FreeCinema

Follow us

THE ROYAL HOTEL (2023)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κίτι Γκριν
  • ΚΑΣΤ: Τζούλια Γκάρνερ, Τζέσικα Χένγουικ, Χέρμπερτ Νόρντρουμ, Χιούγκο Γουίβινγκ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 91'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: THE FILM GROUP

Δύο νεαρές τουρίστριες ξεμένουν από λεφτά κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στην Αυστραλία κι αναγκάζονται να δουλέψουν σε μια pub, στη μέση του πουθενά. Ο ιδιοκτήτης είναι απότομος, οι πελάτες σχεδόν αποκλειστικά άνδρες και μια ατμόσφαιρα απειλής δεν αργεί να καλλιεργηθεί.

Το στόρι του «The Royal Hotel» εμπνέεται από πραγματικά γεγονότα, πράγμα που αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμή του (ίσως και αδυναμία του για κάποιους). Δεν πρόκειται για revenge horror, όπως αφήνει να υπονοηθεί το trailer, αλλά παίρνει ως βάση ένα καθαρά υποθετικό σενάριο. Τι θα γινόταν αν για μία εβδομάδα βάζαμε δύο τυχαίες κοπέλες ανάμεσα σε άξεστους, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και σεξουαλικά στερημένους άνδρες; Φυσικά, το σινεμά μας έχει συνηθίσει στην εκρηκτική κατάληξη του προαναφερθέντος σκεπτικού, όμως, εδώ η συνθήκη βασίζεται πολύ περισσότερο στο ψυχολογικό υπόβαθρο που θα οδηγούσε σε κάτι τέτοιο.

Τι θα γινόταν αν ολόκληρη η μέρα ήταν ένα διαρκές catcalling, ένα σεξιστικό «αστείο» και ξεδιάντροπο πέσιμο από μεθυσμένους άνδρες; Μα, προφανώς, θα ήταν μια μέρα μέσα στο άγχος, την πίεση και τον φόβο. Οι πρωταγωνίστριες, παρ’ όλα αυτά, αντιπροσωπεύουν το yin και το yang. Για να εξερευνηθούν οι δυναμικές τους, η Χάνα της Τζούλια Γκάρνερ είναι αυτή που βρίσκεται σε επιφυλακή, ενώ η Λιβ της Τζέσικα Χένγουικ έχει την εντύπωση πως… κάνει ακόμα διακοπές! Πράγμα που δεν ισχύει καθόλου. Από τα πρώτα «Θα σε βοηθούσε να χαμογελάς λίγο» μέχρι το ξεκάθαρο stalking και απόπειρες εκφοβισμού, βλέπουμε μια διαδικασία τεντωμένου σχοινιού. Το «κακό» μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή. Όταν δεν υπάρχουν κανόνες, πέρα από την καλή (την ποια;) διάθεση του εν δυνάμει θύτη σου, τα πράγματα σιγά-σιγά παίρνουν τη λογική της εξίσωσης. Δώσει, δεν δώσει θάρρος μια γυναίκα, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την κτητικότητα, το κάθε «δικαίωμα» που νομίζουν ότι έχουν πάνω της οι τριγύρω μπεκρούλιακες. Ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι, δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Παράλληλα, το γεγονός ότι βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά κι ότι οι (Αμερικανίδες) ηρωίδες μας έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου, κάνει τα πράγματα… πιο εύκολα.

Η Κίτι Γκριν δίνει μια σταδιακή κλιμάκωση του ρυθμού στην ταινία της. Όσο προχωρά η αφήγηση, τόσο πιο απότομα μοιάζουν τα γεγονότα. Τόσο κλείνουν οι τοίχοι και στενεύουν τα περιθώρια. Η σκηνοθεσία της είναι οικονομημένη, χωρίς κάτι το φαντεζί. Ένας σκοτεινός προ-θρίλερ τόνος, καθώς όλο το φιλμ μας κρατά στο μεταίχμιο του «θα συμβεί / δεν θα συμβεί». Λιτά πλάνα, έλλειψη εξόφθαλμων κινήσεων και συγκρατημένη κάμερα στο χέρι. Μια φωτογραφία που ναι μεν θυμίζει ατμόσφαιρα σύγχρονου θρίλερ, αλλά εδώ ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Ένας χώρος πυριτιδαποθήκη από τεταμένες ψυχολογίες και ελλαττωματικές ψυχοσυνθέσεις. Τις οποίες απεικονίζει ιδανικά το επιλεγμένο καστ, δίπλα σε δευτερεύουσες φιγούρες που μοιάζουν να βγήκαν από ένα πραγματικό παρόμοιο χωριουδάκι της Αυστραλίας. Η Γκάρνερ κρατά το επισφαλές θάρρος και την αποφασιστικότητα. Η Χένγουικ θυμίζει τις συνήθεις νεαρές κι επιπόλαιες τουρίστριες, ενώ ο χαρακτήρας του Χιούγκο Γουίβινγκ προσπαθεί να στέκει με τη δύναμη που ίσως διέθετε κάποτε. Η αλληλεπίδραση του συνόλου του καστ χαρακτηρίζεται από το νατουραλιστικό παίξιμο. Δεν υπάρχουν κορωνίδες, παρά μια προσκόλληση στην προσωπικότητα του κάθε χαρακτήρα, καθώς το φιλμ καλύπτει ένα τόσο μικρό διάστημα. Το ότι με μικρές πράξεις, υποτονισμένες εκρήξεις κι ανολοκλήρωτες απειλές μας κάνουν ν’ αγωνιούμε, είναι η τρανή απόδειξη πως πέτυχαν το στόχο τους.

