FreeCinema

Follow us

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ (2005)

(CHINJEOLHAN GEUMJASSI)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τσαν-Γουκ Παρκ
  • ΚΑΣΤ: Λι Γιέονγκ-Αε, Τσόι Μιν-Σικ, Κιμ Σι-Χου, Κουόν Γιέα-Γιούνγκ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 115'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: AMA FILMS

Άδικα φυλακισμένη και χωρισμένη από το ίδιο της το παιδί για 13 χρόνια, η Λι Γκιουμ-Τζα ζει με έναν και μοναδικό σκοπό: να εκδικηθεί τον πραγματικό serial killer που όλο αυτό το διάστημα απολάμβανε την ελευθερία του.

Μια γυναίκα βγαίνει από τη φυλακή ύστερα από 13 χρόνια. Ήταν κατηγορούμενη για την απαγωγή και το φόνο ενός μικρού αγοριού. Τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε στην αρχή. Οι συγκρατούμενές της την παρομοιάζουν με Αγία. Μία μάρτυρας με καλή ψυχή, που όλα αυτά τα χρόνια στράφηκε στην Πίστη, την προσευχή και τον τίμιο, χριστιανικό δρόμο. Έξω από τη φυλακή, όμως, η Λι Γκιουμ-Τζα παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, λέει στους πάντες να πάνε να γαμηθούν και προχωρά προς την ολοκλήρωση του σχεδίου της. Αυτή η γυναίκα ζητά τη λύτρωσή της μονάχα μέσω της εκδίκησης. Με έναν τρόπο πραγματικά τρομακτικό.

Χωρίς να σχετίζονται μεταξύ τους σαν συνέχεια της κάθε προηγούμενης ταινίας, πιο τυχεροί θεατές είναι αυτοί που θα έχουν δει την περίφημη «τριλογία της εκδίκησης» στη σωστή χρονολογική σειρά, κυρίως για να καταλάβουν τα άλματα που κάνει ως δημιουργός ο Τσαν-Γουκ Παρκ, ένας σκηνοθέτης που πολύ ταπεινά θα χαρακτήριζα ως τον σημαντικότερο που υπάρχει αυτή τη στιγμή παγκοσμίως. Είχα ιδιαίτερη αγωνία να δω πως και αν θα μπορέσει να ξεπεράσει τον εαυτό του και το «Oldboy», και βρέθηκα ξανά προ εκπλήξεως. Η «Εκδίκηση μιας Κυρίας» είναι ισάξια εκείνου του φιλμ, υπό μία πιο συντηρητική ματιά. Ανιχνεύοντας περισσότερο την κατασκευή και τον εσωτερικό του κόσμο, όμως, βλέπεις πως η virtuosité αυτού του ανθρώπου εξελίσσεται συνεχώς, η ψυχή των ηρώων του βαραίνει ακόμη περισσότερο από μεδούλι ανάλυσης και ο μέγας τσαμπουκάς του είναι να φορτώνει σενάριο και εικόνα μέχρι απόλυτου μπουκώματος χωρίς να προκαλεί διαταραχές και δυσπεψία στο θεατή. Θα χρειαστεί να ξαναδείτε την «Εκδίκηση», όχι για να προσέξετε κάτι που δεν καταλάβατε, αλλά για να εντοπίσετε τις λεπτομέρειες πάνω στη μαστοριά του Τσαν-Γουκ Παρκ.

Όπως πάντα, πέρα από τη θεματική της εκδίκησης, υπάρχει μία υπόγεια δύναμη χιούμορ (τόσο μακάβριου που πεθαίνεις… χαμογελώντας) και μια σκληρότητα που ξεπερνά τα όρια του απάνθρωπου. Απεικονίζοντας σπάνια τη βία μπροστά από το φακό της κάμερας, η «Εκδίκηση» δεν παύει να είναι η πιο τολμηρή εκ των τριών ταινιών, ίσως επειδή η ολοκλήρωση του στόχου της ηρωίδας καταλήγει σε μια πράξη αυτοδικίας που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί στο σινεμά. Σε ρεαλιστικό επίπεδο, βασισμένο πάνω σε ώριμες, συνειδητές αποφάσεις, και όχι σε βρασμώ ψυχής. Εκεί, σε ένα κρεσέντο σοκαριστικό, η κρίση του θεατή μολύνεται από την αμαρτία της καταπάτησης του «ου φονεύσεις» αλλά και λυτρώνει όλα τα πρόσωπα του φιλμ με μία ειρωνικά καθάρια δύναμη που έχει ξεπλυθεί με… αίμα. Η μόνη εντολή που σου δίνεται εκ των έσω για τη συνέχεια δεν είναι η φρίκη. Μονάχα το συναίσθημα της συμπόνιας και η κατανόηση μιας κτηνωδίας που μαστίζει ολόκληρο το είδος μας. Κανείς δεν είναι… Άγιος.

