FreeCinema

Follow us

SUCCESS STORY (2017)

  • ΕΙΔΟΣ: Κοινωνική Σάτιρα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Περάκης
  • ΚΑΣΤ: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Φιόνα Γεωργιάδη, Πάνος Μουζουράκης, Τόνια Σωτηροπούλου, Τζένη Θεωνά, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Βάσω Καβαλιεράτου, Αννίτα Κούλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Νάσος Παπαργυρόπουλος, Ηλίας Βαλάσης, Πάνος Κρανιδιώτης, Γιάννης Κοκιασμένος
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Ψυχίατρος παμπλούτου, γόνος μεγαλοεκδότη, με βλέψεις να χωθεί και στην πολιτική (μπας και διασώσει τα «σπασμένα» από τις επιχειρήσεις τού μπαμπά), βάζει στο μάτι πτωχή πλην τίμια ηθοποιό που θέλει να ανέλθει με το ταλέντο της, αλλά μπροστά στις δυσκολίες… δε γαμιέται, μωρέ, ένα κορμί που είναι να βγει και άλλα έτερα τετριμμένα.

«Γκρίζα κωμωδία» από τον «ασυμβίβαστο» Νίκο Περάκη, γράφει το δελτίο Τύπου της ταινίας. Παιδιά, συνέλθετε, 2017 έχουμε, όχι 1987! Εάν το «γκρίζα» δηλώνει ότι… δεν θα γελάσεις με τίποτα στο «Success Story», τότε να συγχαρώ τους υπεύθυνους για την τιμιότητα του πράγματος. Για τον χαρακτηρισμό που συνοδεύει το όνομα του σκηνοθέτη, πάλι, ας γελάσω…

Το έχω ξαναπεί, σίγουρα. Αν κάποτε ήσουν μέρος αυτού (του lifestyle) που σατιρίζεις, τι νόημα έχει να εξακολουθείς να το κάνεις ακόμη και κατόπιν της ουσιαστικής παρακμής του; Το κοινωνικό (και ρεαλιστικό) αποτέλεσμα της όλης κρίσης αυτοσαρκάζεται από μόνο του. Και μάλλον με εντονότερες δόσεις πικρίας. Ένα μεσημεριανάδικο της σημερινής ελληνικής τηλεόρασης να δεις, ένα talk show που αναπαράγει τα αντίστοιχα αμερικανικά μοντέλα με εγχώριους μαϊντανούς για καλεσμένους να τολμήσεις να παρακολουθήσεις ολόκληρο, ή κι εκείνες τις εκπομπές «zapping» κριτικής του υπόλοιπου οχετού της μικρής οθόνης, περισσότερη ευθυμία θα σου προκαλέσουν. Οι νεκροζώντανοι της μεταΠΑΣΟΚικής περιόδου ζουν ακόμη ανάμεσά μας και γίνονται έτσι κι αλλιώς βορά του καθημερινού «κοινωνικού» σχολιασμού στο διαδίκτυο, με το πάτημα ενός www ή ένα login στο facebook. Πού να τρέχεις να πληρώνεις στα σινεμά…

Τι να σου πει η ιστορία του Παναγή Πάνδωρα, όταν στις ειδήσεις παίζει ξανά το σκάνδαλο της SIEMENS; Πόσο να φτουρήσει η ιστορία της δύστυχης Τζορτζίνας Τσελέπη που καταφεύγει στην «πουτανιά» για να ανέβει σε άλλο ταξικό level, όταν οι βόμβες των σεξουαλικών παρενοχλήσεων με major celebrities του Χόλιγουντ μονοπωλούν την «κιτρινίλα» (έως και) της Ψωροκώσταινας; Το λες και κακό timing – αν και δεν είναι τόσο κακό το νέο φιλμ του Περάκη. Απλά, δεν έχει λόγο ύπαρξης μπροστά σε μια τέτοια πραγματικότητα, όπου τα ίδια τα (ελεγχόμενα πάντα) media αντί να επαναπροσανατολιστούν μετά τον όλεθρο της «ανάπτυξης», εμμένουν στα βαλτωμένα συμφέροντά τους, που το «Success Story» ξεδιπλώνει (για πολλοστή φορά μπροστά στα μάτια μας) σαν déjà vu τηλεοπτικής σειράς που το MEGA παίζει σε επανάληψη χωρίς να πληρώνει δικαιώματα σε κανέναν.

