του Δημήτρη Δημητρακόπουλου

Όσο θαυμάσαμε την τελετή έναρξης για την εξαιρετικά σύντομη διάρκειά της, άλλο τόσο απηυδήσαμε στην τελετή λήξης του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με τη συνολική διάρκειά της να αγγίζει τη μιάμιση ώρα! Μιάμιση ώρα ατέλειωτων ομιλιών, βαρετών βραβεύσεων και εξαιρετικά «ασφαλών» επιλογών, που ακύρωσαν σχεδόν ολοκληρωτικά τις τολμηρές συμμετοχές του διαγωνιστικού!

Το μεγαλύτερο βραβείο της βραδιάς, τον Χρυσό Αλέξανδρο, κατέκτησε η μεξικανική «Ατέρμονη Θλίψη» του Χόρχε Πέρες Σολάνο (για ακόμη μια φορά μετά το περσινό «Κελί από Χρυσάφι», η Θεσσαλονίκη προτιμά το Μεξικό για να απονείμει την υψηλότερη διάκρισή της), μία ταινία «για τη γυναικεία φύση και τις ατέλειωτες δοκιμασίες της», την οποία κανείς δεν περίμενε να διακριθεί, πόσω μάλλον μετά από τις τολμηρές συμμετοχές που είχε να αναδείξει το διαγωνιστικό πρόγραμμα (μήπως απλά προτιμήθηκε γιατί ο σκηνοθέτης της ήταν παρών στην τελετή;). Τελικά, από τα θρίλερ της διοργάνωσης, μόνο το «The Tribe» κατάφερε να μη φύγει με άδεια χέρια, κατακτώντας το βραβείο σκηνοθεσίας, για την απεικόνιση του σκληρού και εφιαλτικού του κόσμου. Στο τέλος του κειμένου, θα βρεις όλα τα βραβεία της διοργάνωσης, όμως πραγματικά αμφιβάλλω αν κάποιο από αυτά τα έργα (εκτός από το «The Tribe») θα βρει, όντως, το δρόμο μιας κανονικής διανομής…

Τι έχουμε να σχολιάσουμε, όμως, από την υπόλοιπη διοργάνωση;

• Σε αντίθεση με την τελετή έναρξης, η μπροστινή σειρά είχε να επιδείξει τις παρουσίες των Γιάννη Σμαραγδή (αν και δεν ανέβηκε στιγμή στη σκηνή, ούτε έπαιξε κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στην τελετή, πέρα από αντικείμενο φωτογράφισης, παραμένει ο απερχόμενος Πρόεδρος του Φεστιβάλ), Χάνα Σιγκούλα (η οποία αμήχανα παρέδωσε και ένα βραβείο, χωρίς να αρθρώσει κουβέντα) και της υφυπουργού Άντζελας Γκερέκου (η οποία έλαβε και μια ανθοδέσμη δώρο από το Φεστιβάλ, λόγω της ονομαστικής εορτής της). Παραδόξως, η ομιλία της δεν προκάλεσε τη μήνιν του κοινού, παρά τις αναμενόμενες γενικολογίες περί προσπαθειών του υπουργείου για τον κινηματογράφο και την «ανάπτυξή» του.

• Σύμφωνα με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή τού Φεστιβάλ, Δημήτρη Εϊπίδη, η πληρότητα των αιθουσών έφτασε φέτος το 96%. Ο ίδιος θεωρεί ότι αυτό αποτελεί επιβράβευση ενός σινεμά «που δεν εφησυχάζει ποτέ».

• Στο πλαίσιο της τελετής, πραγματοποιήθηκε και η πολυσυζητημένη βράβευση των Βούλας Ζουμπουλάκη, Άννας Συνοδινού, Λάκη Παπαστάθη και Παντελή Βούλγαρη. Οι δύο κυρίες, λόγω προβλημάτων υγείας, έστειλαν συγγενείς τους για την παραλαβή των βραβείων, ενώ οι δύο σκηνοθέτες έξυπνα απέφυγαν τις περιαυτολογίες, μιλώντας με αβρότητα ο καθένας για τον άλλον και τη σημειολογία της κοινής αρχής τους, εκπροσωπώντας την γενιά του 1965. Ο ανιψιός της κυρίας Συνοδινού, όμως, διέπραξε το μεγαλύτερο… φάουλ της βραδιάς όταν ξεκίνησε να ευχαριστεί ονομαστικά Υπουργούς (σε εκείνο του Μάκη Βορίδη ακούστηκε ηχηρό γέλιο), Υφυπουργούς και τον Πρωθυπουργό για το ενδιαφέρον που επέδειξαν για την υγεία της θείας του. Μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια. Εξάλλου, όσες τελετές κι αν περάσουν, αν υπάρχει κάτι στο οποίο μπορείς να στοιχηματίσεις με άνεση κάθε χρόνο, αυτό είναι η οργισμένη αντίδραση του κοινού όταν γίνεται (και η παραμικρή) αναφορά σε πολιτικά θέματα ή πρόσωπα.

• Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου επέστρεψε στην τελετή, μετά από δύο χρόνια… ατέρμονης γκρίνιας και κόντρας με τον Εϊπίδη, για να βραβεύσει την καλύτερη για εκείνη ελληνική ταινία της χρονιάς, το «Μικρό Ψάρι». Η διευθύντρια της εταιρείας διανομής Feelgood, Ειρήνη Σουγανίδου, η οποία συμμετείχε και στην παραγωγή του φιλμ, ευχήθηκε το κοινό να δώσει κάποια στιγμή την προσοχή που χρειάζεται ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος, καθώς ακόμα, παρά τις πολλές συμμετοχές ελληνικών ταινιών σε Φεστιβάλ του εξωτερικού, το ελληνικό κοινό παραμένει παγερά αδιάφορο.

• Η επιτροπή FIPRESCI αγαπά το genre. Τα «Goodnight, Mommy» και «Νορβηγία» ήταν, τελικά, οι δικές της επιλογές, δίνοντας την ευκαιρία στο Γιάννη Βεσλεμέ να ομολογήσει πως το πρώτο ήταν η προσωπική αγαπημένη του ταινία. Το… φωνάζαμε ήδη από τη Βενετία.

• Το βραβείο κοινού για ελληνική ταινία πήγε στο «Dark Illusion», μία καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια, η οποία περισσότερο θύμιζε κατάλοιπο του τμήματος «Digital Wave» παρά ολοκληρωμένη ταινία. Πέρυσι, το αντίστοιχο βραβείο είχε κατακτήσει η «Τελευταία Φάρσα». Κάτι πηγαίνει πολύ λάθος με τις επιλογές του κοινού, προφανώς.

Στη συνέχεια, θα βρεις αναλυτικά όλα τα βραβεία της τελετής του Σαββάτου. (ΦΩΤΟ: MotionTeam)

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Βραβείο καλύτερης ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος – Θόδωρος Αγγελόπουλος: «Ατέρμονη Θλίψη / La Tirisia» του Χόρχε Πέρες Σολάνο
Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος: «Δίπλα της / Next to Her» του Άσαφ Κορμάν
Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία – Χάλκινος Αλέξανδρος: «Μάθημα / Lesson» των Κριστίνα Γκρόζεβα και Πέταρ Βαλτσάνοφ
Βραβείο σκηνοθεσίας: Μίροσλαβ Σλαμποσπίτσκιι («The Τribe»)
Βραβείο σεναρίου: Κριστίνα Γκρόζεβα και Πέταρ Βαλτσάνοφ («Μάθημα / Urok»)
Βραβείο γυναικείας ερμηνείας: Μπρουκ Μπλουμ («Εκτός Ελέγχου / She’s Lost Control»)
Βραβείο ανδρικής ερμηνείας: Σβέριρ Γκούντνασον («Το Πάρκο με τις Μύγες / Blowfly Park»)
Βραβείο καλλιτεχνικής επίτευξης: «Πλευρικοί Άνεμοι / In the Crosswind» του Μάρτι Χέλντε

ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI

Για το διαγωνιστικό τμήμα: «Καληνύχτα, Μαμά / Goodnight, Mommy» των Σεβερέν Φιαλά και Βερόνικα Φραντς
Για ελληνική ταινία: «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ
Ειδική μνεία: «Πολκ» των Νίκου Νικολόπουλου και Βλαδίμηρου Νικολούζου

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΚΚ

«Το Μικρό Ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη

ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ – «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»

«Μάθημα Αποκατάστασης / Corrections Class» του Ιβάν Ι. Τβερντόβσκι

BΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER

Διεθνές διαγωνιστικό: «Μάθημα Αποκατάστασης / Corrections Class» του Ιβάν Ι. Τβερντόβσκι
Ελληνικό πρόγραμμα: «Dark Illusion» του Μάνου Καρυστινού
Ματιές στα Βαλκάνια: «Τρία Παράθυρα κι Ένας Απαγχονισμός / Three Windows and a Hanging» του Ισά Τσόσια
Ανοιχτοί Ορίζοντες: «The Little Death» του Τζος Λόσον