FreeCinema

Follow us

Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ (2018)

(THE FRONT RUNNER)

  • ΕΙΔΟΣ: Βιογραφικό Πολιτικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέισον Ράιτμαν
  • ΚΑΣΤ: Χιού Τζάκμαν, Βέρα Φαρμίγκα, Τζ. Κ. Σίμονς, Μαρκ Ο’Μπράιεν, Μόλι Έφρεϊμ, Κρις Κόι, Άλεξ Καρπόφσκι, Σάρα Πάξτον, Τζος Μπρένερ, Τόμι Ντιούι, Όλιβερ Κούπερ, Μαμούντου Άθι, Άλφρεντ Μολίνα, Τζον Μπέντφορντ Λόιντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 113'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Στις 13 Απριλίου του 1987, ο Γερουσιαστής Γκάρι Χαρτ ανακοινώνει επίσημα την υποψηφιότητά του για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος. Δείχνει να είναι το απόλυτο φαβορί, ίσως και ο επόμενος Πρώτος Πολίτης των ΗΠΑ. Τρεις εβδομάδες αργότερα, παραιτείται. Εξαιτίας ενός μεγάλου σκανδάλου.

Εξαιρετικός ψυχογράφος της αμερικανικής κοινωνίας και του απλού ανθρώπου στο σήμερα, ο Τζέισον Ράιτμαν επιστρέφει μετά το επίσης φετινό (!) και σαφώς υποτιμημένο «Tully» για να μας δώσει… την πιο μέτρια ταινία από το σύνολο της φιλμογραφίας του (εντάξει, μαζί με το «Labor Day» του 2013). Τι πήγε στραβά εδώ; Παραδόξως, το ακόμη μεγαλύτερο ατού του Ράιτμαν: το σενάριο!

Το πρόβλημα με τον «Υποψήφιο» είναι η ανυπαρξία της σεναριακής εστίασης επάνω σε κάτι συγκεκριμένο. Το θέμα της απότομης (ηθικής) πτώσης που οδήγησε τον Γερουσιαστή Γκάρι Χαρτ στην παραίτηση από τη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος του Δημοκρατικού κόμματος, ενός ανθρώπου που είχε τα φόντα να κατεβεί στις εκλογές του 1988 με σοβαρές πιθανότητες να γίνει ο επόμενος Πρόεδρος της Αμερικής, δίνει μια πολύ ζουμερή «πρώτη ύλη» για προσέγγιση χαρακτήρων όσο και κριτική των δομών μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ποιο ήταν το αμάρτημα του Χαρτ; Ήταν παντρεμένος και μοιχός. Και ήταν ίσως η πρώτη περίπτωση μεταστροφής του αμερικανικού Τύπου (πόσω μάλλον του πολιτικού reportage), που από την καθαρή δημοσιογραφία και την ενημέρωση πέρασε στην αντίπερα όχθη των ρυπαρών tabloid, αναζητώντας σκανδαλιστικά στοιχεία, έως και ενοχοποιητικές φωτογραφίες, με μια αδηφάγα όρεξη να μπουκάρει ακόμη και μέσα σε κρεβατοκάμαρες!

Όπως μπορεί να φανταστεί (εύκολα) κανείς, ήδη υπάρχει στο σενάριο μια τριπλέτα από ζητήματα: η πολιτική, τα media και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ή η αδυναμία ενός «κοινού θνητού» να αντισταθεί στους πειρασμούς (της Εύας!). Σταδιακά, ο ρόλος της απατημένης συζύγου του Χαρτ, μαζί με το άλλο «θύμα» της υπόθεσης, την ξανθιά που δεν θέλει να την αποκαλούν «bimbo» επειδή έκανε σεξ με έναν πολιτικό (μια δουλίτσα, ένα ρουσφετάκι ζητούσε στην τελική…), προσθέτουν σε όλους αυτούς τους θεματικούς άξονες του «Υποψηφίου» και μια πιο φεμινιστική ματιά η οποία έχει ενδιαφέρουσες πτυχές (ειδικά στις σκηνές διαλόγου της ξανθιάς με μια νεαρή γυναίκα που συμμετέχει στην ομάδα της καμπάνιας του Χαρτ), όμως μπλέκει τα μπούτια της μεταξύ «politically correct» στερεοτύπων και αμηχανίας να πει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι.

