Μπορεί να μην αποτελεί κάτι το μαζικό η κοσμοσυρροή γι’ αυτή την ταινία, ναι. Καταφέρνει, όμως, κάτι άλλο, πραγματικά συγκινητικό: είναι μια μικρή επανάσταση του καλού γούστου, βγάζει ένα ίχνος αισιοδοξίας, ότι αυτός ο κόσμος, που σε μεγάλο ποσοστό μπορεί και να… σκυλόβρισε τον Γιώργο Λάνθιμο για την «παραξενιά» του «Κυνόδοντα», επέστρεψε στο σινεμά για να δει και να σκεφτεί τι είναι αυτή η ταινία. Τις πρώτες μέρες, λοιπόν, μπορεί να υπήρχε και μια μερίδα που το «τόλμησε» για τους εντελώς λάθος λόγους, για να έχει άποψη στο «κράξιμο» που ήθελε να ρίξει προς τον σκηνοθέτη… προκαταβολικά (στην Ελλάδα ζούμε, ξέρεις). Στις καθημερινές αυτής της εβδομάδας, όμως, το ρεύμα των ανθρώπων έδειξε κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ταινία έχει περάσει στον κόσμο. Και, πραγματικά, αφορά.
Χαρακτηριστικό είναι το δείγμα των sold-out προβολών, που δεν διαφέρουν καθόλου από γειτονιά σε γειτονιά της Αθήνας. Από τη Γλυφάδα και το κέντρο, έως και τα βόρεια προάστια, οι θεατές δείχνουν να αυξάνουν και να επιθυμούν να δουν το φιλμ, δίχως ταύτιση με κοινωνική προέλευση ή τάξη, δίχως «ταμπέλες». Για το πλαίσιο μιας «arthouse» ταινίας που διανέμεται σε μικρό κύκλωμα και δεν θα χαρακτήριζες ιδιαίτερα «ευχάριστη» ή «εύκολη», με συγκινησιακά ατού τα οποία έλκουν συγκεκριμένες μερίδες κοινού στα… ξενόγλωσσα φιλμ, ο «Αστακός» είναι ήδη μια μεγάλη επιτυχία (19.136 εισιτήρια), μέσα σε 7 μόλις μέρες! Οι αντιδράσεις λογικές (το κοινό διχάζεται στο αν του άρεσε ή όχι η ταινία) ή και μάλλον απροσδόκητες (σε μερικές αίθουσες πέφτει δυνατό χειροκρότημα στο τέλος, άλλοι πλαντάζουν στο κλάμα με το που ακούνε το τραγούδι της Σοφία Λόρεν στα end credits – και δεν είναι επειδή σκέφτονται την Ύδρα!).
Ειλικρινά, είχα καιρό να νιώσω έτσι, αισιόδοξα, σε σχέση με την ανταπόκριση που δείχνει ο κόσμος προς ένα φιλμ (φυσικά, χάρηκα που και ο «Πορφυρός Λόφος» έκανε καλά εισιτήρια το περασμένο επταήμερο, είναι μια εξαιρετική δουλειά πάνω σε genre που λατρεύω). Στο φινάλε, υπάρχει αγάπη. Αγάπη για ένα σινεμά που προϋποθέτει την ύπαρξη μυαλού και πνεύματος και από την άλλη πλευρά της οθόνης. Και έξω από την αίθουσα…
ΦΩΤΟ: Κινηματογράφος ΕΛΛΗ, Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015, πριν από την παράσταση των 22:30.
