδιο του τρίτου κύκλου του αριστουργηματικού «The Walking Dead», που πέρα από εμπορικός θρίαμβος, αποδεικνύεται χρόνο με το χρόνο και από επεισόδιο σε επεισόδιο η πιο κινηματογραφικών διαστάσεων, υποβλητική, αδιανόητα τολμηρή (στο «Killer Within», 4^ο επεισόδιο αυτού του κύκλου, δε θα πιστεύεις τα – γεμάτα δάκρυα – μάτια σου), αφοπλιστικά ερμηνευμένη (από αξιοζήλευτη ομάδα, απαράμιλλων ποιητών ήθους), ανένταχτη σε ένα μόνο είδος, ποικιλοτρόπως υπερβατική και διακριτικά αλληγορική σειρά που ξεπήδησε τελευταία από τη μικρή οθόνη. Το 8^ο επεισόδιό της αποτελεί το τελευταίο πριν από το Χριστουγεννιάτικο ημίχρονο, προκάλεσε ξανά σοκ και δέος στην πρεμιέρα του στις ΗΠΑ και υπόσχεται (μαζί με τις επαναλήψεις που θα το ακολουθήσουν) να μας εμβολιάσει κατά του στερητικού συνδρόμου που μας απειλεί μέχρι την επιστροφή της σειράς στις 10 Φεβρουάριου, με οκτώ ακόμα επεισόδια.

Κάθε Δευτέρα, στις 21:30, επίσης στο FOX, μπορείς να δεις τον πρώτο κύκλο του «Homeland», που βρίσκεται πια στα τελευταία επεισόδιά του, χωρίς, όμως, να έχει σταθεί αντάξιο των προσδοκιών που μας είχαν προκαλέσει η φήμη και τα βραβεία που κουβαλούσε. Παρά τις άψογες ερμηνείες (κυρίως των Κλερ Ντέινς, Ντέιμιεν Λιούις και Μάντι Πατίνκιν), τον απτό, τσαλακωμένο ρεαλισμό της μορφής του, την πίστη του σε γκρίζους, τσακισμένους αντί-ήρωες και το θάρρος του να κοιτάξει κατάματα τα λάθη και τα πάθη της αμερικανικής (δημόσιας και μυστικής) εξωτερικής πολιτικής, υπολείπεται πολύ (όχι μόνο στο σασπένς) του καινοτόμου «24», το οποίο – ως απόγονος της ίδια δημιουργικής ομάδας – θυμίζει εμμέσως πλην σαφώς.

Εξάλλου, έχει ήδη αρχίσει να κουράζει και να μοιάζει τραβηγμένο από τα μαλλιά (ιδιαίτερα όσον αφορά τις – πάνω κάτω και πλαγίως – διαθέσεις, κίνητρα και συναισθήματα του πρωταγωνιστικού ντουέτου του), πάσχει από αφηγηματικά κενά και αψυχολόγητες ανατροπές, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερο ούτε του προαναφερθέντος, σφόδρα παραγνωρισμένου από τα βραβεία «The Walking Dead», ούτε των συνυποψηφίων του για Καλύτερη Δραματική Σειρά στα EMMY, «Boardwalk Empire», «Downton Abbey» και «Game of Thrones» («Mad Men» και «Breaking Bad» ομολογώ δε βλέπω, οπότε δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη). Αξίζει, πάντως, να το ανακαλύψεις, αν μη τι άλλο για να έχεις ιδία άποψη, πριν την και εδώ έναρξη του (ακόμη πιο αμφιλεγόμενου) δεύτερου κύκλου του, στο πρώτο μισό (όπως όλα δείχνουν) του 2013.

Τότε ελπίζουμε να δούμε, πάλι στο FOX , και τον καινούργιο, πολυσυζητημένο κύκλο του «Sons of Anarchy», καθώς και τα πιο καινούργια επεισόδια όλων των τηλεοπτικών, παραλίγο ή καθόλου αριστουργηματικών, αγαπημένων και μη, λιγότερο ή περισσότερο εθιστικών blockbusters, με τα οποία μας έχει κακομάθει το FOXlife («Castle», «Once Upon a Time», «New Girl»), το STAR («The Big Bang Theory», «The Vampire Diaries», «Fringe»), το ΣΚΑΪ («Dexter», «The Good Wife», «Blue Bloods») και τα Novacinemas («Game of Thrones»).

