FreeCinema

Follow us

EMOJI: Η ΤΑΙΝΙΑ (2017)

(THE EMOJI MOVIE)

  • ΕΙΔΟΣ: Animation
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τόνι Λεοντίς
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 86'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Emoji της οικογενείας των Meh παθαίνει malfunction και αναζητά τη λύση των υπαρξιακών του προβλημάτων σε διαδικτυακό cloud, έξω από τα σύνορα της Textopolis του… smartphone ενός πιτσιρικά που κάνει τα γλυκά μάτια σε συμμαθήτριά του.

Το emoji της σκατούλας θα ήταν αρκετό για να αντικαταστήσει την όποια κριτική αυτής της «παιδικής» ταινίας. Αλλά είμαι υποχρεωμένος να γράψω κάτι παραπάνω για αυτό το στα όρια της νοσηρότητας και της κατάντιας του σημερινού Χόλιγουντ κατασκεύασμα. Ειλικρινά, σε ποιους μπορεί να απευθύνεται ένα αφόρητα παιδιάστικο animation με ήρωες τα emojis ενός κινητού τηλεφώνου; Με τι ακριβώς μπορεί να ταυτιστεί το ανήλικο κοινό εδώ; Με την επιθυμία της απόκτησης μιας παρόμοιας συσκευής, έτσι ώστε να ζουλάει μια οθόνη και να σκορπίζει αυτά τα εικονίδια… όπου βρίσκει; Για να μάθει τι είναι το κάθε app από μικρή ηλικία, με το άλλοθι ενός παιχνιδιού όπως το «Candy Crush» (το οποίο χρησιμοποιείται σε μια από τις ελάχιστες, σχετικά ευφάνταστες σκηνές του φιλμ); Εάν ζούμε πραγματικά σε μια τέτοια κοινωνία, μας αξίζουν τα χειρότερα. Και αυτή η διαπίστωση δεν είναι αποτέλεσμα ούτε γερασμένης, ούτε και συντηρητικής σκέψης. Απλά, επισημαίνω την έλευση του… τέλους του κόσμου (που ξεκίνησε με την εμφάνιση των συγκεκριμένων τηλεφώνων).

Χωρίς να πλασάρεται σαν μια ταινία ψηφιακού animation που απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες, το «Emoji», με έναν πραγματικά παράδοξο τρόπο, κάνει το περσινό «Πάρτι με… Λουκάνικα» να φαντάζει ως παιδική φαντασμαγορία με λιγότερο μαστουρωμένη διάθεση «χιούμορ»! Οι τεχνολογικές πληροφορίες που περιέχει η δράση του ξεπερνούν κατά πολύ τις γνώσεις τού ανήλικου κοινού, ενώ ταυτόχρονα η ιδέα να αντιμετωπιστεί η ταινία σαν εφηβική θα σήμαινε ότι η αντίστοιχη σημερινή γενιά έχει ξεπεράσει τα όρια της αποβλάκωσης (μερικώς αληθές, αν ρωτάς κι εμένα…). Ειλικρινά, κατά τη διάρκεια της ταινίας ήθελα να βρω κάτι για να κουτουλήσω το κεφάλι μου!

Αν «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» (2015) τόλμησαν να οπτικοποιήσουν με πνευματώδη τρόπο τις λειτουργίες των ανθρώπινων συναισθημάτων… εκ των έσω, το «Emoji» πραγματεύεται κάτι απόλυτα ρηχό και… αφηγηματικά ανύπαρκτο, όπως το λειτουργικό ενός smartphone, έχοντας για ήρωες (ή κομπάρσους) μια απίστευτη πληθώρα από emoticons κάθε δεκαετίας, σχολιάζοντας με έναν λανθάνοντα τρόπο το εφήμερο της χρήσης τους. Από το wallpaper του τηλεφώνου μέχρι τον τελικό σκοπό τού ταξιδιού αναζήτησης, το cloud, οι στάσεις αποτελούν μια προσπάθεια παντρέματος του εξωφρενικού σεναρίου του φιλμ με διαστάσεις ή φαινόμενα της pop κουλτούρας, ενίοτε απλώς διαφημίζοντας τη χρήση ονομαστών app όπως το Spotify ή το Dropbox. Εεε… παιδική ταινία;

Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν το «The Lego Movie»: κι εκείνο αποτελούσε ένα υπερβατικό σημείο αναφοράς για το genre, με τους πάντες να αρνούνται να φανταστούν ότι αυτά τα «άψυχα» τουβλάκια θα είναι ικανά να λειτουργήσουν ως κινηματογραφικοί ήρωες. Κι όμως, το «Emoji» κάνει ακόμη και την (επίσης από άλλο ανέκδοτο…) ταινία των «Angry Birds» (2016) να στέκει ως επιτυχημένο παράδειγμα παιδικού (ή έστω ηλιθιωδώς παιδιάστικου) φιλμ! Κι αν αυτό δεν αρκεί για να ακουστεί σαν βρισιά, κάποιος να με σταματήσει πριν ξεκινήσω τα πραγματικά «γαλλικά»…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οδεύουμε προς το τέλος. Αν όχι της ανθρωπότητας συνολικά, τότε… σώστε ό,τι μπορείτε. Έξω από τα σινεμά που θα παίζουν αυτή τη φρίκη.


MORE REVIEWS

ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ

Δέκα νεαρά παιδιά το σκάνε από τα σπίτια τους και δίχως καμία επικοινωνία με γονείς ή τον έξω κόσμο, περνούν μερικές ανέμελες μέρες σε μια απομονωμένη εξοχική κατοικία. Πόσο θ’ αντέξουν μεταξύ τους αυτή την «ουτοπική» φυγή και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να εντοπιστούν τα ίχνη τους από τους ενήλικες;

ΣΤΑ ΑΚΡΑ

Στη Μαδρίτη του σήμερα, μια σειρά από παράλληλες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων συναντιούνται υπό τη φρικτή συνθήκη των εξώσεων από κατοικίες οι οποίες βγαίνουν σε πλειστηριασμούς.

Ο ΑΘΩΟΣ

Ιταλός αριστοκράτης του 19ου αιώνα με ζωή χλιδής, γυναίκα και ερωμένη, κλονίζεται όταν συνειδητοποιεί πως η σύζυγός του διαθέτει εραστή. Μία εγκυμοσύνη θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα για όλους.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ

Μεσίτης παρουσιάζει σε παντρεμένο ζευγάρι - πιθανούς αγοραστές το υπόγειο «μυστικό» μιας ονειρεμένης κατοικίας στα προάστεια: έναν αγωγό που τους δίνει πρόσβαση σε κάτι το οποίο μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά τη ζωή τους και καταλήγει… ξανά στο ίδιο σπίτι! Αλλά έχοντας κάνει κι ένα άλμα δώδεκα ωρών μπροστά στο χρόνο!

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΚΟΜΠΡΟΜΑΤ

Ο Ματιέ, ένας σαρανταπεντάρης επικεφαλής της Alliance Française, βρίσκεται με μετάθεση στο παγωμένο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας, υπεύθυνος για τη διάδοση του γαλλικού πολιτισμού και τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των χωρών Γαλλίας και Ρωσίας. Μετά από μία παράσταση μπαλέτου με ομοερωτικά στοιχεία, την οποία διοργανώνει, αλλά και τη γνωριμία του με μια Ρωσίδα, οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας τον έχουν στο στόχαστρο και σύντομα βρίσκεται κατηγορούμενος για παιδική πορνογραφία.