FreeCinema

Follow us

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ (2017)

(THE DEATH OF STALIN)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αρμάντο Ιανούτσι
  • ΚΑΣΤ: Σάιμον Ράσελ Μπιλ, Στιβ Μπουσέμι, Πάντι Κόνσινταϊν, Ρούπερτ Φρεντ, Μάικλ Πέιλιν, Τζέφρι Τάμπορ, Τζέισον Άιζακς, Άντρεα Ράιζμποροου
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Βρισκόμαστε εν έτει 1953, με την ΕΣΣΔ υπό την ηγεσία του Ιωσήφ Στάλιν και την οργανωτική – εκτελεστική επιτροπή του κόμματος σε ρόλο πιστών αυλικών που δεν τολμούν να του φέρουν αντίρρηση. Τότε, συμβαίνει το αδιανόητο: ο Στάλιν πεθαίνει, και αρχίζει μία βιτριολική, παρανοϊκή κούρσα διαδοχής.

Εννέα χρόνια πριν, ο Αρμάντο Ιανούτσι μας παρέδωσε μία από τις σημαντικότερες και αναμφίβολα πιο ξεκαρδιστικές πολιτικές σάτιρες των τελευταίων δεκαετιών. Περί του «In the Loop» ο λόγος, το οποίο αποτέλεσε μια κοφτερή, laugh-out-loud ματιά στο πολιτικό γίγνεσθαι και – πιο συγκεκριμένα – στη διαχείριση κρίσεων, ενώ παράλληλα μας σύστησε έναν από τους πλέον αξιομνημόνευτους χαρακτήρες του κωμικού σινεμά: τον Μάλκολμ Τάκερ του Πίτερ Καπάλντι. Πλέον, έχοντας εξειδικευτεί στο genre με το προαναφερθέν φιλμ και τα εκπληκτικά «Veep» και «The Thick of It» (προπομπός του «In the Loop») για την τηλεόραση, επιστρέφει στον κινηματογράφο με το «Ο Θάνατος του Στάλιν» (η βάση του προέρχεται από γαλλικό graphic novel) για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να μας δείξει την κωμική ανικανότητα και ανυπαρξία που προκύπτει όταν πολλά πολιτικά «εγώ» συνυπάρχουν στο ίδιο δωμάτιο.

Η καθημερινότητα στην αυλή του Στάλιν θέλει τον ίδιο να περιτριγυρίζεται από μεγάλα «κεφάλια» του κόμματος που του λένε ανέκδοτα (σημειώνοντας σε μπλοκάκια ποια του άρεσαν!) και στη συνέχεια εξαναγκάζονται στην παρακολούθηση γουέστερν με τον Τζον Γουέιν. Σε κεντρικό πλάνο, βλέπουμε τον Λαβρέντι Μπέρια (Σάιμον Ράσελ Μπιλ), επικεφαλής των ταγμάτων ασφαλείας NKVD και υπεύθυνο για τις καθημερινές εκτελέσεις τις οποίες παραδίδει γραμμένες σε χαρτάκι. Ο Νικίτα Χρουστσόφ (Στιβ Μπουσέμι) είναι ο πλακατζής Γενικός Γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής του κόμματος, ο Γκεόργκι Μάλενκοφ (Τζέφρι Τάμπορ), αναπληρωτής Πρόεδρος του συμβουλίου των υπουργών και μόνιμος στόχος των πειραγμάτων των υπολοίπων, και ο αφελής, φοβισμένος Βιάτσεσλαφ Μόλοτοφ (Μάικλ Πέιλιν), Αντιπρόεδρος του συμβουλίου των υπουργών. Μετά την απόλυτη διαπίστωση του θανάτου του Στάλιν, οι ήρωές μας θα έρθουν ολοκληρωτικά στο φως, αποκαλύπτοντας τα πολιτικά τους κίνητρα, σε έναν αδυσώπητο αγώνα δολοπλοκιών και κωμικοτραγικών εξελίξεων.

Η διαχείριση τόσων χαρακτήρων με ισόποσο χρόνο στην οθόνη και, ακολούθως, η «λάμψη» όλων ανεξαιρέτως είναι αδιαφιλονίκητο κεκτημένο του Ιανούτσι, για το οποίο βέβαια είχε δώσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια στην προηγούμενη ταινία του. Πρώτος μεταξύ ίσων στο εκπληκτικό βρετανο-αμερικανικό καστ είναι ο Σάιμον Ράσελ Μπιλ. Θαυμάσιος θεατρικός ηθοποιός που, δυστυχώς, δεν έχουμε δει αρκετά στη μεγάλη οθόνη, αλλά «κεντάει» στον ρόλο τού Μπέρια ως προσωποποίηση του κακού, δολοπλόκου ολκής, και με βλέμμα ικανό να σου κόψει το αίμα. Ο δεύτερος που ξεχωρίζει, παρότι σε μικρό συγκριτικά πέρασμα είναι ο Στρατηγός Ζούκοφ, τον οποίο ερμηνεύει με υπέρμετρη αλαζονεία ο Τζέισον Άιζακς, μεταξύ Τζέισον Στέιθαμ στο «Spy» και χαρακτήρα στο τηλεοπτικό «The Black Adder». Οι υπόλοιποι είναι στρατηγικά τοποθετημένοι στους ρόλους τους: ο νευρωτικός Στιβ Μπουσέμι δίνει ακόμα ένα masterclass, o πάλαι ποτέ Monty Python Μάικλ Πέιλιν ως το καλοκάγαθο πιόνι της εκάστοτε Κυβέρνησης, ο Τζέφρι Τάμπορ ως εύκολα καθοδηγούμενος «βλἀκας» και οι Άντρεα Ράιζμποροου και Ρούπερτ Φρεντ ως μανιακή κόρη και μέθυσος γιος του Στάλιν, αντίστοιχα.

Κι όμως, «Ο Θάνατος του Στάλιν» στην τελική μάς αφήνει κάπως ανικανοποίητους. Ίσως φταίει το γεγονός πως πρόκειται για ταινία στην οποία η σκηνοθεσία κερδίζει το σενάριο στα σημεία, σε αντίθεση με αυτό που είχαμε συναντήσει στο «In the Loop». Σίγουρα απουσιάζει ο ρόλος – οδοστρωτήρας (βλέπε Τάκερ), ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα αρκετά βραδυφλεγές και «ήσυχο» φιλμ. Ειδικά το τελευταίο στοιχείο θα ξενίσει μεγάλη μερίδα των θεατών που δεν είναι συνηθισμένοι σε αυτό το είδος της κωμωδίας, αλλά και στο φλεγματικό χιούμορ. Πρόκειται, πάντως, για εκλεπτυσμένη δουλειά με αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική αξία και την υπενθύμιση ότι κανείς δεν ξέρει να καταρτίζει ensemble ηθοποιών όπως οι Βρετανοί.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Με τον βρετανικό κινηματογράφο, πώς τα πας; Μήπως είχες δει και το «In the Loop»; Αν απάντησες ναι στα παραπάνω και θέλεις να απολαύσεις ποιοτικό κινηματογράφο με σαρδόνιο χιούμορ και διάφορες έξυπνες πολιτικές αναφορές, σπεύδεις!


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.