FreeCinema

Follow us

REVENGE (2018)

  • ΕΙΔΟΣ: Θρίλερ Αγωνίας
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κοραλί Φαρζά
  • ΚΑΣΤ: Ματίλντα Λουτς, Κέβιν Γιάνσενς, Βενσάν Κολόμπ, Γκιγιόμ Μπουσέντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 108'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Ξανθιά bimbo, γκόμενα παντρεμένου επιχειρηματία, πέφτει θύμα βιασμού από συνεργάτη του σε ερημική βίλα του πρώτου. Θα τους απειλήσει για να φροντίσουν να φύγει από εκεί άμεσα, αλλά πάνω στην όλη κόμπλα, σκοπίμως, ο εραστής της θα τη «στείλει» από γκρεμό. Μεγάλο λάθος!

Πολλά και ευχάριστα νέα μας φέρνει τούτη η ταινία. Αρχικά, η σχολή του γαλλικού σινεμά τρόμου ανακάμπτει. Μετά το περσινό «Raw» της Ζουλιά Ντικουρνό, ξανά από γυναίκα γίνεται το θαύμα! Το «Revenge» είναι ένα χάρμα οφθαλμών και… αιματοκυλίσματος, που σέβεται το παρελθόν τού genre των ταινιών εκδίκησης από τα 70s (και δη με θύματα γένους θηλυκού). Για να το εκφράσω επακριβώς, αυτό που θα παρακολουθήσεις να συμβαίνει εδώ είναι κάτι σαν υποθετική «παραγγελιά» στον… Τζόναθαν Γκλέιζερ, να γυρίσει στυλιζέ exploitation mash-up του «I Spit on Your Grave» (1978) με το «The Hills Have Eyes» (1977)! Οι fans / αναγνώστες που γνωρίζουν πως μεταξύ μας μιλάμε μια κοινή γλώσσα (φιλμική και αισθητικής) έπιασαν τις αναφορές και βάζουν με τον νου τους το αποτέλεσμα, ας προχωρήσουν σε μια… πρόωρη εκσπερμάτιση, πριν καν τρέξουν προς τη πλησιέστερη αίθουσα.

Μιλάμε για σκηνοθετικό ντεμπούτο γυναίκας που έχει διαβάσει καλά το μάθημά της. Σκηνικό ερήμου, από εκείνα στα οποία μόνο ένα σκληρό αρσενικό θα μπορούσε να επιζήσει ή να «δαμάσει». Ελικόπτερο προσγειώνεται και αφήνει σε βιλάρα την ξανθούλα bimbo Τζεν και τον (προφανώς) πλούσιο γόη Ρίτσαρντ. Νομίζουμε πως πρόκειται για κανονικό ζευγάρι, όμως όταν εκείνος καλεί τη σύζυγο στο τηλέφωνο και μαθαίνουμε πως έχει και παιδιά, αντιλαμβανόμαστε τη θέση τής Τζεν. Είναι το σεξουαλικό αντικείμενο, το κορόιδο που πάντοτε ελπίζει πως εκείνος θα πάρει το διαζύγιο και κατόπιν θα την «αποκαταστήσει». Προσωρινά, κάνει το κέφι του με τον κώλο της και περιμένει να έρθουν και δύο κολλητοί του από τη δουλειά, με τους οποίους μοιράζεται το hobby του κυνηγιού. Οι τύποι θα σκάσουν μύτη αναπάντεχα νωρίς, θα πάθουν σοκ βλέποντας… τις αναλογίες της Τζεν, θα ζηλέψουν την τύχη του Ρίτσαρντ. Η νύχτα θα τους φέρει στα όρια της… στύσης, ο οικοδεσπότης, όμως, θα «ευνουχίσει» κάθε ονείρωξη ομαδικού ερωτικού παιχνιδιού.

Την επόμενη μέρα, η Τζεν θα μείνει μόνη με τους δύο επισκέπτες / φίλους του εραστή της και ένας από αυτούς θα «ξεφύγει» ολοκληρωτικά. Θύμα βιασμού εκείνη, πλέον, θα μιλήσει απότομα στον Ρίτσαρντ, θα χρησιμοποιήσει την απειλή του εκβιασμού, ότι θα τα πει όλα στη γυναίκα του, για να εξασφαλίσει την ασφαλή φυγή της από τη βίλα. Ο Ρίτσαρντ θα σταματήσει να της συμπεριφέρεται φιλικά, θα τη χτυπήσει και η Τζεν θα τρομοκρατηθεί, όντας μόνη σε ένα σπίτι στη μέση του πουθενά, με τρεις άνδρες γύρω της που τη βλέπουν σαν το ευκολότερο «θήραμα» της ζωής τους. Θα το βάλει στα πόδια, θα τη φρενάρει ένας γκρεμός, ο Ρίτσαρντ θα τη βοηθήσει… να πέσει στο κενό και όλοι τους θα νομίσουν πως κείτεται νεκρή.

