FreeCinema

Follow us

ΕΜΑ (2019)

(EMA)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πάμπλο Λαραΐν
  • ΚΑΣΤ: Μαριάνα Ντι Τζιρόλαμο, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Σαντιάγκο Καμπρέρα
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 102'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Μετά από μία υιοθεσία που εξελίσσεται «στραβά», ένα ζευγάρι θα έρθει αντιμέτωπο με τον αντίκτυπο των πράξεών του, την ίδια στιγμή που η σχέση τους μοιάζει να καταρρέει μέρα με τη μέρα.

Τρία χρόνια μετά το αγγλόφωνο ντεμπούτο του με το βιογραφικό πορτραίτο της Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ «Jackie», ο Πάμπλο Λαραΐν επιστρέφει κινηματογραφικά στα γνώριμα γλωσσικά του λημέρια, μεταφέροντας και πάλι τη δράση της καινούργιας του ταινίας στη Χιλή, επιστρατεύοντας για ακόμη μια φορά τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, όσο και την (αποκάλυψη) Μαριάνα Ντι Τζιρόλαμο, σε ένα φιλμ προορισμένο να διχάσει. Το «Έμα» μπορεί να δίνει την εντύπωση ενός ακόμη οικογενειακού δράματος – στην πραγματικότητα πρόκειται για το εναλλακτικό ψυχογράφημα μιας σύγχρονης γυναίκας και της αναπόδραστης, προσωπικής της σύγκρουσης με τα παγιωμένα κοινωνικά στεγανά και τις νόρμες που περιμένουν από εκείνην να διατελέσει τον ρόλο της «φυσιολογικής» φίλης, συντρόφου και μητέρας, μία επανάσταση φύλου επί της ουσίας, αποτυπωμένη στη μεγάλη οθόνη με τέτοιον… art-house τρόπο, που είναι λες και το δριμύ κατηγορώ όσων θα μισήσουν το έργο (επειδή δεν ξέρουν τι πάνε να δουν) να αντηχεί ήδη στ’ αυτιά μου.

Η Έμα (Ντι Τζιρόλαμο) είναι μια χορεύτρια reggaetón που ζει με τον σύντροφό της και χορογράφο Γκαστόν (Μπερνάλ) στο Βαλπαραΐσο, μια παραλιακή πόλη στη Χιλή, γνωστή για τις πολύχρωμες στέγες των σπιτιών και τους bohème ρυθμούς ζωής. Οι δυο τους διατηρούν μία πολύ έντονη σχέση η οποία δοκιμάζεται σοβαρά το τελευταίο διάστημα, μετά την κοινή τους απόφαση να δώσουν πίσω το παιδί που είχαν υιοθετήσει, κάτι για το οποίο η Έμα μοιάζει να έχει πλέον μετανιώσει πικρά. Αποφασισμένη να διεκδικήσει και πάλι τον μικρό Πόλο, η Έμα θα ξεπεράσει κάθε όριο χρησιμοποιώντας τη σεξουαλικότητά της ως το νούμερο ένα όπλο προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό της, την ίδια στιγμή που τα πάντα γύρω της διαλύονται παίρνοντας κυριολεκτικά… φωτιά.