Η σύντομη διάρκεια του «The Royal Hotel», η ευθύτητα αυτού που θέλει να πει και η αποτελεσματικότητα της κατασκευής του το κάνουν πολύ πιο ρεαλιστικό και καίριο από… μυριάδες άλλα «φεμινιστικά μανιφέστα» που έχουμε δει στο σινεμά εσχάτως. Είναι μια απλή συνθήκη, διόλου διδακτική, μα παραστατική. Θα μπορούσα να σκεφτώ… ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση που λειτουργούν με αντίστοιχο τρόπο! Τι συμβαίνει όταν ο δυνατός συναντά τον αδύναμο; Πως θα εξελιχθεί η μάχη τους; Πόσες ελπίδες μπορεί να έχει ο «από κάτω»; Φυσικά, οι μεταβλητές που φέρνει η ανθρώπινη φύση είναι αρκετά πιο σύνθετες κι έτσι η Γκριν μας κρατά την προσοχή. Με το ξετύλιγμα ψυχοσυνθέσεων και ουχί στερεοτύπων. Με ένα προφανές «πείραμα» σεξισμού που μπορεί και να συμβαίνει στην καθημερινότητα, αλλά που σπάνια βλέπουμε από τη μεριά των γυναικών.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Είναι για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν μια έντονη ταινία χαρακτήρων. Έχει ατμόσφαιρα, έχει ένταση, έχει δύναμη, αλλά όχι όπως σε ένα τυπικό θρίλερ. Θυμίζει κοινωνική παραβολή, με τον καλύτερο τρόπο. Αν, βέβαια, ταυτιστήκατε με τα αρσενικά που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν χρειάζεται να σας πω ότι τα φιλμ που κουβαλούν έστω και μια στάλα φεμινισμού… δεν είναι για εσάς.


MORE REVIEWS

ΕΔΩ

Η ιστορία ενός… κομματιού γης, του οικοδομήματος που χτίστηκε επάνω της και των ανθρώπων που έζησαν κι «έφυγαν» από εκεί ανά τους αιώνες.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: DIRTY ANGELS

Θηλυκή ομάδα μισθοφόρων παριστάνει τα μέλη ανθρωπιστικής οργάνωσης που μεταφέρει φάρμακα στο Αφγανιστάν, με πραγματικό σκοπό την απελευθέρωση μαθητριών - θυμάτων απαγωγής, αλλά μπλέκει ανάμεσα στις διαμάχες των Ταλιμπάν με τις δυνάμεις του ISIS.

SUPERSANTA

Τέσσερις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα ο Άγιος Βασίλης χτυπάει το κεφάλι του, με αποτέλεσμα να νομίζει πως είναι ο κινηματογραφικός υπερήρωας SuperSanta! Μοχθηρός κατασκευαστής παιχνιδιών διαβλέπει χρυσή ευκαιρία ώστε να κατακλύσει την αγορά με το δεύτερης διαλογής εμπόρευμά του. Πιτσιρίκα άσσος των υπολογιστών, παρέα με αγχωμένο ξωτικό, μπορούν να σώσουν την κατάσταση;

THE END

Δεκαετίες μετά από μία περιβαλλοντική καταστροφή, τα μέλη μιας εύπορης οικογένειας που επιβιώνουν μοναχικά εντός καταφυγίου κρυμμένου σ’ ένα αλατωρυχείο έρχονται άξαφνα αντιμέτωποι με μία «εισβολέα» από τον έξω κόσμο.

Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Ο Δαλάι Λάμα μοιράζεται τη φιλοσοφία του, διηγούμενος μέρος της ζωής του.