FreeCinema

Follow us

ΚΟΡΣΕΣ (2022)

(CORSAGE)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρί Κρόιτσερ
  • ΚΑΣΤ: Βίκι Κριπς, Φλόριαν Ταϊχτμάιστερ, Καταρίνα Λόρεντς, Τζιν Βέρνερ, Άλμα Χασούν, Μανουέλ Ρουμπέι, Κόλιν Μόργκαν
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 113'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: CINOBO

Χριστούγεννα του 1877. Η Ελισάβετ της Αυστρίας γίνεται 40 ετών και δεν το διασκεδάζει καθόλου. Εσωτερικά, μα ακόμη και εξωτερικά.

Η Μαρί Κρόιτσερ δείχνει να θέλει να βγάλει γλώσσα και να υψώσει με δύναμη ένα κωλοδάχτυλο απέναντι στις δραματικές βιογραφίες περιόδου, λες και όλα τα υπόλοιπα έργα του είδους που λειτουργούν με βάση μια συγκεκριμένη φόρμουλα είναι ανάξια λόγου, όμως, η «καλλιτεχνική» της πρόταση είναι τόσο αποστασιοποιημένη από ηρωίδα και εποχή συνολικά, που αντί ν’ απελευθερωθεί από τον αφηγηματικό «Κορσέ» που τόσο δείχνει να μισεί, η γύμνια του υλικού της δεν της επιτρέπει καν να σταθεί στα ίδια της τα πόδια.

Η ιστορική περίοδος φαντάζει λιγότερο σημαντική κι από τα «καλλωπιστικά» στοιχεία της εικόνας, ενώ η προσέγγιση μιας αυτοκράτειρας σε κρίση ηλικίας, αλλά με παντοτινό καθήκον να δείχνει όμορφη και νέα, έως και σωστά ζυγισμένη (!), ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του «ρόλου» και της κοινωνίας (ή έστω του κύκλου) που την περιβάλλει, πνίγεται από τη συμβατικότητα και τα στερεότυπα της φεμινιστικής ματιάς και κριτικής της δικής μας εποχής. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, η Ελισάβετ της Αυστρίας είναι ένα «κρυμμένο χαρτί» μιας τράπουλας που δεν αποδεικνύει ποτέ την ταυτότητά του για να ολοκληρωθεί τούτο το κινηματογραφικό «παιχνίδι».

Η ψυχρότητα, η αμηχανία και η ασάφεια γίνονται τα κυρίως χαρακτηριστικά της ηρωίδας, όσο και του φιλμ, με την Κρόιτσερ να έχει σαν πρώτο μέλημα την αισθητική των κάδρων της, τη σκηνογραφία και την παρουσία της Βίκι Κριπς. Η τελευταία, πλέον, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε… Αγγελική Παπούλια της διεθνούς κινηματογραφίας, επαναλαμβάνοντας το «προσωπείο» χαρμολύπης που είχε και στο περσινό «Νησί του Μπέργκμαν», με τη διαφορά να εντοπίζεται μονάχα στο dress code.

Χωρίς να μιλάμε περί απόλυτης κινηματογραφικής ήττας, ο «Κορσές» είναι μια ταινία δίχως παλμό, που ρίχνει τίτλους τέλους δίχως να σου έχει προσθέσει την παραμικρή λεπτομέρεια γνώσης ή πληροφοριών για το ποια ήταν η Ελισάβετ. «Ποτέ δεν μ’ ενδιέφερε να γυρίσω μια όμορφη, νοικοκυρεμένη βιογραφία», δηλώνει «επαναστατικά» περιχαρής η Κρόιτσερ, υπογράφοντας ένα φιλμ με καλαίσθητες εικόνες, ικανές να φτιάξουν ένα όμορφο trailer, ουχί όμως και ένα δίωρης διάρκειας έργο. Η κατάληξή του, δε, καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, κλείνοντας με μια «αυτοσχέδια» (;) χορογραφία της Κριπς πάνω σε τραγούδι της Camille, στην οποία η ηθοποιός νομίζει πως έχει «μεταφερθεί» σε music video της Florence (+ The Machine)!

Ο «Κορσές» συγκεντρώνει διθυραμβικές κριτικές στο εξωτερικό (όπως θα κάνει και εδώ, ενδεχομένως) και το μυαλό μου συνειρμικά πηγαίνει στα χρόνια εκείνα όπου η Σοφία Κόπολα σκηνοθέτησε το υπέροχο «Marie Antoinette» (2006), για να δεχθεί αγριότατες και εξευτελιστικές επιθέσεις… από παντού! Το θυμήθηκα αυτό το φιλμ στη σκηνή όπου η Κρόιτσερ έχει βάλει μια αρπίστρια να εκτελεί (όπως το εκλάβει κανείς…) το «As Tears Go By» των Rolling Stones. Μειδίασα. Μη σας πω ότι… cringe-αρα κιόλας.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αποκλειστικά για γυναικείο κοινό… εμμηνόπαυσης ή «art-house» πελατάκια με νεκρά εγκεφαλικά κύτταρα. Θα «πιάσει» και μικρή μερίδα φεμινο-hipsters. Έχει και ωραίες εικόνες για Instagram posts.


MORE REVIEWS

DUNGEONS & DRAGONS: ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΕΦΤΩΝ

Καταφερτζής κλέφτης, παρέα μ’ ένα μικρό τσούρμο από τυχοδιώκτες συνοδοιπόρους οι οποίοι κατέχουν ουκ ολίγες μαγικές ικανότητες, αναζητά κλεμμένο κειμήλιο που ίσως του επιτρέψει να επαναφέρει στη ζωή την πεθαμένη και πολυαγαπημένη του σύζυγο.

ΤΑ ΟΧΤΩ ΒΟΥΝΑ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Πιέτρο γίνεται φίλος με το μοναδικό παιδί ενός μικρού ορεινού χωριού, καθώς κάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές εκεί. Ο Μπρούνο θα χαθεί από τη ζωή του εξαιτίας μικρών παρεξηγήσεων, μα θα επιστρέφει πάντοτε στον ενήλικο βίο του, για να του θυμίζει την παιδική ηλικία και πατρικές στιγμές που έχασε από πείσμα και λάθος επιλογές.

ΖΛΑΤΑΝ

Τα ταραχώδη παιδικά και νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στη Σουηδία, μέχρι την αναγνώριση του ποδοσφαιρικού του ταλέντου, χάρη στις εμφανίσεις του με τη φανέλα του Ajax.

Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ

Στη Ρώμη της δεκαετίας του ’60, ο Άλντο Μπραϊμπάντι, ένας ποιητής και θεατράνθρωπος γύρω στα 40, ζει με τον νεαρό Έτορε, φίλο και σύντροφό του. Όταν ο υπερσυντηρητικός και θρησκευόμενος πατέρας του δεύτερου καταγγέλλει αυτή τη σχέση στην Αστυνομία, ο Άλντο θα βρεθεί κατηγορούμενος και αντιμέτωπος με φυλάκιση, χάρη σ’ έναν ιδιότυπο νόμο με μεσαιωνικές καταβολές.

DEMON SLAYER: KIMETSU NO YAIBA - TO THE SWORDSMITH VILLAGE

Μετά τη δολοφονία της οικογένειάς του από έναν δαίμονα, ο Ταντζίρο Καμάντο εντάσσεται στο Σώμα Φονιάδων Δαιμόνων, έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό: να επαναφέρει την αδελφή του (τη μόνη που γλίτωσε τον θάνατο, με τίμημα όμως τη μετατροπή της σε δαίμονα) στην ανθρώπινη μορφή της.