Το σενάριο των Γκιγέρμο Καλντερόν και Αλεχάντρο Μορένο θέλει τον χαρακτήρα της Έμα να συστήνεται στον θεατή σαν μια προσωπικότητα της εποχής της, ένα σημείο των καιρών (;), από το punk παρουσιαστικό με τα piercing και το πλατινέ μαλλί, μέχρι την αντικομφορμιστική συμπεριφορά και τη συνολικά αναιδή ύπαρξή της. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο αντιδραστικής παρουσίας (αντιδραστικής γιατί έτσι εισπράττεται από τον κοινωνικό περίγυρο), η Έμα καίει με ένα φλογοβόλο ό,τι βρεθεί μπροστά της, επιδίδεται σε σεξουαλικά όργια με φίλες και συναδέλφους και καταριέται τη στειρότητα του Γκαστόν που τους ανάγκασε να υιοθετήσουν ένα ξένο παιδί. Εδώ, οι δυο σεναριογράφοι (και κατ’ επέκταση και ο ίδιος ο Λαραΐν) δεν ενδιαφέρονται για το κριτικάρισμα της ηρωίδας, αλλά για την κατασκευή μιας αφηγηματικής ραχοκοκαλιάς τυχαίων συμβάντων μπολιασμένων με όλα τα κυρίαρχα στερεότυπα, τις επικρατούσες ηθικές και την επιβεβλημένη σύγχρονη κανονικότητα, μόνο για να βάλουν τελικά την πρωταγωνίστριά τους να τα κάνει όλα στάχτη!

Η Έμα δεν είναι μια γυναίκα που γίνεται εύκολα συμπαθής (αν, δηλαδή, γίνεται και ποτέ), υπηρετώντας καλά τον ρόλο του «μαύρου πρόβατου», που όμως καταλήγει να αποτελεί και τον πιο ειλικρινή χαρακτήρα, πολύ απλά γιατί δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από αυτό που δείχνει. Όπως θα διαπιστώσεις παρακολουθώντας το φιλμ, οι Καλντερόν και Μορένο δεν αποσκοπούν στη δημιουργία μια παραδοσιακής αφήγησης με σαφή αρχή, μέση και τέλος, αλλά σκιαγραφούν την εικόνα της Έμα επιλέγοντας μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής της, σαφέστατα εκείνη που αντιπροσωπεύει επαρκώς την ίδια της τη φύση. Είναι ενδιαφέρον, για παράδειγμα, το πώς μία φαινομενικά ανεξάρτητη γυναίκα δίχως όρια και προσωπικούς φραγμούς (ελεύθερη, όπως συνηθίζουμε να λέμε) αποφασίζει να πάει κόντρα στο σύστημα κάνοντας την πιο… συστημική επιλογή, το να γίνει δηλαδή μητέρα πάση θυσία, ουσιαστικά αποδομώντας και ανασυντάσσοντας την ιδέα της μητρότητας υπό τους δικούς της όρους και κανόνες. Σε επίπεδο ερμηνειών, η τηλεοπτική (ως επί το πλείστον) Ντι Τζιρόλαμο δίνει μια φανταστικά σωματική ερμηνεία, με τον Μπερνάλ να σιγοντάρει σε επίπεδο βιτριολικής ατάκας. Σκηνοθετικά ο Λαραΐν βρίσκεται στα φόρτε του, επιλέγοντας τη λογική της «βιντεοκλιπίστικης», neon αισθητικής που εδώ δένει άψογα ως πεδίο δράσης των ηρώων, παραδίδοντας μια ταινία που πολλοί θα επιδιώξουν να δουν λόγω του ονόματος του δημιουργού της, μάλλον λίγοι όμως θα εκτιμήσουν την ωμή αλήθεια της.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το «Έμα» είναι τολμηρό, έχει τσαγανό και λέει μερικές πικρές αλήθειες για τις σχέσεις και τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε σήμερα. Δεν είναι μια ταινία που «καταπίνεται» εύκολα, κυρίως γιατί έχεις να κάνεις και με μία ηρωίδα με την οποία δύσκολα μπορείς να ταυτιστείς σε επίπεδο συμπάθειας, μπορείς όμως να παραδεχτείς ότι τουλάχιστον ζει στο τώρα (της). Δεν πιστεύω πως είναι ένα φιλμ για όλους, αν όμως αποφασίσεις να δεις και λίγο πέρα από το προφανές… shock value της, τότε σίγουρα θα βγεις από την αίθουσα έχοντας βάλει το μυαλό σου να δουλέψει – και αυτό μόνο καλό είναι.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.