Φυσικά, εμείς γνωρίζουμε πως η βασική μας ηρωίδα έχει επιζήσει, είμαστε σίγουροι πως θα ξεκινήσει έναν σκληρό αγώνα εκδίκησης και οι γνώστες του genre όχι μόνο (θα) είναι σίγουροι πως το κορίτσι θα νικήσει, αλλά μπορούν να στοιχηματίζουν και τη σειρά με την οποία θα θανατωθούν οι τρεις άνδρες. Είπαμε, το «Revenge» είναι ένα exploitation θρίλερ (και όχι φιλμ τρόμου, ουσιαστικά) που σέβεται το παρελθόν του είδους και δεν λογαριάζει ούτε προβλέψιμα στερεότυπα ούτε και σεναριακές απιθανότητες. Βέβαια, το «ατύχημα» της Τζεν θα έπρεπε να την έχει στείλει στον «άλλο κόσμο» επιτόπου. Ακόμη και αν γλίτωνε απ’ αυτή την πτώση, όμως, θα έπρεπε να έχει πεθάνει από αιμορραγία (μιλάμε για πολύ αίμα!). Τίποτε από όλα αυτά, όμως, δεν ισχύει εδώ. Και καλά κάνει! Στο «Revenge» ήρθες για να δεις άγρια βία, gore θέαμα και, επίσης, επιδιώκοντας να δοκιμαστούν τα νεύρα σου από το σασπένς. Σε αυτό το τελευταίο, η Κοραλί Φαρζά παίρνει τα σημαντικότερα εύσημα, χειριζόμενη κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή της για να προσφέρει εξαιρετικές στιγμές αγωνίας και έντασης. Από τα κάδρα της, το πώς και πού εστιάζει την κάμερά της σε αυτά, μέχρι και την ηχητική της μπάντα, η Φαρζά σε βάζει στην τσίτα για τους κινδύνους τους οποίους ενδέχεται να αντιμετωπίσει η Τζεν, πριν καν σκεφτείς ότι πρόκειται να πέσει θύμα βιασμού. Η ταινία είναι ένα απολαυστικό joyride pop εικονοποιίας, ένα μπάσταρδο «ξαδελφάκι» του «Spring Breakers» του Χάρμονι Κορίν από το 2013 (ειδικά σε παλέτα), που δεν σου το παίζει φεμινισμός και απόδοση δικαιοσύνης απέναντι στον αρσενικό κυνηγό (με ή χωρίς εισαγωγικά), δεν έχει τίποτα απολύτως να σου διδάξει σε ηθική, απλά… θέλει να χυθεί όσο περισσότερο αίμα γίνεται! Πολλαπλά τα μπράβο στη Φαρζά, λοιπόν.

Κατά κάποιον τρόπο, το «Revenge» μοιάζει με… «ντοκιμαντέρ» για την άγρια φύση! Στην αρχή σου σερβίρει τους κώδικες που εσύ έχεις μάθει να αναγνωρίζεις, τόσο κοινωνικά όσο και μέσα από το σινεμά: το τσουλάκι που «τα ήθελε», ο άνδρας ο άπιστος, ο «κυνηγός». Αυτούς τους «ρόλους» του αστικού κόσμου, του «πολιτισμένου» είδους μας, σε σχέση με την αιώνια κόντρα ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό. Κατόπιν, όμως, σου λέει πως όλα αυτά που κουβαλάς στο κεφάλι σου γύρω από τον πόλεμο των δύο φύλων, είναι πράγματα που… εκεί έξω, σε ένα περιβάλλον σχεδόν παρθένο (από το «μαγάρισμα» του ανθρώπου), μπορούν να ανατραπούν. Και επειδή συνειδησιακά, ως θεατές, επιλέγουμε το δίκαιο, η Τζεν είναι η ηρωίδα που αξίζει να κερδίσει. Να γίνει η «superhero» τούτης της ταινίας, να πάρει (σχεδόν κυριολεκτικά) το αίμα της πίσω. Δεν πρόκειται για ένα φεμινιστικό μήνυμα. Είναι το σημείο ταύτισης που μας κερδίζει εξαιτίας των κακουχιών που έχει υποστεί, των «κακών χαρακτηρισμών» που θα έχει εισπράξει από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της με ένα αποκαλυπτικό bikini. Η Τζεν είναι γυναίκα. Αλλά είναι και νέα και όμορφη και σέξι και καπάτσα και χαίρεται τη ζωή όσο καλύτερα μπορεί, ακόμη και χάρη στα «εφόδιά» της. Ανήκεις σε μια μερίδα (μάλλον μειοψηφίας) που θέλει το κακό της (ή θα ήθελε να παριστάνει τον λεφτά εραστή ή τον βιαστή); Τη γάμησες (με την κακή έννοια)! Γιατί εδώ είμαστε με την Τζεν. Είμαστε με το φούξια σκουλαρίκι του αστεριού που χρωματίζει την ώχρα του τοπίου αυτής της αφιλόξενης γης. Είμαστε το σκισμένο σορτσάκι που λικνίζεται με ζωντάνια πάνω στο κορμί της. Είμαστε το επιπόλαιο tattoo που θα αποκτήσει όταν θα κλείσει την πληγή της. Είμαστε το στόχαστρο που θα αναζητήσει τα αρσενικά ζώα που την άφησαν να πεθάνει. Είμαστε η σκανδάλη που θα πατάγαμε στην ψύχρα. Και το «Revenge» είναι μια άξια… εκδίκηση ψυχαγωγίας σε μια εποχή εντελώς στείρα για την κινηματογραφική Τέχνη. Δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. Γι’ αυτό και τη λάτρεψα. Διάβολε, τι έχει απομείνει για να παίρνουμε στα σοβαρά στο σινεμά;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Απίθανες δόσεις σασπένς, στιλ κινηματογράφησης, ρυθμός, άπλετο αίμα, βία χωρίς αιδώ. Όχι μια ταινία τρόμου, αλλά κάπως έτσι θα σε κάνει να αισθάνεσαι στην παρακολούθησή της. Οι hardcore fans των exploitation και του grindhouse θεάματος σχολής 70s να πάνε τρέχοντας! Το διασκεδάζεις τίμια γι’ αυτό που είναι, όχι σαν δήθεν «ένοχη απόλαυση». Προειδοποίηση για τυχόν «ευαίσθητους» στο gore θεατές: υπάρχουν τουλάχιστον δύο σκηνές στις οποίες… θα ουρλιάζετε μέχρι να σας κλείσει ο λαιμός. Hell yeah!


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.