FreeCinema

Follow us

ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (2004)

(THE LIFE AQUATIC WITH STEVE ZISSOU)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γουές Άντερσον
  • ΚΑΣΤ: Μπιλ Μάρεϊ, Όουεν Γουίλσον, Αντζέλικα Χιούστον, Κέιτ Μπλάνσετ, Γουίλεμ Νταφόου, Τζεφ Γκόλντμπλαμ, Μάικλ Γκαμπόν, Νόα Τέιλορ, Μπαντ Κορτ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 119'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Σε μία αποστολή καταδίωξης ενός μυθικού καρχαρία, ο Στιβ Ζίσου πρέπει να ανεχτεί στο κατάστρωμα του πλοίου του τη συνύπαρξη με ένα παλαβό πλήρωμα, την πρώην σύζυγό του, μία ενοχλητική δημοσιογράφο κι έναν άνδρα που ισχυρίζεται πως είναι ο γιός του.

Το σώμα ενός μέσου ενήλικα αποτελείται από νερό σε ποσοστά 50 με 65%. Αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιζήσει μέσα στο νερό. Παραδόξως, όπως αποδεικνύουν και οι ταινίες του Γουές Άντερσον, το είδος μας δεν τα καταφέρνει ιδιαίτερα καλά ούτε και στο δικό του φυσικό στοιχείο: την οικογένεια. Και πάλι με κεντρικό άξονα τη δυσλειτουργικότητα του θεσμού, ο Άντερσον ακτινογραφεί ακόμη ένα «μπουλούκι» χαρακτήρων εν μέσω εκκεντρικών καταστάσεων και βίου… αβίωτου!

Κεντρικός ήρωας των «Υδάτινων Ιστοριών» είναι ο ωκεανολόγος και ντοκιμαντερίστας Στιβ Ζίσου (κάτι σαν παρωδία του Ζακ Κουστό), ο οποίος ξεκινά αποστολή εκδίκησης, να βρει και να σκοτώσει ένα μυθικό σκυλόψαρο που έφαγε τον καλύτερό του φίλο. Παράλληλα, στη ζωή του μπαίνει ένας μαντράχαλος που του εξομολογείται πως είναι ο γιος του, δίχως να έχει ιδέα για την ύπαρξή του! Το τέκνο θα ακολουθήσει τον πατέρα του, επιδιώκοντας να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, σε έναν χαοτικό πλου με πλείστες εξωφρενικές ανατροπές. Εκεί εντοπίζεται και η αιτία που χρεώνει στον Άντερσον την ανικανότητα να… πιάσει λιμάνι και να μας ρημάξει συναισθηματικά, όπως έκανε στο παρελθόν με το «Rushmore» (1998) ή την «Οικογένεια Τένενμπαουμ» (2001). Η πλοκή οδηγείται σε ακρότητες και η αποστασιοποίηση από τους χαρακτήρες δημιουργεί ένα ψυχρό, επίπεδο περιβάλλον το οποίο σε αφήνει αμέτοχο. Παρατηρείς, αλλά δεν αγγίζεις.

Αλλά, και πάλι, μιλάμε για μια ταινία του Γουές Άντερσον. Οπότε, δείξτε σεβασμό! Σε μια τόσο στείρα παγκόσμια κινηματογραφία, αυτός ο νεαρός Τεξανός (που περισσότερες πιθανότητες έχει να προήλθε από άλλο πλανήτη) ακολουθεί την δική του πορεία δημιουργίας, σε έναν κόσμο μοναδικής ιδιοσυγκρασίας και αισθητικής αντίληψης. Η στατικότητα, το κεντράρισμα, οι συμμετρίες και η ειρωνεία των κάδρων του δεν έχουν προηγούμενο και δεν δύναται να συγκριθούν με οτιδήποτε άλλο έχουμε συναντήσει στο σινεμά. Αυτό είναι το σωσίβιό του, με μία πρώτη ματιά. Αν εμβαθύνεις λίγο περισσότερο, θα διακρίνεις τον αλύτρωτο πεσιμισμό, την αγάπη του για τους πιο ηττημένους στην προσωπική τους ζωή ήρωες, μια ροπή προς τον μαγικό ρεαλισμό, λεπτομέρειες αψεγάδιαστες οι οποίες σε πετυχαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Στις ταινίες του Άντερσον θες να γύρεις στον διπλανό σου και να βάλεις τα κλάματα, είτε γιατί αυτό που βλέψεις σου έχει κάνει την ψυχή κουρέλι, είτε γιατί η σύλληψη και οι εικόνες σου βγάζουν μια θλίψη εκστατική. Από ομορφιά. Έλα, όμως, που το συναίσθημα εδώ μοιάζει με είδος που απειλείται με εξαφάνιση…

