FreeCinema

Follow us

SAW X (2023)

  • ΕΙΔΟΣ: Τρόμου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κέβιν Γκρόιτερτ
  • ΚΑΣΤ: Τόμπιν Μπελ, Σόουνι Σμιθ, Σίνοβε Μακόντι Λουντ, Στίβεν Μπραντ, Ρενάτα Βάκα, Τζόσουα Οκαμότο, Πολέτ Χερνάντεζ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 118'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο και σε απόγνωση, καθώς του μένουν ελάχιστοι μήνες ζωής, ο Τζον Κρέιμερ ταξιδεύει μέχρι το Μεξικό για ν’ ακολουθήσει μία επαναστατική θεραπεία που του δίνει ελπίδα για το αύριο. Όταν θ’ ανακαλύψει πως η όλη χειρουργική επέμβαση ήταν μια σκέτη απάτη, η οργή θα πυροδοτήσει τον παλιό… κακό εαυτό του!

Προσοχή στο κενό ανάμεσα στο καλλιτεχνικό κριτήριο και την αναγνώριση ενός φιλμ το οποίο υπηρετεί συγκεκριμένο σκοπό στο genre που ανήκει. Ως γνωστόν, ειδικά στη χώρα μας, το σινεμά τρόμου δεινοπαθεί από τους κριτικούς κινηματογράφου. Δεν αρέσει ως είδος. Και κατακεραυνώνεται διαρκώς, με σπανιότατες εξαιρέσεις, που ενίοτε βασίζονται σε συμπάθειες προς ονόματα σκηνοθετών. Το (σταθερό) «θάψιμο» των ταινιών του franchise του «Saw» δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά… κανόνα. Και εξηγείται.

Χωρίς να μιλάμε για μια σειρά ταινιών που ανέβασαν σε άλλο level το είδος και με αρκετά από τα sequels ν’ αποτελούν… εγκληματική ενέργεια κατά του σινεμά (ναι, τα πιο πρόσφατα «Spiral: Ο Μύθος του Saw» και «Saw: Legacy» δεν βλέπονταν!), τα «Saw» ξεχείλωσαν σταδιακά ένα ενδιαφέρον σεναριακό εύρημα ανατροπής της λογικής της αυτοδικίας, προσφέροντας στο (αληθινά) φανατικό κοινό του horror μερικές αξέχαστες gore απολαύσεις. Αυτό ήταν πάντα το βασικό ατού σε τούτο το franchise και όσο περισσότερο μπορούσε να κοντράρει τη «λογοκρισία» του rating, τόσο περισσότερους λόγους είχες για να ξαναμπείς στις αίθουσες και να παρακολουθήσεις τα κάθε επόμενα tricks… διαμελισμών που σχεδίαζε ο Jigsaw.

Το «Saw X» αποτελεί ένα «back to basics» prequel, που μας πηγαίνει πριν από τον θάνατο του Τζον Κρέιμερ / Jigsaw, με τον ήρωα ν’ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς βρίσκεται στα τελευταία στάδια εξάπλωσης του καρκίνου μέσα του. Από ένα μέλος σχετικού group therapy, πληροφορείται για την ύπαρξη μιας επαναστατικής θεραπείας που κάνει θαύματα και αποτολμά να ταξιδέψει μέχρι το Μεξικό, ελπίζοντας να παραμείνει στη ζωή. Η διαδικασία είναι κρυφή και ολίγον παράνομη, καθώς δεν είναι αναγνωρισμένη από κανένα κράτος του κόσμου. Όταν ο Κρέιμερ ανακαλύπτει πως έπεσε θύμα καλοσκηνοθετημένης απάτης (το εύρημα με τη χειρουργική επέμβαση είναι πανέξυπνο) για να του φάνε λεφτά (και μόνο), ο Κρέιμερ σκαρφίζεται νέα «παιχνίδια» για να δείξει στα μέλη αυτής της συμμορίας ότι έπεσαν στον πιο λάθος άνθρωπο που θα μπορούσαν να βρουν για να κοροϊδέψουν.

Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά στα «Saw», εδώ έχουμε μία ιδιαίτερα αντικρουόμενη παραδοξότητα. Ο στοιχείο που θέτει σε ενέργεια τη δράση είναι απόλυτα τίμιο και ηθικό! Και προσφέρει τροφή στη σκέψη για… νοσηρά διλήμματα. Τι είναι πιο καταδικαστέο; Το να παίζεις με την ψυχολογία ενός καταρρακωμένου καρκινοπαθούς που θα δοκίμαζε τα πάντα, ελπίζοντας να μην πεθάνει, ή το να σχεδιάσεις και να υλοποιήσεις δολοφονικές πράξεις που θα τιμωρήσουν δίχως ίχνος ελέους εκείνους που επιχείρησαν να εξαπατήσουν έναν ασθενή, πουλώντας του πλαστή ελπίδα; Η απάντηση είναι σαφώς αμοραλιστική και ενδεχομένως επικίνδυνη για τους καιρούς που ζούμε, καθώς οι πολίτες του κόσμου πέφτουν θύματα εξαπάτησης ακόμα και από κυβερνήσεις ή τους νόμους που υποτίθεται πως τους προστατεύουν, καταλήγοντας σε σκέψεις και ενέργειες βίας για να βρουν το… δίκιο τους. Αν, λοιπόν, ο Κρέιμερ αντιπροσωπεύει την κοινωνία του σήμερα, με τι επιλέγει να ταυτιστεί ο θεατής απέναντι σ’ ένα τέτοιο καταστασιακό;

