του Ηλία Φραγκούλη

Είναι η τρίτη εβδομάδα προβολής του Marvel-ικού «Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη» και η ελληνική διανομή έχει φροντίσει (ξανά) αυτός ο τίτλος να αποτελεί ένα είδος… μονόδρομου για τους ανθρώπους (και δη τους adults) που μπορεί να ήθελαν να πάνε σινεμά αυτές τις μέρες. Με προγραμματισμό για κλάματα, λες και δεν υπάρχουν άλλες κατηγορίες θεατών, τα φιλμ που κάνουν πρεμιέρα σήμερα δεν αποτελούν σοβαρή πρόταση για έξοδο, με αποτέλεσμα να ξεμένουμε κι εμείς δίχως πρόταση «ταινίας της εβδομάδας»! Είπα κι εγώ να το παίξω «τρελός», λοιπόν, γι’ αυτό και τα «Uglydolls»… «ξεχωρίζουν» τούτο το επταήμερο από το FREE CINEMA. Σαν τρολιά. Και μόνο.

Κατά τα άλλα, μιλάμε για παιδικό animation που υπενθυμίζει στους αναγνώστες πόσο σκληρή είναι αυτή η δουλειά (του κριτικού κινηματογράφου). Διότι δεν αρκεί που βάζεις τον εαυτό σου να βιώσει μια φιλμική εμπειρία παρόμοια με το να τοποθετείς στον εγκέφαλό σου ένα blender, να πατάς το on και κατόπιν να ρουφάς το αποτέλεσμα με καλαμάκι. Συν τοις άλλοις, μιλάμε για προβολή ταινίας μεταγλωττισμένης στα ελληνικά. Στη δημοσιογραφική ήμασταν δεν ήμασταν δέκα άνθρωποι. Κάθισα δίπλα σε συνάδελφο με την ελπίδα να σχολιάζουμε και κάτι, να μιλήσουμε για θέματα επικαιρότητας (τράπουλα δεν είχα μαζί μου…), αλλά κάποια στιγμή εκείνος αποχώρησε απηυδισμένος – κι εγώ δεν έπιανα ούτε σήμα στο κινητό!

Έμεινα μέχρι τέλους. Ήδη δεν θυμάμαι τι παρακολούθησα, ευτυχώς για λιγότερη από μιάμιση ώρα. Περιττό να πω ότι τα μηνύματα του φιλμ, περί δικαιώματος στη «διαφορετικότητα» (μέσω της… ασχήμιας;) και αυτοεκτίμησης που νικά τα πάντα και στο φινάλε κάνει τους πάντες να σε αγαπούν, ήταν πιο ανατριχιαστικά «ετοιματζίδικα» κι από στιχάκια ημερολογίου, fortune cookie ή μαντινάδα! Η πλοκή θέλει κάτι «άσχημα» στην όψη κουκλάκια να ζουν μακριά από την παιδική στοργή ανήλικων ιδιοκτητών, στην ξεχασμένη από τον κόσμο Ασχημούπολη, εκεί όπου καταλήγουν σαν αποτυχημένα για κατανάλωση προϊόντα. Μια «μυστική» δίοδος προς την «άλλη πλευρά» θα οδηγήσει τους ήρωές μας στις πύλες της Τελειούπολης, ενός τόπου ξεκάθαρα οργουελικού και ρατσιστικού σε «καθαρότητα»… φυλής. Εκεί οι δικές μας «ελαττωματικές» (αποκλειστικά λόγω όψης, το επισημαίνω πάλι) κούκλες θα αγωνιστούν για να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τα υπόλοιπα… κουκλιά της βιομηχανίας παιχνιδιών.

Σε περίπτωση που δεν έχεις επαφή με το όλο παιδικό merchandising, οι «Uglydolls» προέρχονται από ομώνυμη φίρμα λούτρινων που κυκλοφορεί από το 2001 και πλέον βρήκε κι αυτή την ευκαιρία να κάνει ένα «reboot» (για τις πωλήσεις της…) μέσω του σινεμά. Τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες «γλυκερές» και παιδιάστικες, πασπαλισμένες με πολλά και αχρείαστα τραγουδάκια από pop stars της αλλοδαπής… που δεν ακούμε ποτέ εδώ, φυσικά, διότι τα πάντα είναι μεταγλωττισμένα. Έπεται, δε, και σειρά σε τηλεοπτική πλατφόρμα της Αμερικής. Και… την υγειά μας να ‘χουμε που πέρασε κι αυτό!