Στα χέρια ενός άλλου σκηνοθέτη, θα μιλούσαμε για τραγωδία ολκής. Για κανονικό ναυάγιο ταινίας! Αλλά ο τυπάκος δεν μπορεί να μας κάνει τέτοιο κακό. Και με μια σεκάνς κηδείας απογειώνεται κανονικά, αφήνοντας για το τέλος ένα ημίωρο φαντασίας, δύναμης και αληθινής ζωής. Η πίκρα είναι βαθιά, αλλά ο Άντερσον πάλι καταφέρνει να σε τουμπάρει αισιόδοξα, κάνοντας ένα απίστευτο πέρασμα μέσα από τον υποβρύχιο κόσμο του μάστορα του stop motion animation Χένρι Σέλικ («Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης»). Ναι, το ανθρώπινο είδος τείνει να εξαφανιστεί, μέσα κι έξω απ’ το νερό. Ναι, η οικογένεια είναι μια υπόθεση… παλιοκηδεία. Ναι, στο τέλος μένει μονάχα μία άβυσσος, σκοτεινή και κρύα. Μέχρι να μας βρει εκείνη η ώρα, όμως, ας συνεχίσουμε να προχωράμε με ότι έχουμε. Ή, έστω, ας συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Παρέα με τον κύριο Άντερσον είναι καλύτερα.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα για το φιλμ το 2005, όταν αυτό διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Ήταν ένα μικρό πισογύρισμα στη φιλμογραφία του Γουές Άντερσον, το πρώτο της καριέρας του, το οποίο μας έφερε στην αμήχανη θέση της «αποκαθήλωσης» του σκηνοθέτη, τουλάχιστον στο συναισθηματικό τομέα. Για θεατές που δεν επικοινώνησαν σχεδόν ποτέ με το σινεμά του, τούτο εδώ ήταν ένα φιάσκο. Για τους υπόλοιπους, μία δυσλειτουργική στιγμή ενός ιδιοφυούς μυαλού, που… πλημύριζε από ιδέες. Στη συνέχεια επανήλθε. Φυσικά.


MORE REVIEWS

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΤΗΣΗ

Καταζητούμενος μισθοφόρος ανταλλάσσει την ελευθερία του με αποστολή εντοπισμού στόχου σε αεροπλάνο, τον οποίο πρέπει να οδηγήσει με ασφάλεια από τη Μπανγκόκ στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως η πτήση είναι γεμάτη με πληρωμένους εκτελεστές που θέλουν να βγάλουν από την άκρη και τους δύο!

Ο ΜΟΪΚΑΝΟΣ

Κορσικανός κτηνοτρόφος, ο οποίος αντιστέκεται με πείσμα στις απαιτήσεις της τοπικής μαφίας για να της πουλήσει τα βοσκοτόπια του ώστε να ανεγερθεί ξενοδοχειακή μονάδα, γίνεται φυγάς στον ίδιο του τον τόπο όταν σκοτώνει τον αρχηγό των εκβιαστών του. Οι μαφιόζοι, εν τούτοις, γνωρίζουν κι αυτοί καλά το νησί τους.

ΟΙ ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Μετά από μία μικροκλοπή σε κατάστημα και επιχειρώντας να αποφύγει τις επιπτώσεις, η Χλόη το σκάει από το σπίτι της και κάνει auto-stop με σκοπό να φτάσει στην αδελφή της που ζει στην επαρχία και ν’ αναζητήσει καταφύγιο. Μια ομάδα νέων που γυρίζει την Ελλάδα μ’ ένα τροχόσπιτο επιτελώντας κοινωνικό έργο τη σώζει από απόπειρα βιασμού και την «υιοθετεί», αποκρύπτοντας ένα βασικό κομμάτι των δράσεών της.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ ΣΑΣ

Μετά από δεκαετίες μαχών μεταξύ Βίκινγκ και δράκων στο νησί του Μπερκ, ο Ψάρης, ο θνητός γιος τού Μεγάλου Στωικού, θα γίνει αχώριστος φίλος με μια «Οργή της Νύχτας», είδος δράκου φερόμενο ως αιμοσταγές και επικίνδυνο. Θα αναπτύξουν μια σχέση που θα σηματοδοτήσει το τέλος του πολέμου μεταξύ δράκων και Βίκινγκ, αλλά και την αρχή μιας συνύπαρξης που θα οδηγήσει προς τη μακροημέρευση όλων.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΛΠΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ

Προκειμένου ν’ αποφύγει τη σύλληψη από την Αστυνομία, δίδυμο ληστών βρίσκει καταφύγιο σε εκδρομή ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για να μην κινήσουν υποψίες, ο ένας εκ των δύο θα πρέπει να υποδυθεί τον ΑμεΑ. Τα ευτράπελα και οι παρεξηγήσεις αρχίζουν…