MINIONS 2: Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥ (2022)
(MINIONS: THE RISE OF GRU)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κάιλ Μπάλντα, Μπραντ Έιμπλσον, Τζόναθαν ντελ Βαλ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 87'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: TULIP
Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο 11χρονος Γκρου ονειρεύεται να μπει στην ομάδα των μεγαλύτερων supervillain του κόσμου, των Vicious 6. Θα τα πάει χάλια στην audition του (λόγω του νεαρού της ηλικίας του), όμως θα πάρει τη ρεβάνς του κλέβοντας ένα θαυματουργό μενταγιόν από την αρχηγό τους. Όταν οι πάντες τον πάρουν στο κατόπι, μήπως είναι η ώρα να σώσουν την κατάσταση… τα Minions;
Αν και πέρασα χάρμα με τούτη τη δεύτερη ταινία των Minions, το παράπονό μου θα το πω: τόσο δύσκολο ήταν οι σεναριογράφοι του φιλμ ν’ απαγκιστρωθούν από τον χαρακτήρα του Γκρου και ν’ αφοσιωθούν απόλυτα στα ξεκαρδιστικά και κοσμαγάπητα κίτρινα πλασματάκια, ώστε να σκαρφιστούν μια original ιστορία στην οποία θα πρωταγωνιστούσαν αυτόνομα; Το 2015, με το (πρώτο prequel, ουσιαστικά) «Minions», ο στόχος είχε επιτευχθεί. Σήμερα, όμως, η συνέχεια εκείνου καταντά να λειτουργεί περισσότερο σαν ένα prequel του «Εγώ, ο Απαισιότατος» (2010), μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους του φιλμ προς την πλευρά του γκαφατζή και συχνότερα ανεπαρκούς στη δράση κακοποιού, εδώ σε εφηβική ηλικία.
Συνολικά, στο πλαίσιο των «Despicable Me» movies, λοιπόν, η «Άνοδος του Γκρου» είναι η πέμπτη ταινία τούτης της αδιανόητα επιτυχημένης εμπορικά σειράς, που δικαίως απέκτησε τρομακτικού μεγέθους δημοφιλία (από μικρούς και μεγάλους) μέσα σε μια ντουζίνα χρόνια. Σε ένα κλίμα τρελής σεβαντίλας, η super εγκληματική ομάδα των Vicious 6 σχεδιάζουν να κλέψουν τη Ζωδιακή Πέτρα, ένα μαγικό μενταγιόν από τόπο εξωτικό, μα προδίδουν ένα από τα μέλη τους που κάνει όλη τη δουλειά για πάρτη τους, αφήνοντάς τον με την ελπίδα ότι πέθανε εκεί. Πίσω στον πολιτισμό, ο ανήλικος Γκρου διασκεδάζει με απαισιότατα πειράγματα (βόγκηξα με το σινεμά που έπαιζε τα «Σαγόνια του Καρχαρία»!), έχοντας δίπλα του ως συνεργούς τον Στούαρτ, τον Κέβιν και τον Μπομπ, ενώ τα υπόλοιπα Minions εργάζονται εντατικά για να δημιουργήσουν μια υπόγεια βάση στο σπίτι του αρχηγού τους.
Το όνειρο του μικρού Γκρου, να μπει στην elite της εξαμελούς ομάδας εγκληματιών καταλήγει σε φιάσκο, όμως, φεύγοντας από το αρχηγείο τους (όπου ο νεαρότερος σε ηλικία Δρ. Νεφάριο κάνει μία διασκεδαστική πρώτη σύσταση) θα έχει καταφέρει να κλέψει τη Ζωδιακή Πέτρα, την οποία πρέπει να προστατεύσουν κατά τη διάρκεια επεισοδιακής καταδίωξης τα Minions. Εννοείται πως θα τα κάνουν όλα μπάχαλο και ακριβώς αυτό ήρθαμε να δούμε κι εμείς εδώ! Οι κωμικές σεκάνς με τα Minions είναι τυπικά απολαυστικές (highlight η πτήση για Σαν Φρανσίσκο), η εκπαίδευσή τους στο kung fu από την πρωτοεμφανιζόμενη Μάστερ Τσόου (με τη φωνή της Μισέλ Γεό) είναι σιγουράκι γέλιου (συνοδεία δυτικών σουξέ της εποχής όπως το «Born to Be Alive»… στα κινεζικά!) και, γενικά, όσο περισσότερος κινηματογραφικός χρόνος με τους ομώνυμους ήρωες, τόσο το καλύτερο για τους θεατές.
Κατά τα άλλα, η «μαγική» κορύφωση έχει θεαματικά στοιχεία fun, το animation είναι αδιανόητα ευχάριστο στο μάτι και σε σοβαρό επίπεδο δουλειάς ποιοτικά (κάτι που η Illumination Entertainment φροντίζει να παρέχει σαν σταθερή αξία). Απλά, για ακόμη μία φορά σε ταινία τούτου του franchise, το αποτέλεσμα λες κι έχει «βαλτώσει» σε κάτι το γνώριμα πετυχημένο και αρεστό, δίχως την τόλμη να το πάει κάπου… πιο ψηλά και να εκτονώσει τα Minions (και τις ορέξεις μας) σε μια απογείωση πιο δημιουργική και πιο ανελέητα αστεία. Ναι, σε κερδίζουν, σαφώς. Και είναι σπάνιο κατόρθωμα να λέμε κάτι τέτοιο για το είδος της παιδικής / οικογενειακής ταινίας, σε μια εποχή όπου η πληθώρα ενός αδιάφορου animated αχταρμά έχει κατακλύσει ποσοτικά (και ουχί με αξιώσεις…) τη μεγάλη οθόνη. Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να κάνουν την υπέρβαση τα μυαλά που κρύβονται πίσω από τα (πεθαίνω για να τα βλέπω!) Minions. Διότι δεν θα… φτουράει για πάντα το «καλό είναι» και το «τι ωραία που περάσαμε».