FreeCinema

Follow us

ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ (2015)

(IT FOLLOWS)

  • ΕΙΔΟΣ: Τρόμου
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ
  • ΚΑΣΤ: Μάικα Μονρόου, Κίερ Γκίλκριστ, Ντάνιελ Τζοβάτο, Ολίβια Λουκάρντι, Τζέικ Γουίρι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Η Τζέι κάνει έρωτα με το νέο της αγόρι, χωρίς να γνωρίζει ότι έτσι παίρνει «μέσα της» μια κατάρα που… τον ακολουθούσε. Με τη βοήθεια των φίλων της, θα προσπαθήσει να μείνει ζωντανή προτού την βρει αυτή η άγνωστη και μεταφυσική δύναμη.

Ιδωμένο ως ένα είδος homage στο genre των αμερικανικών… suburban ταινιών τρόμου των τελών της δεκαετίας του ’70 ή των αρχών του ’80, το «Σε Ακολουθεί» κρύβει μεγαλύτερες χάρες. Κοινώς, είναι ένα φιλμ που θα απολαύσουν περισσότερο οι γνώστες του είδους, εκείνοι που κατανοούν τους κώδικές του. Πως αλλιώς να το πω; Το «κακό» σε βρίσκει αφού κάνεις σεξ! Ναι, τόσο στερεότυπο…

Στην πραγματικότητα, ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ έχει γυρίσει ένα homage που… αυτοθαυμάζεται με ξεδιάντροπα ναρκισσιστικό τρόπο, βοηθούμενο από την εξαιρετική δουλεία του διευθυντή φωτογραφίας Μάικ Γκιουλάκις, ο οποίος φορτώνεται μεγάλο μέρος των ευσήμων για την ατμόσφαιρα της ταινίας. Υπνωτιστικά κάδρα, γωνίες λήψης που κάνουν στροφές 360 μοιρών, κινήσεις της κάμερας που γεννούν ατμόσφαιρα ακόμη και σε στιγμές που δεν συμβαίνει τίποτα. Όλο αυτό, λοιπόν, χρειάζεται επιπλέον μαγκιά για να προκαλέσει συναισθήματα τρόμου στον θεατή. Και εδώ, ευτυχώς, υπάρχει. Δεν θα σε… ακολουθήσει για καιρό μετά, αλλά εντός της αιθούσης θα σε «βρει».

Το σκηνικό θυμίζει κάπως την πρώτη «Νύχτα με τις Μάσκες» (1978) του Τζόν Κάρπεντερ, όμως, αν ρωτάς κι εμένα, θα έγερνα περισσότερο προς την πλευρά του «Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες» (1984) του Γουές Κρέιβεν, γιατί εκεί ο δολοφόνος ερχόταν από μια άλλη, μεταφυσική διάσταση. Στο «Σε Ακολουθεί», η κατάρα που καταδιώκει (ανεξήγητα) την κεντρική ηρωίδα έχει τη μορφή νεκρών ανθρώπων που μονάχα εκείνη μπορεί να δει (και ολίγη από «Carnival of Souls»). Τα πνεύματα αυτά βρίσκονται ακριβώς στην κατάσταση στην οποία… «μας άφησαν χρόνους», άρα ο κίνδυνος που διατρέχει η Τζέι την κάθε επόμενη φορά εξαρτάται από την φυσική κατάσταση, την… αρτιμέλεια ή την ηλικία που είχε το πτώμα – διώκτης!

Πέρα από το «αστειάκι» με τους teenagers που κάνουν σεξ και… τιμωρούνται γι’ αυτό (από τα πλέον αναγνωρίσιμα κλισέ του είδους), το οποίο εδώ αποτελεί βάση για την υλοποίηση της κατάρας, ο Μίτσελ ενσωματώνει έξυπνα τη ματιά του σε μια πόλη εγκατάλειψης (το σε πτώχευση Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν). Θα μπορούσε να είναι (και) ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, όμως καλύτερα είναι να το παρατηρήσουμε σαν κάτι το διαβρωτικά σαρκαστικό, καθώς το ίδιο το background των ηρώων είναι ακόμη πιο… νεκρό κι από τους πεθαμένους που ακολουθούν τη Τζέι.

Η αγάπη για το είδος, όμως, δεν φτάνει πάντοτε. Η σχετική απειρία του Μίτσελ (δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία, μετά το «The Myth of the American Sleepover» του 2011) δεν χτίζει το σασπένς που άρμοζε στο φιλμ, ειδικά στις σκηνές που οι νεκροί ακολουθούν την ηρωίδα, αφήνοντας στον θεατή και μια αίσθηση αμφιβολίας, για το αν ο άνθρωπος που φαίνεται να έρχεται από το βάθος πεδίου είναι ζωντανός ή όχι. Σε αυτό το κομμάτι, ο Μίτσελ δεν κερδίζει πόντους. Στον τομέα της σινεφιλίας, όμως, υπάρχουν κάμποσα κλεισίματα του ματιού, που αποθεώνονται στη σεκάνς της πισίνας (από τις πιο καλογυρισμένες και απροσδόκητες σε εξέλιξη, μετά την υπέρτατη σκηνή του σουηδικού «Άσε το Κακό να Μπει», του 2008).

