ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ (2014)
(GUARDIANS OF THE GALAXY)
- ΕΙΔΟΣ: Κωμική Περιπέτεια Φαντασίας
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέιμς Γκαν
- ΚΑΣΤ: Κρις Πρατ, Ζόι Σαλντάνα, Ντέιβ Μπαουτίστα, Λι Πέις, Μάικλ Ρούκερ, Κάρεν Γκίλαν
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 121'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD
Το 1988, ο μικρός Πίτερ Κουίλ πέφτει θύμα απαγωγής από ένα… διαστημόπλοιο μετά το θάνατο της μητέρας του. Έπειτα από 26 χρόνια, ως κυνηγός θησαυρών, πέφτει πάνω σε μια μυστηριώδη σφαίρα, η οποία γίνεται η αφορμή να συναντηθεί και να γίνει ομάδα με την εξωγήινη Gamora, το ρακούν Rocket, το δέντρο Groot και το «γίγαντα» Drax. Οι πέντε παράδοξοι σύντροφοι, από παράνομοι και φυλακισμένοι, γίνονται οι Φύλακες του Γαλαξία που θα αποτρέψουν μια μεγάλη καταστροφή.
Όταν μονοπωλείς τις πρώτες θέσεις στα ταμεία παγκοσμίως με έναν ανεξάντλητο θίασο ηρώων και τις αμέτρητες περιπέτειές τους, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια η Marvel, έχεις το περιθώριο ως studio να παίξεις, να αφήσεις λίγο πιο χαλαρά τα λουριά των εμπορικών προσδοκιών και να ρισκάρεις με ένα είδος που ξεφεύγει από το πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο της ηρωικής, θεαματικής περιπέτειας.
Στην περίπτωση των «Φυλάκων του Γαλαξία», βέβαια, πρόκειται για μια κατάσταση win-win. Η Marvel βρέθηκε κερδισμένη από κάθε άποψη. Και έδειξε ότι δεν είναι τόσο στενόμυαλη, παίρνοντας το ρίσκο να συνδυάσει την επιστημονική φαντασία με την κωμωδία, κάτι που στο παρελθόν εμπορικά κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία, αν θυμάται κανείς το «Cowboys & Aliens» (2011) και το «Wild Wild West» (1999). Οι «Φύλακες του Γαλαξία» ακολουθούν περισσότερο τη γραμμή του σχεδόν cult – αγαπημένου – «Galaxy Quest» (1999), με μια extra παιδιάστικη διάθεση, και αποδείχθηκαν και το πλέον δυνατό εμπορικό χαρτί, κατακτώντας την πρώτη θέση στο box-office για το 2014 (μέχρι σήμερα) στην Αμερική!
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί συνέβη αυτό. Η ταινία έπιασε και το standard fan club της Marvel, που βλέπει ό,τι και να βγάλει η εταιρεία στις αίθουσες, αλλά ανοίχτηκε και σε ένα διπλό μέτωπο ηλικιακών target groups μεγαλύτερων (λίγο παρακάτω θα καταλάβεις πώς) και πολύ νεαρότερων (PG-13 στη γλώσσα του rating) ηλικιών. Δεν ήταν και λίγοι εκείνοι οι οποίοι είδαν ότι οι «Φύλακες» έχουν κάτι το διαφορετικό, πέρα από θεαματικές μάχες μεταξύ υπερ-ηρώων ντυμένων με jersey ολόσωμες φόρμες. Οι παράδοξοι χαρακτήρες (ένα δέντρο και ένα ρακούν που μιλάει!), οι κωμικές ατάκες, το soundtrack και οι αναφορές σε ταινίες του ’80, από την «Επιστροφή στο Μέλλον» μέχρι το «Footloose» (!), διεύρυναν το στόχο των υποψήφιων θεατών του φιλμ και την απογείωσαν εμπορικά.
Καλά όλα αυτά. Η ταινία, όμως, πώς είναι; Με το buzz που τη συνόδευε, περίμενα περισσότερα. Να είναι πιο εντυπωσιακή και πιο αστεία. Υπάρχουν αρκετά καλά στοιχεία. Το cast τα δίνει όλα. Ο Κρις Πρατ, από το τηλεοπτικό «Parks and Recreation», έχει μεταμορφωθεί σε χαρισματικό movie star, γραμμωμένο και έτοιμο να ξεστομίσει την ατάκα τη σωστή στιγμή. Η Ζόι Σαλντάνα, πάντα έτοιμη να στηρίξει ένα μεγάλο franchise, μετά το «Avatar» και το «Star Trek». Ο Μπράντλεϊ Κούπερ κάνει το κέφι του παίζοντας μόνο με τη φωνή, ο Ντέιβ Μπαουτίστα αντιμετωπίζει πολύ φιλότιμα το ρόλο του εύσωμου Drax και ο Βιν Ντίζελ, επαναλαμβάνοντας μια και μόνο φράση («I am Groot!»), καταφέρνει να έχει την πιο συναισθηματική σκηνή της ταινίας.
Το σύνολο, ωστόσο, έχει πολλές αδυναμίες. Η ιστορία είναι φτωχή και η κορύφωση όχι τόσο δυνατή, ενώ ηθοποιοί όπως ο Μπενίσιο ντελ Τόρο, η Γκλεν Κλόουζ, ο Τζιμόν Χουνσού και ο Τζον Σι Ράιλι, μάλλον θα απογοητεύτηκαν όταν είδαν το τελικό μέγεθος των ρόλων τους. Οι «κακοί» δεν κλέβουν τις εντυπώσεις, όπως συνηθίζεται στο σύμπαν των υπερ-ηρώων, αλλά απλώς παίζουν έναν αναγκαίο ρόλο, ενώ εκεί που θα αρκούσε μια δόση χιούμορ, συχνά η ταινία ξεφεύγει σε ποσότητες χαβαλέ που ξεπερνούν ακόμη και τα όρια του κομιξάδικα επιτρεπτού. Με λίγα λόγια, θα ήθελε να φέρνει προς το «Star Wars» του σήμερα, όμως καταλήγει να συγγενεύει με το… «The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension» (1984).
Οι «Φύλακες του Γαλαξία» αποτελούν ήδη franchise, αφού έχει αποφασιστεί το γύρισμα ενός τουλάχιστον sequel. Σ’ αυτό ίσως να αναπτυχθεί καλύτερα η ιδέα του συνδυασμού της κωμωδίας με το sci-fi, που σε μεγάλο ποσοστό λειτούργησε ακόμη και σ’ αυτή την πρωτόλεια μορφή.