FreeCinema

Follow us

FURY (2014)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Πολεμική Περιπέτεια
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Έιγερ
  • ΚΑΣΤ: Μπραντ Πιτ, Σάια ΛαΜπαφ, Λόγκαν Λέρμαν, Μάικλ Πένια, Τζον Μπέρνθαλ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 134'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Τον Απρίλιο του 1945, οι συμμαχικές δυνάμεις προχωρούν στο εσωτερικό μιας ναζιστικής Γερμανίας που αρνείται να παραδοθεί και αντιστέκεται με φανατισμό. Ένα αμερικανικό tank, ο ατρόμητος λοχίας και το πλήρωμά του θα βιώσουν τη φρίκη τού… τέλους του πολέμου σε κάθε πόλη από την οποία περνούν.

Μέγα ρίσκο το να θέλεις να κάνεις πολεμική περιπέτεια Δευτέρου Παγκοσμίου με δραματικά μηνύματα ιδεαλισμού (πόσω μάλλον δίχως αναφορές στο προσφιλές για βραβεία και ταμεία εβραϊκό ζήτημα…) και ουσιαστικούς χαρακτήρες. Και με όχημα ένα tank, να κινδυνεύεις να συγκριθείς με το «Κτήνος του Πολέμου» (1988) και το «Lebanon» (2009). Παραδόξως, ο Ντέιβιντ Έιγερ βγαίνει από το μέτωπο… του είδους χωρίς σοβαρές απώλειες, αν και ως τρωτό του σημείο προκύπτει ο τομέας στον οποίο έχει τη μεγαλύτερη κινηματογραφική πείρα: το σενάριο.

Αρχικά, η ιστορία δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη πλοκή, αλλά απλά ακολουθεί την αμερικανική ομάδα τού ομώνυμου τεθωρακισμένου (η λέξη fury κοσμεί την κάνη τού τανκ) καθώς εισχωρεί όλο και πιο βαθιά στο γερμανικό έδαφος, για να πιστοποιήσει την παράδοση των πόλεων που βρίσκει στο δρόμο του και να συγκεντρώσει όλο και περισσότερους Ναζί αιχμαλώτους. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αποστολή (όπως για παράδειγμα στο φετινό – χασμουρητό, τελικά – του «Μνημείων Άνδρες») που να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή, πέρα από το στόχο να γλιτώσει το θάνατο ως τα end credits το πλήρωμα του «Wardaddy» (ο Μπραντ Πιτ σε μια από τις πιο σεβαστές ερμηνείες της καριέρας του).

Η δεύτερη αδυναμία τού σεναρίου εντοπίζεται στους διαλόγους και ειδικότερα σε μεγάλες σκηνές στις οποίες ο κάθε χαρακτήρας αφηγείται ένα δικό του «solo» ψυχαναλυτικού background, έτσι ώστε να ολοκληρώσει στη συνείδησή μας τη σημασία του ρόλου του στο φιλμ. Σε κάποιες από αυτές τις σκηνές, το «Fury» κάνει κοιλιά (βλέπε το τραπέζωμα στο σπίτι των δύο γυναικών) και οι χαρακτήρες εξακολουθούν να μένουν σχηματικοί και ασαφείς.

Εδώ, όμως, τελειώνουν οι αδυναμίες και κάνει κουμάντο ο σκηνοθέτης Έιγερ, ο οποίος χτίζει σασπένς από το πουθενά σε πληθώρα στιγμών τού φιλμ, μεταφέρει ιδεώδη ανθρωπισμού που αμέσως μετά τσαλαπατάει μέσα στην τυφλή βία του πολέμου, κρίνει τους κρυφούς φόβους των ηρώων του με αφορμές που αρπάζει από σκηνές έντονης δράσης, δε λυπάται καθόλου να προβάλει το αίμα ή διαμελισμένα κορμιά (πιο κοντά στη φανταρίσια αγριότητα του «Σιδηρού Σταυρού» του Σαμ Πέκινπα παρά στη σκόπιμα gore φιγούρα του «… Στρατιώτη Ράιαν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ) για να πει αυτά που θέλει και ταυτόχρονα υπηρετεί με πρώτης γραμμής θέαμα το σινεμά της διασκέδασης.