Η πραγματική… κατάρα για το «Σε Ακολουθεί» είναι το ανοιχτό του φινάλε, με την κάπως ύπουλη σκέψη ότι το φιλμ μπορεί να γεννήσει ένα νέο franchise για τούτο το τόσο ταλαιπωρημένο από τα sequels κινηματογραφικό είδος. Υπάρχει, βέβαια, και η ελπίδα να βελτιωθεί μια ενδιαφέρουσα ιδέα που έμελλε να γίνει cult πριν από την ώρα της, καθώς το fanbase του genre σήμερα μυθοποιεί πιο άμεσα τις σπάνιες εξαιρέσεις στον κανόνα του τυποποιημένου, εμπορικού προϊόντος…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Οι fans των ταινιών τρόμου θα το χαρούν σαν μια ευχάριστη ανάσα για το είδος. Η ατμόσφαιρα, πάντως, έχει μια ροπή προς την… ωραιοπάθεια και το στυλιζάρισμα, με το σύνολο του ύφους να προσανατολίζεται προς το arthouse. Κοινώς, το multiplex crowd περισσότερο θα χλευάσει παρά θα θαυμάσει ή θα πιάσει τις αναφορές στους κώδικες του genre που γίνονται με σεβασμό. Δίχως τη γνώση του τι παρακολουθείς, δεν θα το χαρείς. Όσοι δεν αρέσκονται στις φρικιαστικές σκηνές, ας καθησυχαστούν, το gore απέχει, η ατμόσφαιρα έχει το πάνω χέρι.


MORE REVIEWS

ΠΕΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Μεροκαματιάρης εργάτης με «αθώο» πρόβλημα αλκοολισμού γνωρίζει προλετάρια «αδελφή ψυχή» σε karaoke bar, εμφανίζεται το ενδεχόμενο του ρομαντικού σκιρτήματος, μα η κακοτυχία δέρνει και τους δύο, λες κι η μοίρα δεν επιθυμεί την ένωσή τους.

ΣΙΩΠΗΛΗ ΟΡΓΗ

Πατέρας που πενθεί τον θάνατο του γιου του, ορκίζεται να εκδικηθεί τις συμμορίες ναρκωτικών που μεταμόρφωσαν τη ζωή του σε βουβό δράμα. Όταν μιλούν τα πιστόλια, ποιος έχει ανάγκη τα λόγια;

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο Σέιλεμ, ομάδα από νεαρά αγόρια και κορίτσια ανακαλύπτει κατά τύχη ένα καταραμένο μαχαίρι. Μέσα από μια σειρά από flashbacks, μαθαίνουμε πως το συγκεκριμένο αντικείμενο υπήρξε η αφορμή για πολλούς θανάτους και καταστροφές στο παρελθόν. Η χρήση του σε δαιμονικά παιχνίδια μεταξύ των παιδιών, αποκαλύπτει μια μικρή λεπτομέρεια: ο κάθε χαμένος, πεθαίνει πραγματικά!

ΦΟΝΙΣΣΑ

Σ’ ένα νησιωτικό χωριό, γύρα στα 1900, η γιαγιά Φραγκογιαννού αποφασίζει να κάνει πράξη αυτό που της δίδαξε η ζωή: απαλλάσσει βρέφη θηλυκά και μικρά κορίτσια από τη μαρτυρική εμπειρία του να μεγαλώσουν και να υποταχθούν σε μια σκληρή κοινωνία ανδροκρατίας, που μόνο βάσανα και δυστυχία μπορεί να τους προσφέρει.

ΝΑΠΟΛΕΩΝ

Μέσα στην οργή και τις κοινωνικές αναταραχές που ακολούθησαν της Γαλλικής Επανάστασης, ο Κορσικανός στρατιωτικός διοικητής Ναπολέων Βοναπάρτης εκμεταλλεύεται τους θριάμβους του στα πεδία των μαχών για ν’ ανέλθει στην εξουσία, ενώ παράλληλα φλέγεται από την ερωτική του επιθυμία για την Ιωσηφίνα ντε Μποαρνέ.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι μια γκόμενα που την πηδάει ένας και μετά την κυνηγάνε και κάτι σαν ζόμπι, πιθανότατα για να την πηδήξουν κι αυτά. Γενικά, πέφτει περισσότερο περπάτημα από πήδημα!