FreeCinema

Follow us

Η ΚΟΡΗ (2016)

(THE DAUGHTER)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σάιμον Στόουν
  • ΚΑΣΤ: Τζέφρι Ρας, Πολ Σνάιντερ, Γιούαν Λέσλι, Μιράντα Ότο, Οντέσα Γιανγκ, Σαμ Νιλ, Άννα Τορβ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 96'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: NEO FILMS

Ύστερα από πολυετή απουσία στην Αμερική, άσωτος υιός επιστρέφει στα πάτρια εδάφη μικρού χωριού της Αυστραλίας, προκειμένου να παραστεί στον γάμο τού πατέρα του με μια κατά πολύ νεότερή του γυναίκα. Το ξεχασμένο οικογενειακό μυστικό που θα ανακαλύψει, θα ταράξει τις ισορροπίες στις σχέσεις όλων.

Ο Αυστραλός θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Σάιμον Στόουν ανέβασε το 2011 στο σανίδι τη δική του απόδοση στο κλασικό έργο του Ίψεν «Η Αγριόπαπια», τη δράση του οποίου μετέφερε στην πατρίδα του της σύγχρονης εποχής. Γνώρισε επιτυχία, οπότε ο ίδιος, λίγα χρόνια αργότερα, είπε να σκηνοθετήσει και μια κινηματογραφική version, συγκεντρώνοντας ένα εξαιρετικό από πλευράς αυστραλιανών ονομάτων καστ και προσαρμόζοντας την πλοκή έτσι ώστε να παραπέμπει σε ταινία, αποφεύγοντας τον σκόπελο της – εύλογης – θεατρικότητας. Τα καλά νέα σταματούν κάπου εκεί, αφού ο Στόουν αδυνατεί (ειδικά από τη μέση του φιλμ και μετά) να δώσει πνοή σε ένα σενάριο που θαρρεί κανείς πως έχει τελειώσει αρκετά πριν τα end credits.

Περιστρεφόμενη γύρω από ένα μυστικό, που αφημένο στη λήθη του έχει πάψει να προβληματίζει όσους εμπλέκονται σε αυτό, το φιλμ ξεκινά με την άφιξη του Κρίστιαν στη μικρή γενέτειρά του. Γρήγορα θα επανασυνδεθεί με τον παιδικό του φίλο Όλιβερ, με τον οποίο θα θυμηθεί τα παλιά, θα γελάσει, θα βγει έξω, αλλά και θα γνωρίζει τη σύζυγό του, καθώς και την κόρη του. Μια σύντομη συνομιλία που θα έχει με τη γυναίκα τού παλιού κολλητού του, μια κουβέντα που θα του πει αυτή σχετικά με το παρελθόν της, ως υπαλλήλου του πατέρα του, και κυρίως η δική του άγνοια για την ύπαρξη μιας τέτοιας εργατικής φύσεως σχέσης, θα τον κάνει να υποπτευθεί κάτι που δεν θα τον αφήσει σε ησυχία αν δεν το εξακριβώσει μεν και δεν το αποκαλύψει δε. Το πρόβλημα είναι πως ο πατέρας του ετοιμάζεται να παντρευτεί εκ νέου, μην έχοντας έτσι διάθεση για βουτιές στο παρελθόν, ενώ η πρόσφατη απόφασή του να κλείσει το εργοστάσιο υλοτομίας που διέθετε εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, και στο οποίο εργάζονταν πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής, του έχει φέρει επιπλέον σκοτούρες στο κεφάλι.

