FreeCinema

Follow us

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (1970)

(LE CERCLE ROUGE)

  • ΕΙΔΟΣ: Αστυνομική Περιπέτεια
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζαν-Πιερ Μελβίλ
  • ΚΑΣΤ: Αλέν Ντελόν, Αντρέ Μπουρβίλ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ, Ιβ Μοντάν, Φρανσουά Περιέ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 140'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS

Άρτι αφιχθείς από της φυλακής τα σίδερα κατρακυλά αμέσως στην ανομία, κανονίζοντας ληστεία πανάκριβων κοσμημάτων. Παρτενέρ στο έγκλημα, καταζητούμενος δραπέτης με εμμονικό αστυνομικό ντετέκτιβ στο κατόπι, αλλά και αλκοολικός πρώην μπάτσος. Θα τους βγει σε καλό η κολεγιά;

Στην προτελευταία του σκηνοθετική δουλειά, ο Ζαν-Πιερ Μελβίλ απομακρύνεται από τα παλιομοδίτικα στερεότυπα του νουάρ και παραδίδει μια αστυνομική περιπέτεια υποκόσμου, με την ανδρική τιμή να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. «Ρόλοι», άλλωστε, είναι και εκείνοι που έχουν επιλέξει για τη ζωή τους οι ήρωες, παίζοντας κλέφτες κι αστυνόμους μέχρι… τελικής πτώσης, με χρέη προσωπικά και αντεκδικήσεις που κρατάνε παντοτινά. Ειρωνικά, από το φιλμ απουσιάζουν πλήρως οι γυναικείοι χαρακτήρες (ο Αλέν Ντελόν, βγαίνοντας από τη φυλακή, επιλέγει από τα προσωπικά του αντικείμενα να αφήσει στα «αζήτητα» κάποιες φωτογραφίες εκείνης…), ενώ οι ομοφυλοφιλικές υπόνοιες πλανώνται ύπουλα στο πετσί κάποιων από τους βασικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας (όχι spoilers!).

Η αφήγηση στριφογυρίζει γύρω από δύο πρόσωπα, οι ζωές των οποίων τέμνονται εξαιτίας της παράνομης δράσης τους. Ο ένας (Ντελόν) αποφυλακίζεται και αισθάνεται ασφαλής να βγει ξανά στην «αγορά εργασίας» του υποκόσμου, έχοντας καθαρό κούτελο (δεν είχε καταδώσει κανέναν αφού τον συνέλαβαν). Ο άλλος (Βολοντέ) αποδρά από τρένο και τον φύλακα – μπάτσο που τον είχε αναλάβει, και βρίσκεται σε αναζήτηση κρησφύγετου, ενώ ξοπίσω του τρέχει ανελέητο ανθρωποκυνηγητό σε Παρίσι και περίχωρα. Ο πρώτος έχει ήδη καλή πληροφορία για χτύπημα μεγάλου κοσμηματοπωλείου και ψάχνει για συνεργούς. Ο δεύτερος έχει τα προσόντα και θα ταιριάξουν.

Με μια στιλάτη άνεση που σπάνια κοπιαρίστηκε ιδανικά στο παγκόσμιο σινεμά (μονάχα ο Τζον Γου πλησίασε το συγκεκριμένο ύφος, αν και εκεί υπήρχαν και «δάνεια» από τη φιλμογραφία του Σεϊτζούν Σουζούκι), ο Μελβίλ εδώ δεν νοιάζεται καθόλου για το αν θα κριθεί για προβλήματα ρυθμού ή μακρόσυρτες σεκάνς σιωπής και, έχοντας μόλις μπει στη δεκαετία του ’70, δείχνει να «πενθεί» ακόμη και την αισθητική του φόρμα, σαν κάτι που σύντομα πρόκειται να χαθεί (όπως και οι περισσότεροι από τους ήρωές του, φυσικά). Ο ελεγειακός τόνος δεν είναι τόσο προφανής στον «Κόκκινο Κύκλο», αν και γνωρίζοντας το σινεμά του Μελβίλ, ο θεατής δεν δίνει σοβαρά ποσοστά επιτυχίας της ληστείας και ασφαλούς φυγής από τον αστυνομικό κλοιό. Απλά, το «μοιραίο» εδώ φορτώνεται παραπανίσιες δόσεις από σασπένς, που επιτρέπουν στο φιλμ να «ξεχειλώνει» σε διάρκεια χωρίς να ενοχλεί (δεν ισχύει για όλους αυτό σήμερα, να τα λέμε κι αυτά…).