Μέχρι τότε, όμως, δες το τελευταίο επεισόδιο του παρεξηγημένου και υποτιμημένου από τους τηλεκριτικούς, εύστοχα κωμικοτραγικού, ενημερωτικά ειλικρινούς και αβίαστα συγκινητικού «The Newsroom» (στη Nova, σε επανάληψη την Πέμπτη και το Σαββατοκύριακο), ώστε να απολαύσεις δεόντως και τον δεύτερο κύκλο του, κάποια στιγμή της καινούργιας χρονιάς. Ανακάλυψε στο FOXlife τα εξωφρενικά, αλλά ουκ ολίγον fun, νομικά ακροβατικά που κάνει η Κέρι Γουόσινγκτον ως Ολίβια Πόουπ στον πρώτο, κούτσικο (7 μόλις επεισοδίων, που μόλις ξανάρχισε σε επανάληψη) κύκλο του «Scandal», μπας και κολλήσεις και θες και άλλα από τον δεύτερο, που θα ακολουθήσει (όπως όλα δείχνουν) απρόσκοπτα. Μελέτησε με υπομονή και επιμονή, στο FOX, τον δεύτερο κύκλο του επίσης παρεξηγημένου, θαυμάσια νωχελικού, αθεράπευτα γκρίζου και υγρού (από τη βροχή που πέφτει συνέχεια, αλλά δεν καταφέρνει να καθαρίσει και να αποκαλύψει τίποτα και κανέναν), γαντζωμένου στην πραγματικότητα αστυνομικού μυστηρίου, «The Killing», που επειδή δεν αποκάλυψε ποιος σκότωσε τη Ρόζι Λάρσον στον επίλογο του πρώτου κύκλου του, πήρε την κατιούσα στην τηλεθέαση και κόπηκε από το AMC – που κατόπιν ώριμης σκέψης αποφάσισε να το αναγεννήσει: τον ερχόμενο Μάιο, λοιπόν (στις ΗΠΑ και, ελπίζουμε, όχι πολύ αργότερα και εδώ), θα κάνει πρεμιέρα ο τρίτος κύκλος του, με πρωταγωνιστές και πάλι τους αθόρυβα επιβλητικούς Μιρέιγ Ίνος και Τζόελ Κίναμαν.

Γνώρισε το, όχι σπουδαίο αλλά σε καμία περίπτωση αδιάφορο, άτυπο τηλεοπτικό sequel ή spin-off (όπως και να το αντιληφθείς, μέσα θα πέσεις) που σκαρφίστηκε (ως παραγωγός) ο Στίβεν Σπίλμπεργκ στο κινηματογραφικό «War of the Worlds» του, «Falling Skies». Διανύει τον δεύτερο κύκλο του στο FOX (δύο και κάτι μήνες μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωσή του στο αμερικάνικο, συνδρομητικό TNT) και αποτελεί μια ταιριαστά, παραλίγο ασπρόμαυρη, σπουδή αφενός της – χαρακτηριστικά σπιλμπεργκικής – σχέσης πατέρα και γιων, και αφετέρου των οικογενειακών δεσμών που αναπτύσσονται μεταξύ αγνώστων, ως μοναδικό, αποτελεσματικό όπλο αντιμετώπισης μια ολοκληρωτικής καταστροφής. Συμφώνησε ή διαφώνησε με την υστερία ενθουσιασμού που έχει προκαλέσει το «American Horror Story: Asylum», που λίγες μόνο εβδομάδες μετά την Αμερική έκανε και την ελληνική του πρεμιέρα στο FOX, και μετράει ήδη 3 επεισόδια (και στο οποίο θα επανέλθω δριμύτερη προσεχώς, τρέμε!). Και παραδώσου αμαχητί στο φιλμικό μεγαλείο της βαθιά ανθρώπινης, ακαταμάχητα συγκινητικής, σαπουνόπερας / κομψοτεχνήματος εποχής τού – οσκαρούχου σεναριογράφου του «Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ» – Τζούλιαν Φέλοους, «Downton Abbey», που αυτή την εβδομάδα αποκάλυψε το 6^ο από τα 9 επεισόδια του 2^ου κύκλου του στη ΝΕΤ (η οποία ελπίζουμε να έμαθε το μάθημά της και να πάψει περαιτέρω κινήσεις λογοκρισίας), με την ελπίδα να προχωρήσει ακάθεκτο και στον τρίτο.

