FreeCinema

Follow us

ΦΙΛΕΝΑΔΕΣ (2011)

(BRIDESMAIDS)

  • ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πολ Φιγκ
  • ΚΑΣΤ: Κρίστεν Γουίγκ, Μάγια Ρούντολφ, Ρόουζ Μπερν, Μελίσα ΜακΚάρθι
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 125’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Μηδέν σχέσεις, χάλια δουλειά, κακό σεξ. Η ζωή της Άννι είναι ένας τραγέλαφος. Και η καλύτερή της φίλη έρχεται να της θυμίσει πως οι γυναίκες… παντρεύονται.

Μπορεί ο Τζαντ Άπαταου να βρίσκεται credited μονάχα στην παραγωγή, όμως, όλη η ταινία του Πολ Φιγκ φωνάζει τ’ όνομά του! Πέρα από το σκατολογικό χιούμορ των πιο macho κωμωδιών των αδελφών Φαρέλι ή και της παράδοσης των – από το αντίπαλο μέτωπο – chick flicks, οι «Φιλενάδες» καταφέρνουν με ένα μαγικό τρόπο να αναθεωρήσουν μια τυπική συνταγή του αμερικανικού genre και να ξεφύγουν από τα στερεότυπα των φύλων, δημιουργώντας ένα είδος φιλμ το οποίο καλεί το γυναικείο και το ανδρικό κοινό να… κοιταχτούν μεταξύ τους, να δουν τα χάλια τους, να γελάσουν με αυτά και να τα βρουν ειρηνικά κι αγαπησιάρικα μεταξύ τους, καθώς θα πέφτουν οι τίτλοι τέλους.

Βασικός υπεύθυνος για την επιτυχία της ταινίας, αυτό που πολλές φορές παραγνωρίζεται ή βιάζεται κατά συρροήν στο σινεμά των zeroes: η πένα. Οι Κρίστεν Γουίγκ και Άννι Μουμόλο αναμειγνύουν το καταστασιακά βρωμερό με χαρακτήρες που ολοκληρώνονται με ρεαλισμό (σε αντίθεση με τις άνευ ουσίας φιγούρες του «Hangover»), λες και ξαπλώνουν για ένα δίωρο στον καναπέ του ψυχαναλυτή τους, ενώ οι ρομαντικοί διάλογοι του φιλμ αγγίζουν το instant classic (η σκηνή όπου ο μπάτσος Κρις Ο’Ντάουντ πρόκειται να δώσει κλήση στην Γουίγκ, αλλά κατά βάθος τη φλερτάρει, αποτελεί ότι πιο ανατριχιαστικά ευφυές έχουμε δει στο είδος, από την εποχή του fake οργασμού της Μεγκ Ράιαν στο «Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλι»!). Σε τέλεια σύμπραξη με το σενάριο, οι «Φιλενάδες» διαθέτουν ένα καστ που κατανοεί το ταλέντο του, τα όριά του και τη θέση του μέσα σ’ αυτή την πινακοθήκη χαρακτήρων, δίχως να κοντράρεται για να κλέψει την παράσταση. Ελάχιστα πταίσματα κωμικού timing ίσως χρεώνονται στον σκηνοθέτη, ο οποίος χάνει τον έλεγχο στον πλατειασμό μερικών σκηνών (όπως της πτήσης για το Λας Βέγκας), όμως, δεν στέκονται ως ικανά εμπόδιο για το απόλυτο ξεσάλωμα κωμωδίας του φετινού καλοκαιριού.

Last but not least, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κρίστεν Γουίγκ, τη νέα θεά του genre, η οποία έχει τα κότσια στο γράψιμο, σηκώνει, πλέον, άνετα επάνω της πρωταγωνιστικό ρόλο και, ειλικρινά, με έκανε να κλαίω από τα γέλια. Και στα δικά σας!

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Το άνωθεν κείμενο είναι η κριτική που έγραψα το 2011, όταν το φιλμ διανεμήθηκε για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Γυναικεία ματιά σε χαρακτήρες και σχέσεις, αντρικό καφριλίκι στο κωμικό στοιχείο. Είσαι οπαδός της ισότητας; Θα περάσεις τέλεια. Οι υπόλοιποι, μόνο υπό την πίεση του date (που πιθανότατα θα σε επιβραβεύσει!).


MORE REVIEWS

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

Ολιγοήμερο ταξίδι εταιρικού bonding σε απομονωμένο hiking retreat αυστραλέζικου εθνικού πάρκου καταλήγει σε θρίλερ, με την εξαφάνιση μιας γυναίκας η οποία (διόλου συμπτωματικά;) λειτουργούσε ως πληροφοριοδότης για λογαριασμό ομοσπονδιακών πρακτόρων. Υπάρχει χρόνος για να βρεθεί ζωντανή ή μήπως πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο δολοφονίας;

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ

Στο μεγάλο «πουθενά» του Νέου Μεξικού, κάπου στα ‘80s, η Λου, επιστάτρια ενός βουτηγμένου στην τεστοστερόνη γυμναστηρίου, θα ερωτευθεί την Τζάκι, μια bodybuilder περαστική από τα μέρη εκείνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, μα ονειρεύεται περισσότερα μούσκουλα και δόξα. Γύρω τους, όμως, συγκεντρώνονται αρκετά… πτώματα και χρέη παλιά κι αλύτρωτα.

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Όταν έπειτα από έλεγχο αλκοτέστ του αφαιρείται το δίπλωμα οδήγησης, ο Μαρκ οφείλει να περάσει από μια σειρά ιατρικών και ψυχολογικών σεμιναρίων αξιολόγησης, εάν επιθυμεί να το πάρει ξανά πίσω. Το αληθινό πρόβλημα του Μαρκ, όμως, δεν είναι η προσωρινή απώλεια του διπλώματός του, αλλά η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης την οποία βιώνει ως… αλκοολικός.

ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Δύο έφηβα αγόρια ξεκινούν από το Ντακάρ της Σενεγάλης κυνηγώντας το όνειρο της καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιταλία, να εύχεσαι να μην είναι μακρύς ο δρόμος.

ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΟΠΛΟΙΟ

Η καθημερινότητα στο πλωτό κέντρο φροντίδας πασχόντων από ψυχικές διαταραχές «Adamant», το οποίο βρίσκεται δεμένο σε προβλήτα του Σηκουάνα στο Παρίσι.

MR KLEIN

MR KLEIN

Ήτανε δύο φίλες, η μία θα παντρευόταν και η άλλη ήτανε σπαστικιά κι αγάμητη. Μετά ήρθαν κι άλλες που ξερνάγανε και κλάνανε και χέζανε. Ομορφιά. Και το είχα πάρει από φόβο πως θα είναι μουνοταινία…