FreeCinema

Follow us

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ (2019)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Λαμπό
  • ΚΑΣΤ: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Ήμελλος, Μαρία Φιλίνη, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Ελένη Καραγιώργη, Δανάη Πριμάλη, Ορφέας Αγγελόπουλος, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Γεωργία Τσαγκαράκη, Ειρήνη Ασημακοπούλου, Αρετή Σεϊνταρίδου
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 89'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Η Παναγιώτα είναι μια γυναίκα αγράμματη, «από χωριό», σύζυγος, μητέρα και… ισόβια νοικοκυρά, η οποία υποχρεώνεται να δουλέψει καθαρίστρια σε mall για να ζήσει τα τρία στόματα που την περιμένουν στο σπίτι, με πρώτο και καλύτερο τον άνεργο και απαιτητικότατο άντρα της.

Ο μικρομηκάς Νίκος Χαραλαμπόπουλος κάνει εδώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στο σινεμά μυθοπλασίας (έχοντας προηγουμένως συνυπογράψει ως Νίκος Λαμπό το ντοκιμαντέρ «Οι Αθάνατοι στο Νοτιότερο Άκρο της Ευρώπης», το 2013). Αφού πέρασε από διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο (και τον περσινό Νοέμβρη από το δικό μας, της Θεσσαλονίκης), το «Η Δουλειά της» έρχεται να κριθεί στον σκληρό στίβο του… ταμείου. Ατυχώς, παρά τις επί μέρους καλές προθέσεις μερίδας των συντελεστών του, δεν προβλέπω θερμή υποδοχή από το κοινό του κινηματογράφου, το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπο με τα πλέον προφανή ελαττώματα μιας ελληνικής παραγωγής (κι ας έχουν συνεισφέρει σε αυτήν η Γαλλία και η Σερβία). Πάλι.

Το έργο επιχειρεί μια «εκσυγχρονισμένα» φεμινιστική προσέγγιση στο πώς μια ταπεινή στη ζωή της γυναίκα μπορεί να σηκώσει κεφάλι και να απαιτήσει ένα προσωπικό μερίδιο δικαίωσης μέσω της χειραφέτησης, βγαίνοντας από την κουζίνα και τη φασίνα του σπιτιού, για να καταλήξει να μετατρέπεται σε ένα διαφορετικού τύπου θύμα (και «υπηρέτρια») της κοινωνίας, παραδόξως. Εδώ, βέβαια, μετρά πρωτίστως η «ελευθεριότητα» που προσφέρει στην Παναγιώτα η παρθενική της εργασία (πέραν των κατ’ οίκον υποχρεώσεών της) ως καθαρίστριας σε mall (με ορισμένης διάρκειας σύμβαση), η οποία θα υπακούσει φέρνοντας εις πέρας κάθε «αποστολή» (ή υπερωρία και διπλοβάρδια), ώστε να μπορεί να θρέψει την οικογένειά της ή να αγοράσει κι ένα όμορφο φόρεμα από βιτρίνα μαγαζιού, βρε αδελφέ.

Η ιστορία είναι απλοϊκή και κοινότοπη, δίχως επιπλέον εξελικτικά στοιχεία ή υποπλοκές που θα της επέτρεπαν να ιδωθεί σαν… ταινία. Η Παναγιώτα γεύεται τον αέρα της αλλαγής, αποδρά από τα ελάχιστα τετραγωνικά του διαμερίσματός της, από τη μόνιμη γκρίνια του για κάμποσο καιρό άνεργου Κώστα ή τις φασαριόζικες εντάσεις που προκαλούν τα δύο ανήλικα παιδιά τους (με εντονότερο focus στην «προβληματική», υπέρβαρη κόρη που γίνεται όλο και περισσότερο αντικοινωνική και επιθετική στο σχολείο). Στο mall θα ξεπατώνεται στη δουλειά, αλλά θα γνωρίσει άλλες γυναίκες που ίσως την εμψυχώσουν περισσότερο, θα δοκιμάσει να κάνει φιλίες, να βγει και καμία βόλτα με τις «συντρόφισσες», παίρνοντας μαθήματα θάρρους για να αντιμετωπίσει τον άντρα – «πασά» του καναπέ, τον γνήσιο Ελληναρά.

Τίγκα στο στερεότυπο πάντοτε, «Η Δουλειά της» μας συστήνει μια ηρωίδα που μπερδεύει την ευγένεια με τη δουλοπρέπεια σε κάθε τομέα της ζωής της, οδηγώντας τον θεατή σε λαϊκίστικα κοινωνικά συμπεράσματα, αλλά με μια «αρτίστικα» στεγνή γραφή που υιοθετεί ως αναφορά το φιλμικό ύφος τού Στεφάν Μπριζέ (και το «Ο Νόμος της Αγοράς» του 2015 πιο χαρακτηριστικά). Μοναδικό «όχημα» ανάπτυξης της ιστορίας γίνεται η κάθε ανανέωση της σύμβασης εργασίας της Παναγιώτας, που υποτίθεται ότι πρέπει να δημιουργεί ένα κάποιο σασπένς για το κοινό, το οποίο δεν έχει πολύ περισσότερα πράγματα να περιμένει από την… μη παροχή παράτασης της σύμβασης αυτής. Και επειδή μιλάμε για ταινία που απευθύνεται κυρίως σε φεστιβαλικές διοργανώσεις και art-house διανομή, μάντεψε τι θα συμβεί στην Παναγιώτα κάποια στιγμή…

Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου να σηκώσει με την ερμηνεία της ολόκληρο το βάρος του φιλμ, το αποτέλεσμα δεν την προστατεύει όσο θα ήθελε, με τη σκηνοθεσία του Λαμπό να παρασύρει την ηρωίδα του σε μια νυσταλέα υποτονικότητα που έρχεται κόντρα στη διδαχή της χειραφέτησης. Η Παναγιώτα δεν θα προλάβει ποτέ να εξελιχθεί σε ένα πραγματικά λεύτερο πλάσμα, ενώ η ίδια η ταινία δυναμιτίζει τα πάντα επιλέγοντας την αδύναμη (και εκνευριστική πλέον) τακτική τού μη φινάλε, αφήνοντας τους πάντες σύξυλους να παρακολουθούν… τα end credits. Για μια φορά ακόμη, πλήρες αδιέξοδο για τον ελληνικό κινηματογράφο (πόσω μάλλον για τον θεατή).

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Ο διωγμός των θεατών από το ελληνικό σινεμά συνεχίζεται, αυτή τη φορά με ένα «πατρόν» γυναικείας χειραφέτησης στην περίοδο της οικονομικής κρίσης του τόπου μας, θέμα που μπορεί να «εξάγεται» με ευκολία σε ένα φεστιβάλ του εξωτερικού, δεν μπορεί όμως να καταναλωθεί από το ντόπιο κοινό, το οποίο εδώ δεν θα βρει ούτε το καλλιτεχνικά καινούργιο σαν πρόταση, ούτε καν τη φυγή από ένα ενδεχομένως παρόμοια μίζερο περιβάλλον με εκείνο που στήνει ο Νίκος Λαμπό. Την επόμενη φορά, με μια κινηματογραφική ιστορία, αν μπορείτε…


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.

MR KLEIN

MR KLEIN

Είναι μια επάγγελμα οικιακά που δεν της κόβει πολύ από μόρφωση και πιάνει δουλειά καθαρίστριας και γίνεται πιο εξάιτεντ κι από εκείνες τις μαύρες που καθαρίζανε τουαλέτες στη ΝΑΣΑ! Γυναίκες. Δώσε τους σκούπα και πάρε τους την ψυχή…