Μέσα στην εξέλιξη της αφήγησης, ο Ράιτμαν χάνει τον έλεγχο του φιλμ, που πλέον δεν καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει. Πέραν της ρεπορταζιακού χαρακτήρα διαπίστωσης, ότι από τότε οι εφημερίδες έπαψαν να είναι αξιόπιστες και παραδόθηκαν σε ένα κύμα λαϊκισμού και πολέμου εντυπώσεων, μιας «an eye for an eye» κόντρας μεταξύ εκδοτών για να μην πέσουν οι πωλήσεις. Και είναι κρίμα, γιατί όλο αυτό το παρασκήνιο του κόσμου των εφημεριδάδων στην Αμερική το ανέπτυξε τόσο εύστοχα ο Στίβεν Σπίλμπεργκ με το «The Post», μόλις πέρσι. Η δουλειά του Ράιτμαν ήταν να πλησιάσει τον άνθρωπο, όπως τόσο καλά ξέρει να κάνει (σχεδόν πάντα). Και, ατυχώς, από τούτο το φιλμ ο κεντρικός χαρακτήρας είναι σχεδόν… απών! Όπως η κάμερα που δεν τον ακολουθεί ποτέ στη σεξουαλική συνεύρεσή του σ’ εκείνο το yacht, λες και ο Ράιτμαν δεν έχει το δικαίωμα να «κρυφοκοιτάξει» σκανδαλιστικά, αφήνοντας (και) μια λανθάνουσα εντύπωση «μυστηρίου», ότι μπορεί και αν μην είχε συμβεί κάτι. Κουλουβάχατα, δηλαδή…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Έξυπνες ατάκες, σαρκαστικό χιούμορ, χρήσιμη ματιά παρασκηνίων πολιτικής καμπάνιας και λειτουργίας του Τύπου, αλλά από μια περίοδο που μοιάζει τόσο μακρινή σ’ εμάς, πλέον. Και, ακόμη χειρότερα, γύρω από έναν Αμερικανό πολιτικό που οι περισσότεροι Έλληνες ούτε θυμούνται, ούτε χρειάζεται να τους απασχολεί. Επί μέρους στοιχεία και σκηνές μαρτυρούν σοβαρή δουλειά, αλλά ο κεντρικός ήρωας παραμένει πάντοτε «αχαρτογράφητος» εσωτερικά, αφήνοντας τον θεατή παγερά αδιάφορο να τον αντιμετωπίσει με νοιάξιμο. Ο Χιού Τζάκμαν δεν είναι τόσο ανεπαρκής υποκριτικά, απλά εδώ δεν έχει «βάθρο» χαρακτήρα για να πατήσει και να τον εξελίξει. Ωραίες φιγούρες στους δεύτερους ρόλους. Αν το υπολογίζατε για «οσκαρικό», αλλάξτε δρόμο…


MORE REVIEWS

ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ

Δέκα νεαρά παιδιά το σκάνε από τα σπίτια τους και δίχως καμία επικοινωνία με γονείς ή τον έξω κόσμο, περνούν μερικές ανέμελες μέρες σε μια απομονωμένη εξοχική κατοικία. Πόσο θ’ αντέξουν μεταξύ τους αυτή την «ουτοπική» φυγή και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να εντοπιστούν τα ίχνη τους από τους ενήλικες;

ΣΤΑ ΑΚΡΑ

Στη Μαδρίτη του σήμερα, μια σειρά από παράλληλες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων συναντιούνται υπό τη φρικτή συνθήκη των εξώσεων από κατοικίες οι οποίες βγαίνουν σε πλειστηριασμούς.

Ο ΑΘΩΟΣ

Ιταλός αριστοκράτης του 19ου αιώνα με ζωή χλιδής, γυναίκα και ερωμένη, κλονίζεται όταν συνειδητοποιεί πως η σύζυγός του διαθέτει εραστή. Μία εγκυμοσύνη θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα για όλους.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ

Μεσίτης παρουσιάζει σε παντρεμένο ζευγάρι - πιθανούς αγοραστές το υπόγειο «μυστικό» μιας ονειρεμένης κατοικίας στα προάστεια: έναν αγωγό που τους δίνει πρόσβαση σε κάτι το οποίο μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά τη ζωή τους και καταλήγει… ξανά στο ίδιο σπίτι! Αλλά έχοντας κάνει κι ένα άλμα δώδεκα ωρών μπροστά στο χρόνο!

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΚΟΜΠΡΟΜΑΤ

Ο Ματιέ, ένας σαρανταπεντάρης επικεφαλής της Alliance Française, βρίσκεται με μετάθεση στο παγωμένο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας, υπεύθυνος για τη διάδοση του γαλλικού πολιτισμού και τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των χωρών Γαλλίας και Ρωσίας. Μετά από μία παράσταση μπαλέτου με ομοερωτικά στοιχεία, την οποία διοργανώνει, αλλά και τη γνωριμία του με μια Ρωσίδα, οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας τον έχουν στο στόχαστρο και σύντομα βρίσκεται κατηγορούμενος για παιδική πορνογραφία.