FreeCinema

Follow us

SPY (2015)

  • ΕΙΔΟΣ: Κατασκοπική Κωμωδία Δράσης
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πολ Φιγκ
  • ΚΑΣΤ: Μελίσα ΜακΚάρθι, Μιράντα Χαρτ, Ρόουζ Μπερν, Τζέισον Στέιθαμ, Άλισον Τζάνεϊ, Τζουντ Λο, Πίτερ Σεραφίνοβιτς, Μπόμπι Καναβάλε
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 120'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Δαιμόνια πράκτορας της CIA, η Σούζαν Κούπερ, χαραμίζεται σε ένα γραφείο, μπροστά από ένα κομπιούτερ, ως αναλύτρια και δεξί χέρι του περίφημου πράκτορα Φάιν. Μέχρι που προβάλλει ως μοναδική λύση για τη CIA να σταματήσει έμπορο όπλων και να αποτρέψει παγκόσμια κρίση. Οπότε και αναλαμβάνει δράση ως «μυστική» και βάζει σε όλους τα γυαλιά.

Οξύμωρο: όσο θέλω να σου περιγράψω πόσο καλά πέρασα με αυτή την ταινία κι όσο αισθάνομαι την ανάγκη να σου… φάω τα αυτιά να πας να τη δεις για να περάσεις και εσύ καλά, άλλο τόσο θα προτιμούσα να μη σου πω τίποτα γι’ αυτή. Ώστε να μην σου χαλάσω την έκπληξη. Ώστε να ξεπατωθείς κι εσύ στα γέλια, υστερικά, μετά δακρύων και χάσιμο ελέγχου… διαφόρων λειτουργιών του σώματός σου. Αν όχι συχνά-πυκνά, τότε σίγουρα, τουλάχιστον, κατά την ανθολογική σκηνή της πρώτης αναμέτρησης, μέχρι – κυριολεκτικά – τελικής αεροπλανικής πτώσης της Κούπερ με κακοποιό (τον «φωτογράφο» έχε στο νου σου και δεν σου μαρτυράω τίποτα άλλο). Ή κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ή απλά εμφανίζεται στην οθόνη ο Στέιθαμ, ως υπερ-κατάσκοπος μεν, αδιανόητος γκαφατζής δε, Ρικ Φορντ, στην πρώτη κωμική και – αν όχι καλύτερη, τότε – πιο απολαυστική ερμηνεία της καριέρας του.

Ή εξαιτίας τού πόσο λαχταριστή, εθιστικά γαργαλιστική προκύπτει ως «the big bad», Ρέινα Μπόγιανοφ, με το μαλλί / φουντωτό αντικείμενο αγνώστου ταυτότητας, η – μια εκ των λατρεμένων «Φιλενάδων» – Μπερν, (ειδικά στην… εν πτήσει σκηνή της, στο ιδιωτικό της jet). Ή χάρη στο ακαταμάχητο βρετανικό φλέγμα τής – εκ του επίσης λατρεμένου «Επειγόντως τη Μαμή» – Χαρτ, στον ρόλο τής κολλητής μόνο αρχικά, αναλύτριας (με ή χωρίς το ποντικάκι στον ώμο) και υποστηρικτικής τής Κούπερ μυστικής πράκτορα στη συνέχεια (ιδιαίτερα όταν και όπως κλέβει την καρδιά του… 50 Cent!). Ή…

Είδες; Ήταν να μην πάρω μπρος. Πρέπει, όμως, να συγκρατηθώ. Κυρίως όσον αφορά τη ΜακΚάρθι – αυτό το απροσπέραστο, ακατάβλητο, φυσικό… φαινόμενο της κωμωδίας (και όχι μόνο). Που για μια ακόμα φορά (μετά τα «Φιλενάδες», «Identity Thief», «The Heat» και «St. Vincent: Ο Αγαπημένος μου Άγιος») αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα της στο πανί, προσφέροντάς μας τουλάχιστον μια (την προαναφερθείσα) σκηνή ανθολογίας. Μόνο που εδώ είναι ξεκάθαρα, μόνη πρωταγωνίστρια, να κρατάει στους πληθωρικούς, γενναιόδωρους ώμους της όλο το βάρος των δρώμενων, οπότε καταλαβαίνεις πως πρόκειται για ένα διαρκώς ξεκαρδιστικά συναρπαστικό φιλμ. Σε αυτό συνεισφέρουν (και μπορώ να σου αποκαλύψω) τα μάλα αφενός το πόσο καλοκουρδισμένο και ως ταινία δράσης είναι το «Spy», καθώς και απρόβλεπτη εξέλιξη έχει, και σασπένς χτίζει, και υποδειγματικά γυρισμένες σκηνές καταδίωξης και μονομαχιών διαθέτει (ο, και σεναριογράφος και σκηνοθέτης εδώ, Φιγκ αναδεικνύεται δεινός πλέον μαέστρος κάθε τι θηλυκού και εναλλακτικού – οι θυληκοί «Ghostbusters» του ενδέχεται να είναι αριστούργημα, δηλαδή!).

Και αφετέρου, όσο διασκεδαστικό ντελίριο είναι αυτή η κωμωδία σε πρώτη ανάγνωση, άλλο τόσο (και ακόμα περισσότερο) ανατρεπτική, ρηξικέλευθα αυθάδης και υπέροχα, προκλητικά ανοιχτόμυαλη ανακύπτει σε μια δεύτερη, καθώς διαλύει ευφάνταστα και όσο πρέπει σουρεαλιστικά όλα τα – ρατσιστικά – κλισέ περί εμφάνισης, ομορφιάς, υγιή νου εν σώματι υγιή, μοιραίων (και όχι μόνο) γυναικών και ανδρών, Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών, μητέρων (κατά το αναμνηστικό λογύδριο της Μπόγιανοφ για τη μάνα της), φεμινισμού, φαλλοκρατισμού, Τζέιμς Μποντ, και μαύρων rappers, μεταξύ πολλών άλλων! Άσε που για τον ρόλο τής επικεφαλής της CIA επελέγη η Άλισον Τζάνεϊ – η πιο ευέλικτη και πολυδιάστατη Αμερικάνα καρατερίστα της εποχής μας. Τουτέστιν, όχι «τα χέρια ψηλά!», αλλά «τα γέλια δυνατά!».

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Μετά τα – καλλιτεχνικά – παραστρατήματα των «The Heat» και «Tammy» (που, ευτυχώς, δεν έπαιξαν στη χώρα μας), Πολ Φιγκ και Μελίσα ΜακΚάρθι αντίστοιχα, ξαναβρίσκουν τη φόρμα τους σε μια χορταστική, ανατρεπτική και περιστασιακά χωρίς οίκτο ξεκαρδιστική κωμωδία δράσης, που δεν αποκλείεται να γίνει κλασική. Οπότε, ναι, σαφώς και «ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ»! Εκτός κι αν ξεκουνιέσαι να απολαύσεις δεόντως σινεμά στη μεγάλη οθόνη μόνο αν πρόκειται για μη αμερικάνικη, μελαγχολική (ή απλά μίζερη) κινηματογραφική «κουλτούρα».


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.