του Ηλία Φραγκούλη

«Από τους παραγωγούς του «The Fast and the Furious»» γράφει το poster αυτής της μπιμουβιάς που μοιάζει να έρχεται από τα χρόνια της βιντεοκασέτας, συνδυάζοντας τα ανάλογα στοιχεία heist περιπέτειας με το genre των ταινιών καταστροφής. Για ληστείες, τα περισσότερα από τα κεφάλαια του προαναφερθέντος franchise έχουν προσφέρει απείρως καλύτερες και πιο ψυχαγωγικές στιγμές δράσης, όσο για το δεύτερο μισό, πετάγεσαι μέχρι το πλησιέστερο DVD της γειτονιάς σου (μικρό «ταξιδάκι» αυτό, πλέον…), νοικιάζεις το «Twister» (1996) και… πέρασες σαφώς πιο ποιοτικά το βράδυ σου.

«Η Συμμορία του Τυφώνα» ξεκινά με μια βουτιά πίσω στο 1992 (χωρίς Σάκη, δυστυχώς), για να νιώσουμε το δράμα του Γουίλ και του Μπριζ, που χάνουν τον πατέρα τους από το πέρασμα γιγάντιου τυφώνα. Ευθύς αμέσως, στο παρόν, τα δύο αδέλφια συνεχίζουν τη ζωή τους δίχως να έχουν ξεπεράσει εκείνη την τραυματική εμπειρία (μερικώς εξαιτίας των οπτικών εφέ, θα έλεγα…), με τον πρώτο να έχει «καταντήσει» μετεωρολόγος και κυνηγός παρόμοιων καιρικών φαινομένων, προφανώς για να λυτρωθεί (από κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται;), σε μια απόπειρα τούτου του τραγέλαφου σεναρίου για ψυχαναλυτική εμβάθυνση χαρακτήρα. Παράλληλα με την άστοχη καθημερινότητα των δύο αδελφών, παρακολουθούμε την πορεία χρηματαποστολής με προορισμό ένα ομοσπονδιακό θησαυροφυλάκιο – αληθινό φρούριο, το οποίο όμως πρόκειται να παραδοθεί στα χέρια καλά οργανωμένη ομάδας μισθοφόρων με συνεργούς «από μέσα».

Ίσως το μοναδικό αξιοπρεπές στοιχείο της πλοκής είναι οι ανατροπές των ρόλων που παίζουν οι διάφοροι χαρακτήρες, το αν υπηρετούν τον νόμο ή τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια της λείας τούς έχουν μετατρέψει σε διπρόσωπα πιόνια του κακού. Και αυτή η ιδέα, όμως, ξεχειλώνει σταδιακά, καθώς στην πορεία ανακαλύπτεις πως ο μόνος που μπορεί να έχει παραμείνει ακέραιος και νομοταγής μέχρι τέλους στο έργο είναι… ο επερχόμενος τυφώνας (περίπου)!

Για καλή τους τύχη, ο μετεωρολόγος μαζί με μια θαρραλέα κυβερνητική πράκτορα θα συνεταιριστούν για να σώσουν τον όμηρο αδελφό του (εκείνος) και την επαγγελματική υπόληψή της (εκείνη), καθώς ο καιρός χειροτερεύει διαρκώς, το σήμα στα κινητά τηλέφωνα ή στις γραμμές του διαδικτύου ταυτίζεται με το «gone with the wind» και το ηλεκτρικό ρεύμα γίνεται παρελθόν (κατά βούληση) εντός του (έστω) ακλόνητου κτηρίου με το θησαυροφυλάκιο. Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν βασικούς μπελάδες για τα μέλη της συμμορίας που είτε δεν μπορεί να πάρει το παραδάκι είτε δεν μπορεί να αποδράσει από εκεί δίχως ανθρώπινες απώλειες. Όταν το «καλά οργανωμένο» σχέδιο συναντά την οργή του τυφώνα (που παίρνει και μια «θυμωμένη», σατανική έκφραση ενίοτε!), οι απιθανότητες της πλοκής αποτελειώνουν την υπομονή σου με την… επιλεκτικότητα του «ρουφήγματος» των κακών, μέχρι το αποκορύφωμα της αστειότητας στη σεκάνς της κούρσας των φορτηγών που τρέχουν προς τη μεγάλη φυγή σωτηρίας, μετατρέποντας την αλησμόνητη καταδίωξη στον αεροδιάδρομο από το «Fast & Furious 6» (2013) σε… ρεαλιστικής απεικόνισης γεγονός! Τι άλλο να πω; Μερικές δεκαετίες πίσω, ως καινούργια κυκλοφορία, θα ήταν εξαφανισμένο από τα ράφια για κάμποσα ΣουΚου σε συνοικιακά video club. Στην εποχή του Netflix, όμως, η επιστροφή στο βασικό menu θα ήταν υπόθεση λίγων λεπτών…