Το μεγάλο μυστικό, που θεωρητικά θα θέσει την υπόθεση σε νέες βάσεις, είναι τόσο προβλέψιμο και από τόσο νωρίς ορατό, που κάπου σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως υπάρχει κάτι άλλο το οποίο θα βγει στην επιφάνεια αργότερα. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, προφανώς, με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές των προσεκτικά (μέχρι του σημείου της αποκάλυψης) μελετημένων χαρακτήρων να μη συμβαδίζουν (στο αρκετά μεγάλο διάστημα που υπολείπεται μέχρι την κάθαρση του φινάλε) με όσα έχουν προηγηθεί. «Βολικά» προβλήματα αλκοολισμού κάνουν την εμφάνισή τους, ιστορίες από το παρελθόν που αφορούν τη φυλάκιση για κάποιο διάστημα του πατέρα ενός εκ των δύο φίλων (που ουδεμία σημασία έχουν με την υπόθεση), καθώς και μια εντελώς άβολη και εκτός τόπου αντιπαράθεση μάνας – κόρης εν ώρα διδασκαλίας της πρώτης, όταν η δεύτερη αρχίζει να υποπτεύεται πως κάτι τρέχει στο σπίτι τους. Ο πρωταγωνιστής (έως τότε) Κρίστιαν, παρά την εμμονή του για το κυνήγι της αλήθειας, εξαφανίζεται(!) στο τελευταίο μέρος του φιλμ, αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά που εκείνος άναψε. Ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του πλούσιου πατέρα που διαφεντεύει την περιοχή, ως η πηγή όλων των καλών αλλά και όλων των κακών του τόπου του, στα πρότυπα μιας κριτικής ματιάς στο καπιταλιστικό σύστημα (ερχόμενη, ασφαλώς, από το μακρινό παρελθόν του προπολεμικού σοβιετικού κινηματογράφου), αφού η μεταφορά της στον σύγχρονο κόσμο της οικονομικής κρίσης και των ηθικών καταπτώσεων πετυχαίνει σχετικά τον στόχο. Εκεί που δεν πετυχαίνει το φιλμ, είναι στη διατήρηση ενός στοιχειώδους καλού βηματισμού της αφήγησης μετά το πρώτο μισό της διάρκειας, που κάνει τους ήδη νωχελικούς ρυθμούς να μοιάζουν ατελείωτοι.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Πλήθος υποψηφιοτήτων στα βραβεία της Αυστραλιανής Ακαδημίας Κινηματογράφου, για ένα βραδυφλεγές δράμα που σχετικά γρήγορα χάνει το δρόμο του. Τα καλά ονόματα του καστ λειτουργούν σαν πόλος έλξης, δεν λαθεύουν με τις ερμηνείες τους, προδίδονται όμως από την έλλειψη σεναριακής συνοχής. Η νεαρή Οντέσα Γιανγκ, στον… ομώνυμο ρόλο, κλέβει την παράσταση από τους πιο διάσημους συναδέλφους της.

 

Υ.Γ. Το φιλμ είχε εμφανιστεί ξανά στον προγραμματισμό στις αρχές του έτους, «μαζεύτηκε» εν μια νυκτί με φήμες περί πρεμιέρας του από… την καλωδιακή τηλεόραση προτού φτάσει στις αίθουσες, και σήμερα, στη λήξη της θερινής περιόδου, βρίσκει ξανά τον δρόμο για τα σινεμά. Ελληνικό καλοκαίρι!


MORE REVIEWS

GODZILLA MINUS ONE

Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σικισίμα επιστρέφει σ’ ένα κατεστραμμένο Τόκιο, γεμάτος ενοχές από τη φήμη του kamikaze πιλότου που δεν θυσιάστηκε για πατρίδα του. Θα προστατεύσει μια νεαρή κοπέλα που έχει υιοθετήσει ένα ορφανό μωρό και θα συγκατοικήσουν αναζητώντας τη γαλήνη, καθώς η πόλη αρχίζει να στέκεται ξανά στα πόδια της, ώσπου να εμφανιστεί… ένα γιγάντιο και μεταλλαγμένο από πυρηνικές δοκιμές τέρας.

ΠΕΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Μεροκαματιάρης εργάτης με «αθώο» πρόβλημα αλκοολισμού γνωρίζει προλετάρια «αδελφή ψυχή» σε karaoke bar, εμφανίζεται το ενδεχόμενο του ρομαντικού σκιρτήματος, μα η κακοτυχία δέρνει και τους δύο, λες κι η μοίρα δεν επιθυμεί την ένωσή τους.

ΣΙΩΠΗΛΗ ΟΡΓΗ

Πατέρας που πενθεί τον θάνατο του γιου του, ορκίζεται να εκδικηθεί τις συμμορίες ναρκωτικών που μεταμόρφωσαν τη ζωή του σε βουβό δράμα. Όταν μιλούν τα πιστόλια, ποιος έχει ανάγκη τα λόγια;

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο Σέιλεμ, ομάδα από νεαρά αγόρια και κορίτσια ανακαλύπτει κατά τύχη ένα καταραμένο μαχαίρι. Μέσα από μια σειρά από flashbacks, μαθαίνουμε πως το συγκεκριμένο αντικείμενο υπήρξε η αφορμή για πολλούς θανάτους και καταστροφές στο παρελθόν. Η χρήση του σε δαιμονικά παιχνίδια μεταξύ των παιδιών, αποκαλύπτει μια μικρή λεπτομέρεια: ο κάθε χαμένος, πεθαίνει πραγματικά!

ΦΟΝΙΣΣΑ

Σ’ ένα νησιωτικό χωριό, γύρα στα 1900, η γιαγιά Φραγκογιαννού αποφασίζει να κάνει πράξη αυτό που της δίδαξε η ζωή: απαλλάσσει βρέφη θηλυκά και μικρά κορίτσια από τη μαρτυρική εμπειρία του να μεγαλώσουν και να υποταχθούν σε μια σκληρή κοινωνία ανδροκρατίας, που μόνο βάσανα και δυστυχία μπορεί να τους προσφέρει.