Highlight (για πολλούς) παραμένει η εξαιρετική σεκάνς της ληστείας, δίχως ίχνος διαλόγου, μολονότι υπάρχουν και εκείνοι (σηκώνω χέρι) που προτιμούν την αντίστοιχη σκηνή από το «Bob le Flambeur» (1956), μιλώντας περί Μελβίλ πάντοτε. Στην τελική, η ψυχολογική διάσταση των χαρακτήρων είναι εκείνη που υποστηρίζει περισσότερο τον μύθο του «Κόκκινου Κύκλου», υποστηριζόμενη από τη σχεδόν ανέκφραστη ψυχρότητα των ερμηνειών, με τον Μπουρβίλ (φημισμένος για τις κωμικές του εμφανίσεις) να κλέβει την παράσταση σε κόντρα ρόλο… αρκετά αινιγματικό (μονάχα λίγο πριν το φινάλε μπορούμε να υποψιαστούμε κάποια πράγματα για τον μοναχικό του βίο αλλά και για τις αιτίες του). Η τελευταία σεκάνς αποκωδικοποιεί αρκετά από τα μυστικά τού έργου, αν και η τελευταία φράση που ακούγεται στο φιλμ σηκώνει διάφορες ερμηνείες, που αξίζει να κουβεντιάσει κανένας, ακόμη και στο σύγχρονο παρόν. Στη φύση του ανθρώπου δεν άλλαξε ποτέ κάτι. Η ίδια «καταδίκη» μας περιμένει…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Μετά την επιτυχία της φετινής επανέκδοσης του «Δολοφόνου με το Αγγελικό Πρόσωπο», το κοινό μπορεί να υποδεχτεί ένα σχεδόν ισάξιας σημασίας έργο του Ζαν-Πιερ Μελβίλ, που (χωρίς να του φαίνεται πραγματικά) διαθέτει εντονότερα μαύρους (#diplhs) τόνους στην ψυχή, εγκαταλείποντας κιόλας την παλιομοδίτικη φόρμα του νουάρ. Εδώ μιλάμε για μεγάλη σκοτεινιά στο βάθος σχεδόν όλων των βασικών χαρακτήρων. Προσοχή στη διάρκεια του φιλμ, απαιτεί αντοχές που δεν σχετίζονται καθόλου με ρυθμούς αφήγησης της σημερινής κινηματογραφικής παραγωγής.


MORE REVIEWS

SAW X

Με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο και σε απόγνωση, καθώς του μένουν ελάχιστοι μήνες ζωής, ο Τζον Κρέιμερ ταξιδεύει μέχρι το Μεξικό για ν’ ακολουθήσει μία επαναστατική θεραπεία που του δίνει ελπίδα για το αύριο. Όταν θ’ ανακαλύψει πως η όλη χειρουργική επέμβαση ήταν μια σκέτη απάτη, η οργή θα πυροδοτήσει τον παλιό… κακό εαυτό του!

ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

Νεαρός συγγραφέας, κοσμογυρισμένος μα όχι και μεγαλοπιασμένος, επιστρέφει στο Παρίσι για να ολοκληρώσει το νέο του βιβλίο και, εντελώς συμπτωματικά, συναντά την πρώτη του μεγάλη αγάπη, από τα σχολικά του χρόνια. Εκείνη, όμως, είναι πια παντρεμένη με μυστηριώδη εισοδηματία, ο οποίος τυγχάνει και εξαιρετικά ζηλότυπος. Η συνέχεια είναι προφανής…

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Πρώην μυστικός πράκτορας των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων στρατολογείται εκ νέου με στόχο να ανακαλύψει και να εξοντώσει τον άγνωστο «Δημιουργό», ο οποίος κρύβεται πίσω από ένα πλέον εξελιγμένο πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης, απειλώντας να γείρει τον πόλεμο ανθρώπων και robots οριστικά υπέρ των δεύτερων.

ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ 2023

Για 29η χρονιά, το καθιερωμένο ραντεβού των Αθηναίων που θέλουν να γιορτάζουν την αγάπη τους για το σινεμά δίνεται και πάλι σε τούτη την πόλη, από τις 27 Σεπτεμβρίου έως και τις 9 Οκτωβρίου, με εκατοντάδες ταινίες απ’ όλο τον κόσμο, στις κινηματογραφικές αίθουσες ΑΣΤΟΡ, ΑΣΤΥ, ΔΑΝΑΟΣ, και ΙΝΤΕΑΛ. Έτοιμοι για Νύχτες Πρεμιέρας;

ΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ 4

Όταν πυροκροτητές πυρηνικών κεφαλών πέφτουν στα χέρια αδίστακτου εμπόρου όπλων, ο Μπάρνεϊ Ρος συγκεντρώνει (ξανά μανά…) την ομάδα του για να προλάβει ακόμα κι έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Η σκιά άγνωστου «φίλου» απ’ τα παλιά, όμως, πέφτει βαριά πάνω από τη νέα του αποστολή.

MR KLEIN

MR KLEIN

Φρέσκος εξοδούχος από φυλακή, κανονίζει στο καπάκι ληστεία κοσμηματοπωλείου. Λίγο αργό, κατά τα άλλα. Όταν μπήκα είχα το κορακί το μελαχρινό, όταν βγήκα είχα φορτώσει γκρίζες «ανταύγειες» και κροτάφους.