Μπορεί το «Oldboy» να έφερνε σε αρχαιοελληνική τραγωδία, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα γνήσιο, καραμπινάτο δράμα που δεν συγγενεύει ποτέ με το melo και χώνεται βαθιά σε ηθικά διλήμματα, καταπατώντας ιερά και όσια. Αφηγήτρια, ηρωίδα και εκδίκηση. Όλα γένους θηλυκού. Μητρότητα, ένστικτο προστασίας, φονική ενέργεια, κανόνες της φύσης. Καμία κοινωνία (#diplhs). 115 λεπτά με ανάσα που αγκομαχά, πόνο, οδύνη που σκίζει την οθόνη σε κομμάτια και ένα μαγικό ανέβασμα στον ουρανό για φινάλε. Κάτω από νιφάδες χιονιού που καλύπτουν με το λευκό της αγνότητας τα πάντα. Η τελετουργία κλείνει και σας βρίσκει δακρυσμένους. Η σκέψη ακόμη βασανίζεται από την πράξη, αλλά εξιλεώνεται από το σκοπό. Επικίνδυνες οι ισορροπίες και οι κουβέντες που θα κάνετε εκτός αιθούσης, περί ηθικής και νόμων.

Ότι καλύτερο ως τώρα σε τούτη τη σεζόν, το φιλμ αξιοποιεί κάθε παράμετρο αισθητικού αποτελέσματος και υποκριτικής σε επίπεδα που πρέπει να κάνουν το σινεμά Ευρώπης και Αμερικής να βουλιάζει στη ντροπή. Περιττό να πω ότι ο άνθρωπος που έβγαλε το «Θα γίνει της Κορέας!» ήταν προφητικός. Τουλάχιστον.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα για το φιλμ το 2005, όταν αυτό διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Αν και όχι τόσο άγριο σε εικόνες βίας (όσο τα προγενέστερα φιλμ του Τσαν-Γουκ Παρκ), αποτελεί το πιο τραγικό και δυσβάσταχτο στην παρακολούθηση μέρος της τριλογίας της εκδίκησης. Σήμερα, είναι πια διαθέσιμη στο home entertainment και η version της «Lady Vengeance» όπως την οραματίστηκε αρχικά ο σκηνοθέτης, αλλά (φυσικά) οι παραγωγοί αρνήθηκαν να διανέμουν στις αίθουσες. Γνωστή σαν «Fade to Black», αφαιρεί σταδιακά κάθε ίχνος τετραχρωμίας, για να καταλήξει σε ένα μαυρόασπρο και συγκλονιστικά καθαρτικό φινάλε. Ειλικρινά, έτσι το φιλμ είναι ακόμη πιο απογειωτικό καλλιτεχνικά!


MORE REVIEWS

ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ

Δέκα νεαρά παιδιά το σκάνε από τα σπίτια τους και δίχως καμία επικοινωνία με γονείς ή τον έξω κόσμο, περνούν μερικές ανέμελες μέρες σε μια απομονωμένη εξοχική κατοικία. Πόσο θ’ αντέξουν μεταξύ τους αυτή την «ουτοπική» φυγή και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να εντοπιστούν τα ίχνη τους από τους ενήλικες;

ΣΤΑ ΑΚΡΑ

Στη Μαδρίτη του σήμερα, μια σειρά από παράλληλες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων συναντιούνται υπό τη φρικτή συνθήκη των εξώσεων από κατοικίες οι οποίες βγαίνουν σε πλειστηριασμούς.

Ο ΑΘΩΟΣ

Ιταλός αριστοκράτης του 19ου αιώνα με ζωή χλιδής, γυναίκα και ερωμένη, κλονίζεται όταν συνειδητοποιεί πως η σύζυγός του διαθέτει εραστή. Μία εγκυμοσύνη θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα για όλους.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ

Μεσίτης παρουσιάζει σε παντρεμένο ζευγάρι - πιθανούς αγοραστές το υπόγειο «μυστικό» μιας ονειρεμένης κατοικίας στα προάστεια: έναν αγωγό που τους δίνει πρόσβαση σε κάτι το οποίο μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά τη ζωή τους και καταλήγει… ξανά στο ίδιο σπίτι! Αλλά έχοντας κάνει κι ένα άλμα δώδεκα ωρών μπροστά στο χρόνο!

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΚΟΜΠΡΟΜΑΤ

Ο Ματιέ, ένας σαρανταπεντάρης επικεφαλής της Alliance Française, βρίσκεται με μετάθεση στο παγωμένο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας, υπεύθυνος για τη διάδοση του γαλλικού πολιτισμού και τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των χωρών Γαλλίας και Ρωσίας. Μετά από μία παράσταση μπαλέτου με ομοερωτικά στοιχεία, την οποία διοργανώνει, αλλά και τη γνωριμία του με μια Ρωσίδα, οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας τον έχουν στο στόχαστρο και σύντομα βρίσκεται κατηγορούμενος για παιδική πορνογραφία.