We don’t need a fucking hero.
Μερικές σκέψεις, καθώς το μυαλό παίρνει καλύτερες στροφές και συνειδητοποιεί κάποια από τα πραγματικά μηνύματα που σχετίζονται με το φονικό συμβάν του Κολοράντο. Με την αξία της διασκέδασης, απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Και με το σινεμά που… πυροδοτεί την ανθρώπινη νοσηρότητα.
«Δεν θέλω να ζήσω αν έχουν πεθάνει όλοι τους. Προσεύχομαι, απλά προσεύχομαι. Σας παρακαλώ, ας βγουν από εκεί μέσα ζωντανοί!»… Είναι τα λόγια ενός θεατή που, μέσα σε κατάσταση πανικού, έχασε μέσα σε μια κινηματογραφική αίθουσα τη γυναίκα του και τα παιδιά του και, για μερικά λεπτά της ώρας, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει αν έχει ακόμη οικογένεια.
Αυτό που συνέβη στο Κολοράντο δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Ειδικά εμάς, τους ανθρώπους που ζούμε από το σινεμά και έχουμε αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας σε αυτό, επίσης. Δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ψυχρά, σαν ένα μακρινό συμβάν. Υπήρξε. Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Μπορεί να ξαναγίνει. Και οι απώλειες να είναι ακόμη χειρότερες. Γιατί θα γίνει καλύτερα οργανωμένο…
Αυτός ο αρρωστημένος φανατισμός πρέπει να σταματήσει! Ειλικρινά, δε χρειαζόμαστε καμία γαμημένη ταινία που προκαλεί διαταραγμένους εγκεφάλους να δράσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν χρειαζόμαστε κανένα γαμημένο hype που ωθεί ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν καν δει μια ταινία, να απειλούν και να εύχονται στους κριτικούς να πεθάνουν επειδή δεν τους άρεσε το φιλμ που παρακολούθησαν! Δε χρειαζόμαστε καμία γαμημένη συγγνώμη από τον Κρίστοφερ Νόλαν, όταν επί σειρά μηνών εξαπέλυε υπερφίαλες δηλώσεις για τη δουλειά του, λες και επρόκειτο για το Θεό τον ίδιο. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν γαμημένο ήρωα!
Βάλε τον εαυτό σου μέσα σε μια αίθουσα όπου αληθινές σφαίρες σκοτώνουν αληθινούς ανθρώπους, πρόσθεσε αληθινό αίμα, ουρλιαχτά, πόνο, φρίκη και πέσε κάτω, στο πάτωμα, παριστάνοντας το πτώμα, μπας και γλιτώσεις… Δεν είναι λαϊκισμός. Είναι ένα κομμάτι της καθημερινής σου απόλαυσης το σινεμά. Δεν είναι τρομοκρατία, θάνατος και χάος. Και ΔΕΝ θα ήθελες να βρίσκεσαι σε αυτό το σινεμά.
Δεν έχω δει ακόμη το «The Dark Knight Rises», για να κατανοήσω τη βαθύτερη σχέση που έχει με το συμβάν του Κολοράντο. Ούτε και ο ίδιος ο δολοφόνος δεν πρόλαβε να το δει, άλλωστε. Αλλά δε μπορεί να είναι τυχαίο. Σε αυτή την ταινία έπρεπε να γίνει. Όχι στους «Avengers», ούτε στον «Amazing Spider-Man», ούτε καν στο «Hunger Games»… O Τζέιμς Χολμς φόρεσε μια αντιασφυξιογόνα μάσκα και άνοιξε πυρ μέσα σε μια αίθουσα που πρόβαλλε ένα φιλμ όπου ο ήρωας είναι επίσης μασκοφόρος και ο εχθρός του, ο κακός, φοράει τη δική του μάσκα. Μπορεί να αξίζει ένα γαμημένο «The Dark Knight Rises» τις ζωές 12 αληθινών ανθρώπων; Μπορεί να αξίζει τα τραύματα 58 άλλων, που έζησαν για να θυμούνται πως, απλά, είχαν πάει σινεμά; Καμία ταινία δεν αξίζει να πεθαίνεις γι’ αυτήν, ειλικρινά.
Η Αμερική έχει βυθιστεί σε εξαήμερο πένθος, ο Πρόεδρος Ομπάμα έβαλε φρένο στην προεκλογική του καμπάνια, δηλώνει συγκλονισμένος, το συμβάν, όντως, δεν έχει προηγούμενο. Παρόμοια αλλά μεμονωμένα περιστατικά έχουν υπάρξει στο παρελθόν, με αντιδικίες και… πιστολίδια μεταξύ θεατών (σε προβολή του «Get Rich or Die Tryin’» του 50 Cent, το 2009, για παράδειγμα), όμως, το Χόλιγουντ δεν έχει ξαναζήσει τέτοια βία εντός αιθούσης, ειδικά σε αμερικανικό έδαφος.
Η Warner Bros. ακυρώνει τις πρεμιέρες του φιλμ ανά τον κόσμο, απέσυρε και το trailer της ταινίας «Gangster Squad», γιατί απεικονίζει γκάνγκστερ με οπλοπολυβόλο που σκοτώνουν… θεατές σε κινηματογραφική αίθουσα! Και, ταυτόχρονα, προμοτάρει το επόμενο blockbuster με superhero, το «Man of Steel», για το καλοκαίρι του 2013… Κάτι δεν πάει καλά, ναι.
Το «The Dark Knight Rises» έπαιζε σε μισοάδειους κινηματογράφους χθες στις ΗΠΑ. Έτσι, τα νούμερα που θα ακούσεις για το άνοιγμα του φιλμ αφορούν περισσότερο σε προπωλημένα εισιτήρια, καθώς το αμερικανικό κοινό, ακόμη σοκαρισμένο από την προχθεσινή τραγωδία στο Κολοράντο, επέλεξε να σεβαστεί και να θρηνήσει. Και να σκεφτεί, ελπίζω.
Οι εικόνες που ακολουθούν είναι πραγματικές, δεν προέρχονται από ένα φιλμικό, fictional δράμα και τα πρόσωπα αυτά δεν υποκρίνονται τον πόνο. Τραβήχτηκαν την Παρασκευή και χθες, στην περιοχή γύρω από το multiplex Century 16. Οι άνθρωποι αυτοί έζησαν, τουήταραν, πιστεύουν πως είναι τυχεροί ή έπιασαν οι προσευχές τους. Κλαίνε. Για την απώλεια. Ίσως όχι και για την απώλεια της κινηματογραφικής απόλαυσης. Αυτό είναι ένα θέμα που θα συζητάμε για χρόνια. Αν είμαστε καλά.
