του Δημήτρη Δημητρακόπουλου

ΕΚΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Ή αλλιώς το τμήμα όπου μπαίνουν οι ταινίες που σε άλλα Φεστιβάλ θα είχαν τον τίτλο μιας «gala προβολής», ντοκιμαντέρ ποικίλης θεματολογίας αλλά και φιλμ «για να βγούμε από τη δύσκολη θέση επειδή ξέρουμε τον σκηνοθέτη». Δεν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη το γεγονός ότι εδώ βρίσκουμε μερικά πιθανά εμπορικά μεγαθήρια, προσωπικές ταινίες γνωστών σκηνοθετών, οι οποίοι βρίσκουν στις περιοχές του ντοκιμαντέρ τον πραγματικό εαυτό τους, αλλά και μεγάλου μήκους μυθοπλασίας που δεν έχουν να επιδείξουν κάτι εξαρχής ενδιαφέρον (πέρα από τους πρωταγωνιστές τους).

Στην πρώτη, «φανταχτερή» κατηγορία βρίσκουμε το remake του «Και οι Επτά Ήταν Υπέροχοι» του Αντουάν Φουκουά (και μαζί όλους τους stars του, Ντενζέλ Γουόσινγκτον, Κρις Πρατ, Ίθαν Χοκ, κλπ) σε μια ασυνήθιστη επιλογή, καθώς η ταινία ήδη ανακοινώθηκε ως έναρξη του Φεστιβάλ του Τορόντο. Εκείνη η προβολή χαρακτηρίστηκε ως παγκόσμια πρεμιέρα, κάτι που σημαίνει πως την ταινία θα τη δούμε στη Βενετία την τελευταία ή την προ-τελευταία μέρα (ενδεχομένως και ως ταινία λήξης). Συζητήσεις θα προκαλέσει, επίσης, η επιστροφή του Μελ Γκίμπσον πίσω από την κάμερα. Το «Hacksaw Ridge» του (φωτό) εξιστορεί την ιστορία του πρώτου αντιρρησία συνείδησης στην ιστορία της Αμερικής που βραβεύτηκε με το μετάλλιο της τιμής, και θα φέρει ξανά τον Άντριου Γκάρφιλντ στη Βενετία, μετά τα «99 Σπίτια» (και ενδεχομένως σε άβολη θέση, καθώς υπάρχει μεγάλη περίπτωση να συναντήσει την πασίγνωστη πρώην του Έμμα Στόουν σε κάποια γωνία του Palazzo del Lido, ουπς). Επιπλέον, η Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι (του «Grand Central») ανεβαίνει κατηγορία και κάνει το αγγλόγλωσσο ντεμπούτο της με το «Planetarium», την ιστορία δύο αδελφών που πιστεύεται ότι επικοινωνούν με τους νεκρούς και τη συνάντησή τους με έναν παραγωγό του κινηματογράφου. Τις δύο αδελφές υποδύονται οι Λίλι Ρόουζ-Ντεπ και Νάταλι Πόρτμαν (στη δεύτερη φεστιβαλική της παρουσία, μετά το «Jackie»).

Σε ένα πρόγραμμα που, ομολογουμένως, δεν έχει και τη μεγαλύτερη δυνατή ασιατική εκπροσώπηση, το ιστορικό έπος του πάντα έμπιστου Κιμ Τζι-Γουν, «Miljeong», σχετικά με τη σκοτεινή περίοδο της ιαπωνικής κατοχής στην Κορέα, αλλά και το CGI animation «Gantz:o» του Γιαγκούσι Καουαμούρα (φωτό), βασισμένο στο manga «Gantz» και σε παραγωγή της cult εταιρείας παραγωγής – λέγε με και «Godzilla» – Toho, φαντάζουν ως όαση. Έκπληξη, επίσης, αποτελεί το μουσικό ντοκιμαντέρ τού Άντριου Ντόμινικ για το νέο album τού Νικ Κέιβ, το οποίο θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του λίγο πριν προβληθεί ταυτόχρονα (8 Σεπτεμβρίου) σε όλον τον κόσμο, μία μέρα πριν την κυκλοφορία τού νέου album του Nick Cave και των Bad Seeds. Τι λέγαμε για marketing;

