FreeCinema

Follow us

EMOJI: Η ΤΑΙΝΙΑ (2017)

(THE EMOJI MOVIE)

  • ΕΙΔΟΣ: Animation
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τόνι Λεοντίς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 86'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Emoji της οικογενείας των Meh παθαίνει malfunction και αναζητά τη λύση των υπαρξιακών του προβλημάτων σε διαδικτυακό cloud, έξω από τα σύνορα της Textopolis του… smartphone ενός πιτσιρικά που κάνει τα γλυκά μάτια σε συμμαθήτριά του.

Το emoji της σκατούλας θα ήταν αρκετό για να αντικαταστήσει την όποια κριτική αυτής της «παιδικής» ταινίας. Αλλά είμαι υποχρεωμένος να γράψω κάτι παραπάνω για αυτό το στα όρια της νοσηρότητας και της κατάντιας του σημερινού Χόλιγουντ κατασκεύασμα. Ειλικρινά, σε ποιους μπορεί να απευθύνεται ένα αφόρητα παιδιάστικο animation με ήρωες τα emojis ενός κινητού τηλεφώνου; Με τι ακριβώς μπορεί να ταυτιστεί το ανήλικο κοινό εδώ; Με την επιθυμία της απόκτησης μιας παρόμοιας συσκευής, έτσι ώστε να ζουλάει μια οθόνη και να σκορπίζει αυτά τα εικονίδια… όπου βρίσκει; Για να μάθει τι είναι το κάθε app από μικρή ηλικία, με το άλλοθι ενός παιχνιδιού όπως το «Candy Crush» (το οποίο χρησιμοποιείται σε μια από τις ελάχιστες, σχετικά ευφάνταστες σκηνές του φιλμ); Εάν ζούμε πραγματικά σε μια τέτοια κοινωνία, μας αξίζουν τα χειρότερα. Και αυτή η διαπίστωση δεν είναι αποτέλεσμα ούτε γερασμένης, ούτε και συντηρητικής σκέψης. Απλά, επισημαίνω την έλευση του… τέλους του κόσμου (που ξεκίνησε με την εμφάνιση των συγκεκριμένων τηλεφώνων).

Χωρίς να πλασάρεται σαν μια ταινία ψηφιακού animation που απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες, το «Emoji», με έναν πραγματικά παράδοξο τρόπο, κάνει το περσινό «Πάρτι με… Λουκάνικα» να φαντάζει ως παιδική φαντασμαγορία με λιγότερο μαστουρωμένη διάθεση «χιούμορ»! Οι τεχνολογικές πληροφορίες που περιέχει η δράση του ξεπερνούν κατά πολύ τις γνώσεις τού ανήλικου κοινού, ενώ ταυτόχρονα η ιδέα να αντιμετωπιστεί η ταινία σαν εφηβική θα σήμαινε ότι η αντίστοιχη σημερινή γενιά έχει ξεπεράσει τα όρια της αποβλάκωσης (μερικώς αληθές, αν ρωτάς κι εμένα…). Ειλικρινά, κατά τη διάρκεια της ταινίας ήθελα να βρω κάτι για να κουτουλήσω το κεφάλι μου!

Αν «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» (2015) τόλμησαν να οπτικοποιήσουν με πνευματώδη τρόπο τις λειτουργίες των ανθρώπινων συναισθημάτων… εκ των έσω, το «Emoji» πραγματεύεται κάτι απόλυτα ρηχό και… αφηγηματικά ανύπαρκτο, όπως το λειτουργικό ενός smartphone, έχοντας για ήρωες (ή κομπάρσους) μια απίστευτη πληθώρα από emoticons κάθε δεκαετίας, σχολιάζοντας με έναν λανθάνοντα τρόπο το εφήμερο της χρήσης τους. Από το wallpaper του τηλεφώνου μέχρι τον τελικό σκοπό τού ταξιδιού αναζήτησης, το cloud, οι στάσεις αποτελούν μια προσπάθεια παντρέματος του εξωφρενικού σεναρίου του φιλμ με διαστάσεις ή φαινόμενα της pop κουλτούρας, ενίοτε απλώς διαφημίζοντας τη χρήση ονομαστών app όπως το Spotify ή το Dropbox. Εεε… παιδική ταινία;

Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν το «The Lego Movie»: κι εκείνο αποτελούσε ένα υπερβατικό σημείο αναφοράς για το genre, με τους πάντες να αρνούνται να φανταστούν ότι αυτά τα «άψυχα» τουβλάκια θα είναι ικανά να λειτουργήσουν ως κινηματογραφικοί ήρωες. Κι όμως, το «Emoji» κάνει ακόμη και την (επίσης από άλλο ανέκδοτο…) ταινία των «Angry Birds» (2016) να στέκει ως επιτυχημένο παράδειγμα παιδικού (ή έστω ηλιθιωδώς παιδιάστικου) φιλμ! Κι αν αυτό δεν αρκεί για να ακουστεί σαν βρισιά, κάποιος να με σταματήσει πριν ξεκινήσω τα πραγματικά «γαλλικά»…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οδεύουμε προς το τέλος. Αν όχι της ανθρωπότητας συνολικά, τότε… σώστε ό,τι μπορείτε. Έξω από τα σινεμά που θα παίζουν αυτή τη φρίκη.


MORE REVIEWS

ΟΝΕΙΡΑ ΙΛΟΥΣΤΡΑΣΙΟΝ

Ψυχωσικός με το bodybuilding, ο Κίλιαν Μάντοξ ονειρεύεται τίτλους πρωταθλητισμού και εξώφυλλα περιοδικών, όμως, είναι απλά ένας άσημος ερασιτέχνης που περισσότερο τρομάζει τους γύρω του με αυτή του την εμμονή, καταστρέφοντας ταυτόχρονα την υγεία του με το συνεχές ντοπάρισμα.

ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ

Έχοντας αποκτήσει φήμη και χρήμα από την παράνομη δράση τους στο Σικάγο του ’30, οι δίδυμοι Σμόουκ και Στακ επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη του ρατσιστικού αμερικάνικου Νότου για ν’ ανοίξουν ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, δίχως να υπολογίζουν πως η μουσική του μαγαζιού τους μπορεί να προσελκύσει… τον Διάβολο!

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ

«Ο Τιάν είναι δώδεκα ετών όταν τον στέλνουν στη γιαγιά του λόγω των κακών σχολικών του αποτελεσμάτων. Μακριά από την πόλη, στα μυστηριώδη κινεζικά βουνά, γίνεται κρυφά φίλος με ένα πάντα που το ονομάζει Φεγγάρι. Αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας απίστευτης περιπέτειας που πρόκειται να αλλάξει τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του», μας ενημερώνει το δελτίο Τύπου.

Ο ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ

Όταν η σύζυγός του δολοφονείται σε τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο, ένας tech geek της CIA ζητά από την Υπηρεσία του να τον εκπαιδεύσει για πρακτορικές αποστολές υψηλού κινδύνου και να πάρει τον νόμο στα χέρια του, διαφορετικά θα δημοσιοποιήσει ότι πιο βρώμικο γνωρίζει για τις δράσεις της ανά τον κόσμο.

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΓΚΡΙΖΛΙ

Όταν ο αρκούδος Μικ Μικ λαμβάνει (ξανά μανά…) λάθος μωρό από απρόσεκτο πελαργό, ξεκινά με την παλιοπαρέα ταξίδι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, προκειμένου να βρει το σωστό.