FreeCinema

Follow us

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ (2009)

(UP IN THE AIR)

  • ΕΙΔΟΣ: Κοινωνική Δραματική Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέισον Ράιτμαν
  • ΚΑΣΤ: Τζορτζ Κλούνεϊ, Βέρα Φαρμίγκα, Άννα Κέντρικ, Τζέισον Μπέιτμαν, Έιμι Μόρτον, Μέλανι Λίνσκι, Τζ. Κ. Σίμονς, Σαμ Έλιοτ, Ντάνι ΜακΜπράιντ, Ζακ Γκαλιφιανάκις, Κρις Λόουελ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 109'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Ο κόσμος είναι γεμάτος από δειλούς εργοδότες που δεν τολμούν να απολύουν τους υφισταμένους τους. Γι’ αυτό υπάρχει ο Ράιαν Μπίνγκαμ.

Μερικές ταινίες δεν είναι απλά αριστουργηματικές. Γεννιούνται για να μείνουν κλασικές. Η κριτική του «Ραντεβού στον Αέρα» θα μπορούσε να τελειώνει εδώ. Το κείμενο συνεχίζεται μονάχα για τους πιο «περίεργους» και αναποφάσιστους θεατές που μπορεί να βρίσκονται ακόμη… στον αέρα.

«This land was made for you and me», τραγουδά στα opening credits η Σάρον Τζόουνς, ενώ ο φακός ξεδιπλώνει τοπία από διάφορες Πολιτείες της Αμερικής. Τα πλάνα είναι εναέρια. Κάποτε θα τα βλέπαμε ή θα τα αντιμετωπίζαμε ως οπτιμιστικά. Σε τούτη την ταινία, όμως, παίρνουν διαστάσεις αιμοβόρου σαρκασμού. Αντιπροσωπεύουν τον ήρωά μας, ο οποίος αισθάνεται σαν στο σπίτι του μονάχα όταν πετάει. Εκεί, ψηλά στον ουρανό, χαμένος ανάμεσα στα σύννεφα, το απρόσωπο της κάθε αεροσυνοδού και το ουτοπικό όνειρο των δέκα εκατομμυρίων μιλίων στον αέρα. Πιο πολλών κι από την απόσταση που διένυσε ένας αστροναύτης για να φτάσει στο φεγγάρι!

Ο Ράιαν Μπίνγκαμ δεν ξέρει από τι είναι φτιαγμένη η γη που βρίσκεται κάτω από τα πόδια του. Δεν ξέρει γιατί πρέπει να «σχολάει» τον κάθε υπάλληλο που δεν έφταιξε σε κανέναν ή δεν έκανε ποτέ λάθος, μόνο και μόνο επειδή μία ολόκληρη οικονομία καταρρέει. Δεν νοιώθει τίποτα. Δεν έχει σπίτι, δεν έχει οικογένεια, ούτε κάποιον να τον περιμένει στις αφίξεις. Σε μια πιο ρεαλιστική, δική μας πραγματικότητα, ο Ράιαν Μπίνγκαμ έχει ένα θλιβερό διαμέρισμα στην Όμαχα, δύο αδελφές στο Μιλγουόκι, με τις οποίες αποφεύγει να επικοινωνήσει ακόμη και μέσω τηλεφώνου, χιλιάδες ανθρώπους που τον τριγυρίζουν σε κάθε terminal, αλλά… κανέναν δικό του για να τον περιμένει στις αφίξεις. Το motto του για μία πρότυπη ζωή έχει τη μορφή ενός backpack, που για να μην σε βαραίνει πρέπει να μην περιλαμβάνει σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Έτσι αποφεύγεις τη δέσμευση, τον πόνο, τους συμβιβασμούς, τα μυστικά, την οργή, την αποτυχία. Το ταξίδι του Ράιαν Μπίνγκαμ σ’ αυτή τη ζωή δεν μπορεί να έχει περιττά βάρη. Μια αποσκευή χειρός του αρκεί για να κινείται πιο άνετα. «The slower we move, the faster we die», λέει παρατηρώντας την ουρά στον έλεγχο του αεροδρομίου. Παραγνωρίζοντας τους κινδύνους που εγκυμονούν σε κάθε στάση…