Οι σκηνές μάχης βρίσκουν συχνά παραδείγματα ανθολογίας, είτε βασίζονται σε προθέσεις ρεαλιστικής απόδοσης της περιόδου και του παραλογισμού ήττας (από κάθε πλευρά) που είναι στην πραγματικότητα ένας πόλεμος είτε μειώνουν συναισθηματικά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ύπαρξη. Ο Έιγερ δε «δικάζει» κανένα μέτωπο, δε δικαιώνει ανδραγαθήματα, δε δίνει πουθενά άφεση εις το όνομα της πατρίδας. Οι Γερμανοί είναι κτήνη, όμως ο χώρος δράσης είναι η δική τους γη και σε αυτά τα χώματα οι σύμμαχοι μετατρέπονται σε παρόμοια κτήνη! Ο θάνατος είναι η κατάρα όλων τους μέσα σε αυτό το βίαιο πλαίσιο της Ιστορίας και η σκηνή με τον φλεγόμενο στρατιώτη που προλαβαίνει να βγάλει το όπλο του και να αυτοκτονήσει ώστε να μην υποφέρει περισσότερο μέχρι να… σβήσει ολοκληρωτικά, δίνει το πιο δραματικό στίγμα των προθέσεων του Έιγερ ως προς την οπτικοποίηση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τέλος, πέρα από την προσοχή και το άρτιο επίπεδο της παραγωγής σε σχέση με την ανασύσταση εποχής και τα ίδια τα tanks που σχεδόν πρωταγωνιστούν στο φιλμ, αξίζει να επαινεθεί η χρήση της πρωτότυπης γλώσσας για κάθε ρόλο που υπάρχει στο «Fury». Οι Γερμανοί μιλάνε γερμανικά, ο Μπραντ Πιτ μιλά επίσης τη γλώσσα των ντόπιων, όπου χρειάζεται να υπάρξει διάλογος ή επικοινωνία μαζί τους, και κανείς δεν υποχρεώνεται να πλασάρει… «σπασμένες» αγγλικές προφορές! Πόσο ανακουφιστικό, πραγματικά.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

«Δεν βρισκόμαστε εδώ για το σωστό και το άδικο. Τον σκοτώνεις ή σε σκοτώνει…», λέει ο Μπραντ Πιτ σε μια από τις πιο δραματικές σκηνές τού «Fury». Ρεαλισμός πάνω από ευγενή ιδεώδη, ωραίο και δυνατό σασπένς, αλύπητα αιματοβαμμένο θέαμα, σαφώς ανδρικό και δίκαια μοιρασμένο μέσα στη μεγάλη διάρκεια αυτής της ταινίας, που δε θα απογοητεύσει καθόλου τους fans και τους νοσταλγούς της πολεμικής περιπέτειας. Οι γυναίκες ας κάτσουν σπίτι να… πλέξουν την κάλτσα του φαντάρου, καλύτερα.


MORE REVIEWS

ΝΑ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ

Η Μισέλ και ο Άλεν είναι τόσο ερωτευμένοι που σκέφτονται σοβαρά τον γάμο και θέλουν να το ανακοινώσουν στους γονείς τους. Το κάλεσμα για δείπνο γίνεται, αλλά οι τελευταίοι θα βρεθούν προ… δυσάρεστων εκπλήξεων!

MASTER GARDENER

Μοναχικός άνδρας με εγκληματικό παρελθόν εργάζεται ως κηπουρός σε έπαυλη πλούσιας κυρίας. Η άφιξη ανιψιάς της εργοδότριας, η οποία επιχειρεί να ξεφύγει από «κακές παρέες» μαθαίνοντας πλάι του τη δουλειά, θα του ξυπνήσει πάθη που πίστευε πως είχε αφήσει πίσω του οριστικά.

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΡΩΪΝΟ

Έχοντας έναν σοβαρά άρρωστο πατέρα να φροντίσει και μία μικρή κόρη να μεγαλώσει, η Σαντρά έχει ξεχάσει τι θα πει ερωτική ζωή. Η τυχαία συνάντηση με παλιό της φίλο δείχνει να λειτουργεί σαν βάλσαμο για τον άδειο αισθηματικό της κόσμο, όμως, για τα προβλήματα υγείας, δυστυχώς, δεν προβλέπονται ανάλογα εύκολες λύσεις.

MAFIA MAMMA

Η ξαφνική είδηση του θανάτου του παππού της θα οδηγήσει την Κριστίν Μπαλμπάνο στα πάτρια ιταλικά εδάφη, για ν’ ανακαλύψει πως ο μακαρίτης ήταν ένας μεγαλομαφιόζος με φαμίλια της οποίας τις υποχρεώσεις μόλις «κληρονόμησε»!

BLACK STONE

«Αγνοούμενος» δημόσιος υπάλληλος αναζητείται από τη μάνα του και τον ΑμεΑ αδελφό του, ενώ στα πόδια τους τριγυρνά ένα συνεργείο που κινηματογραφεί τα πάντα… χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις! Στην όλη «παρέα» θα προστεθεί κι ένας μαύρος οδηγός ΤΑΧΙ με περίσσια ανθρωπιά, ο οποίος αποδεικνύεται πιο καπάτσος στις έρευνες.