«SCREAM QUEENS»: ΨΟΦΑΣ ΓΙΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ;
Η πιο ένοχη απόλαυση της φετινής τηλεοπτικής σεζόν από τα States λέγεται «Scream Queens» και είναι μια νέα κωμική σειρά τρόμου του FOX (η ελληνική πρεμιέρα έρχεται στις 27 Δεκεμβρίου), από τους δημιουργούς του «Glee» και του «American Horror Story». Οι συγκρίσεις με αυτά τα δύο, πάντως, δεν είναι και τόσο δίκαιες, διότι τούτο εδώ μας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω. Στο 1989, συγκεκριμένα!
Σαφώς και πρωτίστως, το «Scream Queens» είναι μια νεανική σειρά, με αναφορές στην pop κουλτούρα περασμένων δεκαετιών που θα χαρακτήριζα ακριβείς και συγκεκριμένες. Ας πιάσουμε το κυρίως κομμάτι, που είναι το κινηματογραφικό. Η κλίκα των κοριτσιών – πρωταγωνιστριών που ηγείται της κολεγιακής αδελφότητας ΚΚΤ δεν είναι ακριβώς απόγονοι ενός «Animal House» (1978), αλλά κουβαλάει τα γονίδια του «Heathers» (1989), εκείνης της αρκετά επαναστατικής (απέναντι στο political correctness) νεανικής ταινίας του Μάικλ Λίμαν, η οποία δημιούργησε το θρυλικό υπο-είδος με ηρωίδες μια ξιπασμένη, κοριτσίστικη μαθητοπαρέα που λειτουργούσε με όρους κλειστής κοινωνίας, συνήθως από ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Πάντοτε εστέτ, με μάλλον χαμηλό IQ αλλά πάθος για τη μόδα, την εμφάνιση και την ομορφιά, η κλίκα των «Χέδερ» βρήκε τον δάσκαλό της στο πρόσωπο της Βερόνικα (Γουινόνα Ράιντερ), μιας wannabe φίρμας που μπλέκει με τον αναρχικό, νεοφερμένο συμμαθητή της, Τζέι Ντι (Κρίστιαν Σλέιτερ), και μαζί ξεκινούν το… ξεπάστρεμα και των πιο αγαπημένων κοριτσιών του σχολείου τους αλλά και όλων εκείνων των ανεγκέφαλων teens που ζουν εις βάρος του «greater good», προάγοντας συναισθήματα ρατσισμού και ομοφοβίας. Η θανάσιμη τιμωρία των τελευταίων είναι μακάβρια και σαρκάζει με βίαιο κυνισμό το lifestyle τους, με τρόπο που δεν είχαμε ξαναδεί στο mainstream αμερικανικό σινεμά. Διόλου τυχαία, το «Heathers» απέτυχε εμπορικά στην εποχή του, αλλά αγκαλιάστηκε από το underground και ομάδες θεατών που αναζητούν την επόμενη cult «θρησκεία».
Η αξία που απέκτησε στο πέρασμα του χρόνου το «Heathers», έκανε ορατή την ανάγκη της δημιουργίας αντίστοιχων φιλμ για τις δεκαετίες που ακολούθησαν, τα οποία μπορεί να ήταν λιγότερο… φονικά (μιλάμε για στουντιακές παραγωγές, πια), επιτρέποντας στις νεαρές Καλιφορνέζες (κυρίως) να έχουν την ταινία – πρότυπο της δικής τους γενιάς, ανάλογα με τις αναφορές και τα σημεία ταύτισης, διατηρώντας τον μόνιμο σκελετό τής πλοκής που θέλει την κεντρική ηρωίδα να φλερτάρει με την ιδέα της εισχώρησης στη δημοφιλέστερη και πιο… bitchy κλίκα του σχολείου / κολεγίου.
