FreeCinema

Follow us

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (2022)

(TICKET TO PARADISE)

  • ΕΙΔΟΣ: Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ολ Πάρκερ
  • ΚΑΣΤ: Τζούλια Ρόμπερτς, Τζορτζ Κλούνεϊ, Κέιτλιν Ντέβερ, Μαξίμ Μπουτιέ, Μπίλι Λουρντ, Λούκας Μπράβο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 104'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: TULIP

Όταν η Λίλι ανακοινώνει στους γονείς της ότι πρόκειται να πραγματοποιήσει γάμο – «αστραπή» με ντόπιο αγόρι που γνώρισε και ερωτεύτηκε στο Μπαλί, εκείνοι αναγκάζονται να συνεταιριστούν στο να… χαλάσουν τα σχέδιά της, ξεχνώντας για λίγο τη δική τους έχθρα και τις αιτίες που τους οδήγησαν σ’ ένα άσχημο διαζύγιο.

Θα ξεκινήσω από το τέλος! Πάντοτε δίνω προσοχή στα credits μιας ταινίας. Στο «Εισιτήριο για τον Παράδεισο», οι πλήρεις τίτλου του έργου πέφτουν μετά το φινάλε, δίπλα σ’ ένα blooper reel με αστείες σκηνές από παρασκήνια, λάθη γυρισμάτων και «τρέλες» του καστ μπροστά από την κάμερα. Εδώ, λοιπόν, τα μάτια μου είχαν καρφωθεί στ’ αριστερά της οθόνης και δεν έδωσα καμία σημασία σε ονόματα συντελεστών! Αυτό είναι το «θαύμα» που μπορεί να πετυχαίνει μερικές φορές το χολιγουντιανό star power, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για τα πρόσωπα δύο ηθοποιών μαζικά λαοφιλών για τόσες δεκαετίες. Η Τζούλια Ρόμπερτς σήμερα είναι 55 ετών και ο Τζορτζ Κλούνεϊ έχει πατήσει τα 61. Κι εμείς έχουμε μεγαλώσει μαζί τους. Και είναι όμορφο ν’ αντιλαμβανόμαστε την «ωριμότητά» τους με ευχαρίστηση, σαν μια φυσική συνέπεια του χρόνου, η οποία διαπερνά ακόμη κι εκείνο το «ψέμα» του σινεμά, την παρεξήγηση του «αγέραστου» κινηματογραφικού μύθου των ειδώλων της μεγάλης οθόνης. Εννοείται πως τούτη η ταινία δεν είναι τίποτα σπουδαίο και, ατυχώς, πάσχει από κάμποσα ελαττώματα. Ποιος τολμά να πει, όμως, ότι μπορεί να παραγνωρίσει το… χάζι που κάνει όταν η οθόνη γεμίζει με τέτοιους αστέρες;

Το βασικό πρόβλημα του «Εισιτηρίου για τον Παράδεισο» είναι ο προσανατολισμός του απέναντι στην κατάταξη φιλμικού είδους. Οι δύο κεντρικοί άξονες της ταινίας δεν «παντρεύονται» σωστά, παίζουν σε δύο τόνους χωριστά. Το κομμάτι που έχει να κάνει με τον επερχόμενο γάμο των δύο ερωτευμένων νέων στο Μπαλί και τα εμπόδια που θέτουν οι χωρισμένοι γονείς εκείνης, οφείλει να έχει τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής κωμωδίας, φορτωμένης με ιντριγκαδόρικο καταστασιακό μπάχαλο (το όλο εξωτικό σκηνικό μου έφερνε στο νου τις ακρότητες του «Επτά Μέρες Φαγούρα», αλλά δεν χρειάζεται να μιλάμε για χιούμορ τύπου αδελφοί Φαρέλι). Περιμένεις να δεις καθαρόαιμη κωμωδία, όμως, ο Ολ Πάρκερ (του sequel του «Mamma Mia και του «Εξωτικού Ξενοδοχείου Μάριγκολντ») δεν το ‘χει. Δεν καταλαβαίνει τι εστί κωμικό timing και ούτε είναι ικανός να καθοδηγήσει ηθοποιούς προς αυτή την κατεύθυνση. Ακόμη κι εκείνους που πολλάκις έχουν αποδείξει ότι μπορούν να υπηρετήσουν το είδος… Το κομμάτι με τους χωρισμένους γονείς της Λίλι, από την άλλη, διαθέτει συγκίνηση. Και πικρία. Εκ των πραγμάτων, κατεβάζει τους τόνους. Κι όταν ο Πάρκερ δεν υποχρεώνει τους δύο stars του να εκβιάσουν ένα κάποιο… μειδίαμα, από μόνοι τους οι Ρόμπερτς και Κλούνεϊ δίνουν μαθήματα πείρας… άνευ «διδασκάλου»! Έτσι, τα θέματα των γονιών, τα λάθη του παρελθόντος, η ψυχρότητα, ο κυνισμός και η επαναπροσέγγιση, δίνουν ψυχή στο έργο με μεγαλύτερη αληθοφάνεια, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το νεαρό ζευγάρι, το οποίο, όμως, αποτελεί τον βασικό κορμό τούτου του «Εισιτηρίου», με αποτέλεσμα το σύνολο του εγχειρήματος να μην ισορροπεί (και ψυχαγωγικά).