Ως κατασκευή, είναι η πιο αξιοπρεπής δουλειά του Περάκη εδώ και χρόνια. Αλλά ίσως βρει το (όποιο) κοινό της όταν παίξει τζάμπα σε κάποιο κανάλι, σε μερικούς μήνες και σε ίντσες οθονών που της αρμόζουν καλύτερα, για να μπερδέψει τους πιο απαίδευτους θεατές με τα αλλεπάλληλα μπρος-πίσω της πλοκής, τα οποία μάλλον ζορισμένα σχεδιάστηκαν έτσι στο σενάριο και άσκοπα επιχειρούν να πείσουν ότι η αφήγηση κάνει κάτι το μαστόρικο (δεν θυμάμαι άλλο πρόσφατο παράδειγμα ταινίας που καταπιάνεται με καταγραφή χρονολογικής σειράς των γεγονότων και στην πράξη να πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα!).

Δεν ξέρω τι άλλο να πω για το «Success Story». Η μόνη του επιτυχία είναι η πλήξη. Η άνευ κωμικού timing φλυαρία, με ένα καστ που όσο και να προσπαθεί (φιλότιμα, είναι η αλήθεια), δεν έχει ούτε το ουσιαστικό star appeal ούτε και γκελάρει στο μέγεθος των ρόλων του (αλήθεια τώρα, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης τα καταφέρνει όλα αυτά;). Ακόμη και η επιλογή τού τίτλου, από μια ατάκα του Αντώνη Σαμαρά που αποτελεί κορυφή πολιτικής αυτο-τρολιάς πλέον, πόσο άκυρη φαντάζει… Κι έχεις και τον Περάκη να μας «απειλεί» στο κλείσιμο του δελτίου Τύπου: «Είναι φανερό ότι το ‘Success Story’ δεν τελειώνει πριν το 2015. Συνεχίζεται, όπως θα δείτε στο τέλος, και επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά τους κρατάω για το sequel»! Μου κόπηκε το γέλιο, λέμε.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Όταν μια κωμωδία καταντά «γκρίζα», αυτά συμβαίνουν. Χιούμορ παγερής αδιαφορίας, που δεν πέφτει στα κατώτερα επίπεδα λαϊκισμού διότι ο Περάκης έχει ένα κάποιο μέτρο (πόσω μάλλον παρελθόν στο είδος), αλλά με στείρα ιλαρότητα που κριτικάρει τα αυτονόητα της ελληνικής κοινωνίας και του «πώς φτάσαμε ώς εδώ». Κανένα ενδιαφέρον για ένα νεανικότερο κοινό, που αν θέλει να μάθει την ύπαρξη του σκηνοθέτη, καλύτερα να ψάξει το «BiOS + Πολιτεία» (1987), το οποίο δικαίωνε κάποια αντισυμβατικότητα στο όνομα του Περάκη. Ακόμη.


MORE REVIEWS

DUNGEONS & DRAGONS: ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΕΦΤΩΝ

Καταφερτζής κλέφτης, παρέα μ’ ένα μικρό τσούρμο από τυχοδιώκτες συνοδοιπόρους οι οποίοι κατέχουν ουκ ολίγες μαγικές ικανότητες, αναζητά κλεμμένο κειμήλιο που ίσως του επιτρέψει να επαναφέρει στη ζωή την πεθαμένη και πολυαγαπημένη του σύζυγο.

ΤΑ ΟΧΤΩ ΒΟΥΝΑ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Πιέτρο γίνεται φίλος με το μοναδικό παιδί ενός μικρού ορεινού χωριού, καθώς κάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές εκεί. Ο Μπρούνο θα χαθεί από τη ζωή του εξαιτίας μικρών παρεξηγήσεων, μα θα επιστρέφει πάντοτε στον ενήλικο βίο του, για να του θυμίζει την παιδική ηλικία και πατρικές στιγμές που έχασε από πείσμα και λάθος επιλογές.

ΖΛΑΤΑΝ

Τα ταραχώδη παιδικά και νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στη Σουηδία, μέχρι την αναγνώριση του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, χάρη στις εμφανίσεις του με τη φανέλα του Ajax.

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ

Στη Ρώμη της δεκαετίας του ’60, ο Άλντο Μπραϊμπάντι, ένας ποιητής και θεατράνθρωπος γύρω στα 40, ζει με τον νεαρό Έτορε, φίλο και σύντροφό του. Όταν ο υπερσυντηρητικός και θρησκευόμενος πατέρας του δεύτερου καταγγέλλει αυτή τη σχέση στην Αστυνομία, ο Άλντο θα βρεθεί κατηγορούμενος και αντιμέτωπος με φυλάκιση, χάρη σ’ έναν ιδιότυπο νόμο με μεσαιωνικές καταβολές.

DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA - TO THE SWORDSMITH VILLAGE

Μετά τη δολοφονία της οικογένειάς του από έναν δαίμονα, ο Ταντζίρο Καμάντο εντάσσεται στο Σώμα Φονιάδων Δαιμόνων, έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό: να επαναφέρει την αδελφή του (τη μόνη που γλίτωσε τον θάνατο, με τίμημα όμως τη μετατροπή της σε δαίμονα) στην ανθρώπινη μορφή της.