της Βαρβάρας Κοντονή

Γαλλο-κινεζική συμπαραγωγή με τον Λικ Μπεσόν σε θέση σεναριογράφου και παραγωγού; Και να θες να δώσεις μια ευκαιρία σε αυτόν τον υποθεσιακό αχταρμά, τίγκα στην εφηβική ορμόνη και τις φαντεζί τεχνικές kung fu, πόσα πια να αντέξεις;

Το «The Warrior’s Gate» είναι ένα φιλμ που εμπίπτει στην «καταραμένη» εκείνη κατηγορία της περιπέτειας φαντασίας η οποία συνήθως πλασάρεται ως ταινία «για όλη την οικογένεια», παρά το γεγονός ότι στις περισσότερες φορές δεν φτουράει ούτε για προβολή… ατομική. Αφήνοντας στην άκρη την απουσία ενός μεγάλου studio παραγωγής, ικανού να στηρίξει έμπρακτα τις μπλοκμπαστερικές βλέψεις του συγκεκριμένου εγχειρήματος, η νέα ταινία του Ματίας Χένε χωλαίνει στα πάντα, χωρίς την παραμικρή δυναμική να διεκδικήσει οτιδήποτε άλλο πέρα από την αναπόφευκτη λήθη της στο χρονοντούλαπο της κινηματογραφικής ιστορίας, στην οποία μάλλον δεν είχε και καμία θέση εξαρχής.

Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει ποτέ να διαβάζεις για μια νέα κυκλοφορία και να σκέφτεσαι, «πω πω, αυτή η ταινία δεν έχει να μου πει απολύτως τίποτα». Ε, αυτό ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση του «The Warrior’s Gate», το οποίο αναπόφευκτα θα σου φέρει στο μυαλό το πρόσφατο φαντασιακό έπος του Ζανγκ Γιμού, «Το Σινικό Τείχος», με τις όποιες ομοιότητες όμως να εξαντλούνται γρήγορα στο ασιατικό ιστορικό υλικό ως πηγή έμπνευσης. Από την άλλη, οι σκηνοθετικές ικανότητες του Γιμού στο εν λόγω είδος είναι ξακουστές, πράγμα που σημαίνει πως τουλάχιστον εκεί γνωρίζεις ήδη ότι θα παρακολουθήσεις ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, προσεγμένο στις λεπτομέρειές του, τη στιγμή που έχεις και έναν Ματ Ντέιμον, έναν Γουίλεμ Νταφόου κι έναν Άντι Λάου να κρατούν τα μπόσικα της πλοκής. Πάρε τώρα τη συγκεκριμένη ταινία του Γιμού, βγάλε της όλα τα ενδιαφέροντα στοιχεία και κάνε την ένα ανάποδο flip. Τι σου έμεινε; Ακριβώς.

Το κακό ξεκινά από νωρίς, με τον νεαρό Τζακ να καλείται να αντιμετωπίσει αφενός τους στερεοτυπικούς νταήδες του σχολείου που του κάνουν τη ζωή δύσκολη και αφετέρου να βοηθήσει με κάποιον τρόπο τη μεσίτρια μητέρα του, που αδυνατεί πλέον να πληρώσει την υποθήκη του σπιτιού λόγω της παρατεταμένης ύφεσης της αγοράς ακινήτων (γιατί η ταινία περνάει και μήνυμα κοινωνικό!). Κάπου εκεί, ο καλόκαρδος Κινέζος εργοδότης του Τζακ, κύριος Τσανγκ, ο οποίος διαθέτει ένα κατάστημα απροσδιορίστου φύσεως, βγαλμένο απευθείας από επεισόδιο του «Ανατριχίλες», θα του χαρίσει ένα πολύτιμο κινέζικο κειμήλιο, το οποίο ο Τζακ θα αξιοποιήσει κατάλληλα ως καπάκι για… το καλάθι με τα άπλυτα! Όταν το βράδυ ένας Κινέζος πολεμιστής αναδυθεί μέσα από τα βρωμόρουχά του, ο Τζακ δεν θα σκιαχτεί καθόλου που ένας τρελός με ψάθινο καπέλο και ένα κοφτερό σπαθί τον απειλεί μέσα στη μαύρη νύχτα, αλλά θα αποφασίσει να τον βοηθήσει για… ό,τι είναι αυτό για το οποίο έχει έρθει τελοσπάντων, χρησιμοποιώντας τη στοίβα με τα άπλυτα ως χωροχρονική πύλη μεταφοράς! Και μετά σου λένε ότι τα καλά σενάρια έχουν εκλείψει…

Είναι σχεδόν εξοργιστικό να βλέπει κανείς σκηνοθετημένο το ανυπόφορα κακογραμμένο σενάριο των Λικ Μπεσόν και Ρόμπερτ Μαρκ Κέιμεν, μια υπόθεση δίχως καμία συνοχή και πιστότητα στο είδος που εκπροσωπεί. Φυσικά, δεν τίθεται θέμα ρεαλισμού ή υπερβολών του στόρι, από τη στιγμή που μιλάμε για περιπέτεια φαντασίας, κάτι που εκ των πραγμάτων παρέχει και την ελευθερία στους δημιουργούς για απενοχοποιημένη διασκέδαση και εντυπωσιακή δράση. Αντ’ αυτού, βέβαια, η βαρεμάρα των εμπλεκομένων πάει σύννεφο, με τον Χένε να παραδίδει ένα άχαρο υβρίδιο γλυκανάλατου α λα «Karate Kid» ρομάντζου και πολεμικών τεχνών φτηνιάρικης αισθητικής, που δεν σώζονται ούτε από τις ερμηνείες του καστ, ούτε και από την ομολογουμένως τίμια προσπάθεια του Ντέιβ Μπαουτίστα («Οι Φύλακες του Γαλαξία») στον ρόλο του κακού, ο οποίος αποτελεί και τον μοναδικό λόγο απόπειρας σκέψης για να δει κανείς αυτή την ταινία (που από πριν γνωρίζεις ότι δεν είναι αρκετός). Και όλα αυτά γιατί; Για να λάμψει στο τέλος το χιλιοπαιγμένο ηθικό δίδαγμα, πως τα πάντα είναι εφικτά αρκεί να πιστέψει κανείς στον εαυτό του και τη δύναμη που κρύβει μέσα του και άλλα τέτοια πρωτότυπα. Καλά και ο άλλος έπρεπε να ταξιδέψει μέχρι την Κίνα, και δη την αρχαία, για να το διαπιστώσει αυτό; Κάτι σε πιο… κοντινό δεν είχε; Fail.