FreeCinema

Follow us

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ (2022)

(AMSTERDAM)

  • ΕΙΔΟΣ: Κομεντί Μυστηρίου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Ο. Ράσελ
  • ΚΑΣΤ: Κρίστιαν Μπέιλ, Μάργκο Ρόμπι, Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον, Κρις Ροκ, Άνια Τέιλορ-Τζόι, Ράμι Μάλεκ, Ζόι Σαλντάνα, Μάικ Μάγερς, Μάικλ Σάνον, Τίμοθι Όλιφαντ, Άντρεα Ράιζμποροου, Ματίας Σχούναρτς, Αλεσάντρο Νιβόλα, Τέιλορ Σουίφτ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 134'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Στη Νέα Υόρκη του 1933, ο Μπερτ Μπέρεντσεν και ο Χάρολντ Γούντμαν, φίλοι αδελφικοί από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια συνωμοσία με πολιτικές προεκτάσεις, εξαιτίας της αυτοψίας που έκανε ο πρώτος στο πτώμα ενός Γερουσιαστή, η κόρη του οποίου πιστεύει ότι δολοφονήθηκε.

Έχετε δει ποτέ ηθοποιούς να παίζουν με βλέμμα απόγνωσης, τύπου «Θεέ μου, τι κάνουμε εδώ πέρα…»; Καλώς ήρθατε στο «Amsterdam». Το poster της ταινίας περιλαμβάνει δεκαπέντε ονόματα της «αφρόκρεμας» του σινεμά σήμερα, τα οποία, προφανώς, υπολόγιζαν να προσθέσουν με καμάρι μια δουλειά του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ στη φιλμογραφία τους. Κάτι που… δεν πήγε καθόλου καλά, τελικά.

Το θέμα από το οποίο εμπνεύστηκε ο Ο. Ράσελ για να γράψει το σενάριο (μια πολιτική πλεκτάνη που είχε στόχο την άνοδο του φασισμού στην εξουσία, ακόμη και στις ΗΠΑ, γνωστή ιστορικά ως «The Business Plot»), αξίζει αναζήτησης και μελέτης, καθώς το «Amsterdam» ομολογεί από τα opening credits του πως «a lot of this really happened». Η εισαγωγή του είναι ιντριγκαδόρικη και παραπέμπει σε πλοκή νουαρικού θρίλερ με πολιτικό background. Ο Ο. Ράσελ, όμως, κάνει σαφές από νωρίς ότι δεν πρόκειται ν’ ακολουθήσει αφηγηματικά μονοπάτια στυλ «Chinatown» (1974) και, αφού μας εξηγήσει (μέσω ενός μακράς διάρκειας flashback, πίσω στο 1918) το πως γνωρίστηκαν οι τρεις βασικοί χαρακτήρες της ιστορίας (προσθέτουμε και την Βάλερι Βόουζ, η οποία πρωτοεμφανίζεται επί γαλλικών εδαφών ως εκκεντρική νοσοκόμα που φροντίζει τους τραυματίες πολέμου Μπερτ και Χάρολντ), αλλά και τη σημειολογία του τίτλου της ταινίας, αναπτύσσει το σενάριό του… στα λόγια, αναλώνοντας τα πάντα εντός μιας ακατάπαυστης φλυαρίας, δίχως πραγματικά (και οπτικοποιημένα) δρώμενα!

Οι ήρωες του «Amsterdam» μιλάνε αδιάκοπα, σκέφτονται, ανταλλάσσουν απόψεις, θεωρίες, ιστορίες κι υποψίες, μετακινούμενοι που και που σε διαφορετικούς σκηνικούς χώρους, με τη σκηνοθεσία να μοιάζει… δεμένη χειροπόδαρα! Σταδιακά, η υπομονή του θεατή εξαντλείται (πριν καν φτάσουμε στη μία ώρα), το λανθάνον χιούμορ που συνόδευε (σαν αρχική πρόθεση) τους χαρακτήρες του Ο. Ράσελ χάνεται ολοκληρωτικά από την εξουθενωτική πρόζα και τους ατέλειωτους διαλόγους (σε βαθμό να θέλεις να ουρλιάξεις «Σκάστε!») και μόλις μετά τα ενενήντα λεπτά διάρκειας του φιλμ (επιτέλους!) αχνοφαίνεται ένα κάποιο ενδιαφέρον γύρω από την ανάπτυξη της (ποιας;) πλοκής, οδηγώντας σε μια επίλυση «μυστηρίου» που μοιάζει να ήρθε από… άλλο έργο!