Παράλληλα, η υποπλοκή του ρομάντζου της μάνας μ’ έναν όμορφο και νεαρότατο Γάλλο πιλότο αποτελεί… εγκληματικό λάθος του casting, ενώ η φιλενάδα της Λίλι παραμένει εντελώς αναξιοποίητη ως χαρακτήρας, όσο σκαμπρόζικη κι αν προσπαθεί να είναι η Μπίλι Λουρντ (απόλαυση στο τηλεοπτικό «Scream Queens»). Φυσικά, τα locations στο Μπαλί προσφέρουν άφθονο οφθαλμόλουτρο και σε κάνουν να σκέφτεσαι διαρκώς ένα ταξιδάκι προς τα εκεί, όμως, λυπάμαι που θα σας το «χαλάσω»: τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην Αυστραλία (όπως η Κροατία αντικατέστησε την Ελλάδα στο «Mamma Mia! Here We Go Again»…), οπότε τσεκάρετε ξανά τις τιμές στο ταξιδιωτικό γραφείο (ένα κάποιο χιούμορ, έτσι;)!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Σας πουλάει μια χαρά Ρόμπερτς και Κλούνεϊ (give the people what they want), οπότε αν μπείτε μέσα γι’ αυτούς τους δύο και τα θεσπέσια τοπία… της Αυστραλίας, δεν θα έχετε παράπονο. Ειδικά το κοινό κοντά στις ηλικίες των δύο stars, το οποίο αναζητά την πλέον εύκολη ευχαρίστηση από μία προσεγμένη χολιγουντιανή παραγωγή με γάμο στο background (μαζί με τα αναμενόμενα επιφωνήματα κι ατάκες του στυλ «αχ, πως γεράσανε κι αυτοί, καλέ…»), θα «ψωνίσει». Αλλά… «Mamma Mia!» δεν είναι με την καμία! Ούτε καν «Τρελά Πλούσιοι».


MORE REVIEWS

DUNGEONS & DRAGONS: ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΕΦΤΩΝ

Καταφερτζής κλέφτης, παρέα μ’ ένα μικρό τσούρμο από τυχοδιώκτες συνοδοιπόρους οι οποίοι κατέχουν ουκ ολίγες μαγικές ικανότητες, αναζητά κλεμμένο κειμήλιο που ίσως του επιτρέψει να επαναφέρει στη ζωή την πεθαμένη και πολυαγαπημένη του σύζυγο.

ΤΑ ΟΧΤΩ ΒΟΥΝΑ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Πιέτρο γίνεται φίλος με το μοναδικό παιδί ενός μικρού ορεινού χωριού, καθώς κάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές εκεί. Ο Μπρούνο θα χαθεί από τη ζωή του εξαιτίας μικρών παρεξηγήσεων, μα θα επιστρέφει πάντοτε στον ενήλικο βίο του, για να του θυμίζει την παιδική ηλικία και πατρικές στιγμές που έχασε από πείσμα και λάθος επιλογές.

ΖΛΑΤΑΝ

Τα ταραχώδη παιδικά και νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στη Σουηδία, μέχρι την αναγνώριση του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, χάρη στις εμφανίσεις του με τη φανέλα του Ajax.

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ

Στη Ρώμη της δεκαετίας του ’60, ο Άλντο Μπραϊμπάντι, ένας ποιητής και θεατράνθρωπος γύρω στα 40, ζει με τον νεαρό Έτορε, φίλο και σύντροφό του. Όταν ο υπερσυντηρητικός και θρησκευόμενος πατέρας του δεύτερου καταγγέλλει αυτή τη σχέση στην Αστυνομία, ο Άλντο θα βρεθεί κατηγορούμενος και αντιμέτωπος με φυλάκιση, χάρη σ’ έναν ιδιότυπο νόμο με μεσαιωνικές καταβολές.

DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA - TO THE SWORDSMITH VILLAGE

Μετά τη δολοφονία της οικογένειάς του από έναν δαίμονα, ο Ταντζίρο Καμάντο εντάσσεται στο Σώμα Φονιάδων Δαιμόνων, έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό: να επαναφέρει την αδελφή του (τη μόνη που γλίτωσε τον θάνατο, με τίμημα όμως τη μετατροπή της σε δαίμονα) στην ανθρώπινη μορφή της.