Πέραν αυτής της πιο… θεωρητικής ματιάς απέναντι στο «Saw X», το φιλμ γλεντάει αγρίως την έννοια του body horror, με θεαματικές σεκάνς βίας και αίματος που θα δοκιμάσουν τις αντοχές του κοινού… ακριβώς όπως πρέπει! Εδώ δεν παίζουν «μπου!» και ξαφνικά τινάγματα σε πλαίσιο δημιουργίας ατμόσφαιρας τρόμου. Εδώ χρονομετράται η δοκιμασία του βλέμματος που έρχεται αντιμέτωπο με… επερχόμενες εικόνες φρίκης, με ανθρώπινα μέλη που πρόκειται να γίνουν κομμάτια. Εδώ ο θεατής γίνεται μάρτυρας της πλήρους διαδικασίας ενός σαδιστικά στημένου φονικού. Η ίδια η σκέψη απογειώνει τον τρόμο, διότι αυτός προέρχεται από κάτι άμεσα αναγνωρίσιμο και ταυτόσημο: το ανθρώπινο σώμα. Σε αυτό το επίπεδο, το «Saw X»… «it delivers» (όπως λένε στην αλλοδαπή).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αν έχετε το… στομάχι που απαιτούν αυτές οι ταινίες, τολμήστε το. Είναι ένα από τα καλά φιλμ της σειράς του «Saw». Αν είστε gore-άς, προχωράτε προς το ταμείο τάχιστα και εγγυημένα. Οι όχι και τόσο μυημένοι στο είδος του body horror θεατές, ας προσέξουν λίγο παραπάνω στο τι θα επιλέξουν να πάρουν για να φάνε εντός της αιθούσης…


MORE REVIEWS

GODZILLA MINUS ONE

Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σικισίμα επιστρέφει σ’ ένα κατεστραμμένο Τόκιο, γεμάτος ενοχές από τη φήμη του kamikaze πιλότου που δεν θυσιάστηκε για πατρίδα του. Θα προστατεύσει μια νεαρή κοπέλα που έχει υιοθετήσει ένα ορφανό μωρό και θα συγκατοικήσουν αναζητώντας τη γαλήνη, καθώς η πόλη αρχίζει να στέκεται ξανά στα πόδια της, ώσπου να εμφανιστεί… ένα γιγάντιο και μεταλλαγμένο από πυρηνικές δοκιμές τέρας.

ΠΕΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Μεροκαματιάρης εργάτης με «αθώο» πρόβλημα αλκοολισμού γνωρίζει προλετάρια «αδελφή ψυχή» σε karaoke bar, εμφανίζεται το ενδεχόμενο του ρομαντικού σκιρτήματος, μα η κακοτυχία δέρνει και τους δύο, λες κι η μοίρα δεν επιθυμεί την ένωσή τους.

ΣΙΩΠΗΛΗ ΟΡΓΗ

Πατέρας που πενθεί τον θάνατο του γιου του, ορκίζεται να εκδικηθεί τις συμμορίες ναρκωτικών που μεταμόρφωσαν τη ζωή του σε βουβό δράμα. Όταν μιλούν τα πιστόλια, ποιος έχει ανάγκη τα λόγια;

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο Σέιλεμ, ομάδα από νεαρά αγόρια και κορίτσια ανακαλύπτει κατά τύχη ένα καταραμένο μαχαίρι. Μέσα από μια σειρά από flashbacks, μαθαίνουμε πως το συγκεκριμένο αντικείμενο υπήρξε η αφορμή για πολλούς θανάτους και καταστροφές στο παρελθόν. Η χρήση του σε δαιμονικά παιχνίδια μεταξύ των παιδιών, αποκαλύπτει μια μικρή λεπτομέρεια: ο κάθε χαμένος, πεθαίνει πραγματικά!

ΦΟΝΙΣΣΑ

Σ’ ένα νησιωτικό χωριό, γύρα στα 1900, η γιαγιά Φραγκογιαννού αποφασίζει να κάνει πράξη αυτό που της δίδαξε η ζωή: απαλλάσσει βρέφη θηλυκά και μικρά κορίτσια από τη μαρτυρική εμπειρία του να μεγαλώσουν και να υποταχθούν σε μια σκληρή κοινωνία ανδροκρατίας, που μόνο βάσανα και δυστυχία μπορεί να τους προσφέρει.