Πάνω απ’ όλα, όμως, απόλαυσε το καλύτερο, αποκλειστικά ελληνικό, Χριστουγεννιάτικο, τηλεοπτικό δώρο: τις πολύαναμενόμενες πρεμιέρες του Δεκεμβρίου. Ετοίμασε σκονάκι! Την προ-περασμένη Τετάρτη ξεκίνησαν στο FOXlife ο 9^ος (και όμως όχι τελευταίος, αφού εξακολουθεί να… ανασταίνει τα ratings) κύκλος του «Grey’s Anatomy» και ο 6^ος (και ευτυχώς τελευταίος και… κολοβός – 13 μόνο επεισοδίων γαρ) κύκλος του «Private Practice», στους οποίους έχει πέσει πολύ θανατικό και τρέχει το δάκρυ κορόμηλο (γούστα είναι αυτά). Στο FOXlife επίσης, την Παρασκευή 7 /12, αρχίζει το θεοπάλαβο sitcom «Don’t Trust the B**** In Apartment 23», για την προσπάθεια συγκατοίκησης μιας άβγαλτης χωριατοπούλας και μιας περπατημένης (με κολλητό τον Τζέιμς Βαν Ντερ Μπικ στο ρόλο του… Τζέιμς Βαν Ντερ Μπικ!) Νεοϋρκέζας, τρεις μέρες αργότερα, τη Δευτέρα, παίρνει μπρος ο δεύτερος κύκλος της απόλυτα ένοχης απόλαυσης, «Revenge», ενώ την προσεχή Πέμπτη, 13 /12 ξεκινά επιτέλους και ο 5^οςκύκλος του πιο… διεγερτικού από ποτέ, «Castle», όπου ο Κασλ και η Μπέκετ προσπαθούν να προσαρμοστούν στην καθημερινότητα τους ως ζευγάρι, με τους Νέιθαν Φίλιον και Στάνα Κάτικ να… ζωγραφίζουν στους πρώτους ρόλους. Στο γειτονικό, συγγενικό FOX από την άλλη, από τις 12 /12, ακολούθησε τα ίχνη τού διαφορετικού από τους άλλους (στη σύγχρονη Νέα Υόρκη, με δεξί του χέρι την Τζόαν Γουότσον της Λούσι Λιου) Σέρλοκ Χολμς τού – όλα τα λεφτά – ατακαδόρου Τζόνι Λι Μίλερ στο «Elementary», που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη νέα επιτυχία του CBS στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Και τέλος, στις 22/12, δύο ανάσες μακριά από την παραμονή των Χριστουγέννων, στα Novacinema 1 & HD (αντικαθιστώντας το ωριμότερο από ποτέ «Boardwalk Empire», που ολοκληρώνει τον 3^ο κύκλο του μια εβδομάδα πριν), επιστρέφει ο δαιμόνιος, επονομαζόμενος «The Mentalist», Πάτρικ Τζέιν (του μειλίχιου Σάιμον Μπέικερ), για να λύσει αστυνομικά μυστήρια για 5^η συνεχή (αλλά όχι και blockbuster όπως άλλοτε, στις ΗΠΑ) χρονιά.

Υ.Γ. Επειδή χύθηκε πολύ μελάνι για το κομμένο από τη NET gay φιλί στο πρώτο επεισόδιο του «Downton Abbey», χωρίς, όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να στηλιτεύεται και η κατά τα άλλα, αδιαμαρτύρητα συντηρητική, ανάποδη, ποικιλοτρόπως παράνομη και λογοκριτική δημόσια, κρατική και ιδιωτική, τηλεοπτική πραγματικότητα (που με εξαίρεση το ΣΚΑΪ, ποτέ – ως οφείλει δια νόμου – δε ρίχνει ολόκληρους τους τίτλους τέλους, ενώ κόβει και ράβει, παραποιεί ή θολώνει με pixels κατά το δοκούν και χωρίς την απαραίτητη προειδοποίηση στον θεατή, ταινίες και σειρές), καταθέτω το εξής προς γνώση και (ξέρω, μάταια ελπίζω) συμμόρφωση: την προηγούμενη εβδομάδα, το STAR προέβαλε μετά τις 10 το βράδυ και με την κατάλληλη σήμανση («απαραίτητη η γονική συναίνεση») το «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας», κόβοντας, όμως, άτσαλα και θρασύτατα, την (κάθε άλλο παρά πορνογραφική) σκηνή του βιασμού του Ντέρεκ / Έντουαρντ Νόρτον στη φυλακή, το οδυνηρό βίωμα της έντασης και της ωμότητας, της οποίας έπρεπε να κοινωνήσει ο θεατής, ώστε να νιώσει στο πετσί του τη στροφή 180^Ο στο χαρακτήρα του πάλαι ποτέ νεοναζί Ντέρεκ. Ουδείς θορυβήθηκε…