του Ηλία Φραγκούλη

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του δημιουργού του «The Family Guy», Σεθ ΜακΦάρλεϊν, έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές (και απίστευτα κερδοφόρες) επιτυχίες του φετινού καλοκαιριού στις ΗΠΑ. Κάτι σαν το περσινό «Φιλενάδες» αλλά… από την ανάποδη! Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ανατρεπτικό chick flick βουτηγμένο στο vulgar χιούμορ, αλλά με καθαρά… αγορίστικη ταινία, που η πρωτοτυπία της ξεπερνά τα όρια της λογικής σε σχέση με το τι σενάρια εγκρίνουν πια στο Χόλιγουντ!

Το «Ted» ξεκινά με ένα τυπικό flashback ως το 1985, για να μας συστήσει το μικρό Τζον Μπένετ, ένα αγόρι δίχως φίλους, που εύχεται να’ ρθει εκείνη η μέρα που θα κάνει έναν και θα τον κρατήσει παντοτινά. Τι κι αν η ευχή πιάνει όταν αγκαλιάζει τον αρκούδο που του χάρισαν οι γονείς για τα Χριστούγεννα; Για τον Τζον, ο «Τέντι» του προσφέρει μια ζεστή αγκαλιά όταν τη χρειάζεται, του λέει «I love you» όποτε τον ζουλάει τρυφερά, ακούει ό,τι έχει να του πει, αλλά… δεν μπορεί να του απαντήσει. Μέχρι εκείνη τη νύχτα…

Είναι σινεμά. Πρέπει να είναι υπερβατικό, να ξεπερνά την πραγματικότητα και να αφηγείται ιστορίες πέρα από τα συνηθισμένα. Έχοντας αποδεχτεί αυτούς τους κανόνες, παρακολουθούμε τη ζωή ενός παιδιού που ενηλικιώνεται (στα γρήγορα) έχοντας για καλύτερό του φίλο ένα μεγάλο χνουδωτό αρκούδο που έχει ζωντανέψει… κανονικά! Μιλάει, περπατάει, κάνει την ανάγκη του, τρώει, οδηγεί αμάξι, διασκεδάζει και… αγαπάει πάντα τον Τζον. Η φιλία τους αντέχει μέσα σε ένα πλαίσιο απόλυτης παιδικής… ανευθυνότητας, κάτι που δεν μπορεί να συμβαδίζει με τη ζωή ενός 35αρη που πρέπει να βγάζει το μεροκάματο, έχει γκόμενα και δεν έχει κάνει ακόμη τη δική του οικογένεια. Όλα αυτά τα τρομακτικά…

Βασική λεπτομέρεια: «μεγαλώνοντας», ο αρκούδος μετατρέπεται σε αυτό που ονειρεύεται κάθε… μεγάλο παιδί. Μαστουρώνει, καλεί πουτάνες στο σπίτι, κάνει διαρκώς σεξ, μεθάει, παρτάρει και δε δίνει μία! Είναι η πιο κωμική φιγούρα της χρονιάς, θα ήθελες να έχεις κι εσύ έναν και, πραγματικά, χέστηκες για το αν είναι ρατσιστής, ομοφοβικός, μισογύνης κι έχει ένα βόθρο για στόμα! Γι’ αυτό το λένε κωμωδία, σύνελθε.

Το «Ted» εξελίσσεται σε μια ακρότητα χιούμορ, όπου αν δεν αναγνωρίσεις τα βασικά συστατικά του, απλά, μένεις με το στόμα ανοιχτό. Ποια είναι αυτά; Όλες οι εφηβικές μανίες μιας αγορίστικης παρέας, ποτισμένες μέσα στην pop κουλτούρα της δεκαετίας του ’80. Πρέπει, λοιπόν, ή να αγαπάς εκείνη την περίοδο ή να… επέζησες αυτής! Ο μεγαλύτερος ήρωας του Τζον είναι ο… Flash Gordon, σκηνές από την ομώνυμη – επικά κιτσάτη – ταινία του 1980 μπουκάρουν ακόμη και μέσα στην πλοκή του δικού μας φιλμ, ο πρωταγωνιστής της, Σαμ Τζόουνς, κάνει guest σαν party animal και η μουσική των Queen από εκείνο το soundtrack ενίοτε ηχεί γνώριμα στ’ αυτιά σου! Κι αυτό είναι μονάχα ένα από τα αμέτρητα παραδείγματα των trivia αναφορών του «Ted».

Αν μπορέσεις να δεχτείς τις υπερβάσεις του Σεθ ΜακΦάρλεϊν, θα έχεις παρακολουθήσει μια από τις πιο τολμηρά πρωτότυπες και εξωφρενικά αστείες (έκλεισε ο λαιμός μου από τα γέλια…) κωμωδίες που μας έδωσε το αμερικανικό σινεμά εδώ και δεκαετίες. Ένα σύγχρονο «Harvey», με το ήθος που χαρακτηρίζει τη δική μας εποχή. Μια ωδή στις ανασφάλειες των αγοριών που ζητάνε ένα φίλο με τον οποίο να μπορούν να μοιραστούν τα πάντα, που φοβούνται να μεγαλώσουν και ν’ αναλάβουν το ρόλο του ενήλικα ή του γονιού, που ακόμη και σήμερα μπορεί να τρέμουν στις ηχηρές βροντές των κεραυνών τις νύχτες! Για εκείνους που θα έκαναν μια ευχή να έχουν το δικό τους «Τέντι» και να απαντήσουν μ’ ένα… «Άντε και γαμήσου, κεραυνέ!». Μαζί. Για πάντα.