Περάσαμε τον χειρότερο εισπρακτικό Μάη τούτης της χώρας για την τελευταία δεκαετία. Υποτίθεται πως ο περσινός ήταν καταστροφικός. Ο φετινός ήταν 30% κάτω σε σχέση με τον περσινό… Βέβαια, στο πρώτο τετράμηνο, τα πράγματα ήταν σαφώς ευοίωνα. Γι’ αυτό και η άνοδος της τάξης του 8% στη συνολική εικόνα του 2015, η οποία οφειλόταν σε λίγους και συγκεκριμένους, εμπορικότατους τίτλους. Και μόνο. Ας μη γελιόμαστε, μια παρθένα δεν δοκιμάζει το kinky φάσωμα κάθε μέρα ούτε και ο Πολ Γουόκερ πεθαίνει δυο φορές. Και θα το επαναλάβω ξανά (και ξανά): αυτά τα φιλμ δέχτηκαν το μένος της ελληνικής κριτικής, που εδώ και χρόνια έχει πάψει να απευθύνεται σε αναγνώστες, αυτοθαυμάζεται δήθεν στοχαστικά, φιλάει πάντα τα ίδια χέρια (και τους κώλους) της διανομής ή του κάθε «παρεακίου» της αγοράς και νομίζει πως δεν έχει μερίδιο ευθύνης για την κατρακύλα και τη διακοπή της επικοινωνίας του θεατή με την κινηματογραφική διασκέδαση.
Το τετραήμερο που μας πέρασε, ένα από τα πιο χορταστικά και θεαματικά φιλμ του φετινού καλοκαιριού, το «San Andreas», έκανε άνοιγμα με… 19.520 εισιτήρια! Σε 113 κινηματογράφους! Η κριτική το ξέσκισε, φυσικά. Αλλά… ποιος γαμεί την κριτική, θα μου πεις. Εδώ ο κοσμάκης γαμεί κανονικότατα και το fun μιας τέτοιας ταινίας καταστροφής και το σινεμά ως έξοδο. Τι έκανε το μαζικό κοινό κατά τη διάρκεια του τετραημέρου; Έτρεχε στις παραλίες, στα εστιατόρια, σε άλλα events της πόλης ή έβλεπε μπάλα κατ’ οίκον, μη σου πω και ελληνικό Κοινοβούλιο (για τους πιο βιτσιόζους). Το «San Andreas» θα το «κατεβάσουν» όλοι από το σπίτι σε ένα τρίμηνο και θα βγαίνουν μετά στα social και θα γράφουν «γαμάτο» ή «έχασα δύο ώρες από τη ζωή μου, αλλά εντάξει, μωρέ, ήμουν και στο facebook ταυτόχρονα κι έκανα χάζι»…
Όσο για την πολυδιαφημισμένη γαλλικουργιά που θα «ξέσκιζε» τα ταμεία «όπως το άλλο με τους γάμους πέρσι», έκανε 4.536 εισιτήρια σε 19 κινηματογράφους. Ζωή σε λόγου σας… Είχε και χειρότερο, φυσικά! Άνοιγμα ρομαντικού κι ανάλαφρου έργου «για τα θερινά, ξέρεις…», που έκοψε 400 εισιτήρια σε 4 σινεμά. Άμα δεν δούλεψε το ουισκάκι, το ξηροκάρπι, η μπυρίτσα και το πατατάκι, είναι να πάει ο σινεματζής και να την μπουρλοτιάσει την αυλή με αυτά που του «σερβίρουν» ως θεάματα… μεγάλης οθόνης. Στο φινάλε, θα βάλουν οι άνθρωποι ένα «είσοδος ελεύθερη» κι ό,τι βγαίνει από το bar, μπορεί και να μην έχουν επιζήσει και τα γραφεία διανομής και να σου παίζει το public domain που πούλαγαν οι εφημερίδες προ ετών ως «προσφορά» για τους άσχετους, όταν οι πωλήσεις είχαν πάει στα τσακίδια και δεν υπήρχε φράγκο για στουντιακό premium. Ασάλιωτο, honey.
Και καθόμαστε κάποιοι ολίγοι ανεξάρτητοι με sites (που λέει ο λόγος), χωρίς συγκροτήματα εκδοτικά για «πλάτες», και ακόμη ασχολούμαστε με το «άθλημα», που ούτε τον μισθό ενός ατόμου δεν αποδίδει, ειδικά αυτή την περίοδο, κι αρχίζουμε να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, διότι και τον σταυρό ώς τον Γολγοθά και τα καρφιά εις τις παλάμες και το «κρέμασμα» χωρίς Δευτέρα Παρουσία, ε, αυτά ούτε στους Μόντι Πάιθον, ρε παιδιά! Και να δούμε ως πότε, με τη διαφήμιση να πηγαίνει στο κάθε «κωλάδικο» και όχι σε media τα οποία ασχολούνται αποκλειστικά με το σινεμά. Έπρεπε να το πω κι αυτό. Γιατί αν βάλουν λουκέτο και τα κινηματογραφικά sites, πιάσε μετά τη reporter Πίτσα Τρελοπιπίτσα από το gamostoukaragkiozh.gr να σου γράψει «advertorial» και κάνε ένα ευχέλαιο αν δεν σου πατσαβουριάσει – και ακέραιο ακόμη – το δελτίο Τύπου.
Μονολογώ εγώ, έξι ταινίες κάνουν ποδαρικό από σήμερα στην Αθήνα, ήταν να βγουν έως και δώδεκα, όπως θυμάμαι από προηγούμενους προγραμματισμούς, ή θα συνεχίζονται τα «σουξέ» από την περασμένη εβδομάδα και τα φρέναραν τα καινούργια ή δεν θα είχανε λεφτά να ξεπληρώσουν δικαιώματα και κόπιες, αποκλείω να έβαλαν μυαλό, λέμε και μερικές μαλακίες πριν πάμε όλοι μαζί στην ακρογιαλιά για το φινάλε… Κι αν από αυτά δεν δουλέψει ούτε και το «Jurassic World», μα την Παναγία (που είμαι και agnostic), και εσύ κάνεις κάτι λάθος. Όπως και όλη η χώρα, δηλαδή.