Για να πάρει μπρος το σενάριο του Τζέισον Ράιτμαν, χρειάζονται μερικά εμπόδια… εδάφους. Μια γυναίκα «σαν εσένα, αλλά με μουνί», μια συνάδελφος που θα… του κόψει τα φτερά, απολύοντας τον κοσμάκη μέσω διαδικτύου, ο επερχόμενος γάμος της αδελφής του, στον οποίο πρέπει να παραστεί. Και, σ’ έναν ευρύτερο κύκλο, η προσγείωση του πάλαι ποτέ «αμερικανικού ονείρου». Σαν σκηνοθέτης, ο Ράιτμαν δείχνει να τα κουμαντάρει όλα αυτά λες κι έχει βάλει τον αυτόματο πιλότο. Σταδιακά, όμως, συνειδητοποιείς την επιδέξια τέχνη του σε όλα τα επίπεδα. Χωρίς φιγούρες και υπερβολές στο στυλιζάρισμα της εικόνας, με ολοκληρωμένη άποψη στην σκιαγράφηση χαρακτήρων, τις αλά ντοκουμέντο ενθέσεις πραγματικά απολυμένων κοινών θνητών ανάμεσα στο καστ, το ξεγλίστρημα από τις αναταράξεις γνώριμων κλισέ στην ιστορία. Τα πάντα ενορχηστρωμένα με τη φινέτσα του κλασικού Χόλιγουντ, την τέχνη του ψυχαγωγείν, σε ένα αρμονικό πάντρεμα με τη… σφαλιάρα της πραγματικότητας. Το «Ραντεβού στον Αέρα» έχει τ’ αρχίδια να πετυχαίνει κάτι σπάνιο, αν όχι μοναδικό: γραπώνει το timing των καταστάσεων εκεί έξω, το μετατρέπει σε κινηματογραφικό συστατικό και, με μία αγγιχτική φυσικότητα στις ερμηνείες, σε παρασύρει μέσα σ’ ένα τραγικό κοινωνικό σχόλιο, με το άλλοθι (ή την επικάλυψη αν προτιμάς) του… εκ του ασφαλούς είδους της ρομαντικής κωμωδίας!

Αν έβαζα μονάχα μία ταινία στις αποσκευές μου για φέτος, δεν νομίζω πως θα έβρισκα κάτι τελειότερο από το «Ραντεβού στον Αέρα».

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα το 2010, όταν το φιλμ διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Η ντροπή των Όσκαρ εκείνης της χρονιάς (γνώμη μου). Δεν πήρε ούτε ένα! Έργο συγκλονιστικό, σαν εκείνα τα κοινωνικοπολιτικά που έκανε με απίστευτη γνώση και τόλμη ο Φρανκ Κάπρα κάμποσες δεκαετίες πίσω, το «Ραντεβού στον Αέρα» (βαπτισμένο έτσι εδώ διότι το «Up» της Disney είχε προλάβει να γίνει… «Ψηλά στον Ουρανό»!) είναι ίσως η μοναδική σύγχρονη ταινία μυθοπλασίας που χειρίστηκε τόσο αδυσώπητα ειλικρινά την οικονομική κρίση στο πετσί του μέσου Αμερικανού, ο οποίος φορτώθηκε στην πλάτη σκληρά ποσοστά ανεργίας για να καλύψει τα παιχνίδια (και τις ήττες…) τραπεζών και τζογαδόρων των χρηματιστηρίων. Αν και το φιλμ είναι ψυχαγωγικότατο, το παρακολουθείς με βαριά καρδιά…


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.