Τα 90’s είχαν το «Clueless» (1995), τα 00’s το «Mean Girls» (2004), αλλά το σήμερα… δεν γνώρισε κάτι αντίστοιχο! Αν και το «Pitch Perfect» (2012) μπορεί εύκολα να τοποθετηθεί στο πλαίσιο αυτού του υπο-είδους νεανικών ταινιών, είναι ακόμη πιο προφανές να κατανοήσει κανείς την… «καθαρότητά» του απέναντι στα προγενέστερα φιλμ. Και μπορεί να εξηγηθεί το γιατί: η εποχή μας βασανίζεται (για να το πω όσο πιο ευγενικά γίνεται) και χαρακτηρίζεται από μια ριζική οπισθοχώρηση, μια επικίνδυνη στροφή προς τον συντηρητισμό. Τα κορίτσια του «Pitch Perfect» δεν τοποθετούνται ριζοσπαστικά πάνω σε τίποτε, μεταδίδουν ένα μήνυμα θετικισμού, απέχουν από τον κυνισμό και λύνουν τα προβλήματά τους… τραγουδώντας a cappella. Τέλος. Από το R rating του «Heathers» μέχρι το PG-13 του σήμερα, η πραγματικότητα γυρίζει πάνω μας σαν boomerang και γελάει… τελευταία! Με τα χάλια μας…
Βέβαια, ποτέ δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη σημασία της ειρωνείας στην αληθινή ζωή. Σε μια εποχή στην οποία τα πάντα τρέχουν… προς τα πίσω ολοταχώς, οι λάτρεις της κληρονομιάς που άφησαν όλες αυτές οι «κοριτσίστικες» ταινίες, βρίσκουν πια περισσότερο πρόσφορο έδαφος… στην τηλεόραση! Όπου η ελευθεριότητα θεματικών και θεάματος σχεδόν σοκάρει, πόσω μάλλον όταν αναλογίζεται κανείς την πηγή μέσω της οποίας σειρές σαν το «Scream Queens» προσεγγίζουν το κοινό σήμερα. Εκεί όπου η οικογένεια προστατεύει τις αξίες και την ηθική της, χωρίς καν να ξεπορτίσει ή να ξοδευτεί, βρίσκεται αντιμέτωπη με δημιουργίες που μοιάζουν με σατιρικό homage (όπως εδώ), αλλά ουσιαστικά έχουν σκοπό να «μολύνουν» τη νέα ορθότητα των πραγμάτων, μιλώντας όχι μόνο στο νεανικό κοινό αλλά και στους ενήλικες που θυμούνται όλα όσα κατανάλωσαν μέσα από την pop κουλτούρα στις τελευταίες δεκαετίες. Το «τελικό χτύπημα» που σου δίνει το «Scream Queens» είναι το ύπουλο mash-up με το σινεμά τρόμου, όχι όμως το αυθεντικά φτιαγμένο για… ουρλιαχτά! Το homage εδώ προσκυνάει την spoof ευστοχία του «Scream» (1996) του Γουές Κρέιβεν. Γνωρίζει τους κανόνες τού genre, τους κλείνει το μάτι με αγάπη, αλλά τους δίνει και μια πισώπλατη μαχαιριά, χαμογελώντας χαιρέκακα, καθώς το ζεστό αίμα κυλάει στο χέρι όσων τόλμησαν να πιάσουν το φονικό όπλο, με κίνδυνο να χυθεί και το δικό τους αίμα στη συνέχεια. Διότι, μην ξεχνάμε το πιο βασικό στοιχείο εδώ: η ιστορία αφορά εκδίκηση. Και η εκδίκηση δεν σέβεται ούτε όρια ούτε και ηθική.
20 χρόνια πριν, μέσα από ένα σύντομο flashback του «Scream Queens», μαθαίνουμε πως ένα μέλος της αδελφότητας των ΚΚΤ πεθαίνει από αιμορραγία σε μια μπανιέρα, αμέσως μετά από μια… αυτοσχέδια γέννα, ντροπιασμένη αλλά και παρατημένη από τις φίλες της που προτίμησαν να τρέξουν στο party κάτω επειδή… έπαιζε TLC! Στο παρόμοια «κατεστραμμένο» μυαλό των ηγεριών της ΚΚΤ, οι «Σανέλ» εξακολουθούν να μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις, αποκλείοντας από την κλίκα τους κορίτσια που δεν είναι… λευκά στο δέρμα, δεν είναι τέλεια στην εμφάνιση και θα απειλούσαν με υποβιβασμό την «κοινωνική» τους θέση εντός κολεγίου. Το παρελθόν τους κρύβεται σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο, στο υπόγειο του κτηρίου που στεγάζει την αδελφότητα, ενώ τα πτώματα (που αυξάνουν διαρκώς ανά επεισόδιο!) υποτίθεται ότι θα έπρεπε να συνωστίζονται σε ένα τεράστιο ψυγείο, αλλά, τελικά, εξαφανίζονται μυστηριωδώς, ένα προς ένα!