Δώστε επίσης προσοχή στη συμμετοχή του «The Bleeder» του Φιλίπ Φελαρντό με τον Λιβ Σράιμπερ και τη Ναόμι Γουάτς σχετικά με την αληθινή ιστορία του boxer βαρέων βαρών Τσακ Γουέπνερ (μία ακόμη βιογραφία που ευελπιστεί να ξεχωρίσει στον δρόμο για τα Όσκαρ) αλλά και στην προβολή των δύο πρώτων επεισοδίων της σειράς του HBO και του Πάολο Σορεντίνο «The Υoung Pope» (φωτό) με τον Τζουντ Λο να κάνει ό,τι μπορεί για να μαζέψει ιταλικές τσιρίδες στις αίθουσες του Φεστιβάλ. Η Βενετία ποτέ δεν σνόμπαρε την τηλεόραση άλλωστε, έχοντας προβάλλει στο παρελθόν ολόκληρο το «Mildred Pierce» με την Κέιτ Γουίνσλετ αλλά και το «Olive Kitteridge» με την εξαίσια Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. Τέλος, στα των ντοκιμαντέρ βρίσκουμε τον παλιό γνώριμο του Φεστιβάλ, Ούλριχ Ζάιντλ, ο οποίος αυτή τη φορά καταπιάνεται, υποθέτω το ίδιο άβολα όσο ποτέ, με τις «Safari» ανησυχίες των συμπατριωτών του, τον Σεργκέι Λοζνίτσα («Το Πρόσωπο της Ομίχλης») και την «Austerlitz» ματιά του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Δευτέρου Παγκοσμίου, αλλά και τον περσινό νικητή του Χρυσού Λέοντα, Λορέντσο Βίγας, σε έναν φόρο τιμής στον πατέρα του («El Vendedor de Οrquideas»).

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση: φέτος το Φεστιβάλ εγκαινιάζει το θερινό του σινεμά, με ένα σύνολο ταινιών προγραμματισμένο να κάνει ειδική πρεμιέρα εκεί (και πολύ άργησε κάτι τέτοιο, να προσθέσω). Αναμενόμενα, η πλειοψηφία των ταινιών είναι ιδιαίτερα ιταλοκεντρική, όμως, από το σύνολο ξεχωρίζουν η νέα σκηνοθετική απόπειρα του Τζέιμς Φράνκο (φυσικά!) σχετικά με το εργατικό κίνημα των αγροτών της Καλιφόρνια των 30’s («In Dubious Battle», διασκευή του ομώνυμου βιβλίου), η νέα ταινία του Κιμ Κι Ντακ (ναι, πάλι), «Geumul», η οποία φαίνεται να ξεφεύγει από τα θορυβώδη προηγούμενα φιλμ του σκηνοθέτη και να επιστρέφει στην πρότερη «ευαίσθητη» φάση της καριέρας του, ακολουθώντας τη φιλία ανάμεσα σε έναν μυστικό πράκτορα από τη Νότια Κορέα και έναν νοητικής υστέρησης ψαρά από τη Βόρεια Κορέα, αλλά και η ιταλική, τρισδιάστατη πρεμιέρα του «Μπάτε Σκύλοι Αλέστε», την οποία, φυσικά, εσύ θα μπορείς να απολαύσεις στις ελληνικές αίθουσες ήδη από τα μέσα του Αυγούστου.

