FreeCinema

Follow us

OFFICE CHRISTMAS PARTY (2016)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γουίλ Σπεκ, Τζος Γκόρντον
  • ΚΑΣΤ: Τζέισον Μπέιτμαν, Ολίβια Μαν, Τ. Τζ. Μίλερ, Τζένιφερ Άνιστον, Κέιτ ΜακΚίνον, Ρομπ Κόρντρι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 105'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Αυστηρή προϊστάμενη εταιρείας πληροφορικής αποφασίζει χρονιάρες μέρες να κλείσει το τμήμα που διοικεί ο «χύμα» αδελφός της, οπότε αυτός διοργανώνει μεγάλο χριστουγεννιάτικο party, με σκοπό να προσεγγίσει μεγαλοεπιχειρηματία μήπως και καταφέρει να σώσει τις δουλειές των καλών του φίλων και συναδέλφων. Το γλέντι, όμως, φεύγει εκτός ελέγχου.

Δύσκολο πράγμα η καλή κωμωδία. Τόσο εύκολη, όμως, η εξαγωγή συμπεράσματος για το εάν μία ταινία του είδους είναι πετυχημένη ή όχι, καθώς τα πάντα εξαρτώνται από το πόσο θα γελάσει κανείς. Δυστυχώς, σε τούτη εδώ, που εγκαινιάζει την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων, δεν μπορώ να πω πως γέλασα και τόσο. Δεν είναι κακό το «Office Christmas Party», με την έννοια της μέτριας σκηνοθεσίας ή κάποιας σημαντικής τεχνικής αστοχίας, καθώς ο γοργός ρυθμός του κυλά χωρίς να σε κάνει να βαριέσαι. Απλά, οι κωμικές του καταστάσεις δεν είναι και τόσο αστείες, ενώ οι ατάκες, που πέφτουν συνεχώς και κατά ριπάς, σπανίως βρίσκουν τον στόχο τους.

Η χριστουγεννιάτικη περίοδος χρησιμοποιείται περισσότερο σαν πρόσχημα, αφού πέραν του χιονισμένου Σικάγου και της ανάλογης διακόσμησης όλα όσα γίνονται θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου. Υπάρχει, ασφαλώς, ένα κάποιο «πνεύμα» Χριστουγέννων σε θέματα που έχουν να κάνουν με την οικογένεια και την ανιδιοτέλεια, αν και αυτά δεν είναι τα κυρίαρχα στοιχεία στο φιλμ. Γιατί αυτό που έχει στο μυαλό του να κάνει το σκηνοθετικό δίδυμο των Γουίλ Σπεκ και Τζος Γκόρντον είναι ένας συνδυασμός του νεανικού «Project X» (2012) με το «Πάρτυ για Εργένηδες» (1984), σε έναν πιο πολιτισμένο (θεωρητικά) χώρο, όπως είναι αυτός των γραφείων μιας σοβαρής εταιρείας από τη μία, φορώντας έναν εορταστικό, χριστουγεννιάτικο μανδύα από την άλλη.

Ο Κλέι Βάνστοουν διοικεί το τμήμα της εταιρείας που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του με έναν έξω καρδιά τρόπο, ο οποίος δεν συμβαδίζει ακριβώς με το μέγεθος της επιχείρησης. Κουμάντο ουσιαστικά κάνει η στρυφνή αδελφή του, η οποία όταν βλέπει πως τα νούμερα του τελευταίου τριμήνου δεν είναι και τόσο ικανοποιητικά, λαμβάνει σκληρά μέτρα. Οι μισοί σχεδόν υπάλληλοι θα απολυθούν και, ακόμα χειρότερα, το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο party, που ο ίδιος ο πατέρας τους είχε καθιερώσει, ακυρώνεται. Μόνη περίπτωση αποσόβησης των ειλημμένων αποφάσεων για τον Κλέι και τους κολλητούς του είναι να καταφέρουν να κλείσουν μεγάλη δουλειά με έναν σημαντικό πελάτη, οπότε βάζουν μπρος τη διοργάνωση επικού party, με μοναδικό τους στόχο την απόσπαση της υπογραφής τού επίτιμου καλεσμένου τους, σε σωτήριο συμφωνητικό αξίας εκατομμυρίων δολαρίων. Δεν χρειάζεται, φυσικά, να είσαι… μάγος με τα δώρα για να καταλάβεις πως όλα, μα όλα θα πάνε κατά διαόλου. Το μισό Σικάγο θα βρεθεί να είναι προσκαλεσμένο στο party, με τις καφρίλες που γίνονται εντός των τειχών των καθωσπρέπει γραφείων να μην περιγράφονται. Μέχρι και ένα άλογο εμφανίζεται στον χώρο (σε μια έξυπνη, αναρχικού χιούμορ σκηνή), αλλά με κάθε άλλη σύγκριση με τον αντίστοιχο ελέφαντα τους ενός και μοναδικού «Πάρτυ» (1968), να απαγορεύεται δια ροπάλου.

Το all-star κωμικό καστ της ταινίας χαραμίζεται, αφού ώρες-ώρες δίνει την εντύπωση πως έχει αφεθεί ελεύθερο να υποδυθεί χαρακτήρες που έχει ξαναπαίξει στο παρελθόν, κάτι που πραγματοποιεί ικανοποιητικά μεν, χωρίς επαρκώς αστείο αποτέλεσμα δε, με τα περισσότερα από τα λεγόμενα να περνάνε και να μην ακουμπάνε. Ακολουθώντας τη μόδα των τελευταίων κωμικών παραγωγών, υπάρχουν ένα σωρό αναφορές σε πρόσωπα της pop κουλτούρας, ενώ μια προσπάθεια για κάτι σαν μίμηση της ιδέας της παρουσίας του ΛεΜπρον Τζέιμς στο «Κατακούτελα» (2015), μέσω του ήρωα των Chicago Bulls Τζίμι Μπάτλερ, εγκαταλείπεται πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Το μεγαλύτερο κρίμα απ’ όλα πηγαίνει στην παρουσία της Κέιτ ΜακΚίνον, η οποία ενώ είναι ηθοποιός με εξαιρετικό κωμικό timing, εδώ μονάχα περιφέρει τον κάπως σαλεμένο χαρακτήρα που υποδύεται, πετώντας κάθε τόσο ατάκες οποίες απλά υπενθυμίζουν την παρουσία της και τίποτε παραπάνω. Υπάρχουν, ασφαλώς, και οι στιγμές που το γέλιο βγαίνει αβίαστα από όσα οι (τρεις, παρακαλώ) σεναριογράφοι έχουν σκεφτεί, αλλά αυτές είναι χαρακτηριστικά λίγες. Η δε υποπλοκή με την επί πληρωμή συνοδό του nerd της παρέας, ενώ ξεκινά με καλές υποσχέσεις, όταν βγαίνει εκτός γραφείου αποσυντονίζεται, οδηγούμενη στην πιο άτσαλη σεκάνς του φιλμ, εντός κακόφημου ρωσικού bar.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Κωμωδία που συνεχίζει μια σχετική τελευταία παράδοση, να προσφέρει λιγότερα από αυτά που (λόγω καστ, κυρίως) υπόσχεται. Το multiplex-άδικο κοινό πιθανότατα να εκτιμήσει περισσότερο το απόλυτο χάος του party που θα δει να διαδραματίζεται μπροστά του. Όσοι δουν τη λέξη «Christmas» στον τίτλο και σκεφτούν – μέρες που έρχονται – το σινεμά του Φρανκ Κάπρα, παρακαλούνται όπως απομακρυνθούν. Τι είναι «Κάπρα»;


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.