FreeCinema

Follow us

ΜΕΣΙΕ ΣΟΚΟΛΑ (2016)

(CHOCOLAT)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματική Βιογραφία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ροσντί Ζεμ
  • ΚΑΣΤ: Ομάρ Σι, Τζέιμς Τιερέ, Κλοτίλντ Εσμ, Ολιβιέ Γκουρμέ, Φρεντερίκ Πιερό, Νοεμί Λβοβσκί, Ξαβιέ Μποβουά
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Παρηκμασμένος clown ανακαλύπτει Κουβανό πρώην σκλάβο σε ρόλο «Τρομάρα» σε επαρχιακό τσίρκο, του προτείνει να κάνουν μαζί ένα νούμερο, φέρνουν ουρές στο ταμείο, προάγονται σε μέγα σουξέ στο Παρίσι, αλλά η πραγματικότητα δεν κάνει καλή παρέα με το happy end…

Τυπική περίπτωση ευρωπαϊκής δραματικής βιογραφίας με βλέψεις προς το ύφος ανάλογων παραγωγών της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού, ο «Μεσιέ Σοκολά» ως ιστορία είχε τα φόντα να αναπτυχθεί σε κάτι ουσιαστικό και διασκεδαστικό. Πέφτοντας στα εντελώς λάθος χέρια, όμως, μοιάζει περισσότερο με ένα «μπουλούκι» ατάλαντων, οι οποίοι αφήνονται και στο σκηνοθετικό έλεος του ηθοποιού Ροσντί Ζεμ, που στην τέταρτη απόπειρά του πίσω από τον φακό αποδεικνύεται (ακόμη!) λίγος γι’ αυτή τη δουλειά, πόσω μάλλον για ένα τόσο απαιτητικό δράμα εποχής.

Ο Φουτίτ, αφιερωμένος στη δουλειά του αρτίστας αλλά σε φάση καριέρας στην οποία δεν περνάει η μπογιά του, σκαρφίζεται τη δημιουργία ενός κόντρα duo από clowns με το που βλέπει στη σκηνή ενός επαρχιακού τσίρκου τον Σοκολά, έναν μαύρο γίγαντα που τρομάζει τους θεατές με το χρώμα τού δέρματός του και μόνο. Το ακατέργαστο σώμα τού τελευταίου θα προσπαθήσει να κουμαντάρει δημιουργικά και αστεία ο Φουτίτ, ένας παραγωγός θεαμάτων στο Παρίσι θα αντιληφθεί το σουξέ που αρχίζουν να έχουν περιφερειακά και θα τους ανοίξει τις πόρτες της μεγάλης δόξας, με τον Σοκολά να μετατρέπεται στον πρώτο διάσημο μαύρο καλλιτέχνη στη Γαλλία.

Το θέμα έχει ενδιαφέρον, όμως ο Ζεμ δεν κατέχει τις γνώσεις του χειρισμού και της αφήγησης μιας ιστορίας που (πρέπει να) πατάει πάνω σε σωστές σεναριακές βάσεις. Η επιπολαιότητα της αρχής αφήνει σταδιακά το έργο μετέωρο συναισθημάτων, με κάποια εμβόλιμα flashback του ανήλικου ήρωα στα χρόνια της σκλαβιάς του να προσπαθούν μάταια και πραγματικά αφελώς γραφικά να ενθέσουν ζητήματα φυλετισμού στο φιλμ. Οι προσωπικότητες των δύο χαρακτήρων αφήνονται διαρκώς αδούλευτες, ο Σοκολά μεταμορφώνεται σε ένα αντι-παράδειγμα ήρωα που παρασύρεται από παίγνια, σεξ και εθισμούς προς την κατρακύλα, έχοντας ανόητες συνειδησιακές εκλάμψεις, ενώ ο Φουτίτ περνάει σε δεύτερη μοίρα λες και είναι μονάχα ένας «κομπάρσος» της ιστορίας, με το ζήτημα της σεξουαλικότητάς του να μένει… στην «ντουλάπα» διότι το θέαμα ίσως έπρεπε να πουληθεί στο international market ως απόλυτα «καθαρό» και αθώο…

Τα δραματικώς κρίσιμα σκαμπανεβάσματα της σχέσης αυτού του διδύμου μοιάζουν περισσότερο με απότομη λακκούβα που πέτυχε κάποιο όχημα στην άσφαλτο, με αποκορύφωμα το αδιανόητο κενό στην αφήγηση λίγο πριν το φινάλε, το οποίο μεταπηδά εντελώς αδικαιολόγητα στα τέλη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για να «αποτελειώσει» τον κεντρικό ήρωα – και να πάμε κι εμείς στα σπίτια μας! Σε αυτές, τις πιο μελοδραματικές στιγμές της ταινίας (όπως και στη σκηνή του ξυλοκοπήματος ως τιμωρίας για τα χρέη του Σοκολά από τον τζόγο), ο Ομάρ Σι (από τους «Άθικτους») πιστοποιεί το πόσο ατάλαντος είναι ως ηθοποιός, ενώ ο Τζέιμς Τιερέ κάνει φιλότιμες προσπάθειες να πλάσει χαρακτήρα μέσα από τη μοναχική τραγικότητα της (μακιγιαρισμένης κυρίως) φιγούρας του, καταπιεσμένος στη ζωή από… δεν το λέμε, αμυδρά το μαντεύουμε! Οι δεύτεροι ρόλοι περνάνε και φεύγουν χωρίς λόγο ύπαρξης, όπως το σχηματικά τραγελαφικό παράδειγμα του φυλακισμένου Αϊτινού ακτιβιστή, ο οποίος εμφανίζεται μυστηριωδώς και εκτός κελιού κι έτσι, απότομα, μπαρκάρει ξανά για την πατρίδα του. Πόσο θα θέλαμε να μας πάρει μαζί του πριν τελειώσει το φιλμ…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ξεκινάει με φόντα βιογραφικού δράματος που θα σε μπάσει σε μια άλλη εποχή, θα σε διασκεδάσει, θα σε συγκινήσει και θα σε μάθει πράγματα, αλλά καταλήγει σε ένα φιάσκο ερασιτεχνισμού δίχως ίχνος αληθινού συναισθήματος. Το χιούμορ του είναι ανύπαρκτο, η μαγεία τού κόσμου τού τσίρκου δεν ακουμπάει καν σκηνοθετικά, οι ερμηνείες είναι αμήχανες και διεκπεραιωτικά άψυχες, και στο φινάλε αισθάνεσαι μονάχα τη σπατάλη τού χρόνου. Μερίδα θεατών των (καρα)πατημένων -ήντα ίσως βρει κάτι εδώ, ειδικά εάν ήταν μαθημένοι στο να καταναλώνουν ελληνικές δραματικές σειρές εποχής. Αλλά αρκετοί από αυτούς θα έχουν ένα «θεματάκι» με το χρώμα του κεντρικού ήρωα, κακά τα ψέματα…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι ένας αράπης σε ένα τσίρκο της κακιάς ώρας και τον βρίσκει ένας κλόουν της κακιάς ώρας και κάνουν ένα δίδυμο της κακιάς ώρας που… κάνει σουξεδιά τρελή! Για πίσσα και πούπουλα, βασικά.