Σε αντίθεση με αυτό που κάνει εδώ ο Ο. Ράσελ, εγώ θα προτιμήσω να μην… ξεχειλώσω τούτη την κριτική, ούτε και να μακρηγορήσω. Όχι πως έχει απαραίτητα ουσιαστική σημασία, αλλά τούτη τη φορά έπρεπε να πιστέψω τα όσα προηγήθηκαν από την αρθρογραφία των Αμερικανών συναδέλων μου, οι οποίοι ξέσκισαν ανελέητα το «Amsterdam», πριν καν αυτό μετατραπεί σε μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές «βόμβες» του 2022 (φημολογείται ότι η χασούρα για τα 20th Century Studios πλησιάζει τα εκατό εκατομμύρια δολάρια!). Θα συγκρατήσω στη μνήμη μου μονάχα την καλύτερη σκηνή του φιλμ, εκεί όπου ένα αυτοκίνητο πατάει την Τέιλορ Σουίφτ. Συμβαίνει σχεδόν στην αρχή της ταινίας (λίγο μετά το πρώτο δεκάλεπτο). Μην περιμένετε τίποτα πιο συναρπαστικό για τη συνέχεια…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Προσοχή! Το αδιανόητα μεγάλο καστ γνωστών ονομάτων μπορεί να σας παρασύρει να παρακολουθήσετε μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές… φόλες τούτης της σεζόν, που μονάχα παυσίπονο (τουλάχιστον για τον πονοκέφαλο) είναι ικανό να σας κάνει να συνέλθετε απ’ αυτήν, εάν διαπράξετε το μοιραίο λάθος! Όσοι θυμάστε το δικαίως ξεχασμένο τερατούργημα του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ με (ελληνικό) τίτλο «Το Νόημα της Ζωής και Πώς να το Χάσετε» (2004), σκεφτείτε ανάλογου μεγέθους ανεκδιήγητο φιάσκο. Δεν λειτουργεί με την καμία ψυχαγωγικά, ούτε σαν δράμα, ούτε σαν κωμωδία, ούτε και στο πλαίσιο της ιστορικής αναφοράς σε μία (ρεαλιστικά) αποτυχημένη απόπειρα παντρέματος της απέναντι όχθης του Ατλαντικού με τα καθεστώτα τα οποία οδήγησαν την ανθρωπότητα στο ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.


MORE REVIEWS

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΤΗΣΗ

Καταζητούμενος μισθοφόρος ανταλλάσσει την ελευθερία του με αποστολή εντοπισμού στόχου σε αεροπλάνο, τον οποίο πρέπει να οδηγήσει με ασφάλεια από τη Μπανγκόκ στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως η πτήση είναι γεμάτη με πληρωμένους εκτελεστές που θέλουν να βγάλουν από την άκρη και τους δύο!

Ο ΜΟΪΚΑΝΟΣ

Κορσικανός κτηνοτρόφος, ο οποίος αντιστέκεται με πείσμα στις απαιτήσεις της τοπικής μαφίας για να της πουλήσει τα βοσκοτόπια του ώστε να ανεγερθεί ξενοδοχειακή μονάδα, γίνεται φυγάς στον ίδιο του τον τόπο όταν σκοτώνει τον αρχηγό των εκβιαστών του. Οι μαφιόζοι, εν τούτοις, γνωρίζουν κι αυτοί καλά το νησί τους.

ΟΙ ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Μετά από μία μικροκλοπή σε κατάστημα και επιχειρώντας να αποφύγει τις επιπτώσεις, η Χλόη το σκάει από το σπίτι της και κάνει auto-stop με σκοπό να φτάσει στην αδελφή της που ζει στην επαρχία και ν’ αναζητήσει καταφύγιο. Μια ομάδα νέων που γυρίζει την Ελλάδα μ’ ένα τροχόσπιτο επιτελώντας κοινωνικό έργο τη σώζει από απόπειρα βιασμού και την «υιοθετεί», αποκρύπτοντας ένα βασικό κομμάτι των δράσεών της.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ ΣΑΣ

Μετά από δεκαετίες μαχών μεταξύ Βίκινγκ και δράκων στο νησί του Μπερκ, ο Ψάρης, ο θνητός γιος τού Μεγάλου Στωικού, θα γίνει αχώριστος φίλος με μια «Οργή της Νύχτας», είδος δράκου φερόμενο ως αιμοσταγές και επικίνδυνο. Θα αναπτύξουν μια σχέση που θα σηματοδοτήσει το τέλος του πολέμου μεταξύ δράκων και Βίκινγκ, αλλά και την αρχή μιας συνύπαρξης που θα οδηγήσει προς τη μακροημέρευση όλων.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΛΠΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ

Προκειμένου ν’ αποφύγει τη σύλληψη από την Αστυνομία, δίδυμο ληστών βρίσκει καταφύγιο σε εκδρομή ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για να μην κινήσουν υποψίες, ο ένας εκ των δύο θα πρέπει να υποδυθεί τον ΑμεΑ. Τα ευτράπελα και οι παρεξηγήσεις αρχίζουν…