Η Γκρέις είναι η καινούργια που θα ήθελε να μπει στην ομάδα των «Σανέλ», είτε ως πρόκληση είτε γιατί… «κάτι» τη συνδέει με το παρελθόν των ΚΚΤ (η μητέρα της ήταν παλιό μέλος, αλλά αυτό δεν ακούγεται πειστικό ή αρκετό), και μαζί με ένα μάτσο «παρείσακτες» (η «κουφή Τέιλορ Σουίφτ», η έγχρωμη και καπάτσα συγκάτοικος της αντι-ηρωίδας μας, η butch λεσβία, η τυπικά ανεπιθύμητη κι αγάμητη χοντρούλα και η nerd με το κολλάρο στον λαιμό που έχει αρρωστημένη ποικιλία γνώσεων για το πώς να εξαφανίζεις ένα πτώμα) θα το επιχειρήσει πάνω στο χειρότερο timing, καθώς ένα μασκοφόρος «red devil» σκοτώνει γενικώς και αδιακρίτως, με μαχαίρι, αλυσοπρίονο, μηχανή που κουρεύει το γκαζόν και… ποιος ξέρει τι άλλο εμπνευσμένο μέχρι το τέλος των 15 επεισοδίων του πρώτου κύκλου της σειράς.
Από την πρώτη στιγμή, το «Scream Queens» δεν διστάζει να φλερτάρει με το gore, να σπάσει πλάκα με τις σεκάνς των φόνων (σκηνή ανθολογίας το «face to face» texting με τον δολοφόνο, που κλείνει με το… κυριολεκτικά τελευταίο tweet τού νεαρού θύματος), να κάνει πολλαπλά παιχνίδια ανατροπών σε σχέση με τα κίνητρα, την πραγματική ταυτότητα των χαρακτήρων του και το ποιοι σκοτώνουν ποιους ή και την ακόμη πιο δαιμόνια… «νεκρανάσταση» ηρώων που είδαμε να πεθαίνουν! Εντάξει, δεν είναι μια σειρά για όλους. Είναι αφόρητα campy, ο ρυθμός της απαιτεί γρήγορα μυαλά θεατών σε πλήρη λειτουργία για κάθε 45λεπτο του αντίστοιχου επεισοδίου, το αίμα ρέει άφθονο, οι αναφορές στην pop κουλτούρα σε εξοντώνουν και οι επιλογές των τραγουδιών που παίζουν είναι ένα πραγματικό αριστούργημα, ειδικά όταν πιάνουν τα 80’s (#wtf non-stop με Thompson Twins, Frida, Pointer Sisters, Wham! και Stacey Q, μάγκα μου!) ή έχουν τόσο τρελή έμπνευση στον τρόπο που χρησιμοποιούνται (όπως με το «Everybody (Backstreet’s Back)» των Backstreet Boys).
Όσο για τις υπόλοιπες κινηματογραφικές αναφορές, πέραν του «ναρκισσιστικού» αστεϊσμού απέναντι στο «Scream» του Κρέιβεν, η παρουσία της Τζέιμι Λι Κέρτις από μόνη της αρκεί για να προκαλέσει οργασμό στους horror freaks, δίπλα σε πιο παιχνιδιάρικα «quiz» ή τόσο εξόφθαλμα παραδείγματα όπως η σκηνή – μάθημα με το «The Texas Chain Saw Massacre» του ’74. Το «Scream Queens» είναι φτιαγμένο από όλα εκείνα τα συστατικά του αφελούς teen slasher, τα οποία καλούν τον φανατικό χαρντοκορά να απαξιώσει τη σειρά, ενώ την ίδια στιγμή θα… την παρακολουθεί με φανατισμό, κρυφά, στο σπιτάκι του, ουρλιάζοντας σα μικρό κοριτσάκι από χαρά, κάθε φορά που το countdown των πτωμάτων θα αυξάνεται. Over the top; Ναι, ευχαριστώ, θα το πάρω! Παραδέχομαι πως έγινα fan με τη μία. Εσύ θα μείνεις με την αμφιβολία; Ρε, πάτα ένα play στο… «I Know There’s Something Going On» και γλέντα το!
Το «Scream Queens» κάνει πρεμιέρα στο ελληνικό FOX στις 27 Δεκεμβρίου (στις 21:40) και θα είναι επίσης διαθέσιμο on demand μέσω FOX Play.