ORIZZONTI

Το πρόγραμμα των Orizzonti είναι παραδοσιακά πιο αιχμηρό, πιο τολμηρό και περισσότερο έτοιμο να αφηγηθεί σκοτεινές, εναλλακτικές ιστορίες, οι οποίες πολλές φορές δεν έχουν καμία ελπίδα ευρείας κινηματογραφικής κυκλοφορίας αλλά ούτε και το σχετικό άγχος για αναγνώριση μέσω βραβείων. Ταυτόχρονα, ειδικά επειδή οι περισσότερες ταινίες είναι από πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες και πολλές φορές χωρίς καν επίσημη σύνοψη τη στιγμή της ανακοίνωσης του προγράμματος, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν εξαρχής προβλέψεις ή και αξιολόγηση του ενδιαφέροντος της κάθε μίας από αυτές. Για να μην μιλήσουμε για τα μικρού μήκους φιλμ που, παραδοσιακά, συμπληρώνουν το πρόγραμμα…

Ωστόσο, μια γρήγορη ανάγνωση του προγράμματος αποκαλύπτει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες επιστροφές. Η Ράμα Μπουρστάιν, μετά το «Στο Κενό της», επιστρέφει με το «Laavor et Hakim» στον χασιδικό, αυστηρό αλλά τρυφερό κινηματογραφικό της κόσμο, αφηγούμενη την ιστορία μιας κοπέλας που είναι αποφασισμένη να παντρευτεί την ημερομηνία που είχε οριστεί, ακόμα και όταν την εγκαταλείπει ο αρραβωνιαστικός της. Οι Πέτερ Μπρόζενς και Τζέσικα Γούντγουορθ, μετά τη βραβευμένη, σουρεαλιστική και περιέργως τρομακτική «La Cinquième Saison» τους, αυτή τη φορά στο «King of the Belgians» (φωτό) αφηγούνται μια (και πάλι) φευγάτη κωμωδία, στην οποία ένας βασιλιάς πρέπει να φτάσει στο βασίλειό του από την Κωνσταντινούπολη, περνώντας μέσα από τα Βαλκάνια, όταν το μισό Βέλγιο ανακηρύττει την ανεξαρτησία του! Ο Τούρκος Ρεχά Ερντέμ, που δεν διστάζει να συνδυάσει τη φαντασία και τον μαγικό ρεαλισμό με την πραγματικότητα, όπως έκανε και στα γνώριμα στο κοινό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης «Jin» και «Kosmos», παρουσιάζει στο Lido τη νέα του ταινία, «Koca Dünya». Επιπλέον, η Κατέλ Κιλεβερέ του «Suzanne» εξακολουθεί να εξερευνά στο «Réparer les Vivants» δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες, αυτή τη φορά εξερευνώντας τον τρόπο που μπλέκονται οι ζωές μερικών ανθρώπων γύρω από ένα θανάσιμο ατύχημα.

Το υπόλοιπο πρόγραμμα περιλαμβάνει και ισπανικό θρίλερ εκδίκησης («Tarde Para la Ira» του Ραούλ Αρέβαλο), και ιαπωνικό αστυνομικό μυστήριο σχετικά με την αληθινή ιστορία που κρύβεται πίσω από μια ειδεχθή δολοφονία που γεμίζει εικόνες τρόμου τα πρωτοσέλιδα («Gukoroku» του Κέι Ισικάουα), και παραισθησιογόνα ξενάγηση στις αναμνήσεις, τα όνειρα και τους φόβους δύο αυστραλιανών φίλων («Boys in the Trees» του Νίκολας Βέρσο), και νέο ντοκιμαντέρ του Γουάνγκ Μπινγκ («Ku Qian») αλλά και την ευρωπαϊκή πρεμιέρα του «Dark Night» του Τιμ Σάτον (φωτό), το οποίο έκανε τα παγκόσμια αποκαλυπτήριά του στο περσινό Φεστιβάλ του Sundance, και είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία των πυροβολισμών μέσα σε αμερικανικό κινηματογράφο κατά την προβολή της πρεμιέρας τού «Σκοτεινού Ιππότη: Η Επιστροφή».